Alþýðublaðið - 14.07.1926, Blaðsíða 3

14. júli 1926.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Danir „Asfaltslidere“, og eru þeir
í engum hávegum haföir.
Paö situr pví illa á þessum
malbiks-togara að vera að telja
eftir viögerðina á Njálsgötu og
Grettisgötu, sem litla' sem enga
viðgerð hafa fengið í 25 ár, en
eru jró um þéttbýlasta bæjar-
hverfið.
Hann segir, að ekki nema eitt
geti réttlætt [rað, að farið sé
svona aftan að siðunum, og það
sé, að „íbúar þessa úthverfis hafi
lagt fram drjúgan part til götu-
gerðar-kostnaðarins“.
Pað er nú einmitt [>að, sem í-
búar þessa „úthverfis" hafa gert.
I þessum bæjarhluta hefir búið
í aldarfjórðung starfsamt fóík,
sem goldið hefir áskilin gjöld sín
til bæjarþarfa og lagt frarn vinnu-
afl sitt tii sjós og lands til efl-
ingar bænum í heild og troðið
möglunarlaust aurinn og krapið
heim að húsurn sínum, og þætti
mörgum þeirra sennilega gaman
að sjá framan í þá bæjarmenn,
sem ekki „þola þessa ráðsmensku
umyrðalaust".
Annað mál er það, aó mjög
æskilegt væri, að svo mikið fé
væri fyrir hendi í bæjarcjóði, að
hægt væri að taka tii viðgerðar
Þingholtsstræti og Laufásveg o.
fl. götur á þessu ári og bæta
með því úr hinu mikla atvinnu-
leysi, sem nú er í bænum vegna
stöðvunar togaraflotans. En það
er sennilega ekki eins mikið hjart-
ans mál þessa athugula manns.
Ég vona nú, að þessi athuguli
maður snúi sér að einhverju öðru
en að hafa í hótunum við starfsama
borgara í bænum og skifti sér ekki
frekara af verklegum framkvæmd-
um, því að á þeim hefir hann
sýnilega lítið vit.
Bárdur.
1. sambandsþing
Verkalýðssambands Austur-
lands
var haldió á Seyðisfirði dagana
21. til 24. mai s. !. Þingið sátu 8
fulltrúar frá 4 félögum. Stofnend-
ur sambandsins eru þessi félög:
Verklýðsíéiag Norðfjarðar.
Verkamannafélagið „Fram“, Sf.
Jafnaðarmannafélag Seyðisfj.
Verkamannafél. „Árvakur“, Ef.
Verkakvennafél. „Framtíð“, Ef.
Samanlögð félagatalan í öllum
þessum félögum mun vera urn
450. Eftir að fulltrúar höfðu lagt
fram kjörbréf sín og þau athug-
uð, var gengið til stjórnarkosn-
ingar. Hlutu þessir kosningu:
forseti Jónas Guðmundsson, odd-
viti, Norðfirði,
ritari Þorvaldur Sigurðsson, kenn-
ari, Norðfirði,
féhirðir Þorsteinn Víglundsson,
búfræðingur, Norðfirði,
1. meðstjórnandi Magnus Stefáns-
son, bifreiðarstjóri, Seyðisfirði,
2. meðstjórnandi Jón Jónsson frá
Bár, verkstjóri, Eskifirði.
Varastjórn:
varaforseti Brynjólfur Eiríksson,
bæjarfulltrúi, Seyðisfirði,
vararitari Arnfinnur Jónsson,
skólastjóri, Eskifirði,
varaféhirðir Sigurður Eiríksson,
verkamaðui-, Norðfirði.
Stjórn og varastjórn eru kosnar
til eins árs.
Allmörg mál tók þingið til um-
ræðu og yfirvegunar og voru hin
helstu þeirra:
1. Aukning og efling verklýðs-
hreyfingarinnar á Austurlandi.
2. Kaupgjaldssamningar.
3. Blaðið „Jafnaðarmaðurinn".
Um öll þessi mál urðu miklar
umræður, en mestar þó um kaup-
gjaldssamningana. — Um „Jafn-
aðarmanninn“ var það ákveðið,
að Verklýðssambandið tæki við
útgáfu hans um mánaðamótin
maí og júní.'— Um öll þau mál,
er til umræðu og afgreiðslu komu
'á þinginu, verður sambandsfélög-
urn send skýrsla, og er því óþarft
að fara lengra út í þau hér.
Þingið var háð í barnaskólanum
á Seyðisfirði. Þetta þing má með
réttu telja fyrsta sporið ti! reglu-
legra og öflugra samtaka meðal
austfirzkrar alþýðu.
(,,Jafn.m.“)
Umvarp og Esperanto.
(Frh.)
2. Grein Correts.
Stafróf það, sem kent er við
Morse og notað er við ritsíma
og firðritun, er alþjóðlegt. Staf-
írnir koma einstakir, einn á fæt-
ur öðrum, og símritarinn hefir
eigi annað að gera er. skrifa þá
upp jafnóðum. Til þess að geta
skrifað skeytið rétt, þarf hann því
ekki að skilja nokkra vitund í
orðum þeirn og setningum, er
hann tekur á móti. Tungumála-
mismunurinn er því eigi mjög
örðugur þröskuldur á vegi sím-
ritara og firðritara, rneðan þeir
þurfa eigi sjálfir beint að skiftast
á skeytum. En þá byrja vandræð-
in, ef þeir kunna eigi báðir sama
málið. Einkum kemur þetta oft
fyrir firðritara, því þeir eiga jafn-
an mikil mök við menn af öðr-
um tungum.
Til þess þó að bæta úr þessu
að nokkru eru notaðir ýmsir staf-
ir eða stafahópar, sem hafa á-
kveðna merkingu, og eiga allir
loftskeytamenn að vita deili á
þeim.
En þetta nægir ekki alt af.
Þannig hefir enskur firðritari sent
mér eftir farandi frásögn, og er
þó tungumál hans ekki eitt þeirra,
sem fátíðust eru. Hann segir svo:
„Mjög fáar stöðvar í Bretlandi
og Ameríku skilja önnur mál en
ensku. Lenda því frönsk skip eða
ítölsk oft í vandræðum að eiga
við þær. Sjálfur hefi ég reynt
svipuð vandræði. Þá var ég á
enska skipir.u Dennistán, För-
inni var heitið til Buenos-Aires
í Argentínu. Á leiðinni mættum
við eitt sinn skipi nokkru, er vdð
þektum ekki. Ég kallaði til þéss
og spurði: „QRA?“ (Hver er
stöðin?). Það svaraði: „Asturía
frá Argentínu“. Þá spurði ég:
„QRD? QRF?“ (Hvaðan komið
þið? Hvert ætlið þið?). Svmrið
var: „QRD. Cadix (á Spáni) QRF.
Montevideo". Ég skýrði skipstjór-
anum frá þessu, og sagði hann
mér að spyrja, hvernig væður þeir
hefðu fengið á leiðinni. Nú grán-
aði gamanið. Ég kunni ekki stakt
orð í spænsku og spurði því á
ensku: „Hvernig heíir veðrið ver-
ið?“ Þeir svöruðu einhverju á
spænsku, en ég skildi það ekkí.
Einn af stýrimönnunum kunni dá-
lítið i frönsku, og þýddi hann
spurninguna á það mál, og sendi
ég hana svo til Asturíu. Svarið
var hið sama og áður. Þeir gátu
ekki skilið spurningu mína. Ég
reyndi Esperantó, en alt kom fyrir
elcki. Það reyndist ókleift að
halda áfrarn samtalinu."
Þó er íirðtalið miklu örðugra
viðfangs heldur en firðritunin. Ef
menn skilja ekki brðið strax, þá
er það með öllu glatað.