Alþýðublaðið - 22.07.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐÍÐ A r 3
fram yfir stórar í auglýsinga-til-
liti. Pað er í mínum augum svo
mikils virði, að ef ég væri riðinn
við útgáfu síðustóru blaðanna,
eins og mér er sagt að ýmsir
kaupsýslumenn bæjarins séu, þá
myndi ég gera það að skilyrði
fyrir því, að ég auglýsti í þeirn,
að síðurnar væru minkaðar, en
blaðsíðunum heidur fjölgað, ef
blöðin annars þurfa að vera stór.
Petta er svo mikið fjársparnaðar-
atriði og þar af leiðandi og jafn-
framt aö öðru leyti menningar-
atriði, því það er siðleysi að eyða
fé að óþörfu, en án auglýsinga
geta menn, sem einhverra við-
skifta þarfnast við aðra menn —
og það eru iangflestir —, alls
ekki verið nú á tímum, enda er
sjálfsagt alt af til þess ætlast, að
lesendur blaðanná og annara rita,
sem flytja auglýsingar, allur al-
menningur, hafi ekki síður gagn
af þeim en auglýsendurnir.
Eitt verð ég.að minnast á ertn,
þó að, ég þyki kann ske þegar
orðinn of langorður um þetta
auglýsingamál. Ég hefi heyrt þess
getið til, að það muni vera af
pólitískum ástæðum, að kaup-
sýslumenn auglýsi síður í Al-
þýðublaðinu en öðrurn blöðum,
sem ekki eru betur til auglýs-
inga fallin; þeir geti ekki unt Al-
þýðuflokknum þess ágóða, sem
blað hans kutjni að hafa af því
að fiytjá auglýsingarnar, — vilji
„ekki styrkja blaðið“. Petta er
svo barnalegt, að ég trúi því ekki
á neinn sannan kaupsýslumann.
Auglýsingar á að birta af þörf,
en ekki í góðgerðaskyni. Auk
þess er beinlínis hættulegt fyrir
heilbrigt viðskiftalíf, ef auglýs-
íngar væru látnar fara í blöð eft-
ir pólitískum skoðunum aúglýs-
enda eða blaða-útgefenda, því að
ekkert éf iíklegra en að þvi yrði
svarað í sama tón, á þarm hátt,
að fylgismenn þess blaðsins, sem
út undan yrði, sneiddu hjá þeim,
sem ekki auglýstu í því, um við-
skifti, og er þó ekkert vit í því,
að kaup og sala fari eftir aðstöðu
i pólitík, en ekki eftir verði og
gæðum og viðskiftalipurð. Alíir
mentaðir kaupsýslumenn eru á
einu máli urn þetta, svo að um-
ræddri tilgátu verður að hrinda
ó bug, enda gera sumir það í
verki, þvi ég sé ekki betur en að
nokkrir slyngustu kaupsýslumenn-
irnrr í Reykjavík auglýsi ekki síð-
ur í Alþýðublaðinu en öðrum
blöðum, þó þeir séu vitanlega á
Öndverðum meið við það í stjórn-
málum. Ég skrifa ekki heldur
þessa grein af því, að ég sé á
neinn hátt hlyntur Alþýðublaðinu
— síður en-svo — fremur en aör-
ir kaupsýslumenn, heldur að eins
af því, að mér er ant urn það
vegna starfs míns, að viðskifta-
liiið haldist óspilt, hvað sem öll-
um pólitískum deiium líður.
Þér afsakið, herra ritstjóri! þó
að ég setji ekki nafn nritt per-
sónulega, sem ég læt fýlgja hér
með í trúnaði, undir greinina,
heldur starfsnafn rnitt, enda kem-
ur það í sanra stað niður fyrir
aðra en yður. Aðalatriðið er yfir-
leitt ekki, hvað nraður heitir,
hefduf hvað maður hugsar, vill
og gerir, — hvað maður er, og
maðurinn er það, sem hantr starf-
ar.
Kctupsf/sliimnður.
Umvarp og Esperanto.
5. Ræða Cecils lávarðar.
Brezka Esperantófélagið hélt 16.
ársþing sitt nálægt hvítasunnu s.
1. vor. Pá var umvarpað tölu
einni, er Robeft Cecil iávarður hélt,
Cecil sá er forseti Pjóðabanda-
lagsins og á þar að auki sæti í
ráðuneytinu brezka. Ræða hans
hljóðaði þannig:
„Ég er ekki í neinum vafa um
það, að málamismunur þjóðanna
er einn hinn stærsti þröskuldur i
vegi allrar samvinnu þeirra á
milli. Þetta sést ljóslega, efviðat-
hugum, hve miklu hægara okkur
er að vinna með enskumælandi
þjóðum heldur en hinum. Pað
getur ekki verið nokkurt vafa-
mál, að ef haglega bygt hjálpar-
mál eins og Esperanto gæti náð
nógu mikiJli útbreiðslu, þá
myndaði það mikilsverðan hlekk í
heinrsþjóðakeðjunni.
Pað er ekki unt að segja, hve
gott er að framkvæma þetta í
reyndinni, en sérhverri tilraun í
þá átt fylgir hjartanleg samúð
frá mér ásamt beztu óskum.“
(Frh.)
Rvík, 9. marz 1926.
Ól. Þ. Kristjúnsson.
Um daglnn og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Ólafur Þorsteinsson,
Skólabrú, sími 181.
Páll ísólfsson
heldur orgelhljómleik í fríkirkj-
unni kl. 9 í kvöld.-
Heilsufarið
hér í bænum er tiltölulega go.tt
og batnandi, segir héraðslækiiirinn.
Or brjósthimnubólgu-farsóttinni er
að draga og engar aðrar farsóttir
ganga hér nú um bæinn, nema
sums staðar er dálítið kvef.
Þjópakveðjur.
Við burtför „Islands" í gærkveldi
bað Klemenz Jónsson alþingismaður
íslendinga að kveðja fulltrúa hinna
Norðurlandanna, er voru að leggja
af stað heim, með árnaðarhrópum.
Stauning forsætisráðherra hafði orð
fyrir Norðurlandabúunum, er þeir
kvöddu land og þjóð með ferföldu
húrrahrópi.
681 ár
er í dag, ,að því er talið er, fré
dauða Kolbeins unga Arnórssonar.
Ágætur afli.
„Skutull" 'frá 17. þ. m. segir frá
því, að Kristján Kristjánsson, for-
rnaður á sexæringi i Bolungavik
og hásetar hans iimm öfluða í vór
á 13 vikum samtais um 112 þúsund
pund fiskjar (viktuðum blautum) í
, 56 róðrum. Veiddu þeir á lóðir og
beitiu einkum skelfiski. — Höfðu
þeir 9 hluta skifti.
Jónas heitinn Sveinsson,
sem druknaði 15. þ. m. (sjá blað-
ið í gær) var bróðir Jósefs Hún-
fjörðs. Jónas átti heima á Óðinsgötu
24. Eftir hann lifa ekkja hans og
tvö börn.
Eftirlitsskipið „Þór“
fór _ í nótt norður til síldveiði-
stöðvanna og verður þar um, síid-
veiðitímann.
íþróttamót
verður haldið á sunnudaginn kem-
ur við Hvítá í Bprgarfirði, nálægt
Férjukoti.
Skemtiför
fer stúkan „Æskan ‘ næstkomandi
sunnudag austur á Kambabrún. Sjá
•aiiglýsingu!
Veðrið.
Hiti 15—6 stig. Átt víðast norð-
læg. Snarpur vindur á Akureyri.
Annars staðar lygnara. Víðast þurt
veður. Loftvægislægðir fyrir sunn-
an og austan land. Útlit: Norðlæg
átt. Úrkoma á Norður- og Norð-
austur-landi. Þurl á Suðvesturlandi.