Alþýðublaðið - 20.09.1926, Qupperneq 3

20. septembér 1926.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
ýmsar frystiaðjeröir komið til
greina, og verður að ranrisa'ka,
hver er heppiiegust), þá álít ég,
að Ræktunarsjóðnum yrði ekki
betur varið tií annars en að
hjálpa bændum að útbua hlööurn-
ar til írystingar.
Ýmsan hagnað get ég talið, sem
búið hefði af frystingu, en ég ætla
að vona, að það verði einhver
tii þess, sem stendur nær bú-
skapnum. Á.
Réttaferðir.
Nú á síðustu árum hafa Reýk-
víkingar gert meira að pví en
áður, að. fara í réttirnar. Munu
þvi valda betri samgöngur. Nú er
hægt að ferðast það á cinum degi,
sem áður þurfti minst 2—3 daga
til; en sveitafólkið telur það 1 itl-
ar framfarir, að fá Reykvíkinga
í réttirnar, segir, að af- þeim st'áfi
óregla og siark og að í bifreið-
unum sé flutt fleira en fólk. Ár-
nesingum ofbauð svo slarkið í
Ske'iðaréttum í fyrra, að meiri
hluti kjósenda úr 5 hreppum og
fjöldi annars staðar að sendi
sýslumanni og sýslunefnd erindi
þess efnis, að stémma stigu fyrir
slíku framferði framvegis; og nú
mun verða haft vakandi auga á
því, að engum haldist uppi að
flækjast þar ölvaður, og sízt af
öllu verði neinum þolað að selja
þar vín.
Annars er það hart, að fáeinir
slarkarar úr Reykjavík skuli þurfa
að vera eins og „hundar í hverri
hofferð“, sjálfum sér til vanvirðu
og skaða, komandi óorði á bæjar-
félag sitt og gerspillandi ánægju
siðsams fólks, sem kemur á
mannamót sér til skemtunar.
Þráinn,
Eldingu lýstur niður á
togara.
Undarlegur atburður bar við á
togaranum „Biirgermeister Stam-
mann“, eign útgerðarfélagsins..
„Cuxhavener Hochseefischerei“ í
vetur. 8. jan. s. 1. var skipið á
veiðum norðarlega í Norðursjón-
um. Skall þá á þrumuveður, og
laust eldingu niður í framsigluna,
mölbraut siglutoppinn, svo brolin
féilu niður á þilfarið. Stefna
skipsins var S.f.V. Þegar elding-
unni laust niður, snerust kompás-
ná'larnar bæði á stýris- og mið-
unarkompásnum frá S.t.V. til
V.t.S. og stóðu þar kyrrar, hvernig
sem skipinu var snúið. Skipstjóri
og stýrimenn skipsins stóðu agn-
dofa yfir þessu fyrirbrigði. Þeir
leituðu allra bragða, en það kom
fyrir ekki. Kompásarnir stóðu
kyrrir á V.t.S. Nú voru góð ráð
dýr, því kompáslaust skip er
jafnnauðulega statt úti á regin-
hafi og blindur maður í eyði-
mörku. Að lokum tóku þeir það
ráð að flytja stýriskömpásinn aft-
ur í káetuna; þá loks tök hann
sönsum, sýndi þó 4—5 strika leið-
'arskekkju f„deviation“j til vest-
urs. Skipstjórnin var eðlilega bæði
óþægileg og ónákvæm, því að
kalla varð stefnuna frá káetunni
fram í stjórnpall. Eigi var 'hægt
að framkvæma stjörnuathuganir
vegna dimmviðris, en dýpiö var
stikað iðulega, og var góður styrk-
ur að því. Skipið fiskaði nokkra
daga með kompásinn í káetunni,
og með ýtrustu aðgætni og ár-
vekni af hálfu yfirmanna þess
náði það höfn heilu og höldnu
með allgóðan afla. Eiga yfirmenn
skipsins lof skilið fyrir frammi-
stöðuna. Maður sá í Cuxhaven,
sem annast leiðréttingú kompása,
kvað þetta vera einsdæmi.
(Eftir ,,Ægi“.)
Innlend tiðindi.
Akureyri, FB., 18. s'ept.
Af ferðum málaranna.
Þeir félagar Tryggvi og Finnur
iistmálarar komu - hingað í gær-
kveldi í „bezta standi“ eftir fjalla-
ferðina. Hófii þeir hana frá Laug-
um hjá Torfajökli 1. sept. og
komu aö Tungu í Fnjóskadal
þann 16. Fóru þeir Tungná hjá
eystri Fjöllum og fengu sand-
bleytu og voru um U,4 tima í
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
Johnson gekk hægt að sæti ungfrúarinnar.
„Þér hafið, Miss Cornish! ekki getað gefið
mér neinar upplýsingar um myndir þær,
sem ég heíi sýnt yður, og ekki heldur svarað
spurningum þeim, sem ég hefi lagt fyrir
yður, svo að nokkurt gagn væri að. Ég vildi
nú biðja yður að líta á þessa mynd, ef þér
skylduð þekkja hana, og skal ég þá ekki
ónáða yður frekar."
Það var eins og Miss Cornish hálflétti
við þetta loforð. Hún rétti höndina eftir
myndinni og tók við hénni. En vart var
hún búin að líta á hana fyrr en hún reis
upp af stólnum, bandaði frá sér höndunum,
rak upp hljóð og hneig meðvitundarlaus
niður.
V. K A F L I
Frásögn öwens tiöfuðsmaanns.
Goodmann Johnson hafði í starfi sínu,
svo sem að líkum lét, haft miklu minna
saman við kvenfólk að sælda en karlmenn,
og það kvenfólk, sem hann þá hafði komist
í tæri við, hafði fæst verið svo að skapgerð,
að það bliknaði eða blánaði fyrir smá-
ræðum.
Það kom honum því bæði illa og flatt
upp á hann, að það leið yfir Miss Cornish.
Og þó honum væri margt lagið, var honum
samt með öllu ókunnugt, hvernig hann ætti
að snúa sér í slíku. í vandræðum sínum
greip hann upp blómaglas og helti úr því
yfir hana. En þegar hann sá vegs óf nierki,
leizt honum ekki á blikuna, og hann hringdi.
Stúlkan, sú, sem hafði opnað fyrir honum
í bæði skiftin, kom inn, og þegar hún sá,
hvar kornið var, bað hún hánn að hjálpa
sér að færa Miss Cornish yfir á legubekk.
Þar fór hún höndurn um hana, og ungfrúin
raknaði vjð að vörmu spori.
Þegar hún var búin að átta sig, leit hún
i Johnson hryggum ávítunaraugum.