Alþýðublaðið - 29.09.1926, Blaðsíða 5

ALKÝÐUBLAÐIÐ
5
Alþýðublaðið
er sex siður í dag.
Tuxedo
reyktóbak
er létt, gott
og ódýrt.
Biðjið um það.
„Esjsa^
fer héðan 2. október (laug-
ardag) vestur og norður
um land.
Tekur vörur til Vestur- og
Norður-lands að Akureyri.
Vörur afhendist á fimtu-
dag eða föstudag.
Farseðlar sækist á fimtu-
dag.
„M©nniA6
fer héðan í kvöld 29.
september austiy’ og norð-
ur kringum land.
Tekur vörur til Austur- og
Norður-Iands að Akureyri.
til mánaðarmóta af Kaffi- og Súkku-
laði-stellunr.
Þvottastell frá kr. 6,75.
Borðhnífar — — 0,75.
Matardiskar— — 0,30.
Vatnsglös — — 0,45.
Bollapör — — 0,50.
Matskeiðar — — 0,30:
Margt fleira nreð gjafverði í
Verzlun
Jóns Þóröarsonar.
tekur til starfa 2. október í Ung-
mannafélagshúsinu. Allar frekari
upplýsingar gefa ungfrú Rann-
veig Þorsteinsdóttir í Sambands-
húsinu, sími 496, og Aðaisteinn
Hallsson, Laugavegi 38, heima kl.
5—7.
Hjálparstöð hjúkrunarfélagsins
„Líknar“ er opin:
Mánudaga ....... kl. 11 — 12 f. h
Þriðjudaga..........— 5 — 6 e. -
Miðvikudaga.......— 3 — 4 - -
Fösíudaga ..........— 5-6--
Laugardaga..........— 3 — 4--
Frá Alþýðubrauðgerðiíim. Vínar-
brauð íást strax kl. 8 á mörgnana.
......I
menn, sem þó sleptu mér aftur, þegar ég
sýndi þeim skilríki fyrir, að ég væri brezkur
liðsforingi.
Um kvöldið var ég kominn til Vlissingen
og skömmu eftir miðnætti til Lundúna.
lig hefði vitaskuld samkvæmt foringja-
skyldu minni átt að bíða þar til nrorguns og
ganga síðan á ,head quarter1 lil að segja tii
mín. En mér fanst hin skyldan ríkust að fara
tafarlaust til unnustu minnar, sem hafði grát-
ið mig dauðan lengur en ár, og því lagði ég
með einni næturlestinni af stað til Lincoln og
kom þangað með morgunsárinu.
Ég gekk strax til bústaðar Margaret Cor-
nish og hringdi dyrabjöllunni. Sally gamia,
vinnustúlkan, kom til dyra, og get ég ekki
með orðum lýst undrun hennar, þegar hún
sá mig, sem hún hugði fallinn, en ég sá það
fljött, að hún var frekar óttaslegin en glöð,
þegar hún áttaði sig.
Ég bað Sally gömlu að fara til Miss Mar-
garet og segja henni, að ég væri kominn
lifandi, en hún sagði mér, að Margaret væri
á ferðalagi. Ég spurði liana þá, hvar hús-
móðir hennar héldi sig, en hún þvertók
fyrir að segja mér það.
Það þarf ekki orðum að því áð eyða, að
mér þóttu þessar viðtökur all-einkennilegar,
og það greip mig uggur, að hér væri ekki
alt með feldu. Ég gekk því ríkt eftir þvi
við gömlu konuna, að hún segði mér, hvar
Margaret væri.
Loks lét garnla konan undan festu min. i
og sagði mér, að hún væri i iitlu þorpi nokk-
urra stunda ferð frá Lincoln. En þess bnð
hún mig lengstra orða að fara ekki þmgaö
til hennar, því að af því myndi ilt hljöíast
Þegar ég fór aftur, vissi ég eiginlega ekki,
hvaðan á mig stóð veðrið, en hitt fann ég,
að heimkoman myndi ekki verða mér eins
góð, eins og ég hafði vonað, en mig óraöi
ekki fyrir því, sem átti yfir mig að dynja.
Ég gat ekki beðið eftir, að lest féili til
bæjarkrílisins, þar sem Margaret var; svo
var- ég á glóðum. Ég leigði mér bifreið og
lofaði ökumanni ríflegum skildingúm, ef
hann flýtti sér eins og hann gæti, enda þut-
um við í loftinu.
Vagninn staðnæmdist þar, sem mér haíöi
verið vísað til, og ég gekk inn í húsið og
gerði boð fyrir Miss Cornish.
Innan stundar kom Margaret fram. Hún
var svartklædd og náföl.