Alþýðublaðið - 01.03.1920, Blaðsíða 4

4
A.LÞÝÐUBLAÐIÐ
Klæðarfírhsmiðjan „ÁLAFOSS**.
Þeir bæjarbúar,
er eiga unnar vörur á afgreiðslunni Alafoss eru vinsamlegast
beðnir að vitja þeirra sem fyrst. Pað er nú hægt að fá lop&
fljót.t afgreiddan.
KlæÖaverksmiðjan ALAFOSÖ-
og öll stykki tiiheyrandi þeim í verzlun
Guöm. J. Breiðfjörö
Laufásveg 4.
St. Framtíðin nr. 173.
Félagar, munið eftir fundinum í kvöld.
Skemtilegasti fundur vetrarins til þessa tíma.
Dúkarnir notaðir £ fyrsta sinn.
Mltriar (ertalíislagjiíi!
Fundur verður í fulltrúaráðinu á þriðjudaginn
2. marz kl. 71/* síðd. á venjulegum stað.
Framkvæmdastjórnín.
Hakkavélar og- kafflkvamir
í verzlun Guðm. J. Breiöfjörð
Laufásveg 4.
Xoli konuegnr.
Eftir Upton Sinclair.
O'inur bók:
Praslar Kola konnngs.
(Frh.).
„Þetta virðist ekki svo erfitt“,
sagði Hallur og notaðí tækifærið
til þess að grenslast dáWtið eftir
hvernig namupólitikinni væri farið.
.Segið n:ér, herra Stone, því eruð
þér annars að gera yðut öil þessi
óþægindi? Eru eiginlega nokkrir
af þessum mikla þjóð.ihrærigraut
atkvæðisbærir?
„Hrærigrauturinn er ekki verst-
ur viðfangs Við útvegum þeim
fæðingjarétt, og svo kjósa þeir
þá sem við viljum, fyrir eitt öl
glas. Það eru hinir enskumælantíi
eða útlendingar, sem hér hafa
verið of lengi og eru orðair of
erfiðir viðfangs. Þegar þeir á
annað borð byrja að fást við
stjórnmál, hætta þeir ekki við svo
búið; þeir fara að tala um verka-
maanafélagsskap, og vilja öllu
ráða“.
„En þér þurfið alls ekki að
telja atkvæði þeirra, ef þér bara
viljtð það ekki“.
„Eg skal segja þér nokkuð",
sagði Stone, „það ríður bara á
því að finna auðveldustu leiðina
til að koma þessu fyrir. Þegar
eg var eftirlitsmaður í Happy
Gulch, eyddum við ekki tíman-
um í stjórnmálin Þegar að kosn-
ingum kom, bjuggum við að eins
til fjögur hundruð atkvæði handa
þjóðveldísmönnunum. Félagið var
þá þjóðveldissinnað. En daginn
eftir fréttum við, að hópur verka-
manna hefði verið kvaddur til bæj-
arins, og hefðu þeir lagt eið út á
það, að þeir hefðu greitt lýðveldis-
mönaum atkvæði sín. Lýðveldis-
blöðin voru full af þessu, og ein-
hver bölvaður dómaraasni úrskurð-
aði endurkosningu; og svo urðum
við að sitja við alla nóttina og
búa til nýja kosningaseðla. Þetta
leit ekki út sem allra bezt og var
fjandi erfitt íyrir okkur“.
Verkstjórinn hió, og Hallur tók
uadir hæversklega.
„Það verður að hitta meðal-
veginn. Hafi ótæki frambjóðandinn
fylgi, fréttist það, og sé atkvæða-
magnið alt oí einhliða, þá verður
gauragangur út afþví. Fjölmargir
verkstjórar, skeyta ekki ura þetta,
en eg lét mér þetta að kenningu
verða, og þekki betri aðferð —
að láta mótstöðuna aldrei koma í
Ijós. Skilurðu það?“
Júl“
„Getur vel verið, að stjórnmál
kotni verkstjórum eiginlega ekki
við, en eitt keraur þeim við: sem
allir viðurkenna, og það er það,
hverjir vinna í námu hans. Það
allra auðveldasta er að vinsa úr
— uppræta illgresið". Hallur
gleymdi aldrei þriflagum krumlum
Stone, þegar hann lagði áherzlu
á orð sín með þeim. Bros hans
var ekki lengur góðlegt. „Náung-
ar, sem ekki vilja kjósa, eins og
eg vil, geta farið í annað hús,
með atkvæði sfn. Og eins og eg
sagði um diginn við Si Adam:
það, sem eg leita að, eru menn,
sem tala nýtt mál — eitthvert
páfagauksmál, sem eoginn nokk'
urn tíman getur skilið".
Það varð stutt þögn, meðaffi
Stone sló öskuna úr pípu sinní-
Þá datt honum víst í hug,
hann þyrfti ekki að teíja upp
smáatriði til þess að fá stjórn'
málanýiiða. Hann lauk því tnáí*
síau með kaupmenskuhreim í rödó'
inni: „Nú veist þú hvað þú
að gera. Þú meiðir þig í úlfliðin'
um á morgun, svo þú getur ekk>
unnið í nokkra daga, þá færð Þa
tækifæri til þess, að labba um
hlera, hvað rnenn segja, Þú f*r®
auðvítað laun þín eftir sem áður *
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólajnr Friöríksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.