Alþýðublaðið - 16.10.1926, Blaðsíða 5

ALEÝÐUBLAÐIÐ
S
t
Brani.
Nálægt kl. 3 í nótt varð þess
vart, að eldur var laus í vöru-
geymsluhúsum Jóhanns Ólafssonar
& Co., bakhúsum við Hverfisgötu
16. Húsin eru tvö. Var annað úr
timbri, einlyft, nokkuð stórt, en hitt
tvílyftur steinskúr. Talsvert var
geymt í þeim af vörum, einkum
leirvöru, bifreiðahlutum og skotfær-
um. i húsagarði þar var og mikið
af leirvörukössum og öðru dóti.
Húsin brunnu allmikið, en hanga
■ þó uppi, og vörurnar skemdust tals-
vert, bæði af eldi og vatni. Spreng-
ingar urðu öðru hverju og ein mesf,
og tók þá stykki úr steinveggnum.
Slökkviliðið koin þegar á vettvang
og tókst loks að slökkva eldinn til
fulls um kl. 9 í morgun. Var þó
ilt við hann að fást.
húsnæðisskýrslur.
Þeir deildarstjórar ,,Dagsbrúnar“,
sem hafa ekki enn skilað húsnæðis-
skýr'slum, eru beðnir að skila þeim
sem allra fyrst til fjármálaritara
eða einhvers annars úr stjórn „Dags-
brúnar“.
'é
/Jí i
Veðriö.
Hifi 0—6 stiga frost. Átt norðlæg,
íalsvert mismunandi hvöss. Snjó-
koma sums staðar nyrðra. Kyrí og
gott veður á Noröursjónum. Loft-
vægishæð um Grænlandshaf og
Norðvestur-island. Útlit þenna sól-
arhring. F.remur hæg norðanátt og
gott veðúr á Suður- og Vestur-landi.
Snjókoma á Norður-landi, en birt-
ir lil. Minkandi norðanátt á Aust-
urlandi.
Landsmálafundur
verður í kvöld í Borgarnesi.
ýðiflokkirinn
i Reykjavik
heldur í næstu viku í Bárubnð kosningafundi
eins og hér segir:
Almennan kvennafund priðjudaginn 19. Jd. m. kl. 5 e. h.
Almennan kjósendafund miðvikud. 20. þ. m. kl. 8 e. h.
Alþýðuflokksfund föstudaginn 22. p. m. kl. 8 e. h.
Veona fjölda áskorana
verður
málverkasýning
Freymóðs Jóhannessonar
í Bárunni enn opín á morgun
(sunnudag) klukkan 10—6, — en
að eins þenna eina dag.
Þangað fóru í morgun með „Suð-
urlnndi'* Jón Sigurðsson frá Yzta-
Felli, Jónas frá Hriflu og Magn-
ús Guðmnndsson íhaldsráðherra.
Kosningamerki
Alþýðufiokksins fást í skrifstofu
A-listans í Alþýðuhúsinu.
Á Jón að borga briisann?
„Mgbl.“ gefur í skyn - í dag, að
Jón Ólafsson eigi að greiða kosn-
ingakostnað íhaldsliðsins viö kjör-
Fermingar-
kjólaefni
í mjög fallegu úrvali
frá 7 kr. í kjólinn.
Matíhildur Björosdóttlr,
Laugavegi 23.
dæmakosningarnar hér. Því mun
fnrið að eymast að eyða fé til að
reyna að koma á þing manni, sem
þorir ekki að kannast við það fyr-
irvaralaust, að hann sé íhaldsmað-
ur. :
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
„Svo er að sjá, sem hér séu eingöngu laus-
lætiskonur.“
Ég gat ékki varist hlátri. „Hiri sérkennilega
kvenlega tizka vor villir yður sýn. F>ér eruð
jiessu auðvitað ókunnugur —.“
„Alls ekki,“ svaraði hann; „ég þekki þetta
alt of vel. Ég lærði í æsku orð sþámannsins:
,Sökum þess, að dætur Zíonar eru drembi-
látar og ganga hnakkakertar, gjóta út undan
sér augunum og tifa á göngunni og láta
glamra í öklaspennunum, þá mun drottinn
gera kláðugan hvirfil Zíonardætra og Jahve
gera bera blygðun þeirra. Á þeim degi mun
Jahve burt nema skart þeirra: öklaspenn-
urnar, ennisböndin, hálstingin, eyrnaperlurn-
ar, armhringana, andlitsskýlurnar, motrana,
öklafestarnar, beltin, ilmbaukana, töfraþingin,
fingurgullin, nefhringana, glitklæðin, nær-
kiæðin, mötlana og pyngjurnar, speglana, lín-
dúkana, vefjarhettina og slæðurnar. Óg korna
mun ódaunn fyrir ilm, reiptagl fyrir belti,
skalli fyrir hárfléttur, aðstrengdur hærusekk-
ur í stað skrautskikkju, brennimerki í stað
fegurðar‘.“
Pað getur vel verið, að þetta sé merki-
legt mál frá bókraentalegu sjónarmiði, en
það var að minsta kosti einkennilegt — svo
að ekki sé meira sagt — á horninu á Breið-
götu og Fimtastræti um það leyti dags, er
umferðin er mest. Þetta náði fastari og
fastari tökum á félaga minurn, svo að mér
fór ekki að verða um sel. Hann hálf-kvað
setningarnar; röddin hækkaði, og andlit har.s
varð fjörmeira: ,„Menn þínir munu fyrir
sverði falla og kappar þínir í orrustu. Og
hlið hennar munu kveina og harma, og hún
sjálf mun sitja einmana á jörðunniC
„Gætið þér yðar!“ hvíslaði ég. „Fólkið
heyrir til yðar.“
„Hvers vegna má það ekki gera það?“
Hann snéri sér undrandi að mér. „Fólkið
hlýðir fúslega á mig.“ Og hann bætti við:
„Alþýðufólkið.“
Hér var ein hliðin á æfintýri mínu, sem
mér hafði ekki hugkvæmst áður. „Ham-
ingjan hjálpi mér!“ hugsaði ég. „Ef hann
tekur nú upp á að predika á strætishorn-
unum!“ Ég skildi það á augabragði; — það
er vitaskuld það, sem hann gerir! Ég varð
gripinn af hræðslu. Ég gat ekki þolað það.
Ég varð að komast á burt!
Ég tók að tala hratt. „Við verðum að
komast yfir strætið, meðan tími er til. Lög-
regluþjónninn hefir gefið merkið." Og ég