Alþýðublaðið - 18.10.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
að hann myndi aldrei „lyfta fundi
í háaloft“ með mælsku.
Gengið
er óbreytt frá laugardeginum.
Sóknamefnda- og presía-funcíur
verður hér í bænum prjá næstu
daga, svo sem fyrr hefir verið skýrt
frá. Hefst hann á morgun kl. 11 f.
m. með guðsþjónustu í dómkirkj-
unni, og predikar séra Sigurjón
Arnason, prestur í Véstmannaeyjum.
Veðrið.
Hiti 0—5 stiga frost. Átt víðast
norðlæg, víðast hæg, þurt veður
um alt land. Loftvægishæð yfir Is-
landi, en lægð fyrir suðvestan
landið. Útlit: I dag hægur vindur
og þurt veður um alt land. I nótt
sennilega austlæg og suðaustlæg átt
á Suðvesturlandi, en breytileg vind-
staða á Norður- og Austur-Iandi.
Þingrnálafundur
var haldinn í Borgarnesi á laugar-
daginn var. Framsóknarmenn höfðu
boðað til fundarins, og stóð hann
yfir í nærri 10 klukkutíma. Haldn-
ar voru 28 ræður. Þar af 20 af
Framsóknarmönnum, en 8 af íhalds-
mönnum. Af hendi Framsóknar-
manna töluðu Jón Sigurðsson frá
Yzta-Felli, Jónas Jónsson alþm.,
Pétur Þórðarson alþm., Steingrímur
Stefánsson kennari á Hvanneyri!,
Hervald Björnsson kennari í Borg-
amesi, Hannes Jónsson dýralæknir
í Stykkishóhni, Hallgrimur Niels-
son, Teitur bóndi á Grímarsstöðum
og Friðrik Þorvaldsson. En af hendi
Ihaldsmanna Ingólfur Gíslason lækn-
ir, Jón Sigurðsson á Haukagili og
Þorkell Teitsson kaupmaður. Magn-
ús Guðmundsson ráðherra gat ekki
mætt þar vegna veikinda. Fram-
sóknarmenn og aðrir stuðningsmenn
A-listans voru í yfirgnæfandi meiri
hluta. Á fundinum voru um 500
manns, og fór hann ágætlega fram.
Snjó
hefir nú alveg tekið upp hér í
Reykjavík og af láglendi i grend.
Ósvífní íhaldsmanna.
Á Alþýðuflokksfundinn síðasta var
frambjóðendum íhaldsmanna boðið,
og veitt málfrelsi til jafns við Al-
þýðuflokksmenn. Á fund íhaldsins
í gær var frambjóðendum Alþýðu-
flokksins ekki boðið, og er þeir
intu eftir því, var svarið, að fund-
urinn yrði lokaður fundur íhalds-
ínanna. Á fundinum hafði Jón Ól-
afsson sagt að því, er fundarmaður
skýrir frá, að frambjóðendum AI-
þýðuflokksins hefði verið boðið, og
sér þætti mjög leitt, að þeir hefðu
ekki komið(!). Þetta eru ósvífin og
blygðunarlaus ósannindi, og sýnir
vel, hvernig íhaldsmenn fara með
kjósendur sína, — útiloka þá frá
að heyra málin skýrð frá báðum
hliðum og Ijúga að þeim og á
andstæðingana fjarverandi. Sjálf-
sagt telja þeir sér þetta sigurvæn-
legast.
Fréttastofan.
Forstöðumaður bennar, Axeí Thor-
steinsson, hefir beðið Alþýðublað-
ið að geta þess, að hann sé jafn-
an til viðtals í síma 1558 kl. 9—10
árd., 12—11/2 og 7—8 siðd.
Almennan kvennafund
heldur Alþýðuflokkurinn á morg-
ún kl. 5 slðdegis í Bárubúð. Konur
'ættu að fjölsækja fundinn.
JSDINB0R6*
Kaffisteil
fyrir 6, margir litir.
Kaffikömmr
margar teg., afar-ó-
dýrar.
Rammar
fjölbreytt úrval.
Voðavöltur
og voðavindur afar-
endingargóðar.
Gyltu katlarnir
Hnífapdr ‘ ^
Fonograf-plötur
á 0,75.
Spil
mikið úrval.
Kökuform
á 0,20.
á 9,00.
Skautaiyklar
o. m. m. fl.
Alt ódýrast og bezt
£
Skautar
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
tók að skýra fyrir honum vorar ágætu um-
ferðarreglur.
En hann lofaði mér ekki að ljúka við þær
skýringar. „Hvers vegna eigum við að fara
yfir strætið, þegar við höfum til' einskis
staðar að leita?“
„En mig iangar til þess að fara með yður
á sérstakan stað,“ svaraði ég. „Mig langar
til þess, að þér kynnist einum kunningja
mdnna. Við skulum koma yfir um.“ Og með-
an ég leiðbeindi honum milli bifreiðanna,
var ég að hugsa ákaft um það, hvernig ég
ætti að komast úr ósannindaklípunni. Hver
skyldi það svo sem vera, sem vildi taka við
þessum fáránlega, ókunna manni, hýsa hann
um nóttina, færa hann í sæmileg föt og
varna því, að hann færi að halda ræður uppi
á sykurkassa á strætishomi?
Ég var sannarlega x fádæma vandræðum!
Hvað hafði ég til xmnið, að þessi náungi
skyldi lenda á höndum mér? Og hversu
lengi ætli ég yrði að vera með honum ? Ég
tók alt í einu eftir þvi, að ég var farinn að
hugsa um vísuna um Mariu og vandkvæði
hennar af lambiou!
Forlögin höfðu mj(g á valdí sínu og ætluð«
ekki að spyrja mig ráða. Við höfðum ekki
komist nema húslengd áfram, þegar ég
heyrði rödd: „Heyrðu, Billy!“ Ég leit við.
Guð sé oss næstur! Var þetta ekki skamm-
arlegt, — Edgerton Rosythe, kvikmyndadóm-
arinn við Vesturborgar-„Times“, — áreið-
axxlega sá blygðunarminsti, óguðlegasti og
háværasti maður, er stundaði þessa blygð-
unarlitlu, óguðlegu og háværa atvinnugrein.
Og hér var ég rétt fyxir .framan harm í fullri!
dagsbirtu með mynd beint út úr lituðum
glugga úr Sankti-Bartólómeus-kirkjunni!
VII.
„Heyrðu, Biily! Hver er þessi iaglegi kunn-
ingi þinn?“ Rosythe sigldi fyrir fullum segl-
um undan vindi, er í honum sjálfum var.
Hvemig átti ég að svara? „Það ~ er —“
Ókunni maðurinn mælti: „Smiður er ég
nefndur."
„Einmitt það!“ svaraði kvikmyndadómar-
inn. „Mér er ánægja að kynnast yður, herra
Smiðxrr!" Hann tók hjaxtanlega í höndina á
ókunna mannimim. „Á að fara að taka mynd
af yður hér?“
„Taka mynd af mér?" spurði hinn, og Ro-
sythe deplaði fraiihan í mig augunum. Hann
vissi ef til vill um uppáíæki Karólínu móð-