Alþýðublaðið - 03.11.1926, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
5 kemur út á hverjum virkum degi. [
Í ....-------- . ~ t
í Afgreiðsla í Alþýðuhúsinu við í
| Hverfisgötu 8 opin frá ki, 9 árd. [
3 til ki. 7 síðd. ►
< Skrifstofa á sama stað opin ki. ►
! 9j/2 —10 Va árd. og kl. 8 —9 siðd. !
< Simar: 988 (afgreiðsian) og 1294 t
} (skrifstofan).
< Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á ►
! mánuði. Auglýsingaverð kr. 0,15 !
< hver mni. eindáika. ►
! Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan [
< íi sama tinsi stimn símart [
Erfiðurhagnrverkamanna
og „Morgunblaðið".
„Morgunblaðið" er fyrst í ess#.
inu sinu, þegar það getur alið
á rógi. Það stagast alt af öðru
hvoru á því, hversu háskalegir
verkamenn i kaupstöðum og
stefna þeirra og afskifti af þjóð-
málum sé bændum og öðru ai-
þýðufólki í sveitum, og þó er
flest verkafólkið og annað alþýðu-
lólk í kaupstöðum af sama bergi
brotið og íólkið í sveitunum, ætt-
ingjar þess og vinir. Þar fer blað-
ið með frændaróg, er svívirðilegur
hefir alt af þótt. Þá stundina,
sem það elur ekki á þessum rógi,
getur það þó ekki setið róglaust.
Þá reynir það að rægja sundur
alþýðu innbyrðis eða hana og
fulltrúa hennax, er hún hefir valið
málsvara fyrir sig.
f gær fann blaðið enn eitt rógs-
efhið. Það hefir gripið þá til-
raun, sem verkamannafélagið
„Dagsbrún" hefir gert til að rétta
hjálparhönd bágstöddu skylduliði
kolanámumanna í Englandi, sem
afturhaldssamir.auðkýfingar sviftu
vinnu til að reyna að kúga þá
ti! þrælkunar og lélegri iífskjara,
sVp að eigendur námanna geti
haft arð af þeim, þótt vinslu-
lagið sé orðið úrelt og óarðber-
andi. Blaðið reynir að telja fólki
trú um, að með samskotum þess-
um sé verið að lengja kolanámu-
deiluna, þótt allir, sem nokkuð
geta um þetta hugsað, hljóti að
sjá, að það getúr hvorki gert til
eða frá, þótt íslenzkt alþýðufólk
gæti látið nokkrum svöngum
námuverkamannabömum í té svo
sem eina saðningu. Meira geta
samskotin ekki, hversu rífleg sem
þau yrðu. Hitt er ekki heldur neitt
annað en blekking, að það hafi
nokkur áhrif á atvinnu verka-
manna hér, hvort kolanámudeilan
stendur lengur eða skemur. Tog-
ararnir hafa áður iegið, þótt eng-
in kolanámudeila væri, og það
virðist ekki lifna neitt yfir þeim
við það, þótt auðvaldsblöð eins
og „Morgunblaðið" flytji daglega
skeyti um, að fleiri «g fleiri kola-
nemar hafi tekið upp vinnu, en
einhver áhrif ætti það að hafa,
ef svo náið samband væri milli
kolavinslu í Englandi og togara-
útgerðar á íslandi, sem „Mgbl."
Iætur. En hér er raunar ekkert um
annað að gera en róg í „Mgbl.“
milli íslenzkra verkamanna og
stéttarbræðra þeirra í Englandi og
hann hinn ógeðslegasta.
Þó er nærri því enn ógeðslegra,
þegar „Mgbl." þykist leggjast á
móti samskotunum tii námumann-
anna af þeirri ástæðu, að nær
væri að styrkja íslenzka verka-
menn. Lætur það nú sem sér sé
einstaklega ant um hag þeirra,
þótt það hafi æfinlega tekið undir
hverja tilraun til að spilla kjörum
þeirra. Af þvi má sjá heilindin
hjá blaðinu nú. Það er að vísu
svo, að alimargir verkamenn
munu verá illa staddir nú eftir
hið langa atvinnuleysi. Kjörin eru
ekki svo góð, þótt vinria sé. En
þó munu þeir ekki ætlast til sam-
skota yfirleitt, og allfJestir þeirra
munu kunna „Mgbl." fu!Ia óþökk
fyrir þessa uppástungu, því að
þeir vilja ekki vera neinir bón-
bjargamenn, þótt það sé vafalausí
uppáhaldshugsjón „Mgbl." um
kjör þeirra. Verkamenn vilja fá að
nota krafta sína til að vinna sér
lífsuppeldi. Þpir krefjast þess
vegna vinnu, en ekki samskota,
og þeir eiga heimíingu og rétt
á því að fá vinnuna, úr þvi að
þeim er ekki goldið svo hát: kaup,
þegar vinna er, að þeir geti sjálf-
ir staðið straum af Jífsuppeldi
sínu á atvinnuleysistímum. Móti
því, að verkamenn séu til taks,
þegar þarf, hlýtur að koma, að
þeim sé gert kleift að lifa á
milli — annaðhvort með háu
kaupi eða atvinnubótum á at-
vinnuleysistímum. Allar siðaðar
þjóðir sjá réttmæti þessa og ó-
svinnu þess að bæta úr meÖ sam-
skotum. Þar er efnt til atvinnu-
bóta.
Nú vill svo tiJ, að hægt er að
lóta „Mgbl." sýna hug sinn til
verkamanna, eins og hann er. Ef
það vill bæta vandræði þairra,
þá hlýtur það að krefjast þess
af íhaldsstjórnum bæjar og ríkis,
að þær leggi þsgar fram ríflegt
fé til atvinnubóta — „til styrktar
okkar eigin verkamönnum", eins
og „Mgbi." orðar það, hvort sem
það er nú til að sýna, að það
teki auðvaldið, se;n að því stend-
ur, eiga verkamennina með húð
og hári eða ekki. Atvinnubóta-
málið verður sennilega fyrir bæj-
arstjórn á morgun, svo að íæki-
færi er til stuðnings þá þegar.
Leggi biaðið hins vegar ekki neitt
gott til þess máls, þá er sýnt, aft
þessi samskotatillaga þess hefir
ekki verið gerð til annars en að
niðra verkamnnöum.
ErSeotí asimskejtL
Khöfn, FB., 2. nóv.i
Ofsi Mussoliní og svartliða.
Frá Berlín er símað, að þang-
að hafi verið símuð ræða, sem
Mussolini héit, ,er hann var við-
staddur heræíingar. Notaði hann
stór orð að venju og mælti m. a.:
„Svartliðar! Hefjið byssurnar, og
sýnið heiminum þennan byssu-
stingjaskóg!"
Pilturinn, sem skaut á Musso-
lini, er sonur ítalsks prentara.
Samkvæmt síðari fregnum af
banatilræðinu munaði minstu, að
Mussolini biði bana. Bar hann
Mauritiusar-orðuna á brjósíi, og-
bjargaði pað lífi hans, því að
kúlan skall á orðuna, en hrökk
af henni.
Tvö þúsund menn hafa verið
handteknir, sakaðir um hlutdeild
í að brugga Mussolini banaráð.
Svartiiðar hafa víða lagt skrif-
stofur andstæðingablaðanna í eyði
og misþyrmt andstæðingum sín-
um.
Uctb efagino og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Níels P. Dungal, Sól-
eygjargöfu 3, sími 1120.
Kveikja ber
á bifreiðum og reiðhjólum í dag
og á morgun kl. 41/2 e. m.
Verkakvennafélagið „Framsókn'*
heldur fjölbreytta skemtun á