Ungu Föroyar - 01.06.1915, Blaðsíða 1

Sigmundur og Tórir. Aldri fái eg troyst og frið; gævi eg lá við faðirs lið.
Eftir Mikkjal á Ryggi.
— Betri at liggja grivin í mold,
r I Gøtu ganga dreingir tveir, enn æruleysur ganga á fold.c
sorgarfullir eru teir. »Tegi! tegi! mín frændi Tórir,
Teim verður ei givið skrúð at brúka, vaxa vit upp og verða stórir,
búnin er hin hvíta stúka. vaxa vit upp til kappar frægar,
Hárið klipt í svørðin niður, hevna skulu vit hesar dagar.
so var í forðum træla siður. Tveita skulu vit trælabjálvan,
Andlit trútna upp av harmi, drepa skulu vit Trónd sjálvan.
bylgist sárt í barna barmi. Eg skal eiga so blankt eitt svørð, sterkan hest og saðilgjørð.
»Sjúk er sál mín, Sigmundur frændi, tungt er liv i trælastandi. Brandin skal eg mær bitran brýna, skjøldur mín skal sum sólin skína.
Av høvdinga ættum eru vit bornir, eydnuleysir eru vit vorðnir. Brynjuna skal eg av stáli smíða, hjálmin skal eg við gulli prýða.
Óhapp og høgg á hvørjum degi, ongar vónir um vald og gleði. Øxin breið við hyrnum stórum, skaftið sett við silvurdjórum.
Trælaliv er skomm hin versta. Langskip stórt eg byggi mær,
Man ikki skjótt mítt hjarta bresta? fljóta skal ikki betri far.