Bjarki - 11.04.1902, Síða 4
4
heima. Annar dreingur var með honum, sem
gat sagt frá, og hlupu þá ofan að sjónum
móðir hans og önnur kona. Annað fólk var
eigi við. Þær gátu kastað til hans bandi, en
það var árángurslaust. Hann var vist orðinn
svo magnþrota að hann gat ekki hjálpað sjer
neitt með því. Svo fór móðir hans í einhverju
ósjálfræði út á ísinn, en fór þegar niður um
hann og var mesta mildi, að hin konan gat
náð henni með bandinu. Þá var bátur dreginn
alla leið frá Krossi inn að Stekk, því þar var
einginn, og náðu þeir loks líkinu eftir lánga
leit. Svona fór það á endanum. Dreingurinn
beið bana af rælni sinni, og foreldrarnir misstu
þar mannvænlegt barn.
ís er hjer enn í firðinum, en autt haf fyrir utan
fjarðarmynnið. Sama er sagt úr næstu fjörðum hjer
v>rfyrir norðan og sunnan. Ekki þyrfti nema lítinn
vind á vestan til að hreinsa firðina.
Ceres sást útifyrir Reyðarfirði um það leyti sem
hennar var von hingað til Austurlands og hafði
verið á sveimi þar úti fyrir í 4 daga. í*á hefur
hún án efa snúið við út aftur. Hún hafði meðferðis
mikið af vörum hingað til Seyðisfjarðar. f’eim hefði
hún getað skipað hjer upp, ef henni hefði verið
ætlað að koma hjer við á leiðinni til Vesturlandsins.
Veður er nú stöðugt kyrrt, hita-sólskin á daginn,
og vinnur þó lítið sem ekkert á gaddinum, en tölu-
vert frost á nóttum. Snjór er mikill hjer í firðin-
um og þó eingu minni að sögn á Hjeraði. Sum-
staðar er orðið tæpt um hey.
Mannslát. Hinn ljest að Galtastöðum tram
í Hróarstúngu Jónína, kona Pjeturs bónda þar,
Einarssonar. Hún var vel fertug að aldri.
Jónína var ein af 8 dætrum Odds Jónsso"ar, er
leingi bjó að Hreiðarstöðum. Bróðir þeirra var einn
(Sigfús bóndi að Staffelli). Þau systkyn voru öll
fyrirtaks dugandi menn og tápmikil. Þær systur
eru nú aðeins fjórar á lífi. Jónfna heitin var hin
viðkynnilegasta kona og sakna hennar víst fiestir
er henni kynntust. Hún hafði fyr átt Svein Einars-
son hoemopatha.
S.
Framtíðarmaður. Ýmsir háskólakenrarar í
Ameríku hafa ritað um, hvernig líkami mannsins
hljóta að breytast eftir því sem tímar líða. Öllum
kemur þeim sarnan um, að þeir Iimir og líffæri sem
lítið eru brúkuð hverfi smátt og smátt. Litlatáin
er nú fyrír laungu t. d. alveg ónotuð og því minnkar
hún og hverfur með tímanum, svo að mennirnir
hafa aðeins fjórar tær, og svo fækkar þeim áfram.
Einn af þessum vísindamönnum, Wells, segir, að
ytra eyrað hverfi líka, sömuleiðis nef, augnabrýr,
tennur og hár. Tennurnar hverfa af því að fæðan
verður meir og meir svo útbúin að þeirra þarf ekki;
jafnframt minnkar munnurinn. Augun verða aftur
á móti stór og skær og höfuðkúpan verður stór og
vel löguð, skínandi hvít eins og jökulskalli í sólskini.
Við þessa stóru breytingu missa skeggrakarar og
tannlæknar alla atvinnu.
Gvendur: Hvaðan geta þeir verið, allir
þessir pappírsmiðar, sem eru að þirlast um
loftið í 9torminum?
Jón Jónson: Það eru líklega þessi nýu
þráðlausu hraðskeyti, maður.
G.: Þú segist hafa gefið 66 aura fyrir
þessa tvo vindla; en mjer virðist satt að segja
ekki mikið til þess koma sem jeg er með.
J. J. Jeg gaf 60 aura fyrir annan, en 6
aura fyrir hinn; getur verið að þú hafir í
misgripum feingið þann ódýrari.
G.: Hefurðu nokkurntíma sjeð sviðakjamma
með tveimur augum ?
J. J : Nei það hef jeg aldrei sjeð.
G.: Læturðu þá annað augað aftur í hvert
sinn sem þú horfir á sviðakjamma?
G.: Þú skuldar mjer nú 43 krónur Borg-
aðu mjer nú 40 og svo ertu skuldlaus.
J. J: Og láta þig tapa á mjer 3 krónum.
Nei, það skal aldrei verða. Lánaðu mjer heldur
7 krónur í viðbót, því þá skulda jeg rjettar
50.
Frúin (við vinnukonu, sem ætlar að fara til
hennar): Mjer líka ekki allskostur meðmæl-
in yðar.
Vinnukonan : T’ví get jeg trúað, en jeg get
nú ekki feingið þau betri.
Prentsmiðja Seyðisfjarðar leysir at
hendi alls konar prentun vei og
vandlega. Verkið ódýrt. D. Ostlund.
IVERSLUN St. Th. Jónssonar er nú
' komið mikið af ýmiskonar álnavöru svo
sem bómullartau af mörgum tegundum,
fóðurtau, ullartau, og stumpasirs og fleiri teg-
undir, allt með sama góða verðinu og vant
er, og iOu/0 afsláttur gegn peningum,
Með »Ceres« er von á fl. vörum.
1. O. G. T.
Stúkan »Aldarhvöt nr. 72«
heldur fundi á hverjum
sunnudegi kl. H árd. f Bindindishúsinu. Allir
meðlimir mæti. Nýir meðlimir velkomnir.
U m b Ú ð a P a P P í r ,hTpUrenlan'U
BJARKI.
Þeir sem feingið hafa Bjarka til útsölu og
ekki ætla að selja eru beðnir að gera aðvart
um það hið fyrsta.
Þeir sem skulda fyrir blaðið eru áminntir um
að borga.
I—V. árg. Bjarka borgi menn til Sig.
Johansens kaupmanns, VI. og VII. árg til
Þorst. Gíslasonar ritstj.
pánskar nætur,
eftir Börge Jansen, fást hjá öllum bók-
sölum á landinu. Verð 1 kr. 50 au.
A ^A-j- Eftir Matth. Jochumsson. 50
»» » Ct. I 1 1 U L. au. Fæst hjá bóksölunum.
Kaupið „Frækorn”!
RITSTJÓRl: DORSTEINN QfSLASON.
Prentsmiðja Seyðisfiarðar.
73
blóðdropi í æðum yðar.« Hann rispaði mig á hend-
inni til blóðs og sagði: »Jú, rautt er blóðið í yður
að minnsta kosti. — Skrifið þjer nú undir!« Jeg
tók við skjalinu og pennanum.
VII.
Dæmdu mig, kæri Cfjamisso, án allrar vægðar.
Jeg hef sjálfur kveðið upp yfir mjer strángan dóm,
því jeg ber nagand' orm í hjarta mínu. Aldrei
líður þessi stund mjer úr minni. Kæri vinur, sá
sem í gáleysi setur fót sinn útfyrir hinn almenna
veg, leiðist óafvitandi á villigötur, sem fjarlægja
hann meir og meir frá rjettri Ieið, og vegurins
liggur niður á við, hallandi undan fæti. Til einskis
horfir hann á himinsins stjörnur, til þess að rjetta
eftir þeim stefnu sína. Hann ræður henni ekki
leingur, en heldur ósjálfrátt áfram niður eftir
hallfleti þeim sem hann hefur álpast út á.
Jeg veit ekki hvað mést var ráðandi hjá mjer á
74
þessari stund, hvort heldur æsingin í sál minni,
eða hin líkamlega þreyta eftir áreynsluna hina undan-
farandi daga, eða þá áhrif frá hinu gráa trölli sem
hjá mjer sat — í stuttu máli sagt, þegar jeg ætlaði
að fara að skrifa undir, þá leið yfir mig og jeg lá
leingi í aungviti.
Það fyrsta sem jeg heyrði, þegar jeg vaknaði við
aftur, var fótastapp og bölvunaryrði. Jeg o.pnaði
augun. Fað var dimmt. Grái maðurinn var eitt-
hvað að fást við mig og bölvaði í sífellu. »í>jer
hafið ekki meiri dug en aumasta kerling! Reynið
þjer að rísa upp og Ijúka við það sem þjer voruð
byrjaður á. Eða hefur yður nú snúist hugur, svo
þjer viljið heldur hætta við það?« Jeg reis á fætur
þó jeg ætti örðugt með þaé og litaðist þegjandi um.
Það var seint um kvöld. Út úr húsi skógarvarðar-
arins heyrðist ómur af hljóðfserasiætti og Ijós skein
út um hvern glugga, Gestir voru á gángi til og
frá í garðinum. Nokkrir af þeim settust á bekkinn
sem jeg áður hafði setið á. Jeg heyrði á því sem
þeir sögðu, að Rascal hafði um morguninn trúlofast
dóttiir skógarvarðarins.
Jeg strauk strax bettuna af höfði mínu og missti
75
um leið sjónar á gráa manninum. Jeg hljóp til
garðshliðlins og fór þar sem trjen voru þjettust
°g í gegnurn skemmtíhúsið, sem kallað var eftir
mjer. En grái maðurinn elti mig ósýnilegur og setti
ofan í við mig með hörðum orðum. sLetta er þá
þakklætið, sem jeg fæ hjá yður,« sagði hann,
»fyrir að Iiggja yfir yður í veikindum yðar allan
daginn. En flýjið þjer svo lángt sem þjer viliið; við
verðum ssmt sem áður óaðskiljanlegir. Ljer hafið
gullið frá mjer, en jeg skuggann vðar; þetta er nóg
til að svifta. okkur báða allri ró. Eða, hefir það
nokkru sinn.i heyrst, að skugginn hafi yfirgefið
nokkurn mann! Skugginn yðar dregur mig til yðar
þángað til þjer takið á móti honum aftur og hann
lósnar við mig. Lað sem þjer hafið ekki viljað gera
með góðu, það neyðist þjer síðar til að gera út ut
ergelsi og Ieiðindum.« Hann hjelt áfram í sama
tón; jeg flúði en hann elti mig og ljet dæluna
gánga. Jeg vissi ekki, hvað jeg ætti af mjer að
gera.
Jeg gekk í áttina til húss míns. Þegar jeg stóð
útifyrir því og leit þa*, ætlaði jeg naumast að
þekkja það. Rúðurnar voru brotnar og hvergi sást