Freyja - 01.02.1901, Side 6

mtKYJA
hygli allra íslenzkra kvenna í
Manitoba á þessu máli. Svo að þær
reyni að gjiira sðr Jjóst, hvað gjöra
skuli, ef þær síðar verða kvaddar
til að vinna að því.
Eftirfylgjandi er bænarskráin í
lauslegri þýðingu.
TIL IIINS HAÆRUVEKÐUGA
EYLKISSTJÓRA OG LÖG-
GJAFARÞINGSINS
í MANITOBA.
Bmarsltrá liins ,Kristi!ega Itvenn-
félags,‘ sýuir auðmjúliega frrm á að:
MEÐ ÞVÍ AÐ svo mikill hluti
af innbúum Manitoba fylkis séu
konur, og að þær leggi sinn skerftil
velmegunar fylkisins, i hvaðastöðu
sem þær standa, og
MEÐ 1> VÍ AÐ bæði á heimilum
og skólum þessa fylkis, í öllum siö-
fágunar tilraunum, í bindindismál-
um og trúboðs tilraunutn hafi kon-
urnar starfað og sýnt hæzta og göf-
ugusta skilyrði fvrir jnannlegri
hegðun,og með þvf uppörfað aðra til
sannrar þjóðrækni, og
MKÐ ÞVÍ AÐ í andlegu og sið-
fci'ðislegu tilliti, í öllum menntunar-
greinum, og öllu, sem útheimtist til
að vera heiðarlegur borgari, og að
því er greind, vinnugefni, heimilis
og ætt.jarðarást snertir, og þrek til
að afla auðs og bera útgjaldabyrði
ríkisins, hafl konurnar að meðaltali,
sýnt sig jafningja karlmannanna;
MED ÞVÍ AÐ afleiðingin afrétt-
indum þeirn, er konum þessa fylkis
hafa verið veitt, hefur verið góð,
MEÐ ÞVÍ AÐ stjórnarfyrirkomu-
lag vort er byggt á þeim meginregl-
um að fólkið hafl fulltrúa í stjórn-
inni, eftir manufjölda; og
MEÐ ÞVÍ AÐ sem stendur,hefur
aðeins karlkynið fuiltrúa f þinginu.
ÞES>S VEtíNA ákveða stjórnend-
ur ins .Kristilega bindindis kvennffe-
lags‘ f Manitoba og þeir af innbúum
þess, sem skrifað hafa nöfn sín und-
ir téða bænarskrá, að það sé lögum
gagnstætt og ranglátt gagnvart
helmingi fólksins, að neita því um
að hafa rödd í stjórnmálum fylkisins.
ÞESS VEGNA biðjum vér að yður
verðugi herra og löggjafarþinginu í
Manitoba mætti þóknast að bætavið
lagagrein, sem ákveði, að engum sfe
neitað uin borgarleg rfettindi sökum
ki/ns; en að konum þessa fylkis verði
veitt borgaraleg réttindi með sömu
skilyrðum og karlmönnum.
En vér munum, eins og skyldugt
er, ávalt biðja fyrir yður.
Neðan undir bænarskrána voru
rituð nöfn þeirra sem voru henni
samþykkir, og vildu að hún fengi
framgang.
TUTTUGASTA ÖLDIN.
Vor æfi líður leiftur tíjótt,
— svo líður hundrað ára bil
eins fram að dauðans dimmu nótt
í djúpa tímans gleymsku hyl.
Sem árdagsröðul á sér kvöld,
svo æskan ríkir — flrnskan deyr.
Kom heil, kom heilþú ungaöld
hin aldna hverfur — sést ei meir.
Hom heil, kom heil þú unga öld,
með ársæld, blessun vina tryggð,
og grafðu á þinn glæsta skj’öld
með gullnu letri sannleU•, djggð.
Myrrali.