Freyja - 01.02.1901, Page 11

FREYJA
11
„ffuð blessi þig,“ hrópaði liobert og stökk á fætur, og greip fast og
innilega í hönd hans. “Þ.i hef ðg nieiri von, guð geti að okkur auðnist
að frelsa hana.“
,,Amen“ svaraði Karmel, lötu þeir svo talið falla. Seinna um dag-
inn kom Andrev, og ræddu þeir nú um ýmsa hluti. Þegar rökkvaði
tóku þeir félagar liesta sína, höldu til raóts við hermennina sem áttu að
taka konunglegu sjálfboðaliðsdeildina. Var svo ráð fyrir gjört að þeir
skyldu fara til Van Ness — bónda eins, sem var þeim vinveittur, og
bjó tæpa mílu frá stað þeiin er leynifundurinn skyldi lmldast. Tveir
menn fóru með þeim Karmel og Robert og úrtu þeir að fylgja í hum&tt
& eftir þeim, er þeir færu tjl Brights, og þaðan til mótsins skyldu þeir
fara svo langt, að þeir sæu staðinn, snúa svo aftur til Van Ness, og
sælcja félaga sína, og fylgja þeiin til mótsins.
„Fjandmenn okkar verða vopnaðir, en við konmm að þeim óvör-
um, og vinnum þannig helminginn af stríðinu fýrirhafnarjaust. Við
komum ekki í hóp, heldur tveir og tveir,“ sagði Karmel.
Þegar þessari r&ðagjörð var lokið, héldu þeir til Adams Werner,
buggu sig í brezku búningana, riðu svo til James Bright, sem beið
þeirra með óþolinmæði. Fór hann svo með þeim tafarlaust áleiðis er
fundurinn átti að vera.
XVIII. KAPITULI.
Leijnifundurinu.
Vegurínn eða vcgirnir, því þeir fóru allskonar krókavcgi og
vegleysur, vóru góðir með köflum, og riðu þeir þar alít sem
hestarnir gátu farið til að bæta upp fyrir tapaðan tíma. En þegar
■ fannþyngsiin voru meiri, urðu þeir að hægja á sér. Tvisvar leit Bright
aftur og hlustaði, rétt eins og hann heyrði eitthvað. Og
Karntel spurði, hverju það sætt', sagði hann sér hefði heyret hófadynur.
i En skeð gæti saint að það væri misheyrn. Karinel kvað svo vera
mundi, því livorki hefði liann heyrt neitt, né séð. Svo þeir liéldu áfram
leiðar sinnar, þar til þeir komu að bóndabýli einu fremur smáu, en
^ all-langt frá íveruhúsinu var hesthús, stórtog milcið, ekki sást þar ljós.
„Þetta er staðurinn, en samkomjstaðinn sörðu bráðum,“ sagði
Bright. Svo héldu þeir inn um breitt lilið, og að framdyrum hesthúasins
þar sat maður, og fiéttaði mottur úr hálmi, við birtu af lukt sem hékk á
veggnum gengt honum.
„Köld nótt í morgun,“ sagði Jim, og lagði óvanalega álierzlu á
orðin
r.