Freyja - 01.02.1901, Blaðsíða 14

14
FEEYJA
ekkert líklegra en að hann þekki okkur.“
„Það er satt. og hörna er ráðið, það líður yfir þig, svo ber ög þig
út og ef Bright hjálpar mör, þá sendum við hann inn aftur eða losumst
við hann á einhvern liátt“ hvíslaði Karmel aftur. Þettað var gott ráð.
Litlu seinna hneig Robert niður úr sætinu, ogstundi við.
,,Ó,það hefur liðjð yfir kafteininn, hann á vanda fyrir aðsvif,“
hvfslaði Karmel að Jim. ,,Get ög borið hann út?“
„Sjálfsagt, ég skal afsaka það.“
„En þör er bezt að segja ei hverjir við erum.nema bara að við séum
vinir þfnir, því ég er hræddur um að þessi Gráskeggur ætli að koma
einhverjum öðram á framfæri, og ög æthi að líta eftir því, þú skilur,“
hvfslaði A'armel að Bright.
„Ó, já, ög skil. Ilana taktu hann upp.“
Þegar Karmel lifti Robert upp fann liann brátt að hann var of
þungur, svo hann bað Jim að taka hann með sör. Og er Jim gjörði svo,
spurði foringinn hvað um væri að vera.
„Það liefur liðið yfir þenna vin minn.“ Við ætlum að bera hann út
og þá raknar hann bráðlega við,“sagði Jim, um leið og þeir tóku Robert
og báru hann út.
„Hann verður ekki góður hermaður,“ sagði einhver.
,,Það líður aldrei yfir hann úti,“svaraði Jim.
Jim Bright var þekktur fyrir að vera einn af hinum allra stækustu
konungssinnum.svo engum kom til hugar að spyrja neins eða gruna þá.
Þegar þeir komu með Robcrt fram í hlöðuna þar sem blástakkur
var, lögðu þeir hann á gólfið, og Karmel stakk hálmvisk undir höfuðið
á honum. Og sagði Jim, að nú mætti hann fara, ef hann vildi, þvf hann
væri vanur við þessi aðsvif. Jim þá það feginsamlega, því hann kvaðst
vilja heyra allt er fram færi. Svo bað Karmel Blástakk að bera „veslings
manninn," út með ser, tók hann því vel. Meðan Blástakkur var að opna
dyrnar laut Karmel niður og lózt vera að hagræða Robert, en hvfslaði
um leið að honum, að þegar hann segði „allt gengur vel“ skyldi
hann stökkva á fætur og hjálpa sér til að stinga upp í Bkístakk. Með það
kom Blástakkur.tók undir fæturna á Robert,en Aannel undir herðarnar,
og báru hann þannig út. Sá Aarmel þá, að nokkrir menn voru komnir
inn fyrir hliðið.
„Hórna skulum við setja hann upp við bjálkann,“ sagði Karmel, er
stöð þannig, að Blástakkur yrði ekki var við mennina. „líétt hörna.“
„Allt gengur vel“ bætti hann við, og með það sama stökk Robert á
fætur, og áður en Blástakkur hafði tfma til að láta í ljós undrun sína,
eða gefa af sér hljóð, var klút bundið fyrir munninn á honum, hann
keyrður niður, og bundinn á höndum og fótum. Hann braust um fast,
en Aarmel setti skammbyssu við vangann á honum og hótaði að skj 5ta