Kennarablaðið - 01.07.1900, Qupperneq 13

157
maðurinn, er prófið tók, var Markús F. Bjarnason, og hafði
hann veturinn næsta á undan notið kenslu hjá hinum alkunna
reikningsmanni Eiríki Briem prestaskólakennara, er þá var ný-
skeð orðinn prestaskólakandidat. Próf þetta samsvaraði rúm-
lega þvi, sem nú er nefnt stýrimannapróf hið minna við stýri-
mannaskólann hér. Eftir þetta varð Markús sál. skipstjóri á
einu af skipum Geirs Zoéga, og hélt þeim starfa áfram í 17
ár; en eigi lót hann sér nægja þekkingu þá, er hann hafði
fengið. Hann vildi verða fullnuma í sinni iðn, og þess vegna
tókst hann ferð á hendur til Kaupmannahafnar árið 1880 og
dvaldi þar við nám í 11 mánuði. Sumarið 1881 tók hann þar
próf, fyrst og fremst sama prófið sem hann hafði tekið 8 árum
áður, og sem eigi hafði veitt honum öll þau réttindi, sem því
eru samfara samkvæmt dönskutn lögum, af því að það var
tekið hér á landi; en auk þess tók hann einnig stýrimanna-
próf hið meira, próf í farmannálögum, verzlunarfræði og gang-
vólafræði, og leysti öll þessi próf vel af hendi.
En eigi gekk viðleitni og áhugi Markúsar sál. í þá átt eina
að afla sjálfum sér sem mestrar þekkingar. Hann vildi einnig
menta aðra og tók því þegar eftir utanför sína að kenna skip-
stjóraefnum stýrimannafræði, og ái'ið 1885 var honum veittur
500 kr. ársstyrkur til þess. Fessum styrk hélt hann til 1891;
þá var stýrimannaskólinn settur á stofn og var hann siðan
forstöðumaður hans og aðalkennari, alt þangað til hann lézt
hinn 28. f. m. Hafði hann oft verið mjög lasinn í vetur; en
svo kom inflúenzan, einmitt meðan stýrimannaprófið meira
stóð yflr, og hjálpaðist alt að, vanheilsan undir, áreynslan og
erfiðið, sem hann var ófáanlegur til að hlífa sór við, og svo
loks landfarsóttin, og dró hann til dauða.
Markús sál. var kvæntur Björg Jónsdóttur, bróðurdóttur
síra Magnúsar í Laufási og Sigríðar rektorsfrúar. Lifir hún
mann sinn og sonur þeirra, Sigurjón, er útskrifaðist úr latínu-
skólanum tveim dögum eftir að faðir hans lézt.
Um það eru allir þeir sammála, sem til þekkja, að vand-
skipað muni sæti Markúsar sál. Fyrst er það, að trauðiega
mun völ á þeim manni hérlendum, er þekkingu hafi á við