Plógur - 14.11.1901, Blaðsíða 8
72
menn ímynda sér það alveg hættu-
laust að beita þannig túnin. Eg
hefi fátt séð ógeðfelldara en túna-
sléttur, sem eru upptraðkaðar og
rótbitnar af hrossum, og eg get
ekki skilið, hvernig menn geta
horft á verk sín eyðileggjast þann-
ig, án þess að sannfærast um. að
sú jarðabót, sem fyrst þarf að
gera og sem borgar sig bezt er:
að girða túnin. — H
Hvernig og hvenær er bezt að
bera á túnin? Þetta er spurning,
sem ekki er svo auðveld, og um
hana geta verið mjög skiptar skoð-
anir, og stafar það mikið af því,
að þeir fáu, sem eitthvað hafa
reynt fyrir sér í þessu efni með
eptirtekt, ekki hafa Iátið reynslu
sinnar getið, og það er líklegt, að
væri þessi spurning borin upp fyr-
ir almenning, að svörin mundu
verða bæði ólík og óákveðin. Eg
skal ekki að þessu sinni reyna, að
svara spurningunni til hlítar; en
eg vil að eins benda bændum á
það, að nauðsynlegt er, að reyna
fyrir sér í þessu efni og láta uppi
reynslu sína öðrum tll leiðbeining-
ar. — Eg skal geta þess, að eg
álít, að lagaráburður sé allt of lítið
notaður hjá oss. Hér verður það
að vera eitt af aðalatriðunum, að
áburðurinn geti verkað fljótt, og
það gerir lagaráburðurinn miklu
fremur en fastur áhurður. í Sviss
hafa menn komizt að raun um, að
einungis með því að nota lagará-
burð, hefur þeim tekizt að geta
slegið tvisvar, og jafnvel fá þó tölu-
verða haustbeit á eptir. En nreð
því að nota fastan áburð, varsjald-
an hægt að slá nema einu sinni-
Yfir höfuð er það víða erlend-
is gildandi regla, að nota iag-
aráburð á grasgróna jörð, en fast-
an áburð á opna jörð. — Ef
fastur áburður er notaður, hefur
það talsverða þýðingu, hvenær hann
er borinn á, og liggja til þess niarg-
ar orsakir. Algengast mun vera
hér að bera á á haustin, og hef-
ur það einn kost, ef mokað er úr
áburðinum, nfl. þann, að hann skýl-
ir rótinni. Sé ekki mokað úr er
ekkert unnið með því að bera a
á haustin en miklu tapað. — Það'
væri æskilegt, að bændur vildu
reyna fyrir sér í þessu efni og skal
eg í fám orðum benda á, hvernig
heppilegast mundi, að haga slík-
um tilraunum, svo að þær ekki þurft
að baka þeim, sem gera þær, neinn
verulegan kostnað, og sömuleiðis,
hvað að likindum mundi geta unn-
izt með slíkum tilraunum. (Frh).
HITT 0(í I’ETTA.
Versta plágan, sem lcomið hefur yf
ir nærsveitirnar við Reykjavík er töðtl-
salan. Að menn ekki kvarta undan
þessari plágu, kemur af því, að þe'r
leggja hana á sig sjálfir.
Þúfurn ar í túnunum eru minnís-
varðar íslenzks framtaksleysis og ó-
dugnaðar. (T. Bjarnason),
Ritstjóri og ábyrgðarm.:
Sig. Þórólfsson.
Prentað í Glasgow-prentsmiðjunni.