Plógur - 01.01.1905, Qupperneq 7
7
vinnu fretnur en hverri annari.
En þetta virðist bændutn ekki
fullljóst enn þá, ;ið minnsta kosti
ekki öllum. Því sé nokkurt starf
vandasamt, þá er það öll skepnu-
hirðing, og þess vegna þarf til
hennar menn, er eitthvað kunna
og eitthvað vita í þá átt, og eru
skylduræknir og húsbóndahollir.
t’etta verða bæði bændur og vinnu-
kjú að gera sér skiljanlegt, að
öðrum kosti fæst engin viðunan-
'eg niðurstaða í þessu efni.
5. P.
Illa notuð auðæft.
M. gamii á Hamri hefur aldrei
kaldið af garðrækt, að eins sett
eitthvert rusl í 60 □ faðm. og
fengið að jafnaði litla uppskeru.
Síðastliðið vor keypti M. if/2
skeppu af kartöflum í næsta kaup-
túni til útsæðis. Þegar hann svo
k°lr> heim setti hann kartöflurnar
1 fjósið og beið þess, að þeim
y^u spírur, svo setti hann þessa
n/2 skeppu í 40 □ faðm. Þeg-
ar M. tók upp úr garðinum í
október í haust fékk hann 5 ttinn
Ur af fallegum kartöflum (frá 4—
30 lóða þungar) eða næstum 27-
falda uppskeru.
Mundi það ekki þykja viðunan-
*eg uppskera, ef það væri fyrir
Vestan hafið ? En máske ætti það
l'ggja á milli hluta fyrst það
Var heima á kalda Fróni?
g. y.
Spurningar og svör.
1. Hvort er betra að gefa beitar-
fé á morgnana eða kveldin? (G. J.).
Svar: Ekki kemur mönnum að
ölltt leyti satnan urn þetta. Aðal-
ástæðan fyrir því, að betra sé að
gefa fénu að morgninum, áður en
það er látið út er sú, að það fari
ekki fastandi út < misjafnt veður á
misjafna jörð.
Svangttr maður er máttlausari og
kaldari. en þegar hann er saddur.
Eins er með skepnuna. Fyrst á
morgnana, þegar hún stendur ttpp,
er hún svöng og máttminni oghenni
finnst meira til ttm kuldann að fara
úr heitu húsi út f hryssingsveðttr.
Henni verður þvf hrollkalt og það
er óhollt. Og svo er eitt og það er
það, sent gamlir fjármenn hafa veitt
eptirtekt, að bráðasóttin geri fremnr
vart við sig, ef fénu er beitt út fast-
andi. Sjálfur þekki eg þetta ekki,
en ekki finnst mér þetta þó ósenni-
legt. Margt fleira mætti telja því til
gildis, að heppilegra sé, að gefa á
morgnana en kveldin.
Þeir, setn halda með kveldgjöf
segja, að ef fénu sé gefið á morgn-
ana, þá sé það ver að að deginum
»standi ver á«. Þetta held eg að
sé ekki rétt. Eg held hitt réttara,
að með því að gefa kindinni að
morgninum, þá verði hún hraustari
og haldi sér betur til beitar. Og
svo étur hún betur það, sem hún
fær inni á ntorgnana en á kveldin,
þegar hún kemur opt full inn.
Sé fénu gefið mikið, ef t. d. að
beitin er íremttr lítil, þá er sjálfsagt
bezt, að gefa henni bæði kvelds og
morgna, enda þótt það sé meiri
vinnutöf.