Plógur - 01.01.1906, Blaðsíða 7
PLÓGUR.
i
skildinginn að ávinna sér hjá
^áunganum þennan heiðurstitil.
En hversu margar konur eru
Það ekki, sem hugsa lítið um
Feikninga mannsins, þegar þær
ei'u að miðla öðrum af afurðum
^úsins? Hversu margar eru
Þ&r ekki konurnar, sem hafa
ekki þrek til að vera sparsamar
hagsýnar og sem taka það pf
hserri sér þótt náunginn kalli
Þ^r nízkar o. s. frv. En Magn-
Us í Ráðleysu skifti sér aldrei
^eitt af því, þótt konan hans
Vseri oft stórtæk í skömtum við
^Risa umrenninga. í Ráðleysu
Var árlega brenl fjórðapart meiru
eldivið en á næsta bæ og var
Þó heimilisfólkið jafnmargt á
^áðum. í Ráðleysu var aldrei
lle*n »smjörskafa« seld úr húinu,
etl á næsta bæ 250 pd. árlega.
' Hðjung meir af matvöru þurfti
1 Ráðleysu en á Brekku, næsta
!)ae’ °g þó voru kýrnar og ærnar
Jafnmargar — Og svona var með
sem eytt var í Ráðleysu. Það
V;,r þriðjung og fjórðapart meiru
eytt en á Brekku.
Heimilisfólkið í Ráðleysu heíir
að líkindum verið betur út-
J'ts og unnið meir en á Brekku,
%st ég við að einhver hugsi.
það var ekki. Af hverju?
^f því að mikið af matnum
líkamanum ekki að notum.
c,
yrst og fremst af því, að blönd-
1111 fæðunnar var óheppileg og
Sv° af því, að takmörk eru fyrir
því, hve mikið hver maður þarf
af hinum ýmsu næringarefnum
sér til viðhalds og bæta líkam-
anum það, sem eyðist af hon-
uin við áreynslu. Hver maður
í Ráðleysu hafði of mikla íæðu.
En afleiðingin varð sú, sein ætíð
þegar um ofát er að ræða, að
mikið af næringunni fór burt úr
líkamanum ómelt og líkaminn
veiklaðist að meiru eða minna
leyti.
Það er hægðarleikur fyrir full-
orðinn karlmann að éta hálft
pund af feiti á dag, og það eru
mörg dæmi til þess. En fáir
munu þeir menn vera, enda
þótt þeir vinni mikið, sem hafa
þörf fyrir meiri feiti eða geta
melt meir en 12 kvint, auk
þeirrar feiti, sem er í öðrum
fæðutegundum, sem daglega er
neytt. Afgangurinn fer til ónýtis,
og á stundum ber það við, að
það spillir heilsunni. Ofnautn
í mat er því ekki aðeins ónauð-
synleg og fjárhagslegt tap, held-
ur oft og einatt mjög heilsu-
spillandi. En eins og Magnús
í Ráðleysu lét sér alveg óvið-
komandi hvernig farið var með
matinn á heimili lians, eins var
hann hugsunarlaus um ýmislegt
fleira í búskapnum. Hann lét
fólk sitt fara til vinnu kl. 5 um
sláttinn, sofa tvo tíma um há-
degisbilið og hætta á kvöldin
kl. 12. En nábúi hans byrjaði
vinnu hvern morgun kl. 7, át