Plógur - 01.02.1907, Síða 1

VIII. árg. »Plógs« (1906) borgist til Jóns He/gasonar prentara, fívík.
PLÓGUR
LANDBÚNAÐARBLAÐ
„Bóndi er bústólpi“.
„Bú er landstólpi*'
IX. árg.
Reykjavík, febrúar 1907.
M 2.
Föðurlandsást.
Starfið er margt, en eitt er bræðrabandið;
boðorðið, livar sein þérifylking standið,
livernig sem striðið þá og þá er blandið,
þaðer: að elskaogbyggja ogtreysta álandið.
II. Hafstein.
Eitt hið fyrsta einkenni hvers
einstaklings er ættjarðarástin;
og í hjarta þess manns, sem
hefir helgað henni öndvegið,
eru oftast til fleiri sannar dygð-
ir. — Þvi að hún getur ekki
verið einstæð.
Eðli ættjarðarástarinnar er
svo göfugt og rætur hennar svo
djúpar, að sá jarðvegur, sem
slika jurt framleiðir, hlýtur að
vera góður. En þótt jarðvegur-
inn sé góður í sjálfu sér, þá
er hann oft misjafnlega vel
undirbúinn; en því má ekki
gleyma, að í góðan jarðveg má
einnig sá illgresi. Hjarta manns-
ins og tilfinningar er hið göfug-
asta, sem vér getum líkt við
sáðjörð, en ávextir þeir, sem
þar eru framleiddir, fara að
mestu leyti eftir áhrifum þeim,
sem æskuárin hafa haft. Maður,
sem á æskuárum hefir notið
ljóss og yls í andlegum efnum,
frá göfugum, sannhugsandi for-
eldrum, liefir í sannleik fengið
góðan grundvöll til að byggja
á trausta framtíðarbyggingu. —
En »varðar mest til allra orða,
að undirstaðan rétt sé fundin.«
En hyrningarsteininn i undir-
stöðu undir fagra framtíð, er
göfuglyndi og ættjarðarást; en
þessar tvær dygðir eru að mínu
áliti óaðskiljanlegar. Án göfug-
lyndis er engin sönn ættjarð-
arást, og hver göfuglyndur
maður elskar líka föðurlandið.
Það ætti því að vera fyrsta fræ-
kornið, sem foreldrar sá í hjörtu
barnanna; því aðþar sem þjóð-
rækni og ættjarðarást hafa fest
rætur, eru ætíð næg slcilyrði
til þess, að fleiri fagrar hug-
sjónir lifni og glæðist. Þær eru
einnig hin öruggasta vörn gegn
skaðlegum áhrifum, er spiltur
hugsunarháttur samtíðarmanna
getur haft á lifsstefnu ungling-
anna. Það er varla hætt við,
að svartsýni og trúleysi á lííið
verði farartálmi á lífsleið þeirra,
sem hafa sett sér það takmark
’að elska landið, og leggja fram
krafta sína í þarfir þjóðar
sinnar.
Auðvitað er oft misskilinn
góður tilgangur föðurlandsvin-
anna, en það gera þeir einir,
sem hafa ekki næga þekkingu