Plógur - 01.06.1907, Síða 1

PLOGUR
LANDIJÚNÁÐARIJLAÐ
„Bóndi er bústólpi“. „Bú er landstólpi“.
IX. árg. Reykjavík, jú ní 1907. JV» 6.

Búndi er biistólpi, M cr iaitil
Sannleikur þessara orða ætti
að vera hverjum manni aug-
ljós. En þó virðist oft sem
margir ungir og efnilegir menn
gefi þeím minni gaum, en vera
ætti. Ef til vill þykir þess ekki
þörf, að fara um þetta efni
mörgum orðum, en um það
má þó segja fiestu fremur, að:
»Aldrei er góð visa of oft
kveðin«.
Eg þykist vita, eða vil ekld
vita annað, en að hver upp-
vaxandi maður, selji sér það
markmið, að vera á einhvern
liátt sem nýtastur og þarfast-
ur landi sínu og þjóð. Þessu
takmarki má segja að vcrði
náð á margan hátt, og víst er
það, að mikið á landið að þakka
sumum þeim mönnum, senr
gengið hafa mentaveginn og
síðar glætt hjá þjóðinni menta
og framfara hugsjónir. En hverj-
ir eru berendur allra framfara
og framkvæmda, að pví er
fjárframlög snertir? Það cru
bændurnir. Bændastéttin er
því sannarlega kjarni þjóðar-
innar.
Eitt af því, sem mest hefir
staðið þjóð vorri fyrir þrifum,
er fátæktin; en til þess að fá
uppfyltar óskir þær, cr vér
höfum um ókomna timann,
og lil þess ! að geta séð
fegurstu framtíðarvonir rætast,
þarf þjóðin að auðgast, en ein-
mitt er það bændastéttin, sem
vér getum búistvið aðhafilykla-
völdin að ónotuðiim auði, sem
land vort geymir í skaiiti sínu.
Það eru þýðingarmikil orð,
og hugnæm hverjum ættjarð-
arvini: »Að elska og byggja og
treysta á Iandið«. En enginn
getur betur tileinkað sér þau,
en bóndinn. Hann byggir vel-
ferð sína og sinna á arði þeim,
er landið gefur af vinnu og
framkvæmdum hans. Alt stríð
hans ’er í þá átt, að leita auð-
æfa þeirra, sem landið á hulin,
og oftast ber hann sigur úr
býtum. En sá sigur er
mikils verður, því að fyrst og
fremst er hann lífsskilyrði þjóð-
félagsins, og ennfremur upp-
fylling vona þeirra, sem þjóðin
gerir sér um betri tíma og
fegurri daga, sem fyrir oss
lik'ííi.