Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1781, Blaðsíða 31

í ©£aptöfellð«©fyflu.
3i
ec at» wtfu fjoers lanbð »anmáttrr og $aí> ábos
ta cr oant, fprr i augum uppi, cnn fjíunninbi
^au, er náttáran ftálf f>efir lieb, og tií fiórra
nota mcettu oer&a, ef menn wiílöu fer i jjag
fcrra, og eigi £arf f)iá oörum fnóbum aö (ána.
jná er ecfi at neita at margt er á lanöi ooru
í náttárunnar rífi, fem ver fcefium meö fióru
ómafi og faupum öi)rum öóntum at oörutn
fióöum, er oer fpnttum meö Htíu ómafi og
óö'prara f>iá ftáífum of aötafa, ef oer ócmtm
^ar til menning og funnáttu; og £ótt einóuec
foeit cetíö ell f>(unnínöi til aö óera,
jjá fann f>ó f>in ennur optafl aö ócrta fat, ec
aöra breftr, og er ^á ócegra at fctfia tií ncrfta
bceiar enn um lángan oeg.
©á fcriöia orfef, £ó fjinunt áfjánganöi,
er mifit nauöfpnlig, aö funna at fá meluutn,
og er f>aö eanöafamt, foa j>ab funni aö íucfaj';
legg eg fn>i til alla í>á aöferö, er eg (>eft
funöiö, eptir náqocrmuflu eptirgrenflan, og upp*
getoun um fcans náttárligu ftálf = fántng, þó
eg fcá ecfi crtlaöi, at eg munöi nocfurn tima
fcrra $etta efni i rit; enn oeröi aö ellu fariö,
fem ípier er fprirmcríít, mun f>aö flg i liójí
láta, aö eigi fceft eg ftarri farit. 3
eru og foo nógir epöbfanöar og auönttr, fem
til allð aungra gagnfemöa eru, enn rett f>ag«
gocrtn til meíftnð fántngar. Jpeft eg $vi oröiö
aö oera nocfuö lángorör, £ar fem efniö j>ai>
átfrefr, og $ó fumt jfynij eigi fo marfocröugt,
serör