Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1781, Blaðsíða 41

I
t ©Eöptafell9i©í)flu. 41
oíii, fiá tTera} j¥aí, pá öetr&r {jann lítt et>r alíj
ccfi ní)tr, aííraftelíjt fatli uppá pat> fífcajta tnent.
3 tlcemu 03 ófiótmgu árfer&t fann aíít fcetta uppá=
fotna, og er £ann fá ecfi at> retfna til nocf=
urrar í>á=E>ótar. (Sg taía ttnt náttárliga tiífaííanöi
rirt>, enn ecfi um miðfítö, er wfafa} af fTœttinum.
Jjímerr einn ffaöi af ^effttm 6 er fprir ftg œrinn
til £anö nantemprunar, og ftá menn (jer af, at
£anð gagn er ceöi fiopulít. 5J?á melrinn fpringr
át, fentr f>eU}t í fjann faI=ormrintt. Snn mið*
tafi} bloöfunnar uortr, og fotni par til f>iti meö
pot^oiöri, einfttm í 2>ulio, femr opta}t ncer á £ann
loöþeSfuÖ, og er raáöt, foo at £á fTœrámelí
inn íifrauöum lit. f>aö tilfeílr f>eíl}t fsann 11
12 og 13 ílugujTú
Ut ár forninu nara pá mióir rauöíeitir
ángar, (f part ár ^utnlángi at lengö, ogtweir
ár fjoerju forni,) er ftöan fjánga niör, fem
fogr, utan um allt fcofuöiö. Um til tefna tíö
fer tininn at fTapa}, og femr £á matleyfa í
^ann, fetn er fannprófaö. tTlatleyfa i tin*
anum fteitir, pá f>ann er einð og fjpfmi í form
inu; £aö forn er lángtum lattfara og til eingra
nota. 5Ðetta foo f>eðftr ángar 6urt af ftáífum
fer. ?0íerfi til pejð, fjoert iOWrinn er góör,
er fietta: at ncer fjann er matíattð, fem píagar
«t oeröa, pá Ioö4®fuö oar um fumariö, er fjef
uöit tilfpnöar áfiö, órióflrugt og lett; enn
ncer £ann er góör, $á pángt, fliett og $ietf,
fo ©tángirnar rpga af ppngflum; fetta £»or*
£ s ítocggta