Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1781, Blaðsíða 47

í 0F<iptöfeU0íSí)flu. 47
frofl nœr peim eigi, fec £ann aö f& (tna rettu
verfan, og t»epr oaría meir*
§t 18* VI. ^jin ftótta at»ferb er flS, at
mettn giera fata lág í fanbinn og óafa fum.#
flaöar moílti, en fumíflabar avtngoa; pací
bteifa rnenn forninu, og fcera fanb t)fír, eigi
mieg ft)cft, fó miðjafnt, fíipa f»o fmáfieinum
giftb og jafnt at ofan £»ar fornib ec unbir,
at oinbr íeifi einð á ólíum; £wi breibart fem
fleinreitrinn eba lagit er, og foí jafnari 09
tttittni fem fteinarnir eru, pefð betra er pab,
fotat feir fcallba at oeffa, og tarna roft.
§. 19. VIT. íafa máog eittn jurtajpot^
flamp eba fer, fplla meb fanbblanbaba molíb,
og láta ftarí foa mifit forn fem foarar flcerbs
inni; og er betca at fjótt fe meiri, ett forniu
foerri; jerbin ofan á forninu má uera fcáíft
qoartil; fetta wefoa ntenn flunbunt og fara
meb fem attttab grað eba jttrtir. fsar fanu
melrittn oapa til £efð fíaungin femr, og má
£á fcera £antt á ^annflab, fem fcamt ffctl oapa,
meb moílbinni, pó foa, at rótin eigt tafíij.
menn geta og plantab nocfub par af á fprr
fágbatt óátt, má og (jafa toó fer, og láta annab
v»era 6ti, enn í»itt í ^áft; á £ó at oaraj, at
§eitt fe um vetr; fsoí foo fec fab at gróa,
fetn aungoan oeginn má »era, fcellbc fíal f)ab
jofa óncebið4aufl, og eigi fcellbr oofoai; entt
jlanba fann £ab, £var rafi er, og ecfertfroft.