Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 02.01.1783, Blaðsíða 11

109
c Iðjri, / 2C.
ftnn níittórltga fmícf ; £inn íáncta, tnióa, 03
ntagra lar. óaílDa peir óetri ttí fárfttnar, £ac
fcann tterbr betr qepmbr á fsann f>átt. (Sn fallt<
abann íar má óletjta «t I vattti, ábr (>ann ee
matreibbr.
§•
fþó «cl ntegi jítjnia, at allar pefjar' íajraberf*
unar abferbir eigi feu jafnsaubvellbar, fceft eg
fatttt eigi tiliat nocfra fjeirra unbanfella, ócebi í
jw tilliti, at £oi óetr megi jtá, £»erfu jióra atóngli
framanbi Jjióbir óráfa til at fá fjenna bíjrmata
jtjF fút óeita óagníjttann, og poí n«jt »egna
fjefj, at »el flejtir af fjefntm uerfttnaróáttum
eigi ftjnaj wanbafamari enn f»a, at menn af
fcetrirob, ef eigi a!fjí>batt á 2!«Ianbi, geti fietm
»el uibfomit. 5tnnar« er alfunnugt, at Diatt*
bat<ójt lar (§. 11.) ber lángt af oííttm obrunt
fierbtuin eba renftum lajri á norbrlonbum, at
fmecfígabum. ®n Jjar fá uerfun einajta óráfaj
á uetrar tíma (%'úí laj: oeibijeigi í Dianbaríój!
ttenta frá fprji í ítecemóer til feinajt í ðKartii
SOiánabi), ogallbrei til lángrar getjmjlu, mun
f>án »arla naegia á fumrum nema ftjrir pann lajr,
fem innan jíamö er altabr til netjtflu, og ein*
ajta »erfabr til fceígcetio; Ól,rrar jíemmur,
jjoar nocfurr fágr og óiti er, og fól £ó eigi jfín
álajrintt, muntt at mejtu geta giort fama gagn til
at fntrfa £ann, fem ofnfiofur 9ianbarójj*manna.
(£n fá lajr fem íeútgr á at getjmaj, aHra^eljt á
fumrttm, parftiíat geta ócebi nocfurn v(t)t 09
flerf<