Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 02.01.1783, Blaðsíða 100

*98 N M. Um 0m£upfa »et&t.
flnn beitusfníf til nocfttrs nnnorð, fem (Tióoqi
ettfúnfl. ©fottar (jafa tagí«£ár i fiaöinn fprit
tótánð^ráDintt, en ftjrir beitu (tafa fieir ftwítat
fta&rir fmágeröar, (>ell}t viel = ftabcir af t>eir>ú
fcieílu (laro maximo Linnaei). iþar eru nel og
orfcuíiga fantanlaafcar og fcunfcnar fcagliga oifc
attngulð bnacfann(c)meb ftífúfjreefci, (tent gullð*
efca (iífr = oír. ftabrirnar fiafa ífcláann bla (*),
(Slenn bafa á flaungtnni íefcr^álf efca treft
(d) faumafca af fátufcu (Tinnt (Hfu, nar áínar^bií
frá bncfoari (iángarjenfcanum, og binba fafl
mibrri enfcann, fem fatli oel oifc (íaungitta.
íreftin tefr móí natninu, fem rennr eptir
flaunginni, þ'a (if¥intim erinnfippt, og eíla munfci
tenna nifct i ermi oeifcimanjinð.
§• 4»
Q7á fpígir at greina afcferfc pá menn (jafa
Difc oeifcitta, og er (>án ftannig: SOíaör (ttr á
jbarfasbóptu, og rœr (jcegt bátinum, efcr anfcí
aftt (ett toeim árunt, en (tflfimenn (itia foo
firaungt,
(*) be(ir (tálfr repnt abferb ©fotta, og
m'rbij mcr bún »era í alla ftabi jafmjób, fcitt
Rarcornga. tyat cr at mcrfw utn brofcbárin,
at pau jftilu tafaj af bc(i>tagli og ctgi merar,
í»í þt$i cvtt blanb^bnmnin og fiutt í. á $á>
íogalnnbi í $ioregi bðfa menn cintíngiá fntíruna
og látúuííprábitm, og aungoa frnung, cn t
(jia.b beijtu fima þtiv tini á bnacfann á atmgú
inum. 6ia £. Sriio um fagt efni,
$ag. 198.