Margvíslegt Gaman og alvara - 01.01.1798, Blaðsíða 92

$2
Ijriðö r>emtav, Ijoerri f)ún £t)tmi tttcö fo® Ijcegtt
ntðti aD flá ftá \H, cn frelfa ftnn fafiaufa
tuatin af fángelfí lj«nð. ^útt nterfti mVf>anð
áfetntng cg afbaD fcí meD grátanDi tVrunt
íktta óguDlega ráD; en í)tmfu aumíega, fent
f>án beiDDi og bar jig, nota-Dt faD f ó ecfi tif
annaré, etm aD uppqoeifja í)anð girnD en»
mcir, foo aD f>ann fagDi f)enní, aD fif
manné íyenttar foftaDi ecfírt annaD enn fjenn#
ar f)i)lii, 03 aD f>ún innan ncrrita miDDagg
mœttí fjáff affegja Dómínn, f)Port f)ann ífpíDt
Depja eDa fá aptur fitt frefft. íþegar í)amt
IjafDi fagt J>etta, og fá, aD ©apf)fcö par fpo
frá fét nutuin, aD fpnaft mátti, fem famtaf
$eirra f>efoi periD um allt atmaD erm fiaD par,
faiIaDi f)ann ú fénarana ab feir |Tp!Du fpíg#
ja bcnni ofatt í poríiD. «f)ón gécf ftrap meö
óútfegjanfegri f)rigD ttf mantté fíné, og fagDi
fángaoaftaranum aD b«n crtti aD fTifa nocfm
til mannð ftno frá *g)efuDémanninum, boer§
pegna f>aim íét ^ana eittfamla bjá bonutn;
í)6n fagDi f>omim fá aílt bnaD pD oar, og
fetti bonum fprir fjónir faD ógnaríega (TdD,
fem f)án toat í milli eljTunnar til fj«K$ per*
fónu og ttpgDarinnar, fent f)án PiíDi balDa píd
!)anð efta<fceng. SSJiaDurinn fFantmaDiji fm aD
fegja {mD, fem óttinn fprir DauDanunt iitn*
blC’O bonutn, fem annará oar fírajf fprír Dpt*
urn; bann Itt þó fada nocfut orD, fem gáftr
Jjenni aD tlt!ja, aD í)ftttn manDi edri áltta bauu/
; fent