Alþýðublaðið - 22.09.1936, Síða 2

ÞRIÐJtíÐAGHNN-22. SEPT: 1936: -
AC»tBQBLA«IS
OlmpliKi kvikmyndin
er fullkomin list.
Slfb kvlkmynd hellr
aldrol ..verið sýnd hér.
CHAPLIN virðist ætia að
verða eilííur. Lisí hans er
f-ilíí', það er enginn vafi; en okk-
ur, sem erum að verða miðaldra
og sáum sem börn fyrsíu kvik-
inyndirnar, sem sýndar voru hér,
finst einnig, að Chaplin verði ei-
iífur, því að hann einn 'sísntíur
enn, jþó að allir aðrir kvlkmynda-
leikarar frá hinum gömlu og
góðu dögum séu horfnir.
.Chaplin er ekki mikilvirkur, en
hann er vandvirkur. Síðan tal-
myndirnar komu tii sögunnar,
hefir hann ekki sent frá sér nerna
2—3 myndir.
Borga'rljósin, siem. komu ieftir að
talmiyndirna'r komu til sögunnar,
vakti óskifta athygli um allan
heim, og þó var það svo að
aegja algeriega þögul imynd, því
að Chaplin ier landvíguir talmynd-
imi og heidur því fram, að lie'.k-
liistin sjálf geti túlkað alt, sé. uira
iul'köinna list að ræða, en eru
það niargir amerískir kvikmynda-
lsikarár, sem geta sýnt fullkomna
list, nsma hann ? Ég man ek'ki
eftir öðírum, nema ef vera skyldi
Ijewis Stor.e, Paul Muni og Lio-
mel Bairymöre.
Chaplin vinnur að kvikmynd-
um sínum i mörg ár. Hann þraut-
hugs-ar hvietrt smáatriði, tekur
hverja istenu upp áftuir og aftur
þar til honum Tinist að ekki sé
hægt áð gera það teíur, og aldrei
birtiir hann í imyndum smum
gamla og þiekta lieikara, hve'r
Chiapíin-mynd birtir nýjar piersón,-
ur, nema hann 'sjálfan, stem -er.
eilífur.
Márgir töldu tað , Borgarijósin
væru hámark lisíar Chaplins, en
nýjasta mymdin hans, Nútiminn,
sýnir að það vatr ekki. Aidre fyr
hefir kvikmyndal stin komiist á
eims' hátt stig iog í þiessari mynid.
Ef hægt ier- áð segja uim nokkra
kvifcmynd, að hún sé fullkomin,
þá er hægt að siegja það um
þessa mynd.
Ghaplin túikar í þessaTÍ mynd
afstöðu 5. stéttarinnair til v'éla-
menningarinnaT og þjóðfélags'ns.
Fyrst sér maður hóp aif fé ryðj-
aist um í þröngri kró, á saima
augnabliki sér maðuir íverkame.nn
hundruðum siamain Tyðjast um á
þröngum, gangi. Þannig teir verka-
lýðurinm eins og kvikfénaðuT í
höndum iðjuhöldanma og þjóðfé-
iagisins.
Chapljn er vierkamaður í stótri
vierklsmiðju, þar sem tæknin er,
fullkomin jg mennim'T. iekki ann-
að en hluti (aS vélunum. Forstjóm-
inn, ein® og fægt stál í framan,
Stjórnar vinn’uhraðanum frá skrif-
borði sínu með sjónvarpi og út-
varpi. Verkamie inirnir verða að
hlýða hraiða vélanna, sem éta þá,
ef hraðanum er efeki fjlgt.
Chaplin fær taugaáfall og
S'krúfæði, því að veifc hains er
að iskrúfa irær með báðum hönd-
unmn, Síðan er honum kaistað
út. Hann flækist atvinnulaus og
lendír títt í faim£ielsi. E.tt sinn ek-
ur bílí framhjá honum, og af
honum dettur rauit flagg. Hamin
grípuir flaggið og hleypur á eEtir
bílnurn tiil að skila því, e(ni í saraa
bili kiemur fylking atvi,nmulausira
verkamanna mieð spjcld, og af
tilviljun verður Chapljn frernst-
’ur í fylkingunini. Lögreglan iem-
ur þieysandi mieð hirugðinum kylf-
um og sundrar kröfugöingunni, en
Chapjin er álitinn fo’ringinn og
ht.num: er varpað í. fangelsi.
Þar gera-st margir undursam-
iegirchiutir, ;en skemtilegast mun
CHARLIE CHAPLIN
mönnum þykja þiegar p'iesturinn
og frú hans sækja fangslsið heim.
Presturinm er einis og blað í bók
í framian og firú harns siesit á
biekk við hlið Chaplins, þar sem
hanm er að direkka úr bolla. Frú-
in er með skemdan maga, og
hieyrast mjög ámátleg h'ljóð frá
hienmi. Vesalings Chaplin hieldur
í cllu sinu umkomulieysi, að þietta
hl jóti að vera í honum., en ek'ki
þessari hátignarliegu frú, og
kiemlsit við það í hin rniestu vaind-
ræði. Mieðan frúin isitur þarna og
prasiturinn þe"ar í faingelsinu, em
aðieins leiknir tveir 'tónar æ ofan
í æ, til jreytinga'riaus.r og hund-
leiðinliegir.
Chaplin liosnar ur fangelsinu
og kemst. í tæri við sol.na og
hieimil is.Lau'S'a flækingsste’pu. Þau
vierða viniir og fylgjaist að í
gegnum súrt og sætt.
Ómögulegt er að rekja efni
myndarinnair hér. Chaplin kemst
að isiem þjónn í veiiingahúsi, en
reynist allseadis ófaar og á þá
að syngja, en vísan, sem hann
á að syngja, er svo vi.Iaus, að
hanm gleymir henni ialt af. Þá
e,r það 'ráð tekið að skxifa vfs-
una á aðra manséttu hanis, og nú
þykist hann í flestain sjó fær.
Hann þýtur inn í salinn, en tap-
ar við þáð manséttunini og lendiT
nú í vandræðum, lenn verri en
þieim fyrti. En loks tekur haarn
það ráð að búa til sitt eigið mál
þarna á gólfinu ;og syngur það
með sinu lagi, og þiefta tekst sva
dásamlega, að slíkt hefir ald’rei
sést fyr á nokku'tTi kvikmynd,
enda greip slíkur fögnuður fólk-
Jð í bíó, ,að það réði sd'r ekki.
Það komist í alglieyming, hróp-
aði, klappaði og þrýsti hönd
hvers anníars án þiess að vita af.
Með þessu vildi Chap in einn-
ig sýna, að leiklistin gotur túlkað
alt, ef um regiulega list er að
ræða.
i Mlkið ier eftir af myndiinln, en
svo endar hún á þiainn veg, að
Chaplin gengur að kvöldi mieð
stúlkunni sinni, mieð 'pinkilinn og
stafinn, eftir bie.ðum þjóðveg-
inum út í fjarskainn. Áði»r hefir
Chaplin aít af látið myndir sínafr
lenda þannig, að hann færi e nn
síns liðs í Iþsssa för út í óviss-
una.
Oa eiöaðflöaBnmiða-
sala.
Ég brá mér niður í Nýja Bíó á
sunnudaginn og ætlaði að fá mér
aðgöngum. Ég fer venjulega 2var
í viku á bíó.-Rétt eftir kl. 1 var
ég korninn í portganginn að bíó-
ganginumi í bíóhúsinu og var far-
inn að kvíða fyrir troðningnum
að miðasölunni, þvi eins og kunn
ugt er, fara margfir i íbjó á sunnu-
dögum.
Sú nýbreytni hafði verið tekin
upp, að skipa fólki í raðir, en
lögregluþjónar áttu að gæta þess
að alt færi vel fram. En fyrsti
gallinn á þessu nýja skipulagi
við miðasöluna var augsýnilega
sá, að rööin var 3 og 4 föld
í staöinn fyrir að hún þurfti að
vera tvöföld, enda gat þetta
varla kallast röð, því það var lík-
ara samanþjöppuðum vegg af
fólki, frá gangstétt inn að dyr-
um kvikmyndahússins, meðfram
blautum og skítugum veggnum
á verzlunarskúr Haraldar Árna-
sonar. Vegna þess, hve þessi svo
kallaða röð var óskipuleg, réðu
lögregluþjónarnir ekki við neitt
þegar frá Ieið, því þeir veigruóu
sér auðsjáanlega við að visa fólki
afturfyrir, sem með stimpingum
tróð sér áfrarn, því röðin var svo
óskipuleg, að varla var hægt að
sjá, hver átti að vera á undan
öðrum. Brátt fór svo alt skipulag
út um þúfur. Fólkið þyrptist inn
í ganginn, röðin smá breikkaði
við það, að nýir gestir bættust
utan á þá, sem fyrir voru, en
margir sem höfðu beðið langan
tima, urðu að gera sér að góðu,
að nýir gestir í tugatali færu á
undan þeim. En þeir, sem stóðu.
meðfram verzlunarskúr Haraklar
voru að lokum búnir að fægja
mest öll óhreinindi af veggnum
með sparifötum sinum. Þegar
miðja vega var komið, gafst ég
upp ásamt gestum, sem höfðu
fengið nóg af ferðalaginu.
Það hefir oft verið kvartað og
ekki að ástæðulausu út af af-
greiðslu miðasölunnar og útreið-
inni sem bíógestir hafa orðið fyr-
ir við að ná sér i aðgöngumiða,
en án sýnilegs árangurs hingað
til.
Það skal játað, að bjógestir
eiga að nokkru leyti sök á þessu,
en þar sem aðeins nokkur hluti
virðist þekkja sjálfsögðustu vel-
sæmisregiur, verður ekki krafist
að þeir sem betur vita, hagi sér
samkvæmt þeim, þar sem það
yrði annaðhvort til þess, að þeir
yrðu að bíða meðan allir aðrir
ryddust fram hjá þeim, eða að
öðrum kosti yrðu frá að hverfa.
þó eþir gjarnan vildu ná í að-
göngumiða.
En vegna þess, hve auðvelt er
að bæta úr þessu, verður að
krefjast þess, að það sé gert þeg-
jir í stað, á einhvern þann hátt
sem að gagni kemur.
Það er okkur ekki lengur sam-
boðið, að láta annan eins ó-
mennskubrag og þennan, byggja
ahnennum velsæmisreglum út.
Það virðist til dæmis nauðsyn-
legt, að selja börnum aðgöngu-
miða á öðrum tíma en fullorðnu
fólki, og létta með því á að-
streyminu um eitt leytið á sunnu-
dögum. Að öðru leyti ætla ég að
láta rétta hlutaðeigendur uni
hvaða aðferð þeir vilja nota til
þess að bæta úr nefndum ágöll-
um, en það er ósk allra, sem
sækja kvikmyndahúsin, að það
verði ekki dregið lengur.
Bíógestur.
Fulltrúaráð^fuiidnr
verður á miðvikudaginn 23. sept. kl. 20,30 í fundarsal Alþýðuhússins
við Hverfi-götu.
D gskrá:
1.
2.
S.
Hlutaveita fulltrúaráðsins.
Verziunarmál.
önnur mál.
STJÓRNIN.
Almenn bólusetning
í Hafnarfirði
fer fram næstkomandi fimtudag og föstudag 24 og 25
september í bæjarpingssalnum og byrjar kl. 1 á hádegi.
Á fimtudaginn skal færa til bólusttningar böm
sunnan Gunnarssunds, en á föstudaginn börn vestan
Gunnaissunds
Frumbólusett skulu öll bnrn tveggja ára og eldri.
Endurbclusett 8 ára gömul börn og eldri. Börn
sem bólisett hafa verið ÁN ÁRANGURS skulu koma
til bólusetningar, hafi pau ekki verið bólusett þrisvar,
án árangurs.
Hé.aðiIækflirjDD í Hafnarfi ði.
D. Edi onsson.
Komin heii
Ivlen Bened ktson
tannlæknlr.
Kominn iieim,
Jón Kristjánsson
æknir.
Veggrayndir, rammar og mál-
verk, fjölbreytt úrval, Freyju-
götu 11.
Islenzku, dönsku, ensku, reikn-
ing, bókfærslu og vélritun kennir
Hólmfríður Jónsdóttir, Lokastíg9.
Viðtalstími 6—7 síðd. Sími 1698.
Fiðurhreinsun. Við hreinsum
fiðrið úr sængurfötum yðar sam-
dægurs. Sími 4520.

Biggers:
47
Charlie Chan kemur aftnr.
— Hvað á þetta að þýða, spurði hanin.
— Komiið þér inn, sagði ljgjæglumaðurinn og lok-
ið dyrunum. Hvieir ieruð þér?
— Ég hieiti Vivian, og þetta er klefiinin minn.
— Setjist á |rúmsiokkininu
— Hvaö eigið þér við. Þykist þéir hafa vald til þess að
skipa mér? \ i •
— Þietta er alvaira. Fáið yður sæti og hafið hljótt um
yður. Vivian hlýddi. Waliesi hoirfði á Flamery. Hamn
kiemur auðvitað síðast, sagði hanini.
— Þei, þei, isagði Fljmery.
Uti á gangjn'um heyrðust högg, eins og þegar göngu-
fSiaiur nemiuir við gólí. Dyrnar opnuðust og Ross kom
inin. Hann borfði andairiak spyrjandi í jk;rking um sig, svo
leit hann tii haka til dyranna. I dyirunum stóð Chan.
— Þietta er hctrra Ross, sagði hamn, og þe.ta er herra
Flarmery, lögpeglumaður frá San Francisco. Kapteinn-
imn tók í hcnd Ross. Chan gékk inn og framkvæmdi
mninlsókm í Uýti. i
— Ég sé að skotfæri eiru lakisins öll á þrotum.
— Hvað eigið þér eig nlega við? spuirði R-oss.
— Því miður veirð ég að tilkynma yður það, að kap-
teimnimn leiir skipun um, að taka yðuir fastan.
— Taka mig fasian
— Sco land Yiard hiefiir krafist þess, að þér yrðuð
tekinn fastur fyirir toorðið á Hugh Morris Draf. e.
Rioss horfði í kiringum s'g og var hviergi smeykur.
|— Það eru líka flieiri mor'ð, sem þér hafið á sam-
vizkunini, en þér VieinðiÖ aldrei dreginn fyrir lög 'Og
dóm fyrir þau morð. Það er morðið á Honywood í
Nizz)a, Sibyl Conwaiy í San Riemo og morðið á WeibV
leynilögneglu'mjanni í Yokohama. Svo veittuð þétr einnig
Duff leynilögreglumamni ávicufca í Honolulp.
— Þeeitia er ekfci sa:t, sagði Ross og kendi hæsi í
röddinmi.
— Við isfculum nú sjá. Kashimo! hrópaði Chan. —
Nú máttu koma fram úr felusiað þínum.
Lítið og ótú.logt imiamnkerd veltir sér undan öðru
rúmdnu. Hálmu/r og ryk sat í fötum hans.
— Jæja, ertu dálítið siirður, karllnn? sagði Chám. —
Því mjiður gat ég ekiki náð þér fyr fmrn. Kap e nn
Flamnery. Pe:ta or Kashimio Ieymilögregluþjónn í Homo-
lululögreglunmi. Hann snjri sér að Kaslhmo: — Ég
býýst við, að þú vitir, hvajr lykillimm er núna. '
i— Já, það jveit ég, sagði Japanimm hreykinn. Hanni
kraup á hném og dlró lykilinn upp úr sokk herra Ross.
Charlje tók við ilykhnum: — Þietta vf/rðiSt vera al!’-
gott iSönnumrgagn, fimst yðu(r það ekki, Wales? Þetta'
ie;r lykill að ctryggishölfi í einhvierjum banka. Núm-
lerið ietr 3260. Herna Rosís ! Þér hefðuð átt að kas a þess'-
um l.ykii. En ég sikil yður. Þ(ár voruð hræddur um,
að þér fiengjuð ek'ki vœpÖbréf yðar öðruvísi en þk'tr
isýnduð lykiiimn. Hann rétti Wales lýkflinn.
— Þietta munu. dómaretnnir athuga, sagði Wales.
— Það bafa aðrjr sett lykiiinn þarna, hrópaði' Rioss.
— Eg neita cllu.
— Cllu! hrópaði Chian. t gaarkveldi sátum við sam-
an og horfðum á m.yndir herra Eenbows. Þar var
'mynd af yður, þav sem þér vonuð að koma út úr búð
í Nizzia. Datt yðitr í hiug, að ég hefði ekki tekið eítjrt
því? Ég heifi í ileiri daga vitað, að þén voruð sá seki.
— Það va!r þó einkeanilegt. Ross gat ekki lenguul
dulið undrum sína.
— Ég isikal útsikýra málið náinart. Jimmy Breen, klæð-
skerimn, mjain eftin gráum jalkka, sem var rifinn við
hægri vasann.
Rjoisis æílaði aið tala, en Chan þaggaði niðuír í honum.
— Það mælir alt gegn yóuin núma, hélt Chan áfram,
— Þér amið hyggimn og duglegur maður. Þjér gerið
yður háam hugimyndir um yður sjálfain, og eigið erfitt
mieð að trúa því, að þér hafið misstigið yð’ur. Þamn:g
er mál mieð vexti, Þéir voruð ósvífinn, þegar þér
geymduð lykilimn á Ikofforti hiartra Kennawaiys. Þessu
kofforti vaiF ýtt inin uindir rúmfið og þár gleymdist
það þangað til áfangaistaðurinn nálgaðist. Þdr voruð
hygginm, þegar þ*r tókuð gúmmíhclkinn af stafnum
yðar í von tnm, að eiinhveiii skarpskygn náungi tæki
eftir því. Þé/r láttuð von á því, að það væri yður í
hag að draga á yðmr grun og geta svo hne’nsað yður
eins og þér jgiðoðuð á mijög saimhfærandi hátt. Þér voruð
líka hygginn í irnótt, þiegar péir skutuð aðvörunaiiskoti
á mJig og lögðuð svo skammbyssuna við hliðina á
henna Tait. Það var grimdarver'k, en þér etíuð lífca
grjmmuir maðux. En þietta var alt saman til ónýtis,
þvi að eims og ég hiea sagt, þá hefi ég vtóað íileJtt-'
daga, að þér vofiuð sá seki.
— Og hvernig gátuð þée vitað það? hvæ'Sti Ross út
úr séir. j
— Ég komíst að þvi einu siinni, fiegar þér gættuð
yðiar ekiki, hienra Ross. Það var í miðdegisveúlu herra
Minchims. Þér hélduð ir;æðu þar. Þ,að var stutt ræða,
en þér sögðuð 'þa,r ejna setningu, sem, kom upp um'
yður. Það v:nr eitt orð, sem dæmdi yðuh.
— Og hvaða orð vair það?
Chiarl e tók upp hlað og blýant og sl-vrifaöi. H'lnjn,
rétti Ross miöann og staigði: — Eigið þejta til mii’nja.
Ross leit á blaðið. Hiajnnt náfölnaði og vjhrtiist elda:st
um, mörg áf. Hann reif l.l.iðið í sniepila og sagði:
— Þiakka yður fytrir, en ég safna ekki mimjaigripum.
19. kafli.
NETIN ÞURKUÐ.
Fyrst um simin Iskeði ekkart anna'ð en það, að toll-
vörðuijinn kom. og rannisalkaði farangur þieirra 'Viv.'ans
og Ross. Á feftir tollvieirlðinum kom slkipsþjómin, sem
bar töskuiinar ofam. Viviaim gie'kk þögull út og eftid
að Kashimo hafði átt stutt samtial við Chan, fór
hamn lífca.
Flanniery kapjeinn tók upp vasafciút og þivrkaði
svitann iaf enninu. !
— Það er [cvrðið nokkuð hieitt hér imni, sagði hann
Við Wialas. — Við skuium fara með piltinn upp í
lestraiisalimn og vita, hvað hann hef'r frám að færfai
sér til vairinar.