Alþýðublaðið - 26.10.1937, Síða 2

ÞRIÐJUDAGINN 26. okt. 1937.
ALÞÝÐUBLAD1Ð
SIÐASTLIÐIÐ laugardagskvöld
var leikiö í útvarpið skemti-
legt útvarpsleikjit, sem hét „Út-
varp á bænum“, eftir Ragnar Jó-
hanr.esson stud. mag.
Leiku i.in geiist á ii.lum sveita-
bæ. O.varp hefir nýlega verið
keypt á bæinn, og koma fram í
leiknum hugmyndir pær, sem
heiir.i.isfólkið gerir sér um það
fólk, sem oftast kemur fram í út-
varpinu.
Persónur leikritsins eru fjórar,
húsbóndi, húsf.eyja, heimasætan,
dóttir þeirra, og vinnumaður.
Heimasætan er að komast á
hinn hætluiega aldur og hefir
hug á að krækja í vinr.iuiranninn,
sem er mikiil fjármaður og
hestamaður. En þegar hann heyr-
ir málróm þulunnar í útvarpinu
er hor.um ölluim lokið og verður
afhuga heimasætunni, henni til
mikils angurs, því hamn hugsar
og ta'.ar ekki um annað en þul-
ú/na. En heimasætan reynir að
vera skotin í Vilhjálmi í>. og
Þors'.eini Ö. á víxl, til þess að
vekja afbrýði vinnumannsims.
Nokkur kvæði eru í leikritáinu
undir ýmsum þektum lögum og
verða þau birt hér undir „Heyrt
og séð“ næstu daga.
Hér fer á eftir kvæði, sem
vinr.umaðurinn og húsfreyjan
syngja um Jón Eyþórsson. —
Kvæðið er undir laginu: „Á
Sp;engisandi fuilvel um mig
færi“:
Jón Eyþórsson er afbragðs gæða-
maður,
í útvarpinu hýr og hversdags-
glaður;
hann spáir. vel um veðrið,
það verður ei annað sagt,
þótt vitanlega komi fyrir að það
reynist skakt.
En ekki er það
einum Jóni að kenna,
þótt sitt á hvað
sé hann Kári að renna,
sitt á hvað.
Því Drottinn ræður dálitlu með
honUm;
svo deila þeir um tíðina, að von-
um.
Ef Jón vill kannske deigju og
dögg og gras og regn,
er Drottinn máske andvígur og
mælir því í gegn.
er ei von,
að hann þessu ráði,
þótt Eyþórsson
öfugt við það spáöi,
Jón Eyþórsson.
Þótt völt sé stundum veðráttan
á Fróni,
Það væri rangt að kenna það alt
Jóni.
Og margvitur og spakur er mað-
urinn fyrir ■ því,
og það er fleira en himininn, sem
hann er að skygnast í.
Hann taiar djarft
daginn um og veginn,
gott og þarft,
því verður margur feginn,
gott og þarft.
Húsfreyjan svarar:
Hann þvælir margt, já, því ber
sízt að neita,
en þvaður og „rövl“ samt flest
af því má heita.
Hvem skrattan varðar okkur um
skrímsl i Norðu.sjó,
um skoffín eða pólitík, nei, mér
finst alveg nóg
ium þess kyns ball;
betra væri að heyra
lum bú og ull,
hrossasótt og f.eira,
en ekkert bull.
-*
Gama'l Skoti sat í biðsal jám-
briautarstöðvar. Hann stytti sér
stundir rneð því að reykja. En
ta.lt 1 eir.u kenrur jámbiauiarþjóna
til hans og segir:
— Hafið þér ekki séð skiiltið,
sem hangir þama. Þar stendur,
að reykingar séu bannaðar hér.
— Jú, ég hefi séð það, svaraði
Sko'.inn. — En þér getið ekki
ætlast til þess, að maður fylgi
öllum reglum ykkar. Og um leið
benti hann á auglýsi.igaspjald.
Þar stóð: — Noíið Spirella-
Korsett.
Jónas Þorbergsson vondur.
Ég verð að sagja það, alveg
eins og það er, að mig undraði
stórlega, er ég sá blað Jónasar
Þorbergssonar á laugardaginn, að
sjá það, hve öskuvondur Jónas
er út í smágreinir.a, sem ég skrif-
aði hér í blaðið um frétiaflutn-
ing útvarpsins. Ég hélt satt að
segja, að engin ástæða væri
fy.ir skáldið og komponist-
ann að rjúka svona upp út
af þessari-mieinlausu og vinsam-
legu athugasemd minni, en a’.ltaf
lærir maður eitthvað nýtt, og nú
hefi ég lært það, að maður má
ekki einu sinni með mestu vin-
sLemd minnast á neitt það, sem
snertir „heldri mennina” í þessu
þjóðfélagi. En það er nú sama.
Ég sný ekki aftur með það, að
fréttafiutningur rikisútvarpsins er
ákaflega lélegur, og Jónas Þor-
bergsson verður að hafajbað, að
hann þurfi að svara Jril saka,
fyrst hann á annaö borð ber á-
byrgð á þiessu sleifarlagi. Þa5 er
heldur ekki von á góðu með þess-
ar innlendu fréttir, þvi að m 'k
er sagt, að ríkisútvarpið taki ekkf
aðrar fréttir en þær, sam því bet>
ao.% og býst ég við, að það sé
ekki góð fréttamenska, nema ef
vera skyldi í ríkisútvarpmu. Mér
— eins og fjölda mörgum öðrum
*- þykir afar vænt um útvarpið,
Ég, eins og megin hlutihn af al-
pýðu Þessa lands, hefi ekki ráð á
t.ví, að eyða mikiu í skíemtanir,
og þiess vegna hlusta ég mikið á
útvarp með konunni minni á
kvöldin, eftir að börnin eru kom-
in í næði, en það þýðir ekkert
lengur, því útvarpið hefir versn-
að.Maður færekkinú or&ið nenía
uppbyggilega fyrirlestra, lélegar
fréttir, og það e'na, sem skemt-
un er 1, eru leikr'.tifa, í mesta lagi
einu sinni í viku, en þau eru líka
góð. Annars er heldur ekki von á
góðu í þessum efnum, þegar ann-
ar eins hrokagikkur og flón og
Jónas Þorbergsron, er yfirmaður
stofnunarinnar.
Hanrns á hornlmt.
Ctbrelðið Alþýöubköið!
D«*y*d Hnme t
Dartmoor bíðnr.
Leit því nsest á úr sitt og sagði:
— Ég er tilbúinn að leggja af
stað eftir tíu m'nátur.
Þvi næst fór hann út í garðinin
og sá um, að nóg benzín væri á
bílnum, fór því næst inn aftur
ög fékk sér eitt glas af öli og
nokkrar brauðsneiðar. Að því
loknu fór hann út aftur og beið
þiess að hinir kæmu. Faðir hans
kom fyrst og voru þeir að tala
saman feðgamir, þegar Jeain Las-
ser kom skyndilaga. Hún Leit á
leðurjakka Micks og sagði:
— Ætlið þér að fara í burtu?
Mick fékk eMki tíma til að svara.
— Já, hann ætlar að hitta
þtúlku í .Winchester, svaraði fað-
ir hans.
Unga stúlkan roðnaði og Mick
gaf föður sínum olbogaskot.
— Góða skemtrun, sagði Jean
Lassier og hroðaði sér upp þrepin.
Tveimur mínútum Steinna lögðu
þeir af stað.
Cardby eldri ók á undan i
leigubíl. Mick ók á eftir í 30
metra fjarlægð í bíl þeirra feðg-
anna og Gribble og Wild komu
síðas.ir. Það bar ekkert til tíð-
inda á leiðinmi og klukkam var
tvær mínútur yfir sjö, þegar þeir
óku eftir Southgate Street og
heygðu inn í High Street.
Cardby eldri ók um 20 metra
£ram hjá húsinu og staðnæmd- |
fst þar. Mick nam staðar fyrir
framan aðaldyr hóíelsins og lög-
reglublllinn nam staðar um 15
metra á bak við hann.
Mick gekk inn í forsalinn. Þar
áátu þrír eða fjórir menn og
vo u aö rcykja, e r hanin sá hvergi
uugfrú MiÍEom Crosby. Mick bað
um whisky, fékk sér sæti og fór
að 11 ;a i tlöðin.
Vísiiinn á klukkummi mjakaðist
áfram, og nú var klukkan 10
mínúíur yfir. Hún hom ekki.
Alt 1 einu fór kaldur hrollur
um Mick. Honucn datt skyndi-
lega nýtt í hug, og hanm flýtti
sér inn í slmaklefann, bað um
Ringwood 218 og heyrði rödd
gestgjafafrúarinnar.
— Það er Cardby yngri sem
talar. Er ungfrú Lasser við?
— Hún situr inmi í borðsalm-
Um og er að borða kvöldverðinn.
Nú skai ég kalla á hana.
M ck b:ið, þangað til hann
heyrði rödd ungfrú Lasser í sím-
anum.
— Heyrið rnig, Jean, sagði
hann. — Þegar þér eruð búin að
borða, skuluð þér fara upp í
herbergi yöar, læsa hurðinni og
bíða þar, þangað til ég kem aft-
ur. Ef einhver óskar eftir að fá
að tala við yður, eða ef þér fáið
skilaboð frá mér eða föður mín-
iipn, þá látið það sem vind urni'
ey:un þjóta. Segið þér föður yð-
ar slíkt hið sama og hinum líka.
— Já, e nhvað er á seiði, Mick?
— Það skal ég S'egja yður
seinna. Ég er dálítið óró’egúr.
Verið nú svo góðar og gerið eins
og ég segi yöur.
— Hvernig líður vinkonu yðar?
spurði hún.
Mick híkaði svolííið, áður en
hann svaraði:
— Eg er hræddur um, að henni
leiðist, svaraði hann. — Jæja; við
sjáuxst b áðlega aftur.
Því næst hringdi hanm á lög-
regiustöðina í Ringwcod og
spu.ði eflir lögregiufulltrúanum
og fékk að vita, að hann væri
nýkominm frá Marple.
— Ég hefi áhyggjur út if
kunniinigjum okkar þama yfir á
hótelinu, sagði hanm. — Ég yrði
róiegri, ef þér gætuð sent lög-
regluþjóna yfir á hóte’.ið, til þess
að gæta að þeim, meðan ég er
í burtu. Ég et hér í Winchester
ásamt G.ibble, Wild og föður
mínum. Það lítur út fyrir, að við
séum að komast á spoiið.
— Ég fer yfir á hóíelið þegar
í ktað.
— Þakka yður fyrir! Þá er ég
miklu áhyggjuminni.
Mick gékk aftur að stólnum
sínum. Klukkan var nú 20 mín-
útur yfir 7 og ungfrú Milsom
Crosby sást hvergi. Hann bað
um meira Whisky og hélt áfram
að Lesa bLöðin. Skyndilega heyrði
hann fótatak og Leit upp.
Hún var að koma
Jöklarnir i rénnn
Rannsöknir i Noregi, Spííz-
be oeo, G æsiandi oo Aiaska
N’ORSKI jarðfræðingurinn pró-
fessor dr. Weme Weren-
skjold hefir undanfa.ið haft með
höndum rannsóknir á jöklum í
No.egi, Spi zbergen, G.æxlandi
og Alaska. Niðurstöður hans af
ir.æ ingum og athugunum á öll-
um þessum síöðum ,eru þær, að
jöklarnir séu allsstaðar í réniun.
Piófessor Wererskjo'.d segir,
að ý.r.islegt bendi til þess, að hiti
á þessum s'óðum kunni að halda
áfram að aukast um laingt skeið,
þó líklegt sá, að á honum verði
sveifu'. Telur hann ekki ólik’egt,
að svo kunni að faira í fjarlægri
framtíð, að loftslag á þessum
slóðum vexði mun hlýrra en það
er nú.
EidrskoBia hooc-
iaoatlaoannaiNo eoi
Sektir eði fannelsi fy ir að
oplnbera leyadj^mál er
va ða Mk ð.
ORSKA NEFNDIN, secn hef-
’ ir n.eð höndum endurskoðuin
refsi’.aganna í Noregi, hefix lagt
það til við dómsmálaráðuueyíið,
að fy.ir Stórþingið verði lagt
f.umvarp um b.eytingar á gi!d-
andi refsiákvæðum fýrir það að
opi.bera leyndarmá!, er rikið
varða. Er tillaga nefndarinnar á
þessa leið:
Með sektum eða fangelsi allt
að einu á:i, skal þeim refsað,
sem í bcimi’darleysi gefa opin-
terlega vitneskju um ráðsíafan-
ir eöa á'yktanir ríkisstjómaii'iinn-
ar, eöa aunara opinberra valds-
inanr.a, sem gerðar hafa verið á
Leyrjlegun fuodi, eða um skjöl
eða skilríki, sem að dómi hins
opinbera skulu teljast leynileg.
Sörr.u refsingu hljóti sá, er að-
s oðar við slíkt, Sá um gáleysis-
verk að ræða, má béitá sckíum
eingöngu.
Glímufélagið Ármann
hefir beðið blaðið að geta xun
nokkurar breytingar, s.em orðið
haf .i á tímum í fím'eil asal Mentc-
skólans, en það er, að f’okkar
drengja 12—15 ára verða fram-
vegis á mánudögum og fimtudcg-
um kl. 8—9, en glímuæfingar
verða á þriðjudögum og föstu-
dögum kl. 8Vs—10.
Bokunardropar
Áfengisverzlunar likisins
eru búnir til úr ríttum
efnum og með réttum
aðfeiðum.
Hárvöta
^ Áfengisve zlanar ríkisins
eru hin ódýrustu, sero
fást, en þó mjög góð
Einkasala er á þessum
vörum.
Verzlanir snúi sérþví til
Afeng'sverzlnn ríkíslns,
Reykjavík.
Simft 1580
Til verkaxrarioc fj clsk l'n nca.
F.á matsö'.unni í Kirkjutorgi 4
15 kxór.ur, J. S. 5,00, G. G. 10 00,
S. B. 5,00, B. B. 1,C0, L. L. 5 00,
T. A. 1,00, G. J. 2 00, S. J. 5,00,
S. S. 1,50, Y. 15 00 og þrem syst-
kinum 5.00. Komið á afgreiðslu
Alþýiubleðsinis og leggið skexf í
I scf _u :ina. Margt smátt gerir eitt
j s óri. Alþýðumenn! Gleymið ekki
I s'.éttarsystkirum ykkar, þegar
I þau leida í neucum.
Mxjfur fi'st örendur.
'Síðas li!inn miðvikudag, um
hádeg'sbil, fór Jónas Jónsson frá
Eorðeyrarbæ í Hrútafrði, að
smala fé, því hríðarveður var i
aðsigi. Er h’áhn kom ekki beim
um kvöldið, var farið að leita
hans, og fannst- bani örendur kl.
6 næsta morgu ■ '* x’ti á hd i ni,
suðvestur frá E j, ;ri. Var ;heo
ur hans hjá honum. Jónas r.r
tæp’ega fimtugur, ókvæntu:
og hafði mörg ár veitt búinu á
Borðeyrarbæ forstööu. (FÚ.).
HjDndbaM.
S.l laugarc’ag vom gef'n saman
í hjónaband af sr. Garðari Þor-
steinssyni þau ungfrú Gyða Helra
dóttir og Guðbjartur Guðmunds-
son. He'mili ungu hjónanca verð-
úr í Melshúsum, Hafnarfirði.
I
Það heflr eogien efni á
að misscz eigur sinar af uöldum
eldsvoða ðváftrygðaar*
Það er ódýrt að brsim tryggja
eigur sínar hjá
SjóvátryggingifíéL Islasds b.f
Brnnadeild.
Rekstursstöðvunar-
tryggiugar
?
Vana’eg bmnatrygg-
ing bætir yður zúz-
ungis það be m tjón,
sem þér veröiö fyrir
af orsökvun bruna.
Með rekstursstöðv-
unartrygeingu
fáið þér einnig bætt hið
i óbe'm fjón, svo sem
missi af ágóða, Laun
fastra starfsmanna og
ýmsa aðra fosia kosinad-
arllði.
Rekstursstöðvunar-
trygging er nauðsyn-
leg
hverjum kaupmanni, verk-
smiðjueiganc’a og sérhverj-
um iðnrekanda.