Helgarpósturinn - 17.08.1979, Blaðsíða 22

22
Föstudagur 17. ágúst 1979
,helgarpústurinn-
son. Writers hafa nýveriö sent
frá sér plötuna All In Fun.
Stanley Clarke, Chick Corea,
Herbie Hancock, Arthur Blythe,
Wilbert Longmire, Lonnie
Liston Smith, Tony Williams,
Richard Tee, Mark Colby,
Hubert Laws, George Duke,
Mongo Santamaria og blástur-
sveitin Lips tilheyra einnig New
York— fjölskyldunni.
Lee Ritenour
Gitarleikarinn Lee Ritenour
er eitt þekktasta nafnið úr Los
Angeles—fjölskyldunni. En það
má geta þess að Jakob Magnús-
son telst einnig til hennar.
Lee Ritenour, sem gengur
undir nafniu Captain Fingers,
er 27 ára gamall og einn
þekktasti stúdiógitarleikari
Writers
„Hin nýja alþýðutónlist” — 4. grein
BRÆÐSLAN
á sitt eigið útgáfufyrirtæki,
Tappan Zee Records, og gefur
út, auk sinna platna, mikið af
plötum meö öðrum bræöurum.
Bob James hefur nýlega sent
frá sér sina þriðju sólóplötu og
kallar hana Lucky Seven. Á
henni koma fram með Bob
James margir úr forystusveit
bræðara t.d. gitarleikararnir
Eric Gale og Steve Khan, en þeir
eru lika um þessar mundir með
mjög góöar sólóplötur i gangi,
trommuleikarnir Steve Gadd og
Andy Newmark og saxistinn
David Sanborn svo einhverjir
séu nefndir. Þessi nýja plata
Bob James, Lucky Seven, er til-
vaiin plata fyrir þá sem ekki
þekkja bræðsluna. Hún gefur
góöa hugmynd um þessa tón-
list.
Það hefur ekki farið framhjá þeim sem fylgjast
náið með alþýðutónlistinni (poppinu), að undanfarin
ár hafa verið miklar hræringar innan hennar — sumir
hafa kallað það lægð — og engin ákveðin stefna
ríkjandi öðrum fremur. Pönk, nýbylgjurokk, diskó,
reggae ofl. afbrigði hafa komið upp í þessum
hræringum, en ekkert þeirra orðið eins yfirgnæfandi
og t.d. tónlist Bítlanna á síðasta áratug.
En nú er komin upp stefna í Bandaríkjunum sem
margir spámenn þar vestra telja tónlist morgundag-
sins. Þessi stefna kallast „fusion" (fusion— bræðsla,
fljótandi ástand). Tónlistin er „bræðsla" djassrokks,
diskós og suður—amerískra áhrifa (einkum brasil-
iskra). Útkoman er taktföst en fljótandi tónlist, yfir-
leitt byggð í kringum ákveðið stef eða laglínu, en
veitir þó hljóðfæraleikurunum svigrúm til að leika af
fingrum fram (spinna-impróvísera).
Amerikunnar undan
farinna ára. Ef telja ætti
upp ailar þær kvikmyndir
og plötur sem hann hefur
komið nálægt þyrfti
elgarpósturinn aögefa út
aukablað til þessað alltkæmisi
með. Og hann er jafnvigur ;
hvaða tónlist sem til er (klassfl
ekki undanskilin). En hann e
nú að mestu hættur að spili
undir fyrir aöra þvi hann va
kominn I þá aðstöðu aö ven
spurður hvernig hann mynd
gera hlutina i staö þess að vers
sagt fyrir verkum.
Lee Ritenour er nú með eigin
hljómsveit sem heitir Friend-
ship og i henni eru Ernie Watts
(saxar), Abraham LaBoriel
(bassi) Don Grusin (hljóm-
borð), Alex Acuna (trommur)
og Steve Forman (ásláttar-
hljóðfæri), en tveir þeirra, hinn
siðasttaldi og Ernie Watts komu
fram á plötu Jakobs Magnús-
sonar, Special Treatment, sem
er nú ein vinsælasta bræðslu-
platan i Los Angeles og ná-
grenni.
Weather Report, Tom Scott og
hljómsveit hansL.A. Express
eru einnig stór nöfn úr Los
Angeles—-fjölskyldunni.
Að lokum má geta þess.aö
þessa dagana er bræðslan
aðskjótast upp vinsæld
arlista heimsbyggðarinnar.
Það ernýjasta plata Spyro
Morning Dance. Hún var siðast
er ég vissi til komin inná Top 30
bæði i Bretlandi og Bandarikj-
unum og á uppleið. Þá er þaö
bara spurningin: er bræðslan
tónlist morgundagsins eða bara
enn ein stefnan i hafi stefnu-
leysisins? Það mun timinn leiða
i ljós.
Texti:
Páll Pálsson
Hérlendis vilja margir kalla „fusion" djassrokk,
en þaö er ekki alls kostar rétt skilgreining. Djass-
rokkið er eldra, kom upp i kringum 1970 með hljóm-
sveitum s.s. Blood, Sweet And Tears og Chicago, og
er aðeins einn hluti þeirra áhrifa sem „fusion" er
sprottið úr. Undirritaður leggur til að hugtakið verði
annaðhvort íslenskað, þ.e. fusion verði skrifað f júsjon
(sambr. rock—rokk og jazz—djass), eða þýtt bræðsla
eða bræðingur sem er auðvitað íslenskara.
New York — Los Angeles
Af þeim sem einna mestan
þátt hafa átt i þróun bræðsl-
unnar má fræga nefna bassa-
leikarann Stanley Clarke,
hljómborðsleikarann Chick
Corea, trommarann Billy
Cobham, hl jómsveitina
Weather Report.
En bræðslan hefur aðallega
þróast I tveimur borgum i
Bandarikjunum þ.e. New York
og Los Angeles. Þar hafa
undanfarin misseri verið
hópar manna að móta þessa
nýju tónlistarstefnu. Og þetta
eru i raun tvær stórar „tón-
listarfjölskyldur”, hvor i sinni
borg, þarsem allir spila með
öllum og enginn aðeins i einni á-
kveðinni hljómsveit.
Bob James
„Pabbinn” i New
York-fjölskyldunni er hljóm-
borðsleikarinn, lagasmiðurinn,
útsetjarinn og upptöku-
stjórnandinn Bob James. Hann
Ralp
MacDonald—Writers
Ralp MacDonald er einnig
stórt nafn i New York. Hann
leikur á aðskiljanleg ásláttar-
hljóðfæri ((percussion), og
þykir einstakur á sinu sviði (
t.d. kosinn besti trommarinn og
ásláttarhljóðfæraleikarinn i
timaritunum Modern Drummer
og Cash Box).
Ralp MacDonald hóf feril sinn
17 ára gamall i hljómsveit
Harry Belafonte og var þar til
1970 þegar hann varð 26. Þá
gerðist hann stúdiómaður og
vann með mörgu stórmenni t.d.
söngkonunni Roberta Flack.
1977 gaf hann út sina fyrstu
plötu, Sound Of A Drum, en á
henni voru lögin Calypso Break-
down og Jam On The Groove
sem bæði fóru i fyrsta sæti
diskólistans og fyrir hið fyrr-
nefnda fékk MacDonald
grammiverðlaunin i fyrra, en
þetta lag var notað i kvikmynd-
inni Saturday Night Fever.
Ralp MacDonald er einnig
aðalsprautan i hljómsveitinni
Writers sem er upprennandi
hljómsveit i bræðslunni. Writers
eru.auk Ralps, Hug McCracken
sem lék um tima i Wings, Jeff-
ery Mironov, Jerry Peters,
Frank Floyd og Anthony Jack-