Alþýðublaðið - 19.03.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Alþýðublaðið
er óðýrasta, fjölbreyttasta og
bezta dagblað laodsins.
Kanpið það og lesið, þá
getið þið aldrei án þess verið.
jfltvæðagreiðslan
i Snðnr-Jitlanði.
Khöfn 16. marz.
í 2. kjörsvæði Suður-Jótlands
féllu atkvæðin svo sern hér segir:
dönsk 13.025, þýzk 48 148.
í Flensborg féllu atkvæðin þann-
ig: dönsk atkvæði 8 947, þýzk
atkv. 29911.
Dönsku blöðin segja að þjóðin
hafi orðið fyrir miklum vonbrigð-
um, er hún heyrði niðurstöðu at-
kvæðagreiðslunnar, þar eð hún
hafi lagt trúnað á skrif þeirra
manna, sem haldið hafa því fram,
að fyigið væri aðallega með Dön-
um.
Blöð íhaldsmanna svo sem Kjöb-
enhavn, Nationaltidende, Dagens
Nyheder og Kristeligt Dagblad
vilja að alþjóðanefndin lati Dan-
mörku fá Flensborg þratt fyrir at-
kvæðagreiosluna. þar eð hún fjár-
hagslega og landfræðislega heyri
landinu til, og biðja nefndina að
taka ekki tillit tii hins kaldlynda
og hjartalausa(l) Zahleráðaneytis,
sem sé fulltrúi ríkisins, en sé ekki
tákn tilfinninga þjóðarinnar.
Berlingske Tidende lætur lítið
uppi, en segir að niðurstaðan bendi
aðeins á hve erfitt danska þjóð
ernið eigi uppdráttar (þar syðra).
Politiken virðist vera á báðum
áttum; segir að enginn muni efast
um að alþjóðanefndin geri það í
máiinu sem réttast sé, og að ekki
sé rétt að taka afstöðu með eða
rnóti þeim úrskurði, sem enn sé
óþektur, en sem muni tákna rétt-
læti, þó ekki sé orðið við öllum
þjóðernislegurn vonum.
Social-Demokraten (aðalblað
jafnaðarmanna) segir: „Það, að
óska Fiensbofg til Danmerkur,
eins og komið er, væri giæpsam-
leg glópska, þvert ofan í orð og
anda friðarsamninganna. Innlimun
Fiensborgar væri sá landvinning-
ur, sem haft gæti í för með sér
hinn mesta háska fyrir Danmörku."
Jfý nppástunga.
Hvernig ná má sokknum skipum
úr sjó.
Kafbátahernaðurinn var, eins og
kunnugt er, mjög áhrifaríkur; eink-
um varð hann til þess, að marg-
falt fleiri skipum var sökt á stríðs-
árunum, en ella mundi. Hafa menn
brotið heilann yfir þvf, hvernig
takast mætti að ná einhverju af
ölium þeim aragrúa af skipum,
sem sökt var, upp aftur.
í desemberhefti „Electric&l ex-
perimenter" 1919 ér sagt frá því,
að ameriskur maður að nafni Ge-
org Well hafi komið fram með
uppástungu um það, hvernig tak-
ast megi að ná sokknum skipum
upp af sjávarbotni.
Hann leggur til, að neðansjáv-
arbátar séu útbúnir þannig með
Ioftþéttum rúmum, að raeð því að
fylla rúm þessi megi sökkva þeim,
en þegar búið sé að festa skípið
við þá, sem hetja á upp, þá sé
sjónum dælt út með samanþjöpp-
uðu lofti. Byrjar þá báturinn, eða
bátarnir (það má festa tvo saman,
með þar til gerðum festum), að
hefja sig upp og draga skipið
með sér. Bátarnir geta farið áfram
með geysihraða, jafnframt því sem
þeir hefjast upp, og þegar skipið
kemur á grynnra vatn, eru fest-
arnar milli þess og bátanna stytt-
ar þannig, að dregið er af þeim
inn í bátana, jafnframt þvf, sem
þeim er sökt nær því. Sjónum er
svo dælt aítur út og saini leikur-
inn hefst á ný. Þannig má sel-
flytja skipin á grynnra og grynnra
vatn, unz hægt ar að ná þ:im al-
gerlega upp.
Það sem meðal annars vinst við
þessa aðferð er það, að hægt er
að ná skipum upp úr meira dýpi
en áður, Kafarinn á auðveldara
með að athafna sig, því útbúnað-
ur er f neðansjávarbátnum þann-
ig, að hann getur gengið úr hon-
um eftir að hann er kominn f kaf.
Er. útbúið sérstakt loftþétt rúm,
sem kafarinn fer inn í alklæddur;
þegar hann svo er þangað kominn,
er hleypt sjó inn í klefann og
hann getur auðveldlega gengið út.
Loftleiðslur allar verða miklu styttri
til hans en ella og nægilegt Ijós
verður sent til hans frá bátnum.
Komist uppástunga þessi í fram-
kvæmd, er enginn vafi á því, að
mörgum skipum verður komið
aftur upp á yfirborðið, sem ann-
ars fengju óáreitt að liggja á mar-
arbotni. Og Ameríkumönnum er
trúandi til að koma þessu í kting
Að kaupa köttina
í sekknum.
Eg var að labba um göturnar
í þessum »keng“-leiðinlega bse,
þar sem maður getur hvorki verið
né farið, lifað né dáið. Eða er
ekki von eg segi það, þegar varla
fæst kaffisopi, og matur ekki nema
fyrir náð, ef þessar „uppartnings"-
píur og herrar (heitir það víst á
Rvíkurmáli) eru ekki í mjög bölv-
uðu skapi út af pólitík eða maka-
leysi. Ekki að tala um að nokkurs-
staðar fáist húsaskjól, ekki einu
sinni í hesthúskofa, því hér eru
hrossin húsvilt eins og fólkið. Það
er víst eitt af því, sem er móðins
í höfuðstaðnum. Ef maður svo
verður veikur, sem ekki er að
undra í þessu pestarbæli og með
slíkri hundameðferð, þá er ekkert
sjúkrahúsið til. Og ekki tekur
betra við, ef maður drepst, þá er
ekki hægt að jarða mann á lög-
legan hátt, því það sagði Hafliði
mér, að hvergi væri hægt að fá
dýpri gröf en l1/* alin í nýja garð-
inum, þá tekur við klöpp, og ofan
á henni beljar vatnið. Ja, þvílíktf
Jæja, eins og eg segi, eg var
að eigra um göturnar úrvinda af
„ergelsi" og leiðindum, vitandi
ekkert hvað eg ætti af mér að
gera. Því að lenda hér, saklaus
sveitamaður, í sóttkví, það er ekk-
ert spaug, og vita ekkert hvar
þeirra er að leita, sem maður
einu sinni þekti. En nú hélt ég
að mundi rætast úr því, því alt í
einu heyri eg strák hrópa: „Bæj-
arskráen"! Eg hrópaði í stráksa
og hugði nú gott til fróðleiks.
Hvað kostar hún, drengur minnf
„3 krónör" var svarið. Hjálpi okk-
ur! Hérna á árunum kostaði liún
50 aura, og i hitt eð fyrra 1 kr.
En kaupa varð eg hana samt, og
eg taldi út 3 krónur í peningum
og fékk „skrána", og rauk til að
fletta henni og ætlaði að sjá efnis-
yfirlitið. En haldið þið að eg haft