Alþýðublaðið - 19.03.1920, Blaðsíða 3

ALÞÝ.ÐUBLAÐIÐ
3
fundið það? Nei, það var horfið,
eða öllu heldur hafði gleymst. Þá
ætlaði eg að reyna að sjá hvar
hann Jón minn og hún Guðrún
ættu heima. Jú, hér kom það.
Þau áttu heima í Suðurpólnum.
Það var þá heldur ekki spotti.
En hvað um það! Hjónin varð eg
að finna, og um leið gat eg skoð-
að þessi merkilegu hús bæjarins.
Eg af stað, og á Pólnum lenti eg
heilu og höidnu og barði á þær
fyrstu dyr, er eg fann. „Er Jón
heima? „Hér býr enginn Jón, í
þessari íbúð“, var svarið. „En hvar
býr hann þá?“ Það vissi konan
ekki. Hér byggju sjálfsagt 10 Jón-
ar; hver þeirra hann væri, gæti
hún ekki vitað, því þeir væru
ekkert auðkendir hver frá öðrum.
Eg áfram og barði á allar dyr, og
fékk alstaðar að vita, að ekki
byggi Jón minn þar. Við svo búið
varð eg að fara, eftir að hafa
skoðað þessi makalausu hús, Pól-
inn, krók og kring. Eg varð ekki
hrifinn. Lagði svo af stað til bæj-
arins, í þeirri von að komast ein-
hversstaðar í skjól, til þess að
lesa Bæjarskrána. Á Laufásvegin-
um mætti eg manni, og varð alls-
hugar feginn, því þarna var kom-
inn Gvendur, gamall kunningi
minn. Sæll og blessaður. Og þetta
var þó hundahepni, að hitta þig
hér. „Hvað gengur á“, segir
Gvendur. „Komdu heim í holuna
mína og fáðu kaffisopa og segðu
mér fréttirnar “. Eg þakkaði og
við fórum heim til Gvendar.
(Framh.).
Gestur.
Yeðrið í dag.
Reykjavík,
ísafjörður,
Ákureyri,
Seyðisfjörður,
Grímsstaðir,
Vestmannaeyjar,
A, hiti
logn, hiti
’ S, hiti
N, hiti
S, hiti
vantar.
1,0.
9.5.
2.5.
6,3.
9.5.
Þórsh., Færeyjar, NV, hiti 3,3.
Stóru stafirnir merkja áttina,
-i- þýðir frost.
Loftvog lægst fyrir suðvestan
land; byrjandi loftvogarfall með
snörpum austlægum vindi á Suð-
vesturlandi.
Skallagrímur, nýr togari með
loftskeytatækjum, eign h. f. Kveld-
'jlfs, kom í gær frá Englandi.
Aug'lýsingar.
Auglýsingum í blaðið er fyrst
um sinn veitt móttaka hjá Guð-
geir Jónssyni bókbindara, Lauga-
vegi 17 (bakhús). Sími 286 og á
afgreiðslunni á Laugavegi 18 b.
Auglýsingaverð í blaðinu kr.
1,50 em. dálksbr.
Frystihús.
Á bæjarstjórnarfundi f gær bar
Agúst Jósefsson fram svo hljóð-
andi tillögu:
„Bæjarstjórnin samþykkir að
kjósa 3 manna nefnd til að gera
tillögur um á hvern hátt sé til
tækilegast að koma upp frysti-
húsi með vélum til ísframleiðslu,
svO stóru, að fullnægi til sölu
á ís til skipa og geymslu á mat-
væium bæjarmanna.
Jafnframt sé nefndinni falið
að gera tillögur um, hvar frysti-
húsið skuli reist.“
Tillagan var samþykt og í nefnd-
ina kosnir þeir: Ágúst Jósefsson,
Jón Ólafsson og Jón Baldvinsson.
Hér er borið fram merkilegt ný
mæli, og þörfin fyrir gott íshús
til geymslu á matvælum, sérstak-
iaga fiski, er mikil hér í bænum,
og mikið af hálfskemdum og al-
skemdum fiski er etið hér í bæ
vegna þess að ekki er til frysti
hús til að geyma hann í.
Togarar, sem gerðir eru út héð-
an, og útlendir togarar kaupa hér
feiknin öll af ís, sem tekinn er úr
tjörninni, og hafa íshúsin af því
góðar tekjur, en bæjarsjóður fær
sama sem ekkert í sinn vasa.
Áf ýmsum ástæðum er talið lítt
mögulegt að halda áfram að taka
ís úr tjörninnl, nema gerðar verði
stórfeldar breytingar á henni, t.
d. verði að hreinsa hana og dýpkva
o fl., sem kosta mun stórfé, og
mundi þá fsinn hækka í verði.
Það er því fullkomlega réttmætt,
að nú þegar sé byrjað að athuga
hvort ekki sé betra að bærinn
komi sér upp ísverksmiðju, sem
framleiði hreinan og góðan ís,
heldur en að kosta miklu fé til
að grafa upp og endurbæta tjörn-
ina, og geta þó ekki fullnægt þörf-
inni að öllu lryti.
á. i.
Kam elíufFÚin.
(Eftir Heimskringlu)
Ekki munu þau mörg löndin,
er ekki þekkja þetta nafn, nafn
Kamelíufrúarinnar. Það hefir flogið
um veröldina, einkum fyrir leikrit
Alexanders Dumas.
En hvað vita menn um þessa
konu, sem aðeins varð 23 ára, en
sem þó hefir komið hundruðum
leikhúsvina til að gráta yfir ör-
lögum hennar? Hver var þessi
synduga kona? Saga hennar er
fáum kunn. Hér eru aðal drætt-
irnir.
Hún hét réttu nafni Alphonsine
Plessi og var fátækt sveitabarn.
Hún mun hafa erft af móður
sinni alla beztu hæfileika hennar,
hreinleik sálarinnar og gáfur. En
af föður sínum mun hún hafa
erft þá tilhneigingu til lasta, sem
hún þurfti altaf að berjast við, og
niðurlægði hana og gerði hana
alkunna, hvorttveggja í senn.
■ Faðir hennar var kaupmaður í
sveitakaupstað, en var drykkfeldur
og ruddamenni. Og stuttu eftir
fæðingu Alphonsine, lagði hann
svo hræðilega hendur á konu sína,
að hún flúði burtu. Yar þá dótt-
urinni komið fyrir hjá fátækum
ættingjum, þar sem hún ólst upp
í örbirgð. Þegar hún var 8 ára,
dó móðir hennar. Var hún þá
rekin burt og varð að hafa ofan
af fyrir sér með betli. En hin
óviðjafnanlega fegurð barnsins,
sem öllum var augljós, þrátt fyrir
tötrana, vakti strax eftirtekt allra
lauslætismanna bygðarlagsins. Áður
en hún var fullra tólf ára, hafði
hún mist sakleysi sitt.
Einhver töfrandi yndisleiki
streymdi út frá henni, af fölu
andlitinu, gáfulegu augunum, af
öllum Iíkama hennar. Og sálin
virtist vera jafn yndisleg. Faðir
hennar þóttist því sjá, að honum
gæti orðið það að tekjugrein að
hagnýta sér þessa litlu stúlku. Og
hann var nógu mikið illmenni til
að koma henni fyrir hjá alræmd-
um kvennamanni. Þar var hún
þar til hún var 13 ára. Þá vakn-
aði hún upp og blygðaðist sín
fyrir líferni sitt. Hreinleikshugs-
unin reis upp og óx með henni
sjálfri. Hún flýði því, en náðist
eftir mörg æfintýri og komst aftur
í höndur fööursins. (Frh.)
7