Helgarpósturinn - 10.12.1982, Síða 5

f>rr
W v 1:1 %
. f.f-. , . i . , . > ■ ■ . w, i
irjnn Föstudagur 10. desember 1982
Samantekt: Ómar Valdimarsson
........'"5
mynd: Jim Smart
„Ég var að gera við bílinn í innkeyrslunni á
Suðurgötunni þegar bar að þrjá ameríkana á
svartri drossíu. Ég sá strax að einn þeirra var
Korkurinn, sem ég skipti við áður. Hina
þekkti ég ekki. En ég varð alvarlega hræddur
þegar ég sá þá, því ég hafði heyrt að Korkur-
inn hefði lagt milljón til höfuðs mér enda
kenndi hann mér um uppljóstrun málsins í
fyrra. Ég hljóp inn þegar ég sá Kanana en
Korkurinn kallaði upp í gluggann til mín um að
koma niður. Eg fór niður, gat eiginlega ekki
annað, en hafði hæfilega fjarlægð á milli okk-
ar í öryggisskyni. Korkurinn byrjaði á að
segja mér að ég þyrfti ekki að hafa áhyggjur
af gamla málinu, því þeir hefðu ekkert getað,
sannað á sig.
Korkurinn kynnti annan félaga sinn sem
bróður sinn. Hann var svipaður á hæð og
Korkurinn en breiðleitari og þreknari, með
hrokkið hár. Hinn var í stuttri stormúlpu með
húfu.
Nú, Korkurinn spurði hvort ég gæti útveg-
að efni. Ég þóttist vita að þeir væru að leggja
fyrir mig gildru og gaf ekkert út á það - enda
mundi ég að Gísli var kominn til landsins en
ekki efnið. Á endanum sömdum við samt um
að bróðir Korksins ætti að vera við Leifsstytt-
una þremur dögum síðar og þá með mynda-
vél framan á sér.
Frá Hallgrímskirkju að
Háteigskirkju
Við Guðjón mættum svo á staðinn þennan
tiltekna dag - reyndar aðeins á undan áætlun
og biðum í sjoppu á horninu á Lokastíg. Svo
sáum við fljótlega hvar Korkurinn lagði bláum
Volkswagen neðar á Lokastígnum og bróðir
hans kom út með myndavél framan á sér. Ég
kallaði á hann og við fórum allir þrír inn á
Iðnskólalóðina og ræddum málin í okkar bíl.
Kaninn sagðist vilja kaupa eitt kíló. Ég
sagðist geta útvegað það, enda var Gísli bú-
inn að fá efnið. Ég sagðist vilja fá sex dollara
á grammið en það þurfti kaninn að ræða sér-
staklega við Korkinn og fór aftur yfir í bílinn
til hans. Hann kom fljótlega aftur og sagði
verðið of hátt. Ég var harður á .verðinu en fór
með honum yfir í bílinn til Korksins, sem
hann hafði lagt í blindgötu við Gagnfræða-
skóla Austurbæjar. Á endanum samþykkti
Korkurinn verðið. Þá sömdum við um að ég
myndi hitta bróðurinn viku seinna við Há-
teigskirkju.
Þann dag vorum við heima hjá Guðjóni.
Við höfðum tvo bíla - Cortínu, sem var af
bílaleigu, og lítinn rauðan bíl, sem mágur
Guðjóns átti. Efnið var geymt í honum. Við
Gísli fórum á Cortínunni og hittum kanann
framan við Háteigskirkju. Hann kom upp í
bílinn og við fórum að billjardstofunni við
Einholt, þar sem Guðjón beið í rauða bíln-
um. Þar fór kaninn úr bílnum og kom fljót-
lega aftur með Korkinn með sér. Þeir komu
báðir inn í bílinn og Korkurinn ítrekaði að
hann vildi kaupa eitt kíló og fá það vigtað.
Vigtað i Rauðhólum
Við höfðum enga vigt og vildum ekki fara
með kanana í hús, svo það var ákveðið að
Gísli og Guðjón færu á litla bílnum að sækja
vigt. Sjálfur ætlaði ég með kanana að Nesti
og bíða þar eftir þeim tveimur en svo átti að
vigta og ganga frá viðskiptunum við
Rauðhóla.
Þegar þangað kom var byrjað að vigta í
skottinu í rauða bílnum. Það gekk fljótt og
vel enda var efnið í ca. 200 gramma plötum.
Þegar Gísli var búinn að vigt kíló tók hann við
peningunum - en þá kom í ljós að megnið af
þeim var í íslenskum fimm þúsund króna
seðlum. Dollarar voru ekki nema um tvö
þúsund.
En þetta var ekki partur af dílnum. Þeir
áttu að fá hassið á sex dollara grammið - og
þá vorum við að tala um dollara. Ef þeir
ætluðu að borga með íslenskum peningum
var verðið 1300 krónur grammið. Eg vigtaði
efnið upp á nýtt og tók af kílóinu. Ég held að
þeir hafi á endanum fengið um átta hundruð
grömm...“
Virðulegur viðskipta-
vinur á Óðali
Nokkru síðar var Gísli tekinn til yfir-
heyrslu. Hann lýsti „smásölunni“ m.a. svo:
„Nei, ég veit ekkert um hvernig þeir
Guðjón og Friðrik fóru að þessu en sjálfur
seldi ég mest á Óðali og Tjarnarbúð. Það
gekk auðveldlega enda vissu menn að ég var
heiðarlegur og var ekkert að svindla á vigt-
inni, eins og svo til allir sölumenn hérlendis
stunda. Stundum fór ég létt með að selja fyrir
40 og 50 þúsund á kvöldi...
...Ég man eftir einni sölunni sérstaklega.
Ég var þá í Óðali þegar til mín kom maður, á
að giska 35 ára, flott klæddur með svart þykkt
hár, alskegg og þykk gleraugu. Hann spurði
mig beint út hvort ég gæti selt hass. Ég játaði
því og þá bað hann um hundrað grömm. Ég
fór á Laugarnesveginn og bað um fjórar
plötur af tyrkja en leist ekkert á blikuna þeg-
ar maðurinn dró upp ávíanahefti og borgaði
með 130 þúsund króna ávísun. Hann
heimtaði líka magnafslátt og fékk það. Ég
tók samt ávísunina og fékk hana borgaða í
Austurbæjarútibúi Landsbankans - en fékk
gamla konu til að leysa ávísunina út fyrir mig
og þurfti því ekkert að skrifa nafnið mitt á
hana“.
Gísli var spurður um innkaupaferð þeirra
Guðjóns til Rotterdam í júlí þá um sumarið.
„Það er eiginlega aðeins við því að bæta,“
sagði hann frá í réttinum, „að við keyptum
þar tvö grömm af kókaíni og fjögur grömm af
spítti. Við sniffuðum það allt. Við urðum
alveg kolruglaðir af þessu og trippuðum
eiginlega, eins og þetta væri sýra (LSD).
Okkur fannst við skilja öll heimsins tungumál
og það var alveg sama á hvaða útvarpsstöð
við hlustuðum, okkur „skildist“ alltaf á þul-
unum, að það væri verið að leita að okkur.
Leo lét pressa
eftir pöntun
Þá kom að Guðjóni að segja sögu af inn-
kaupaferð til Rotterdam. Fór hann þangað
við annan mann og voru tvær stúlkur í för
með þeim en þær höfðu verið fengnar til að
flytja efnið heim.
„Við Egill fórum með lest frá Kaupmanna-
höfn til Rotterdam á þriðjudagskvöldinu. Þá
var búið að ákveða að við myndum hitta
stelpurnar kvöldið eftir á hótel Riju. Þegar
við komum til Rotterdam fengum við okkur
herbergi á Baan og byrjuðum strax að skipta
peningunum í gyllini. Samtals vorum við með
um 5500 gyllini. Stelpurnar hittum við svo á
tilsettum stað og tíma en þær fengu sér svo
herbergi á ódýru hóteli. A fimmtudeginum
fórum við Egill á kaffihúsið til að hitta sölu-
manninn, Leo. Hann virtist ekki vera þar
við afgreiðslu en bauð okkur í herbergi þar
á bak við.
Leo sagðist vera meðtyrkneskt hass,svart
hass og olíu sem hann sagði lélega. Ég bað
um kíló af tyrkjanum og þrjú hundruð
grömm af þessu svarta. Leo gat afhent þetta
pressað eftir pöntun og því bað ég um tyrkj-
ann í 25 gramma plötum en svarta efnið í
tvennu lagi. Síðar þennan sama dag var efnið
tilbúið. Ég borgaði fjögur þúsund gyllini fyrir
tyrkjann og um níu hundruð gyllini fyrir
svarta efnið.
Við geymdum svo efnið á hótelinu næstu
nótt en fórum daginn eftir til stelpnanna. Þar
hjálpuðum við þeim við að líma efnið á fót-
leggina á þeim- en þær voru sjálfar búnar að
plástra svarta efnið á magann og bakið.Áður
en þær fóru um kvöldið til Kaupmannahafnar
tók ég eina tuttugu og fimm gramma plötu og
smávegis af svarta efninu svo við Egill
hefðum eitthvað að reykja sjálfir.
Við fórum svo til Kaupmannahafnar á
laugardagsmorgninum og hittum stelpurnar
eins og um var talað. Þær hringduút á flufe
völl um kvöldið til að panta far heim daginn
eftir en þá var allt uppbókað - þær gátu hins
vegar komist heim þá strax um kvöldið. Þær
drifu sig út á flugvöll og komust í gegn heima
með efnið á sér...“
Hl nútíma
jólasveina og
Þegar tveir góðir leggja saman
Jólasveinaheimilið í dag
Brian Pilkington og Þórarinn Eldjárn
eru báðir að góðu kunnir, Brian fyrir
snjallar myndskreytingar, Þórarinn fyrir
kveðskap og sögur. Hér hafa þeir lagt
saman í skemmtilegt verk um jólasvein-
ana. Þetta er gamansöm lýsing á lífi
þeirra t nútímanum. Meðal efnis er viðtal
við jólaköttinn, meðmœli frá nokkrum
atvinnuveitendum Gluggagcegis, sjúk-
dómsgreining frá sálfrœðingi Hurðaskell-
is, endurminningaþœttir, lögregluskýrsl-
ur, sakaskrá o.fl. Margt skemmtilegt kem-
ur hér fram, meðal annars það að jóla-
sveinarnir vilja verja starfssvið sitt fyrir
aðvífandi jólasveinum frá útlöndum.
Bókin bregður kostulegu Ijósi á stöðu
hefðarinnar í líki jólasveinanna and-
spœnis verslunarþjóðfélagi nútímans.
Baneitrað stöff
HALLÆRISPLANIÐ, ceðisleg saga fyr-
ir börn ogfullorðna, tekin beint út úr nú-
tímanum. Páll Pálsson þekkir sitt fólk,
krakkana á Hallcerisplaninu, og bregður
upp lifandi og raunsannri mynd af lífi
þeirra, tali og hegðun. Frásögnin er hröð
og sannfcerandi, og hér gerist margt, það
er drukkið og duflað, leikið á liðið og lát-
ið sig dreyma og sendar geggjaðar stuð-
kveðjur. HALLÆRISPLANIÐ er bók um
börn og fullorðna.