Helgarpósturinn - 01.12.1983, Blaðsíða 25

Jakob Tryggvason, orgelleik-
ari á Akureyri, talaði um
að Kristján hefði breyst í
framkomu eftir að honum
fór að ganga svona vel:
„Hann hefur orðið ennþá elsku-
iegri eftir það. Hér áður fyrr átti
hann til að láta eitt og annað út úr
sér. En nú gætir hann sín betur, og
er innilegri en fyrr. Mér finnst það
ákaflega ánægjulegt og bendir til
þess að hann sé sá sanni listamað-
ur, því velgengnin hefur ekki stig-
ið honum til höfuðs."
Kristján Jóhannsson kallar Val
Arnþórsson, stjórnarformann SÍS
og kaupfélagsstjóra KEA, guðföð-
ur sinn.
Valur Arnþórsson: „Við Kristján
kynntumst þegar ég var forseti
bæjarstjórnar Akureyrar. Ég stóð
þá fyrir listahátíð, og við fengum
Karlakórinn Geysi tii að syngja.
Kristján Jóhannsson söng ein-
söng, og það var í fyrsta skipti sem
ég heyrði í honum. Það vildi svo til
að hann söng stykki sem ég þekkti
mjög vel, úr Aidu eftir Verdi. Mér
fannst hann leysa það mjög vel og
þóttist heyra að hann hefði ó-
venjulega hæfileika, mjög fallega
rödd, mjög mikinn raddstyrk,
mikið öryggi, bæði músíkalskt og
í framkomu. Mér fannst hann hafa
allt til að bera til að geta orðið
góður söngvari, ekki bara fyrir
Akureyri, eða ísland, heldur einn-
ig á breiðari grundvelli. Ég hóaði
í hann einum eða tveimur dögum
.seinna. Hann vissi náttúrlega hver
ég var. Ég sagði við hann stutt og
laggott: Þú verður að læra. Við
höfum ekki efni á að fara á mis við
þig-
Sigurður Dementz söngkennari
var sömu skoðunar og ég um
Kristján. Þar hafði ég stuðning frá
mjög færum manni, og ég sá að ég
var ekki á villigötum. Svo fóru
hjólin að snúast. Sigurður Dem-
entz er ítali og hann kom Kristjáni
í samband við ágætan kennara.
Svo fór Kristján að fikra sig sjálfur
áfram. Við reyndum að styðja við
bakið á honum, fjárhagslega með-
al annars. En það er ekki eini
stuðningurinn sem menn þurfa.
Kristján lagði mjög mikið í söl-
urnar, seldi meðal annars fyrir-
tækið sitt.
Vitanlega skiptast á skin og
skúrir í þessu. Það er ýmist gleði
eða sorg á svo erfiðri braut. Sigrar
vinnast ekki skjótt, og samkeppn-
in er gífurlega hörð.
í gegnum allt höfum við Kristján
orðið prýðilegir vinir. Hann hefur
miklar tilfinningar og stórt hjarta,
hann er glaðlegur og hress, en allt
þetta þurfa menn að hafa í mikl-
um mæli ef þeir ætla sér að kom-
ast áfram.“
Skrifari Nærmyndar spurði Val
Arnþórsson hvað hann héldi að
ræki Kristján áfram.
„Hann hefur ákaflega gaman af
því að syngja. Hann er músíkalsk-
ur í besta lagi. Svo hefur hann
mjög heilbrigðan metnað, sem
menn verða vissulega að hafa, ef
þeir ætla að fást við slíkt. Hann er
einnig verulega stoltur, ekki síst
fyrir íslands hönd. Mér finnst
hann hafa áhuga á því að verða
góður fulltrúi íslands, og bera
hróður landsins sem víðast. Það
kom nýlega fram að Placido
Domingo talaði um Kristján sem
„the young Icelandic tenor" (unga
íslenska tenórinn). Ég sá að það
snart Kristján djúpt að vera á
þennan hátt kenndur við land sitt.
Ég vona að Kristjáni takist að
koma sér upp góðum mönnum á
fjármálasviðinu, það er mjög þýð-
ingarmikið fyrir hann. Hann er
kominn svo langt að það fer að
verða heilmikið í kringum þetta.
Það veltur auðvitað á mjög miklu
fyrir hann að hafa góðan umboðs-
mann og menn á viðskiptasvið-
inu.
Mér finnst Kristján hafa tekið
gífurlegum framförum. Hann
hafði mikla hæfileika, rödd, radd-
styrk og hljómlistarnæmi, en
hann þurfti líka að læra. Ég heyri
mikla framför hjá honum í hvert
skipti sem hann kemur. Hann hef-
ur unnið mjög samviskusamlega,
hann er reglusamur og duglegur,
og nú er hann að uppskera árang-
urinn af því.“
Hvað segir svo Kristján sjálfur:
„Ég er rétt búinn að losa fæt-
urna úr startholunum. Ég er mjög
spenntur fyrir verkefnum á næsta
ári, þá syng ég t.d. í stórum húsum
í Bologne og Triest á Italíu í Mac-
beth og í Madame Butterfly. Þá er
þetta nú farið að snúast. Svo
hlakka ég til að syngja Tosca í
Englandi, eftir jól, sem égsyng vítt
og breitt um landið.
í sambandi við verkefnaval
hugsa ég mikið um að halda mig
sem mest á mínu sviði, að fara
ekki út í eitthvað sem á illa við
mig, ekki bara röddina, heldur
líka mína persónu. Ég er ekki
endilega að tala um verkefni sem
eru of sterk eða of þung, heldur er
ég að tala um mitt náttúrlega
svið.“
Maurizio Barbacini,
hljómsveitarstjóri og
undirleikari Kristjáns,
segir: „Hann er um-
fram allt stórkostleg persóna. Það
kemur alls staðar fram, ekki að-
eins í söngnum. Hans aðalsmerki
er ótakmarkað hugrekki og
áræði. Hann getur gert ailt sem
hann vill, og hann kann að velja
og hafna rétt.
Rödd Kristjáns er alveg sérstök,
hún líkist ekki öðrum. En mér
finnst röddin samt norræn. Og
hún spannar allt; hátt, lágt og allt
þar á milli. Kristján vinnur með
það fyrir augum að ná fullkomn-
un, og ég hef trú á að honum takist
það.
Það er merkilegt við Kristján að
hann hefur fýsíkk sem leyfir allt.
Aðrir tenórar halda aftur af sér í
mat og drykk og ástum, þegja fyr-
ir konserta og passa að sofa nóg.
En Kristján lifir eðlilegu lífi.“
Kristján er ekki alveg sammála:
„Ég tel mig einmitt mjög seriös og
held aftur af mér í sældarlífinu."
Leifur Þórarinsson tónskáld
hefur þekkt Kristján í
fimm ár: „Mér líkar mjög
vel við Kristján. Það
kemst enginn hjá því sem kynnist
honum. Hann er óskaplega gen-
erös, flínkur, gáfaður og skemmti-
legur. Það halda margir að hann
sé vitlaus, ég veit ekki hvort það
er af því hann er tenór, eða af því
hann er svo léttur, en Kristján er
einmitt mjög greindur.
Við kynntumst þegar hann kom
heim um jólin 1978. Þá var ég á
Akureyri og það var talað leiðin-
lega um hann. Plebeji og mont-
rass. Þeir láta svona þarna við allt
alminlegt fólk. Ef þeir fá á tilfinn-
inguna að eitthvað sérstakt sé á
ferðinni. Nú svo sá ég Kristján til-
sýndar og hann virtist mjög bratt-
ur, svo ég hugsa með mér: þetta er
líklega rétt með montið. Svo fór
ég og sonur minn og þriðji maður
á konsertinn. Sá hafði einmitt tal-
að mjög illa um hann. Nú svo er
helvítis maðurinn ekki búinn að
syngja nema eitt eða tvö lög þegar
maður heyrði að hann var snill-
ingur. Meiraðsegja þriðji maður-
inn varð að kyngja því og hefur
síðan verið aktívur í að viðra sig
upp við Kristján."
Leifur bjó hjá Kristjáni í Verona
á Ítalíu í sumar. Þar segist hann
hafa kynnst því að Kristján geri
allt vel, eldi ógurlega góðan mat,
sé fær í þvottum og straui vel. Leif-
ur talar líka um hvað Kristján sé
gefandi persóna: „Hann gefur svo
mikið af sér að það spennir mann
upp. En lífsgleðin hans er líka
smitandi.
Börn Kristjáns tvö frá fyrra
hjónabandi voru einnig í Verona í
sumar. Fallegir og skemmtilegir
krakkar," segir Leifur, „sem eiga
góða mömrnu."
Við komum aftur inná umtalið á
Akureyri. Leifur segir að allt hafi
orðið vitlaust þar þegar Kristján
og kona hans skildu: „Þeir eru svo
andskoti illvígir. Þetta er það
versta sem ég hef kynnst."
Leifur Þórarinsson og aðrir sem
ég talaði við bera Dorriet
Kavanna, konu Kristjáns, mjög
fallega söguna, bæði sem lista-
manni ög manneskju.
„Hún er fíngerð að sjá,“ segir
ÍLeifur Þórarinsson, „en mjög
sterk manneskja, alveg ljóngáfuð
. og skemmtileg. Hún er líka afar
vel menntuð, talar mörg tungu-
mál og er mjög vel lesin."
Eitt af því sem kemur fram
í samtölum við vini
Kristjáns er að hann
nýtur mikillar kvenhylli.
Best að spyrja hann sjálfan.
Kristján gýs hlátri: „Að ég
hafi... ég skal segja ykkur það. Ég
hef aldrei ímyndað mér það sjálf-
ur. (Þetta virkar alveg einlægt).
Það er helst að konur komi til mín
alveg heillaðar þegar ég er búinn
að syngja."
Við tölum um þakklæti áheyr-
enda: „Það er alveg ólýsanleg til-
finning að sjá hundruð manna
mjög snortin. Fólk er kannski að
tárfella og snýta sér út um allan
sal. Annars hugsa ég ekki mikið
um það meðan á því stendur, en
eftir á, þegar maður er kominn
upp í rúm að hvíla sig, þá fer mað-
ur að hugsa og þakka almættinu.
Mér finnst það stundum allt að því
ótrúlegt sem mér hefur verið leyft
að gera.“
Finnst þér líf þitt einsog ævin-
týri?
„Já, út af fyrir sig. En maður má
ekki fara of langt inn í ævintýra-
.heiminn. Ég lít á þetta einsog
vinnu, og þykist vita hvers það
krefst."
Ertu aldrei þunglyndur?
„Nei, ég hef aldrei verið svoleið-
is, þótt lygilegt sé. Manni hefur
auðvitað liðið misjafnlega, og orð-
ið fyrir óréttlæti, svo maður hefur
ekki alltaf verið skælbrosandi. En
þá veltir maður hlutunum fyrir sér
og losar sig úr þeim, sér í hag eða
óhag.“
Er það satt að þú sért örlátur?
„Ég hef aldrei horft í nokkra
krónu. Það væri víðs fjarri mér að
safna auði. Stundum hefur það
komið fyrir að ég væri örlátur, á
sjálfan mig til dæmis, og hef ekk-
ert fengið til baka. Það fer mest í
mig.“
En er það satt að þú gerir allt
vel?
„Ég veit það nú ekki. Ég lít ekki
á mig sem neinn dýrling þannig.
Margt vildi ég gera betur, bæði i
söngnum, í framkomu og öðru. En
ég verð að segja að ef ég geri eitt-
hvað þá langar mig að gera það.
Mér þykir afskaplega gaman að
eiga von á komplímenti. Það er til
dæmis þess vegna sem mér finnst
svo gaman að búa til mat handa
konunni minni, eða gera fyrir
hana hvað sem er. Ég fæ svo inni-
legt þakklæti í staðinn, í einni eða
annarri mynd.“
Einn viðmælandinn, vel
metinn söngvari, sem
vill ekki láta nafns síns
getið, var spurður hvort
kollegar Kristjáns á Islandi öfund-
uðu hann. Hann sagði að margir
héldu því fram að Kristján hefði
gert of mikið af því á undanförn-
um árum að auglýsa sig, en hefði
svo ekki staðið undir því. Það
kynni að hafa afláð honum óvin-
sælda að hann tæki of stórt upp í
sig. Viðmælandinn kvaðst muna
eftir einum tónleikum, þar sem
Kristján hefði áður lýst yfir í við-
tali hvað ein arían væri óskaplega
erfið, farið á háa-d-ið, og mjög fáir
tenórar gætu gert þetta. Tónleik-
arnir hefðu svo verið pínlegir mið-
að við þessar yfirlýsingar. En síð-
an væru tvö eða þrjú ár, og fram-
förin væri mikil.
Jón Karlsson, framkvæmda-
stjóri bókaklúbbsins Veraldar,
sem gaf nýju hljómplötuna hans
Kristján út, segir að Kristján tali
vel um marga söngvara, og að það
sé frekar undantekning í þeim
heimi. Ég bar undir hann frásagn-
ir af illu umtali á Akureyri og Jón
sagði að það hefði lika verið talað
mjög vel um Kristján þar: „Hann
er einsog þjóðsagnapersóna, það
er mikil fyrirferð á honum og
hann er mikill skapmaður. En
hann á marga góða vini á Akur- •'
eyri og mikil ítök í þeim sem hann
hefur umgengist."
Skrifari Nærmyndar spurði
flesta viðmælendur,
lærða og leika, hvort þeir-
teldu að Kristján gæti orð-
ið heimsnúmer, komist í allra
fremstu og frægustu röð. Menn
voru sammála um að Kristján
hefði það sem til þyrfti. En hann
yrði lika að hafa heppnina með
sér.
An hennar kemst víst enginn
áfram. Ekki einu sinni Kristján
Jóhannsson.
VERALDARPLATA
KRISTJANS JÓHANNSSONAR
OG LUNDÚNASINFÓNÍUNNAR
íœst hjá okkur
Á hljómplötu sinni syngur Kristján
gullíalleg lög við allra hœíi við undirleik
London Symphony Orchestra
undir stjórn ítalska meistarans Maurizio Barbacini.
Kristján syngur:
O Sole Mio Musica Proibita
Core ’Ngrato Non ti scordar di me
Mattinata Sjá dagar koma
Rondine al Nido í Ijarlaegð
Ideale Hamraborgin
Torna a Surriento
Dicitencello vuie
Mamma
Maria Mari!
eins og honum einum er lagið.
TAKMARKAÐ
UPPLAG FYRIR JÓL
HELGARPÓSTURINN 25