Alþýðublaðið - 07.04.1927, Page 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
leitón þar opinberlega í seinásta
mánuði. Berlínarblððin töldu
pianólög hans frumleg og sér-
kennileg í hljómum og í fallanda.
Meiri eftirtekt vakti þó hin þrí-
þætta hljómkviða hans fyrir
stóra hljómsveit, en hún var leikin
undir stjórn víðfrægs hljómsveit-
arstjóra frá Vínarborg. Stórblaðið
„Rhein.-Westf. Zeitung“ flutti um
verkið rækilega grein á fyrstu
síðu með yfirskriftinni „íslenzk
tóniist". Mjög útbreitt blað í Es-
sen telur verkið kjarnyrt mjög
og segir, að, menn bíði næstu
verka eftir þetta tónskáld með
óþreyju. Otbreiddasta blaðið í
borginni, þar sem verkið var leik-
ið, segir m. a., að Jón Leifs geti
haft þýðingarmikil áhrif á kyn-
slóð vorra tíma.
Ue'ö dagiisaa
Næturlæknir
er i nótt Katrin Thoroddsen,
Vonarstræti 12, sími 1561.
Kaupdeiian í Hnífsdal.
í skeyti, sem blaðinu barst, er
það var að fara í prentun, segir
frá kauptilboði, er Verklýðsfétag
Bnífsdælinga gerði fyrir milli-
göngu sóknarprestsins á ísafirði,
séra Sigurgeirs, en atvinnurekend-
ur neituðu og kornu að eins láir
á sáttáíundinn hjá presti. Verka-
fólki er hótað útburði úr húsum
atvinnurekenda. Nánara á morg-
un.
/wVér morðingjar“
verður leikið í kvölö.
Bæjarstjómarfundur
ipr í dag. 12 mál eru á dagskrá.
Togararnir.
I gær komu af veiðum: „Skúli
fógeti“ me6 81 tn. lifrar, „Skalla-
grímur“ og „Tryggvi gamli“ xneð
66 tn. hvor, og í morgun „Ólafur“
með 114 tn. og „April“ með 37
tn. Þegar „Maí“ kom með menn-
ina, sem slösuðust, hafði liann
fengið 18 tn. lifrar. 1 morgun fóru
„Skúli fógeti“, „Skallagrímur“ og
„Draupnir“ á veiðar.
Skipafréttir.
„Goðafoss“ fór héðan í gær-
kveldi til Hafnarfjarðar og kem-
ur aftur hingað á rnorgun. „Gulí-
foss“ kom í morgun frá útlönd-
urn, en „Lyra“ fer utan í kvöld
kl. 6. „Suðurland“ fór í dag í
Borgarnessför.
Veðrið.
Hiti mestur 2 stig, minstur 3
stiga frost Átt austlæg. Stinn-
'ingskaldi í Vestmannaeyjum. Ann-
ars staðar lygnara. Snjókoma á
Seyðisfirði og Grímsstöðum á
Fjöllum. Þurt veður annars stað-
ar. Grunn loftvægislægð fyrir
sunnan land. Útlit: Austlæg átt.
Gott veður, nema dálítil snjókoma
og vindhviður surns staðar á
Austurlandi,
Gengi erlendra. mynta í dag:
Sterlingspimd..........kr. 22,15
100 kr. danskar .... — 121.70
100 kr. sænskar .... — 122,25
100 kr. norskar .... — 118,66
Doilar............. — 4,563;4
100 trankar franskir. . — 18,07
100 gyllini hollenzk . . — 1R2.86
100 írullmörk pýzk. . . — ?P8,19
ílla við ratmsöknir.
„Mgbl.“ flytur í dag ýlfurgrein
út af því, hve dýr rannsóknin
á Bergés-hneykslinu hafi orðið
Norðmönnum. Það vill ekki láta
verja fé til rannsókna á hneyksl-
ismálum, allra sízt, þegar burg-
eisastjónúr eiga í hlut. Því er
heldur ekki ókunnugt um undan-
IflMÍffllII
hjá okkur. Við tökum bæði litlar
og stórar tryggingar og gerum
engan mun á, hvort viðskiftin eru
stór eða lítil; við gerum alla vel
ánægða.
H.f. TrolSe & Rothe,
Eimskipafélagshúsinh.
þágurnar, sem Magnús Guðm.
veitti frá siglingalögunum, þvert
ofan í þau. Það kærir sig á-
reiðanlega ekki um, að rannsókn
fari fram um það mál.
Nýkomið: Epíi, Jaffa-glóaldin,
Guðm. Guðjónsson, Skólavörðu-
stíg 22, Verzl. Laugavegi 70.
Einu sinni var konungur. Hann
átti þrjá syni, og voru allir jafn-
gamlir. Þegar konungur var orð-
inn gamall og þóttist eiga skamt
eftirr óliíað, þá kallaði hamx til
sin syni sína og mælti: „Þið vitið
það, drengir mínir! að ég ann
ykkur öllum jafnt. En þið vitið
það líka, að það er nauðsyn, að
eining ráði í ríkinu. RéttiÖ þið
mér hægri höndina. Konungur
skai sá verða, sem á þá hönd,
er mér lízt bezt á.“
Hinn íyrsti dró af sér hanzk-
ann og rétti fram höndina, viss
pm sigur. liún var hvít og mjúk
og ilmaði af nagla-„púðri“ og
öðru því iíku. En gamli konung-
urinn hristi höfuðið.
Fingur þess næsta voru skreyttir
glóándi hringum og dýrmætum
demöntum. En ganxli konungurinn
hristi höfuðið.
Kendur þriðja konungssonarins
voru sólbrendar, og þar var sigg
í lófunum. Hirðœennirnir grettu
sig, en ga'mli konungutinn rétti
lionum kórónuna og brosíi.
(„Heroldo de Esperanto.“)
Hús jafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 11—1 og 6—8.
Fasteignastofan, Vonarstræti 11
B, annast kaup og sölu fasteigna
í Reykjavík og úti um land. Á-
herzla lögð á hagfeld viðskifti
beggja aðilja. Símar 327 og 1327.
Jónas H. Jónsson.
Brpuð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
Ef Sjókiæðagerðin ber í tvo
sloppa fyrir yður, þá græðið þér
einn slopp og eruð aldrei blautur
við vinnuna.
-----------i'-------------------
Harðfiskur, riklingur, smjör,
tólg, ostur, saltkjöt; alt bezt og
ódýrast í Kaupfélaginu.
Verzlið við Vikar! Það verður
notadrýgst.
Rltstjórl og ébyrgðarsaaöur
Béílb'iöris H«lld6rs«3R
Alþýðuprenísmiðjaö. *
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
„Já. Einhverjir up'pgjafa-hermenn hafa ver-
ið að reyna að varna því, að fólk fæxi
inn. Þeir eru ]>ar enn þá. Þér getið heyrt til
þeirra.“
Ég hlustaði. Já; þaö var hávaði fyrir után.
Og nú skildi ég, hvað koniið hafði fyrir mig.
Ég mælti: „Ég lenti í þyrpingunni og varð
fyrir ixarsmið. Ég var laminn svo óþyrmi-
lega, að ég varð nærri því örvita og flýði
hingað inn.“
„Hamingjan góða!“ sagði presturinn. pg
samúðin skein út úr vingjarnlegu andlili
hans. Hann tók utan um herðarnar á mér
og. hjálpaði mér til þess að standa upp.
',,Ég er alveg búinn að ná mér,“ sagði ég,
„nema ég er bólginn á kjálkanuin. Segið
mér, hvað er framorðið ?“
„Klukkan er sex.“
„Guð sé oss næstur!“ mælti ég. „Mig hef-
ír þá dreymt þettá alt á einni klukkustund!
Mig dreymdi svo undarlegan draurn; ég
get e'kki enn gert mér grein fy/rir, hvað var
draumur og 'hvað hefir í raun og veru gerst.“
Ég hugsaði mig snöggvast um. „Segið. mér!
Er hér stefna Stórskotaliðsdeildarinnar;
ég á við Amerisku Hersveitarinnar í Vest-
urborg núna?“
„Nei,“ sx-araði presturinn; „ég hefi að
ininsta kosti ekki heyrt þess getið. Þeir eru
nýbúnir að hafa stóra stefnu í Kansasborg."
„Já; nú man ég {>að; .... ég las iim það i
,Nation‘. Þeir voru ærið óstýrilátir, lenti
;alt i drykkjusvaJii.“
„Já,“ svaraði presturinn. „Ég hefi heyrt
getið uhi það. Það var léiðinlegt."
„En eitt atriði er enn. Er nokkur mynd af
lierra de Wjggs í skrúðhúsinu,?“
„Nei; það veit sá, sem alt veit!“ svaraði
hann hlæjandii. „Var það eitt, af því, sem
yður dreymdi? Kann ske þér hafið verið að
huigsa um myndina, sem verið er aö sýna
á máíverkasafninú.“
„Já; þetta er alveg rétt; þa'ð hiýtur þa'ð
að vera!“ sagði ég. „Ég hefi grautað þessu
saman um alt fólk, sem ég þekti. og alt,
sem ég hefi lesið í blöðunum! Ég var að
tala við þýzkan bókmentafræ'ðing, dr. Han-
ner, en bíðum við! Er hann verulegUr?
Já; hann kom ’áður en ég för a'ð horfa
á myndina. Honuni mun þykja fróölegt a'ð
heýra.um þetta. Ég skal segja yóur; mynd-
in átti að vera um æði vitfirrings, og þegar
ég fékk höggið á kjálkann, þá fékk ég sjálf-
ur eins konar æði í líkingu við það, sem
ég sá í myndinni. Þetta var bðkstaflega
stórfurðulegt, — hvað alt- var veruiegt, á ég
við. Ég verð að hugsa mig um í hvert skifti,
sem ég man eftir einhverjum manni, til þess
að ganga úr skugga um, hvort ég þekki
ihann í raun og veru, eða hvort mig hefir
dreýmt hann. Jafnvel þér —\"
„Var -ég líka með?“ spurði Simpkinson
hlæjandi. „Hvað gerði ég?“
En ég áttaði mig á, að það myndi vera
eins gott að þegja um það. „Draumurinn
var ékki kurteislegur,í’‘ sagði ég. „En nú
skulum við sjá, hvort ég get gengiö.“ Ég
lagði af stað. „Já, mér er alveg batnað.“
„Haldið þér, að múgurinn geri yður frek-
ari óskunda? Ég ætti kann ske að koma
með yöur,“ sagöi postuli vöðva-kristindóms-
ins.
„Nei, nei,“ sagði ég. „Þeim er ekkert sér-
staklega ant um að ná í mig. Ég fer í aðra
átt.“
Ég kvaddi nú Simpkinson og gekk út á
þrepin, og útiloftið hresti mig mikið. Ég sá
þyrpinguna á götunni. Hermennírnir voru
enn þá að hrinda fólki og æpa ög reka alla
frá leikhúsinu. Ég staðnæmdist augnablik
og horfði á þetta, etr hraöaði mér syo í aðra
átt og fyrir næsta götuhorn. En þegar ég
var að fara fram hjá stóru skrifstofuhúsi,