Helgarpósturinn - 04.09.1986, Blaðsíða 29

frumsýning er áætluð 23. október.
Síðar í vetur ætlar Nemendaleik-
húsið svo að færa upp gleðileik eftir
Shakespeare og útskriftarverkefni
4. árs nemanna verður svo leikrit
sem Kjartan Ragnarsson skrifar sér-
staklega fyrir hópinn.
En leikhús koma og fara. Leikhóp-
urinn Svart ogsykurlaust hefur hætt
starfsemi sinni, í bili að minnsta
kosti. Önnur aðalsprauta hópsins,
Kolbrún Halldórsdóttir er föst á Rás
tvö a.m.k. fram að jólum. En þeir
sem þegar eru farnir að sakna hóps-
ins sem staðið hefur fyrir eftirminni-
legum uppákomum bæði úti og inni
og lék í samnefndri kvikmynd Lutz
Konermanns sem sýnd var í Regn-
boganum um síðustu jól, geta hugg-
að sig við það að hin sprautan, Gíó
eða Gudjón Pedersen er með nýtt
leikhús í startholunum og er þegar
farinn að huga að sýningu sem
stefnt er að að komi á fjalirnar um
miðjan nóvember. Þetta verður
öðruvísi leikhús en forveri þess og
raunar flest hin leikhúsin og nafnið
er að fæðast þessa dagana eða
hvernig líst ykkur á nafnið
Emelía. ..?
Verkefnaskrá Leikfélags Akureyr-
ar er ekki enn tilbúin þegar þetta er
ritað og ekki er enn ljóst með hvaða
hætti starfsemi unglingaleikhússins
Veit mamma hvaö ég vil? verður en
væntanlega verður eitthvað um að
vera á þeim vettvangi í vetur. „Eins-
manns“ leikhúsi þúsundþjalasmiðs-
ins og leikarans Þráins Karlssonar
eru síðan gerð skil annars staðar í
Listapósti.
Mrún
Hallgrímur Helgason sýnir 30 olíumálverk í
Gallerí Hallgerði:
„TEYGI BRJÓSTIN
Á ALLA VEGU“
„Áöur máladi ég dálítið fortíðar-
legar myndir, en nú er ég að reyna
að komastyfir t framtíðina — ,,back
to the future'‘ — algjörlega sjálf-
stœtt. Ég reyni að taka minn eigin
kúrs," segir Hallgrímur Helgason
myndlistarmaður sem opnar nk.
laugardag, 6. september kl. 16.00,
málverkasýningu í hinum nýja sýn-
ingarsal þeirra Langbrókarkvenna
að Bókhlöðustíg 2 sem hefur hlotið
nafnið Hallgerður.
Hallgrímur, sem er fæddur 1959,
byrjaði að mála fyrir rúmum þrem-
ur árum, eftir skamma skólavist.
Síðan hefur hann unnið viðstöðu-
laust að list sinni og haldið og tekið
þátt í fjölda sýninga, nú síðast á um-
deildri samsýningu Reykvíkinga að
Kjarvalsstöðum, þar sem myndir
Hallgríms hafa vakið mikla athygli
leikmanna.
A fyrstu sýningum sínum var Hall-
grímur einkum upptekinn af lands-
lagi íslands, sem hann sá auðveld-
lega í nýju og litríku ljósi að loknum
svart-hvítum áratug kaldlyndis og
konseptúalisma. Þau málverk voru
af mismiklu innsæi spekúlantanna
ýmist uppnefnd súrrealísk, nævísk
eða súperrealísk. Að landslaginu
loknu tók við tímabil nýmanner-
ískra fígúrumynda í list Hallgríms
sem náði hámarki á sýningu hans í
Listmunahúsinu sáluga í júní '85.
Síðastliðið haust hélt Hallgrímur
síðan til Bandaríkjanna og dvaldi
þar veturlangt við iðju sína og hélt
tvær sýningar vestra. Hann hefur
hins vegar dvalist hérlendis í sumar
og unnið að þeim málverkum sem
nú verða til sýnis og eru um 30 tals-
ins.
í þessum nýjustu verkum kveður
við nýjan tón í list Hallgríms sem er
að eigin sögn undir áhrifum frá
þeim nýmælum sem hafa átt sér
stað á höfuðbóli dægurlistarinnar
sem er New York og nágrenni. Þar á
hann við verk hinna nýju sjónrænu
abstraktmanna eins og Taaffe,
Schyuff og Halley.
„Þetta eru menn sem nota mikið
hreina liti, beinar línur og afstrakt
form. Mínar myndir eru þó alls ekki
afstrakt, ég er heldur á móti því,“
segir Hallgrímur. „Mínar myndir
eru allar fígúratífar þó að ég þiggi
eitt og annað frá þessum afstrakt-
málurum sem ég nefndi. Þær eru
allar hlutbundnar og með titli. Ég
vona að mér hafi tekist að vinna úr
þessum áhrifum á alþjóðalegan og
persónulegan hátt í senn.“
1 olíumyndunum þrjátíu sem
Hallgrímur sýnir nú fæst hann fyrst
og«fremst við kvenlíkama. Aðspurð-
ur hvort kvenmannsbrjóst gegndu
miklu hlutverki í formskynjun hans
Model, 90x65 sm. „i þessum myndum fæst ég fyrst og fremst við kvenlfkama. Áður
fyrr málaði ég brjóstin yfirleitt þykk og mikil, en nú eru þau afskaplega mjó. Enda er
þetta mjóa tímabilið hjá mér. Þessar nýju myndir fara þess vegna mjög vel við IKEA-
línuna," segir Hallgrímur Helgason myndlistarmaður.
svaraði Hallgrímur því til að þau
væru hans uppáhald.
„Ég teygi brjóstin á alla vegu,“
sagði Hallgrímur. „Áður fyrr hafði
ég þau iðulega þykk og mikil en nú
eru þau afskaplega mjó. Enda er
þetta mjóa tímabilið hjá mér. Þessar
nýju myndir fara þess vegna mjög
vel við IKEA-línuna!“
Hallgrími hefur gengið bærilega
að lifa af myndlist sinni þótt vissu-
lega hafi komið erfiðleikatímabil
inn á milli. „Mér tókst t.d. að
skrimta af henni úti í New York síð-
astliðinn vetur,“ segir Hallgrímur
sem heldur svo aftur vestur um haf
með haustinu.
Þessi olíumálverkasýning Hall-
gríms er fyrsta einkasýningin sem
haldin er í Gallerí Hallgerði. Hún
verður opin frá kl. 12—18 virka
daga, en trá kl. 14—22 um helgar,
fram til 21. september.
JAZZ
eftir Vernharð Linnet
Djassgeggjun og erkiengillinn Gabríel
Ég vona að Gabríel líki tónlistin mín, syng-
ur Louis Armstrong í samnefndum ópus á
skífu þarsem úrval er af Decca upptökum
hans frá 1935—40. Struttin with some barbe-
cue (Affinity/Skífan), nefnist safnið og er eitt
afbragð fyrir andann. Flestir snillingarnir er
þarna eru í félagsskap Armstrongs hafa fylgt
honum á fund Gabe, einsog Louis kallaði
hann, og trúlega kennt honum eitthvað í
djassfræðum og um hinar bláu nótur. Mörg
lögin er hér má finna hafa fengist á öðrum
skífum einsog t.d. Swing that music (Coral),
en trúlega er fleirum eins farið og mér að
vera búinn að leika 1938 útgáfuna af Struttin
with some barbecue, upptil agna. Þar má
finna einn besta trompetblástur Louis síðan
hann blés West End blues 1928 og ég gleymi
aldrei einni nótt er við Gunnar Ormslev
hlustuðum a.m.k. tíu sinnum á þessa útgáfu.
Við höfðum deilt nokkuð um Basie og Elling-
ton, hann á Basielínunni; ég Ellingtonisti, en
þarna var ekkert að deila um. Þessi sóló er
eins fullkominn og Tokkata og fúga Bachs í
d-moll — enda trúlega margt líkt um tilurð-
ina — spuninn upphafið en umbreytist síðan
í heilsteypt tónverk. Armstrong hljóðritaði
verkið fyrst 1927 og var alltaf að breyta og
bæta uns fullkomnun varð náð í þessari 1938
hljóðritun. Ég býst við að fleiri en ég hafi átt
náið samband við 1940 útgáfu Armstrongs
og Sidney Bechet á Perdido Street blues. Hún
hefur hljómað í eyrum mér í þrjátíu ár án
þess að láta hið minnsta á sjá. Á þessari skífu
eru einnig hinir 3 ópusarnir er Armstrong og
Bechet hljóðrituðu 1940:2.19 blues, Down in
Honkey Tonk og Coal Cart blues. Þó þetta sé
safnplata er sessjóninn þarna í heilu lagi og
er það vel.
Þessi skífa er í skífuröð er nefnist: Big band
bounce <S boogie, þar má líka finna skífu
með básúnuleikaranum og söngvaranum
Jack Teagarden: Trombone "T“ from Texas.
Armstrong og Teagarden voru vopnabræður
í Stjörnusveit Armstrongs á eftirstríðsárun-
um og flestir hafa heyrt þá syngja saman í
Rockin' chair, Jack-Armstrong blues og Fifty
fifty blues. Upptökurnar á þessari “T“ skífu
eru frá 1929 til 1955 og gefa góða mynd af
básúnuleikaranum. Louisiana Rhythm Kings
með ma. Pee Wee Russell og Red Nichols,
Eddie Lang — Joe Venuti stjörnubandið með
Benny Goodman, hljómsveit Adrian Rollini,
Paul Whiteman bandið eru þær sveitir sem
Jack blæs með þarna utan eigin hljómsveita
af öllum stærðum. Lögin öll velþekkt allt frá
1929 upptökunni af Basin Street Blues til
1955 útgáfunnar af negrasálminum No-
body‘s know the trouble I’ve Seen. Hörku
djass af hefðbundinni gerð.
Affinity fyrirtækið vandar til plötuútgáf-
unnar, en það sama verður ekki sagt um Top-
line Records. Þeir hafa sent frá sér skífu með
tólf af þekktustu lögum Fats Wallers, The
Joint is jumpin (Top/Skífan) og gætu ókunnir
haldið að þarna væri úrval af RCA-upptök-
um að ræða — á plötualbúminu er ekki staf
um það að finna hvaðan upptökurnar koma,
en við hlustun má heyra að þetta eru út-
varpsupptökur frá seinni hluta fjórða áratug-
arins. Állt hefur það verið gefið út áður í góð-
um útgáfum af Ember/EMI á tveimur skíf-
um: Sú fyrri ber sama nafn og þessi: The
Joint is jumpin, en sú seinni nefnist 50.000
watts of jive. Ég held að enginn sem hefur
gaman af tónlist og vill vera viss um gæðin
eigi að kaupa skífur þarsem ekki eru upplýs-
ingar um tónlistina sem leikin er. Hverjir
leika, hvenær lögin voru tekin upp o.þ.h.
Þær endurútgáfur eru alltaf óvandaðar og lé-
legar. Skífan hefur afturá móti flutt inn end-
urútgáfur RCA-Victors á úrvalsefni því er
Waller hljóðritaði fyrir fyrirtækið og þar eru
Waller skífur sem mælandi er með.
„... en þarna var
ekkert að deila um.
Þessi sóló eru eins
fullkomin og Tokkata
og fúga Bachs í d-
moll — enda trúlega
margt líkt um
tilurðina."
HELGARPÓSTURINN 29