Helgarpósturinn - 09.07.1987, Síða 3

FYRSTOGFREMST
HÁTTSETTUR embættis-
maður sat mikla veislu á glæsilegu
sumarhóteli kippkorn frá Reykja-
vík ekki alls fyrir löngu. Með lost-
ætum silungi voru borin fram
eðalvín, en eitthvað mun embættis-
manninum samt hafa þótt drykkj-
arföngin af skornum skammti. Því
kom honum í hug það heillaráð
að gera samning við barþjóninn
áður en borðhaldið hófst; þjónn-
inn skyldi færa honum vatnsglas,
sneisafullt af áfengi, þegar máltíð-
in stæði sem hæst. Barþjónninn,
vanur maður og röskur, varð í
einu og öllu við fyrirmælum
embættismannsins — færði hon-
um vatnsglasið á umsömdum
tíma, sem náttúrlega var þakk-
samlega þegið. Embættismaður
var ekkert að tvínóna við hlutina,
bar glasið að vörum sér og skolaði
innihaldinu, fjórföldum brennivín,
niður í einum teyg; dæsti svo af
vellíðan, vatt sér að sessunaut
sínum, austurlandabúa nokkrum,
og sagði: „Yes, it is delicious the
water from Lake Thingvellir."
EINN hatrammasti andstæðingur
afmælisgreina er Leifur Sveinsson
lögfræðingur. í stjórn Árvakurs,
útgáfufélags Morgunblaðsins,
hefur hann beitt sér af öllu afli
gegn birtingu afmælisgreina um
sprelllifandi fólk. Verst þykir Leifi
þegar afmælisgreinar eru birtar
um menn á miðjum aldri. Þegar
séra Bolli Gúslavsson í Laufási
varð fimmtugur birtust í Morgun-
blaðinu nokkrar afmælisgreinar
um hann. Það þótti Leifi hið
mesta háð og skrifaði grein undir
yfirskriftinni „Líkræður um lifandi
prestá'. Þar hélt hann því m.a.
fram að eitt mesta tómstunda-
gaman prestastéttarinnar væri að
skrifa afmælisgreinar og helst af
öllu vildu prestar skrifa hver um
annan. Nú bregður svo við að
Leifur Sveinsson verður sextugur.
Vinum hans datt auðvitað ekki í
hug að skrifa um hann og allra
síst í Morgunblaðið. En samstaðan
varð ekki algjör. Sá landsfrægi
prakkari Haraldur Blöndal hringdi
í Tímann og boðaði greinarstúf
eftir sjálfan sig. Þar birtist svo um
síðustu helgi heilsíðugrein um Leif
Sveinsson sextugan þar sem
Haraldur greinir frá lífshlaupi
afmælisbarnsins og rekur ættir
þess vítt og breitt um samfélagið.
Sagt er að Leifur hafi sest niður
við skriftir og bíði nú spenntur
eftir því að Haraldur Blöndal verði
fimmtugur.
I DEGI á Akureyri, rákumst við
á eftirfarandi auglýsingu í einka-
málum, þann 3. júlí sl. „Örvænt-
r'Oat*00la 3t>
ingarfull leit að Súsan. Hittu mig í
Víkurröst föstudagskvöld. Gunni."
Súsan var ekki lengi að svara
Gunna því á sama degi er önnur
auglýsing svohljóðandi „Verð í
Víkurröst. Súsan." Svo virðist sem
það sé mjög árangursríkt að aug-
lýsa fyrir norðan, nema ef vera
kynni að Súsan og Gunni vinni
bæði á Degi. . .
SEÐLABANKINN er mikið
og stórt apparat eins og allir vita
og í gegnum þetta apparat renna
hundruð og þúsundir milljóna
króna. Menn eru ekki sammála
um æðsta stjórnandann, Jóhannes
Nordal, hans persónu og völd, en
enginn heldur því fram að hann
stjórni ekki Seðlabankanum af
röggsemi og viti ekki hvað hann
er að gera. Því var það að menn
ráku upp stór augu og eyru þegar
hringt var í sjálfvirkan símsvara
gengisskráningar Seðlabankans á
mánudaginn að vélræn kven-
mannsrödd tilkynnti í sífellu að
þetta símanúmer væri lokað.
Gengisfellingarótti greip suma, en
þegar HP hafði samband við
bilanatilkynningar í 05 var sagt
þar að aðeins væri lokað ef um
skuldir væri að ræða. Það kemur
með öðrum orðum fyrir bestu
menn eða stofnanir að gleyma aö
borga símreikning sinn og gildir
þá einu hvort velt er nokkrum
þúsundum eða nokkrum
milljörðum króna!
„ER NÝ kynslóð að taka við?"
Svohljóðandi spurning virðist
brenna á vörum margra þessa
dagana. í síðasta Mannlífi er
gaumgæft hvort ný kynslóð
athafnafólks sé að taka við í sjáv-
arútvegi. Það er spurt hvort ný
kynslóð sé að taka við á Alþingi
og í ríkisstjórn. í sjónvarpi eru
sérstakir þættir helgaðir þessu
próblemi á sunnudagskvöldum;
ung og fönguleg sjálfstæðiskona
leitar að nýju kynslóðinni og
ræðir við frísklegt æskufólk sem
er að „hasla sér völl" hvarvetna í
þjóðfélaginu. Nei, þetta er ekki
einleikið. Maður gæti haldið að
loksins nú, árið 1987, stæðum við
á gagngerum tímamótum i sögu
mannkyns, að loksins nú tæki ný
kynslóð við af hinni gömlu. En
hvernig liti dæmið út ef svarið við
þessari áleitnu spurningu væri
neitandi; að kynslóðaskipti yrðu
alls ekki, að loksins hefði orðið sú
nýbreytni að gamla kynslóðin
hefði ákveðið að sitja sem fastast,
ákveðið að drepast ekki eins og
fyrri kynslóðir, ákveðið að hleypa
ekki nýju kynslóðinni að? Þegar
heimskulega er spurt. . .
HELGARPÚSTURINN UMMÆLIVIKUNNAR
Þríhjól/Fjórhjól
Undarlegt þríhjól var þjóöin aö fá
en þaö vil ég hreint ekki sverta,
úr því að tókst nú aö forða okkur frá
fjórhjóli Svavars og Berta.
Niðri
.....en hins vegar finnst mér alltaf
leiöinlegt þegar myndir enda illa."
— J.F.J., KVIKMYNDAGAGNRÝNANDI DV UM
HASARMYND SEM NÚ ER TIL SÝNINGAR i EINU
HREYFIMYNDAHÚSA BORGARINNAR.
Ertu spennt?

k '4 )
ÍlPIIBlfcÍ;
María Á. Guðmundsdóttir,
einkaritari félagsmálaráðherra
„Já, ég er það."
— Hvernig er að eiga von á nýjum yfirmanni á a.m.k.
fjögurra ára fresti?
„Það er ágæt tilbreyting í því að skipta svona um og alls
ekkert neikvætt."
— Hvað hefur þú starfað fyrir marga ráðherra?
„Þá Gunnar Thoroddsen, Magnús H. Magnússon og
Alexander Stefánsson."
— Heldurðu að það verði öðruvísi að vinna fyrir kven-
ráðherra en karlmann?
„Ég reikna ekki með því. Það er sjálfsagt alveg sama, en
kannski verður það þó bara meira gaman."
— Hefurðu áður haft konu fyrir yfirmann?
„Ekki kvenráðherra, en ég hef þó unnið fyrir konu annars
staðar og það var Ijómandi gott."
— Geturðu lýst því í hverju sá munur er fólginn?
„Það er nú kannski erfitt, svona í fljótu bragði. Konur eru
líka misjafnar, alveg eins og karlar. Ég hef haft mismunandi
karlmenn sem yfirmenn og misjafnar konur. Munurinn
liggur fremur í viðkomandi persónu en kyninu."
— Eru allir einkaritarar ráðherranna konur?
„Ég held það, já. Þannig hefur það yfirleitt verið. Mér var
að vísu einhvern tímann sagt frá því, að það hefði verið
karlkyns almennur ritari í sjávarútvegsráðuneytinu, þó ég
þori ekki að ábyrgjast þær upplýsingar."
— Verða miklar breytingar á þinni vinnu eftir því hver
ráðherrann er? Hverjar þá helstar?
„Já, það verða ýmsar breytingar frá einum ráðherra til
annars. Þeir hafa mismunandi starfsaðferðir. Sumir lesa t.d.
inn á segulbandsspólur, en aðrir koma með skrifuð handrit.
Það hefur enginn lesið fyrir þannig að maður skrifi niður
eftir þeim — ekki þá nema einstaka sinnum."
— Hefurðu fengið það verkefni að kaupa blóm eða gjöf
handa ráðherrafrúnni, eða gerist það bara í skrýtlum?
„Nei, ég hef aldrei verið beðin um slíkt. A.m.k. ekki af ráð-
herra."
— Þarft þú ávallt að vera til þjónustu reiðubúin, lika
um helgar og á kvöldin?
„Það er sjaldgæft, en maður vinnur ef þess þarf með."
— Hvaða eiginleikum þarf góður ráðherraritari helst
að búa yfir?
„Hann þarf auðvitað að vera búinn sömu eiginleikum og
nauðsynlegir eru í öll störf. Hann þarf að vera samvisku-
samur, gera skyldu sína og vinna eins vel og hann getur.
Síöan eru störf í ráðuneytum svolítið sérstök og maður þarf
að kynna sér vel málefnin, sem unnið er við. Þetta kemur
með tímanum og smám saman lærir ritarinn t.d. á þau lög,
sem fjallað er um hérna, og annað siíkt."
— Hvaða málaflokkar, sem heyra undir „þitt" ráðu-
neyti, finnast þér áhugaverðastir?
„Sveitarstjórnamál og húsnæðismál."
— Er meira vinnuálag hjá þér á einum tíma árs en
öðrum?
„Já, álagið eykst, þegar verið er að undirbúa ný frum-
vörp og oft fyrir þinglok um jólin og að vorinu."
— Hvað gerir góður ritari, þegar hann sér að yfir-
maöurinn er yfirkominn af streitu og veitti ekki af að
slaka á?
„Það hefur nú bara ekkert komið til. Þetta hafa verið svo
hressir menn, að ég hef ekki þurft að hjúkra þeim neitt í slík-
um tilfellum. Maður myndi náttúrulega bjóða þeim kaffi-
sopa, ef greinilegt væri að þeir þyrftu þess með. Þ.e.a.s., ef
þeir væru á annað borð fyrir kaffi. Annars hafa ráðherramir
hérna ekki látið mikið stjana við sig."
— Verður ritari ráðherra ekki að hafa lágt um sínar
eigin pólitísku skoðanir?
„Vissulega er það betra, enda gerir starfsfólk ráðuneyta
það yfirleitt. Það hefur sínar stjórnmálaskoðanir fyrir sig og
lætur þær almennt ekki koma fram í störfunum. Maöur
reynir að vinna fyrir viðkomandi ráðherra eftir því sem
hann óskar."
í þessari viku var skipt um yfirboðara í flestum ráðuneytum,
eins og alþjóð veit. En hvernig skyldi vera að vinna á stað, þar sem
skipt er um stjórnendur á a.m.k. fjögurra ára fresti? Við slógum á
þráðinn til Maríu Á. Guðmundsdóttur, einkaritara félagsmálaráð-
herra.
HELGARPÓSTURINN 3