Alþýðublaðið - 01.12.1938, Side 2

Alþýðublaðið - 01.12.1938, Side 2
FIMTUDAGINN 1. DES.1938 ÁLÞÝÐUBLAÐIÐ Vátryggingarhlutaféiagið Danske af 1864. Líftryggiifgar og brunatryggingar Bezt kjör. Aðalumboð fyrir ísiand: Mý dreiaglalDéfes Björn fiugmaður es* dreiglabék ársins fæst hjá feéksölnm. Lítið í giuggann á Laugavegi 1. Slgfúsar Slghvatssonar. Lækjargötu 2. Siini 3171. VII16IMU. CIOABBIIUit Slk Pcikkínn Koslcir kr.;l,50. rwífj,; oliam varzít/ftum. Maltin! Lagið jólaölið heima. Maltin-öl er bragðgóður og hressandi drykkur. Maltin fæst í verzl. BREKKA Ásvallagötu 1, sími 1678, Berg- staðastræti 33, sími 3148, og Njálsgötu 40. OEVMSLA Látið okkur smyt'ja reiðhjólyð ar og geyma pað yfir veturinn. Laugav. 8 og 20. Sími 4661, 4161 mýkir leðrið og flljáir skéna betnr. Tilkymiiig Við opnum nýja sðlu b«ið 2. des. í Suð- urgðtu 3. Fjölhreytt érval af pergameni skermum og Iömp« um. Lttið í glnogann í dag. KaflampagerSin Suðurgotu 3. RaSlampBger ðln. Stúdentafélag Reykjavíkur skorar á alla félagsmenn sína, eldri sem yngri, að fjölmenna í skrúðgöngu stúdenta í dag, og fylkja sér um önnur hátíðahöld Stúdentaráðs Háskólans í íilefni af fullveldis afmælinu. Dömur, takið eftir!. c. .astofa mín er flutt frá Laugavegi 19 á Skólavörðustíg 16 A. Mikið úr- val af nýtízku höttum. Hew?a- hattar litaðir og breyttir í dömuhatta. Lægsta verð í bæn- um. Vönduð vinna. Fljót af- greiðsla. Helga Vilhjálms. Sími 1904. Ódýrar bækur til skemtilest- urs. — Bækur teknar í skift- um. Fornbókabúðin. Laugaveg 63 (áður Drífandi). E. Haggard: Kynjálandið. 91. I'O'ktiim. Daiuðaþögn var í höllinni, niema hvffið fóta- fótatak varðman,nianniai fyrir utian hieyrðist. Eimu sinjú' laulk Lconard upp aluguntuim, og heyrði eitthvað hreyf- ®st; han,n rétti á nugahragöi út höndiraa til piess að; viita, hvort Júörarau: væiri óhætt. Hún var par fyráar franan, pví að Tk ;:rrreir á herani sofalradi kreptust ó- sipilfráít uian um hönd haras. Svio sraéiri hairan sér við, og sá hvað pað var, san hafði koimið horaum ti.l að rumskast. í dynuim hienbiengisinis istóð brúður Orms- iras, Sága, mieð' blys í araraari heradirarai og öltoer í hliin/ni', o.g miundi málara hafa litisit á að sijá piesfea fríiðlu korau mieð; tígiuilega vöxtinn- í glaimpajreum frá blysiirau. — Hvað er um að vera? spUrði Leonard. — Pað gengur eikkert að, Baaéþ sviariáð'i Otiur; kerl- ingun.ni. er eins óhsett eins og stieáraliknleskjunind parnia hipum imipgira, og hún hefir ekki íraeina um sig. Sagai er að færa mér dálítið af vatni, araraað er' pað ekki. Ég bað hana um pajð viegnii logans, sem iinraan í mér er, og kvalann.a í höfð'itnu á mér. Vertu óhræddur Baas, ég dnekk ekki öl, pegar ég stend á verði. — Hvort sem pað' er öl eða vatn, þá vildi ég óská, að pú héidir piessum hielvízkum kvenmmammi héðan, svaraði Leonard ö<n(ujg]ága; segðu herani nú að faria.. Svo leit hann á úrið sitt ;hawn jgiat séð vílsiriainiá, við glampan :af blysiniu, og fór aftur að sofia. Pettai var 10 mínútur eftir 11. Pegar baran vaknaði aftur, var fardð að birta, og Otur vair að kaliía á hamá með rámri rödd. — Baas, sagði harami, ko,m.d.u hingað, Baas. Leonard stökk upp og þaut til hans; d'vergurinn stóð pá iog starði ráðaleysiislega á vegigiran, sem Sóa httfði stetið upp við. Húra var hioriin, en á gólfinlra lágiU óilarnar, sam húra hafði v»rið buradira m«ð. Leonard stökk á hanra og þrei'f í ax'lir honiuim. —- Hun'duriiran þiiran, hrópaði hairan, þú hefir siofið, og hún er sloppira, og við erum öll idaiuðiaras iruatur. — Já, Baas', ég hefi sofið. Dreptu raiig, ef pú viit. pví að ég á það sikilið. Og þó hefí ég, Baas, aMrei verið betiur glaðvakaradi á æfi miirand heldur en ég var pangað tú ég drakk viatnið. Ég er ekki varaiur að siofaj pegar ég er á verði, Baas. — Otlur, sagði Leonard, pessi -koraa þín hefir hyrliað pér sviefnldrykk. — Pað igetur vel verið, Baas. Að minsta ikiosti er1 kerpngin íarin, og hvert hefir hún farið? — Til Naims, föð'ur.s sínls, svairaði Leonard. XXVII. KAPÍTULI Felgðln. Mieðan Leioníard og Otur töluðiu á þessa teið í 'umöiv ún sirarai átti ,sér stað enra (niférkiliegri ísam.ræða etttr hvað 150 fíaöma frá peim. Sú ssalmræða fór fraim í leynihier'biei'gi inni í miusteris\'.ognum, iog: voru pag. páu Nam, æðsti prestur, Sóa, pjóraustukioraa Júöra,hu:, og Sag.a, 'kona Ormsin,s, senr pair töliuðust við. Nam fór sniemma á fætur, ef til vill af pví að sam- vizka hans ieyfði hionlum ekki að sofa, et til vill af pví að hann átti þýðinganmikið starf fyrir höndurn í petta sikifti. Nokkuð' var pað, áð á þeim morgni var hairan seztur í Ii11a heribiergið .sitt löngu fyriir dögum; hann var par aieiran og hugsi, erada hafði híalnin mik-ið um að hlugsa. Eins og áðiur hefiir verið sagt, var hann mjög gamall maðiur, og hverjir siern gailar haras kunraia. aranars að hafa verið, hafði hann að minsta kioiáti eira.- lægai löngun til að h-alda, dýrkiun guðánina nákvæm- legá í sama borfl eiras og tíðtoazt hafði meðal for-» fieðra hans, og eíns og húra hefði verið alla halras ævi Sannleikuriran var sá, að eftir aö hafa hugsað nm gJíðinai ttm lamgam aldur, ©iginieika peirra og- asajgn- irnair ;uim pá, hafði Naim; farið *% tfú* pví, «Ö pegsih gúðir væiri í ralun og veru til, þó að trú hia|nsi væjri væri nokkuð blieradin og veik; eða, svo vér etoki töto- ulm eins djúpt í árirarai, hanjn hafði .aldrei lieyft sér að efast um hinar andlegu verur,. er hin jarðnestoii dýnlíUn pe,irra hafði svo mikla þýðíragu fyrir hans veralidiega vald og hagsiæld, og hagsmuni peirrarj stéttar, ,sem hann tilhieyrði. Þesísd hjátrú hams hafði verjið nógu síerto til pess að tooma homUm' til að veita peim Otri og Júöranu viötöku., pegar pau kornu til landsins á ley.ndardómsfullan hátt. Pví háfði veriö spáð, að palu' miund'u toorna panra- ig — pað va.r áreiðan'legt; ög pau voriu ásýndum ná- kvæmlaga einsi dg spáð hiefði verið — pað var sömU- ieiðis árieiðaníliegt; og þiessi tvö atriði ti'l 'slmans viírt- Uslt svo saranfærand.i., að þótt Nam væri hyggiran mað- ur og reyradur, p ágat haini.i ekki ta'lið pietta tiilvi.lj- un eiraa. Þess vegna; var það að í 'sínum fyrsta trú- árhjta hafði hann boðið hjartamlega velkominia'r pess- ar jarðinesku guðdóms-persóraur,, isem- haún hafði um eiitthvað 80 ár tijbeðið sjem hugmyradir einar. En þ óað trúaribragða áhugi hefði mjög ráðið at- ferli hans,, eins og Olfan hafð-i sagt Júöniniu, þá var Jpað ekki gjörsraeitt veraldlegum hvötúm'. Iiarm práði p.á frægð, .sem pví var sainfara að finma guðina; grflmdarverk hans höfðu kiomið valdi haras á va'ltara föt, og haran p.róði pá valdstyrtoimg, sem hlaut að verðai samfara slíkum fund'i. P.stta var alt gott og blessað, en haran hafðli aidnei einu siöni drieymt uiit, hvað pá gert sér í hiugaTiund, aó ryrsta spio'rið, sem pessir nýtoomnlu ,guðir muradu .stjga, yrði pað, að af- nermai hið forna hátíðahald, svo að hairan hafði ekkert leragur að ’hafast að' í em.bætti sínu og mísiti ait vaid sitt, og að p,aUí mUradu jafnvel hiefja fjanidskap gegn luonum sjálfum1. Voriu petta guðir eða ekki? Það var nú spurnimg, sem efst var í hújga haras. Ef spádómarnlir vohu á- reiðanlegir, pá áttu pietta að vera guðir. Era að biuú, leytinia var ekk,art sérs'takilega guödómlet vfð þes'sar, P'irsóraar, Ittndttrfar pmíirireii og háttalag, p»ð i#r ,»ð Hýtt sðnglagahefti. l- — IHMH Xlisiigsr eftir Þorv. Blðndal. PORVALDUR BLÖNDAL. I dag kemur í bókaverzlanir nýtt sönglagahefti — Minningar — leftir Þonvald Blöndal lækni frá Stafhiolts|ey. í heftinu erlu 33 lög — 21 einsiöngalög oig 12 kiárlakórslög og hiefir Páll Is- ólfssion búijð iögin uradir prent- Un. Þorvaldur Blöndal dó p. 1. ides. 1934, pá nýliega útskrifáður lækn- ir, ien stundaði framhaldsniám' í 'Danmörku og lézt par. Porvaldur sál. var búinn ágætum hæfileito- um siemi læknir og töldu kunn- iugir miega af hionuimi vænta nyt- saimra iog göðra vierka á pví sviði ef hionurn hefði enzt líf og heilsia tíl. En auto námsins var pað eitt hugðariefni, sem Þorvaldur sálugi fórnaði altaf raokkru af tímá sín- u'm ö!l sín skólaár. Það var tón- listira. Hanm var gasdduir rítori tón- listargáfu ipg pfátt fyrir erfitt nám og baráttu við sjúkleika, leyfði hann sér aitaf áð Íeggja stund á tónlistina í hjávertou’m og pað með peirn árangri að pegar hann dó lét hann efti-r sig allmitoið af lögum, er hann hafði sárnið. FLést lög sín satndi Þorvaldur við einfa'da, lyriska texta, stumdum nué» raoktomm þunglyndisiblæ, og ei'x lög hans í samræmi við pað eý með peinr sömu einkiennium. Ei' s og gef- ur að skilja hafði Þo /aldur ekki tækifæri til að afla : ír ítarlegr- ar mentunar í tónlis ;irani, enrfai eru lög haras engin stótibrotin tónverk, en jafnvíst er að pau biera höfundi sinum vitni um raæmleik og simektovisi og biera páð með isér að pau eru ávöxtu r ósvikinnar og upprUnalegrar tóh- úsíargáfu. Vini Þiorvaldar sál. og aðra siem kynst höfðu hinUtra hugö- niæmiu' lögum hans, hefir lengi langaö til pess að lögin yrðu giefi'n út, svo þeir gætu leignast (þau öll í heilld. Af ýmsum ástæö um hiefir það dregist raokkuð að úr pesisiu yrði, en nú er pví pó lokið og 33 .af Iögum þeiim er hann lét eftir sig, eru toomin út í snyrtilegri útgáfu, sern áreiðan- lega verðiur mörgum kærkiomin bök, lektoi siízt vinlum Þorvaldai' og kuraningjum. En vafalaust miurau margir flieiri fagna pví áð f,á hér í ödýrri útgáfu þessi pýðu og fallegu lög, sem jafn- framt ertu' óbrotin og eínföld og mjög við alpýðuhæfi. i Vftíur. Un-ia ísland, 9. heftí yfirstan'daíradii árgangs •er nýútkomiÖ. Hefsit þalð á llðito- riti fyrflr börn, Ljósiálfujm, eftiir Areúus Niielssion; þá er ikvœði eftir Jón Vaidimarsson, Skautfai- vísur eftir saima, Vinir vorsiras, framhaldssaga eftir Stiefán Jóus'- sion, Þrir vinir, framhaidssaga, pýdd af Mart. Magnússyni. ÚtbrwÖið AlþýéuTbí*##!

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.