Alþýðublaðið - 25.01.1939, Blaðsíða 2

MIÐVnOJDAG 25-JAN. 1839
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Forinomn út ð við
staðinn að ósann-
indnm.
jr—"Í ' : ; ; " |
Eftir Siflarbjörn Marínsson.
AAÐALFUNDI Dagsbrúnar,
sjem halidinn var i K.-R.-
MsSnd, siá ég bctur en noltkru
sinni fyr hvaöa matœ Héðin
Valdimarssion hefir að geyma. Á
pesisium fundi veittist mér sú tnáð,
að fá 5 mínútna ræðutima. Að
visu var dálít'ið hlé á bessmm
tima, meðan fundarmenn tilkyntiu
mér, að ég hefði einu sinni ver-
ið kommiúnisti (enda visisí ég það
ekki) og létu miklum fagnaðar-
látUm. Á þessum 5 mínátum lýsti
feg i fáum dráttum peim afreks-
verkum, sem H- V. lét viima á
ijáiinu í págu verkamanna og eru
paiu kunn: Ofsóknimar gegn Jótni
Baldvinssyni, hurtnekstur 6 full-
trúa alpýSrunnar úr félaginiu, sem
voxu á méti foringjanium, inn-
hieimt 5000 knónum minna af fé-
lagsgjöldixm en árið áður, en
safnað lúmiega 9000 króna sfculd
(þar með talin skuldin, fyrir
skatta, sem gleymdist að minnast
á á fUndlnum, og vona ég að
ftwinginn misvirði ekki við mi‘g,
þó ég teiðrétti þáð hér), og að
loklum veittu þeir gasstöðvarher-
foringjanUm þanin bitling við sitt
hæfi, að safna samkn í eitt kom-
múnistiskt isamband öllium þeim
ktefningsmöninum., sem fyrirfinn-
ast á landinu, og fyndist mór vel
til fallið, að gera bann að fé-
hirðir þegar búið er að smala.
Verkamönnum mun eflaust verða
Happárættl Háskóla Islands
Sala hlutamiða fyrip ápið 1939 ep hafiu.
Fyrirkomulag verður að öllu leyti hið sama sem siðastliðið ár.
6009 viuningap, samtals 1 mliljón og 50 púsund kpónup.
Verð: 'I, mlðl 60 kr. eða 6 kr. f hverjum flokfef.
- 1S — - l,SO - — —
I»eir, sem í síðasta lagi 15. februar beiðast sama númers,
sem þeir höfðu í 10. flokki 1938, og afhenda miða sinn frá
10. flokki, eiga forgangsrétt að númerinu, svo framarlega
sem sami umboðsmaður hefir fengið það aftur frá skrif-
stofu happdrættisins.
Eftir 15. febrúar eiga menn ekki tilkall til ákveðinna núm-
era.
Þeir, sem unnu í 10. flokki 1938 og hafa fengið ávísun á
hlutamiða I 1. fl. 1939» athugi: Að ávísanirnar eru ekki
hlutamiða, heldur verður að framvísa þeim og fá hluta-
miða staðinn. Að ávísanirnar gefa ekki rétt til númera
þeirra, sem á þær eru skrifuð, lengur en til 15. febrúar.
Attaugið: Vinningar i Happdrættinu eru með lðg~
um undanþegnir tekjuskatti og útsvari, p. e. þeir
teljast ekki til skattskyldra og útsvarskyldra tekna.
UmboHsmenn fi Reykjavfik:
Frú Anna Ásmundsdóttir og frú Guðrún Björnsdóttir,
Túngötu 6, sími 4380.
Dagbjartur Sigurðsson kaupm., Vesturgötu 42, sími 2814.
Einar Eyjólfsson kaupm., TýsgÖtu 1 (Mjólkurhúðin), sími
3586.
EIís Jónsson kaupm., Reykjavíkurveg 5, sími 4970.
Helgi Sívertsen, Austurstræti 12, sími 3582.
Jörgen Hansen yngri, Laufásvegi 61, sími 3484.
Frú Maren Pétursdóttir, Laugavegi 66» sími 4010.
Pétur Halldórsson, Alþýðúhúsinu.
Stefán A. Pálsson & Ármann, Varðarhúsmu» sími 3244.
Umboðsmenn i Hnfnnrflrðit
Valdimar Long kaupm., sími 9288.
Verzlun Þorvalds Bjamasonar, sími 9310.
saima þó a-Ö þeir gneiiði hontuim
vjel fyrir af því sem inniheiimtísit
í frítímium frá póiitísku'm stö'rí-
«m.
Eftir ræðiutima minn og ann-
ora þeirra sem á mælendaskrá
yorw tök foringinn sjálfur til
mláls og hefi ég áldnei staiöið
miffirwi aið jafn ósvífinium ósantniind-
úm og hffinin beitti.
H- V. beindi því tíl míin ffið ég
hefði komib til sto um þffið leyti
sem Jafnaðflrmarmafélag Reykja-
'vikiur hefði sett á stofn skrif-
stofu og failast eftir starfi þar
viegnffi þess að ég væri atvininiur
Iffiijs.
Fffignaðarláttum stoimsiveitar-
mffimia ætlaiðí aldrei aið lininia. Ég
fékk ekki aið svara þesslu á fund-
inium, ©nda varla von, þar sem
ég einis og fyr greinir hafði fieng-
ið 5 minútiuir áður, en ég verð ffið
gerffi það hér.
Skrifstofa J. R. vair stofnúð
löngiu eftir að ég tók við starfi
á ‘skrifstoflu Alþýðiuflokksfélffigs
Reykjffiviktir svo ég var ekki at-
vaimiulffius um það leyti.
Daginin eftir að H. V. lét samr
þykkjai tillögu um brottrekstur
Jórus Bffildvinssonar úr Dagsbrún
gaf hann sig á tal við okkur
verkamiennina siem uninuim aið
snjóniiokstri fyrir Utffin hreysi hans
Jyiið Sjffifnargötú, og vair þalð í
febrúffirbyrjun 1938, og lét ég
þá ótvírætt x Ij-ósi andstygð minia
á ktofiningsistœrflsemi hffins á Al-
þýðUisffimbandsþingl og útgáfunni
á Nýju Iffindi, sem þá vair aið
byrjffi að koma ú't sem máilgagn
Miofniinígsmffinna, og geta þeir sem
uminu með méroghlustuðu ákvieðj
Uir okfcair H. V., borið hvort ég
mUindi biðja þann mainn urn vtonu
viið skrifstofu J. R. eða ajnmaíð
eftir þffið, enda hefi ég aildrei
legið á liði mínu til að vinraa
gegn slikum óhappamönnum
bvorki fyr né síðar.
Það getur átt sér stað að
„storms'veitarforingimn“ hafi ætl
að að sikemita liðsmöninU'm sin-
lum með þvi aið xeynia að lítil-
ilækkffi mig. (Ég álít það Íítil-
lækikiun að ætla sér að starfia
á iskrifstoflu J. R. eftir liðhiaup-
15), en þar isem hiainn sagði leftir
aðj hainin settist, að það viissru
fleirí um þessa beiðni mtoa,
viflnffiði ég upp á hainn og vona
ég að hann verði við ástoomn
minni um að sanna þeíta. Ann-
ffirs hlýtur hann að vera Mtinn
iítilmenmi aff öllum þeim er til
hanis heyra og Iínur þiessair lesa-
Ettt litilfjörlegt altriði toom
þatenffi einnig tíl. gieiina, sffim mér
finsit ’iétt að Ieiðrétta, svo mtenn
sijái hvemig málfiutiningur H. V.
er, þvi þessi tvö atriði var öll
S'vffiirræðan við því, sem ég sagði,
og vffir þffið siðaira mér óviðkom-
andi.
Hann sagði ffið ég hefði beint
þvl tíl isto að hann befði veriði
fús tíl að opna buiddiu stoa til
ftð gieiða árgjöld skuld'Uigra fylg-
ilsmainjna stona svo að þeir gætu
gieitt fttkyæði. H. V. kyaðlsrt.haifa
lánffið möninlum fyrir félagsgjöld-
lum og býst ég við að þeiir semi
þáðlui þann greiða haifi kunnað
a'ð yirða það við hann, En mér
fffinst ástæðulaust af foringjan-
um að eigna mér þá hugutoemi
ffið skíra fná þessUm géðvericum'
hffina, þyi það var. annar sem,
gerði þffið.
H. R. Haggard; "■‘••í
Kynjalandið.
123
Þá tók Nffim tíl máis í fyrsta sinn og sag'ði.
— Hjarðkona, eyddu enguin tfaha i mælgi, þvi að
vita skaltiu það, að þó að þiessi hæversku-kápa fari
vel konu, sem er ný-orðin ekkja, þá verður að teggja
hiana aff sér. Það er meira komið Undir þesaari hjóna-
vigsilu en þú vei'zt; líf margra mlainna ertu unidir1
henini komin, þar á meðal ef til vill okkalr, og eöink-
Um og sérstiaklega líf manws, sem ekki á við að
ég nefni Og það var eins- og það væri af tilviljun,
að hann horfði á dyrnar að hinum klefanum.
Olfan hélt, að Nam ættí við sitt eiglð líf, en
Júianna og Sóa vissu vel, að hann átti við það að
Leonaid mundi verða drepinn, ef hún hélldi áfram
að spynna á mótí því, að hjónavígsian færi tafiarH
laust fram.
— Þú heyrir, hvað hann segir, drottntog, sagði
ölfffin, og það er alvara í þeim orðuim'. Tímarnir
eriu mjög hættulegir, og el' við eigusm að koma fraun
okfcar áfornii, þá verð ég fyrir miðnætti að vinna eið
að því frammi fyrir liðsforingjunum og ráði lýðsins,
.að þú hafir komið aftur frffi tdauðianum tíí þess ffið
v'erðai kicman mín.
—- Getiur verið, svaraði Júanna og í örvænttogu
stoni gnéip hún í dna stráið, sem hún sá, dinss og
■maðiur ,sem er að drokfcna, gettir verið, en á ég að
giftast svoina í pukri', ég, sem á að vefða drottming
þessarar þjóðar? Ég vi'l að mtosta kosti hafa vitni
viðstödd. Láttu nokkra af þeim ‘Jiðsforingjumv, siem
þú treystir, Olfan, topma htogað til þesis að sjá okkúr
.gefin saman, annars' kffinn svo að fara, að meran haldi
ekki, ffið ég sé í raiun og vieiru konan þto, ojg þ á'
gftttK' engton. um þffið borið að ég sé heiðvirð kOna.
—Það er ekki hætt við slitou, drottning, svaraði
Öifan, og brosti dauflegal, en það er sanngirni í þvi
sem þú segir. Ég ætlffi að sækja þrjá af liiasfortogj-
Uim mtoum, menn, siem ekki svikja okkur, og þeir
sfculu vera vottar að þessar athðfln, og hann isnéri
sér við etos og hann ætlffiði aíð fara a!ð sækja þá.
— Farðju ekki frá mér, sagði Júainna og þieif í
höndtoa á honuim. Ég treysti þér, ©n þessum tveim-
ur treysti ég ekki. Ég er hrædd við ffið véra skiTÆn*
eftir.
— Það þarf enginn vitni, fccnungur, sajgðá Nam,
með ógnandi rðdd.
— HJarðkonan hefir béðið tem vitni, og hún skaJ
fá þffiu, svaraði Olfan harðneskjiulega. Þú hefir leik-
ið þér að mér nógú lengi’, gamli majðiur, hjugtíi-
herra þinn. Fyrir fáetoiuim stundum átti ég rétt á
að dnepa þig, því að hvita sólskinið varð raiuitt, o@
mér \-ar alvara með að taka þig af lífí', en þú múta'-ð-
ir mér með þessþ agn’i, og hann benti á Júönnu,
Piiestffiroir þiniir ero núna allir fyrir ut-
an, ég veit það, en þar erju ‘Hka liðsforingjamir mtoir,
og ég hefi sagt þeirn hvar ég sé, Ef óg hverf, eins,
Oig svo mffirgiir aíðrir, sem hér hafa horfilð, þá
verð|ur þú látinn bera ábyrgðina, því að nú er töfra-
kraftur þinn undir iok liðinn, Nam. Hlýddu mér nú.
Segðiu kvenmiainntoum að saékja manniinn, sem stend-
ur á verði fyrir utan. Nei, fffirðu ekki þyersfótffir sjálf-
Ur. pg hann lyfti upp spjótinu, þangað til hvesiti,
blái oddUrinn skaif yfir bero brjóstínu á æðsta prest-
iniuim. Láttu hann fara frarn í dymar og ka,lla á
vörðinn otos og ég sagði. Fram i dyrnar, ©n ekki
lengra; annars skutoð þið eigx mig á fætí.
Nffim var bugáðmr; sá. sem áður hafði verið verk-
færi hans varð nú aið drottni han-s.
— Hlýddu, sagði hann við Sóu.
— Hlýddu, en gierðu ekki meira, saigði Olfan.
— Feldu þig drottning, sagði Olfain.
. Júanina færði sig im í skuggann bak við Ijósið og
á því augnab'Iiki heyrðist rödd inn um opnffir dym-
sem sffigði : Hér er ég flaðir.
— Ta'Iaðu nú ,sagði Olfan, og færði spjótið etoúm
þumlungi nær hjartanw á Nffim. ,
— Sonur minn, sagði Naim, gaktti að dyrunteim.
sem toonungiurton kom inn um; þffir finnurðu þrjá yfir-
foringja konungstos. Vísaðu þeim hin|gað inn.
— Og varaðu þig, að tala ekki við neiun á leiðto'ni,
hvísflaði Qlfffin i eyra Nams.
— Og varaðte þig að tffila ekki við neinn á teiiðtoni,
hafði Nam .tepp eftir hónum.
— Ég beyri til þín faðir, sagði piestiurinn og fér
út-
Títe mtoúfur Iföu ug þá komu þrír menn toin.
Eftir að Olfan haffði skýrt fyrir þeim leyndanmálið
fór hjónavígslan fram.
Júanna var etos og i Teiðslu og vissi ekki, hvffið
fram fór, fyrr en Olfan fór að kyssa á hönd beunar.
Þá vaknaði hún alf leiðslunni og sagði:
— Ef ég er nú orðin drottning, þá á ég vffild á tífi
manna og limum. 1
—Já, syaraði Olfan.
Takið þá Nam fastffin og kviennmaínninn lífca.
ÞaÞð var framkvæmt, enda þótt varðmenniro.ir yrðu
undrandj. Að þyí búnu skýrðl Júanna frffi því með
bvaða ski’lyrðum hún hefði verið neydd til að giftist
Olfan, en Olfan kvaðst ekki vilja láta hana halda
netoa nauöuingaraiða.
XXXVI. KAPÍTULI
Eftír að Otúr hafði hvílt sig srtunidarkom við jök-
u'lræturoar fór hann að svipast um. Sá hann þá snjó-
fláka fram undan sér, en milli hans og flákans var
afarmikil gjá og lá brú yfír gjána. Sumstaðar var
hún s'létt, en á öðrum stððiwn, nærri þvl etos brött
og fioss. Beggja vegna við þessa merki'tegu isbrú —
sem v*r frá hundað 'skrefum tíl' fárra aJjnna á
Ég hefi staðið H. V. að ósaún-
indum, sem' hJjóta að vtera vis-
vitatndi. Mikið má þetoi foringja
liða illa, sem þekkir málstáð
siinn s\-o slæmian, að Iiainn þor-
ir ekki aið beita Öðru ©n helber-
um ósttnintodum honum til ffram-
drátter.
Sigwrbjöm Mamiseon,
Stjrrknr Henntamðlá
rððs til nðmsmanna
MENNTAMÁLARÁÐ ^ út*
ilutaði í fyrxad. styrk til 27
stúdenta og námsmatína, er
nám stunda erlendis. Þesáir
menn hafa orðið aðnjótandi
styrkja:
Gylfi Þ. Gíslason 1200 kr.
Baldur Bjarnason 700 kr. Ámi
Hafstað 700 kr. Sigurður In|i-
mundarson 400 kr. Þorvarður
Júlíusson 400 kr. Kr. 300 hefir
hver eftirtalinna manna hlotið:
Skúli Magnússon, Heígi
Bergsson, Sölvi Blöndal, Guð-
mundur Matthíasson, Már Rík-
arðsson, Gunnar Bjarnasoii,
Stefán Björnsson, Ingvar
Björnsson, Áskell Löve, Glúm-
ur Björnsson, Hjalti Gestsson,
Guðni Guðjónsson, Hermann
Einarsson. Vésteinn Guðmunds-
son. Gunnlaugur Pálsson. Pétúr
Símonarson. Sigurður f. Sig-
urðsson. Kristján Pétursson.
Hallgrímur Björnsson, Þórhild-
ur Ólafsdóttir, Sveinn Pálsson,
Geir Tómasson.
Téiatsósa
að etos kr. 1,25 flaskan
Kartöflur — 0,15 Vb kg.
Gulróflur — 0,15 — —
Sítrónur — 0J20 stk.
Bögglasmjör nýtoomfö.
Egg Iækkað vefð.
BREKKl
Ásvallagötu 1, sími 1678, Berg-
staðastræti 33, slmi 2148, og
Njálsgötu 4«.