Tíminn - 11.04.1917, Qupperneq 4

20
TÍMINN
Mítill isstilnjnpr.
Blað eitt hefir haldið því fram
að hagsmuna landbúnaðarins hafi
engu síður verið gætt en útvegsins
við endurnýjun brezku samning-
anna. Er þar borin saman hækk-
un á kjöti og fiski. En ekkert er
minst á það, að ullarverðið stend-
ur í stað, en síldarverðið hœkkað
drjúgum. Ullin er önnur helzta
útílutningsvara bænda. Síldin er
sú vara sem útvegsmenn hafa mest
grætt á. Mættu greindir geta sér
til, að miklu munar fyrir sjávar-
menn að fá báðar helztu sölu vör-
ur sínar hækkaðar en bændur fá
aðeins hækkun á annari, og hana
af skornum skamti. — Vitanlega
hefir Bretum staðið á sama, hvernig
fé þetta kom niður hér innanlands,
og eru þau orð ekki töluð út í
bláinn. En sendinefndin var svo
skipuð að tveir af þremur voru
mjög riðnir við útgerð, en hinn
þriðji kaupmaður, og þótt kallað
væri að hann væri fyrir landbún-
aðinn, snerti verðlagið á landvörum
hann ekki sem framleiðanda eins
og hina tvo. Þar að auki liöfðu út-
vegsmenn sérstakan mann, á sinn
kostnað, við samningagjörðina. Var
því mun betur til vandað frá þeirra
hálfu, enda þeir borið betra úr být-
um — uppskorið eins og þeir sáðu.
JF'réttir.
Ofviðri mikiðafnorðrimeðhörku-
gaddi gerði laugardagskvöldið fyrir
páska og stendur enn, frostið þó
mun vægara í gær og í dag, en
tvo dagana fyrstu. Mun það hafa
gengið yfir land alt og valdið tjóni.
Eru litlar fréttir komnar af því
enn, sakir símslita. Konan á Val-
bjarnarvöllum í Borgarhr. í Mýras.,
Sesselja Jónsdóttir, varð úti utan
við túngarðinn heima hjá sér, var
á heimleið frá næsta bæ. í Forna-
hvammi fenti fé og lá við að of-
viðrið yrði þar tveim mönnum að
bana. l^ndir Eyjafjöllum fuku fjögur
róðrarskip af sex sem þaðan er
haldið úti, og hafði sum tekið upp
og út á sjó í heilu líki, en hin
kurlast þar í sandinum.
Vestmannaeyjasíminn. Björgun-
arskipið Geir var fengið til þess að
reyna að gera við sæsímann milli
Vestmannaeyja og lands, en þvi
tókst það ekki, vantaði 200 metra
langan spotta til þess að tengdir
yrðu saman endarnir. Er það meir
en lítill bagi Eyjaskeggjum og sveit-
um þeim er mest viðskifti eiga við
Eyjarnar.
Siglingar. fsland er væntanlegt
i dag. Gullfoss lagði af stað frá
Höfn á skírdag, en ófrétt um
burtför skipanna frá Ameríku enn
þá. Kora komin heilu og höldnu
til Englands. Edina, enskt flutn-
ingaskip á vegum Andrésar Guð-
mundssonar, kom hingað í dag,
hlaðið tunnum og salti.
Skipsferð norður. Lands-
stjórnin mun beitast fyrir því að
skip verði sent með vörur til hafna
norðanlands sem fyrst eftir að
Gullfoss kemur hingað.
Amaryllis
skáldsaga
eftir
Georgios Drosinls.
En innanhúss er öðru máli að
gegna, þakið úr óhefluðum við
og svart af reyk, veggirnir kalk-
aðir, gluggarnir litlir og myrkir,
og húsgögnin — guð minn góður,
hvernig á eg að fara að sofa á
þessum trébúlkum með ramundn-
um fjölum undir mér! Að vísu
hefir ráðsmaðurinn lofað mér að
hann skyldi gera hviluna nota-
legri með ullarteppum sem hann
hefði gert boð eftir að fá að láni
frá bændunum, en eg er tortrygg-
inn gagnvart þeim hlunnindum.
Bændurnir sem komið höfðu til
þess að bjóða mig velkominn
komu mér svo fyrir sjónir, að
þeir væru heiðarlegir meinleysis-
menn, en líkamlegt hreinlæti
þeirra er vissulega í röngu hlut-
falli við hið andlega. Ef það væri
mögulegt skyldi eg senda þá alla
í bað, og síðan bjóða þeim heim.
Ráðsmaðurinn gumar af mal-
reiðsluhæfileikum sínum, og mér
til heiðurs hefir hann lagt sig
í -líma um kvöldverðinn, þar eð
eg kom að óvörum í meðdegis-
verðinn og lét mér næja nolckur
egg, nýjan ost og mjólk. Eg tek
þetta fram yfir matreiðslusnild
ráðsmannsins. Ó, aumingja mag-
inn í mér! Hvílík voðaleg upp-
götvun var ekki réttur sá sem
við átum til kvöldverðar. Og þó
var hann gjörður úr fuglakjöti!
Vesalingur, þú ást af því að þú
varst hungraður, og auðtrúa:
Þessir fimmtíu laukar sem eru í
fuglinum, eru léttir í meltingu!
Frá deginum í dag og að honum
meðtöldum er eg minn eigin
matgjörðarmaður. Versnað getur
það ekki!
Um sólarlagið fór eg út til þess að
ganga mér til skemtunar. Ja, þvílík
villibygð! AUar lifandi verur, frá
hænunni og það upp til konunn-
ar, lögðu á flótta jafnskjótt og
þær sáu mig. Það var að sjá að
útlit mitt og búningur væri þessu
valdandi, og þá var ekki lítið
uppþotið í hundunum. Til þess
að fyrirbyggja þetta verð eg að
ganga i samskonar stuttbuxum
og hinir karlmennirnir, meðan á
fangavistinni stendur.
Og bændadæturnar! Þessar
villigeitur! Skáldskapur, hvernig
er þeim farið? óþvegnar, ógreidd-
ar, með svarsteikt andlitin af sól-
arhitanum, með sprungnar hend-
ur af bakstri og þvottum, með
bera fætur ataða óhreinindum.
Ó, þið huldu skógardisir, fegurð-
arinnar heillavættir, sönggyðjur
heimskra skálda, sem yrkja ykk-
ur lofsöngva af því að þeir hafa
aldrei litið ykkur augum. Sparið
handa öðrum kærleik ykkar og
undirgefni, geymið }Tirburði ykk-
ar sjómönnunum og hraustum
sveinum bj7gðarlagsins — eg af-
þakka. Guð varðveiti mig fyrir
ykkur.
Kvöldið var dásamlega fagurt,
ekki sízt meðan máninn var að
koma upþ undan skógarjaðrin-
um, eg þorði naumast að fara út
á svalirnar meðan eg var að
drekka kvöldkafiið, til þess að
njóta þeirrar fegurðar. Mér varð
hrollkalt og neyddist brátt til þess
að loka mig aftur inni í herbergi
mínu. Þvílíkt loftslag! Eg er óvan-
ur að vera með frostbólgu í maí-
mánuði. Ráðsmaðurinn ráðlagði
mér líka að sofa í kápunni. í
kápunni! Sér á að eg er útlagi!
Eg sit hér við að skrifa þér við
óhrjálegt plankaborð, sem ætti
betur heima í kjötbúð til þess að
brytjaðir yrðu á því skrokkar
nauta og sauða. Það er smíðað
af ágætum húsgagnasmið, malar-
anum, segir ráðsmaður! Birtuna
leggur frá síreykjandi og þefillri
grútartýru. Augun kunna illa svona
ljósi og mér ætlar að liða í brjóst
af óþefnum. Eg hátta og slekk.
í fjarska heyrist í gauk, hann er
að bjóða góða nótt. Það er um
miðnætti. Góða nótt!
Og góðan daginn! Loksins dag-
aði — guð sé lof. Pað varð þó
endir á þessari ódæmalöngu nótt
Mér veitti sannarlega ekki af sinn-
epsplástrum á bakið á mér, ekki
verkjar mig það lítið í það. Og
þessar dæmalausu ábreiður frá
bændunum hafa rispað mig allan
í framan og á höndunum eins
og það væri eftir klær á ketti.
Ellegar urmullinn af allskonar
pöddum og skorkvikindum sem
herjuðu á mig! Engu likara en
að blessaður ráðsmaðurinn sé bú-
inn að gjöra búgarð frænda míns
að allsherjar skordýrasafni. En
hingað og ekki lengra; að öðrum
kosti mundi eg að þrem nóttum
liðnum þjást af blóðleysi. Til
allrar liamingju hafði eg miklar
birgðir af »lúsasalva« til farar-
innar.1)
Kendu í brjóst um mig! Vor-
kendu mér! Eg á eftir að vera
hér í tíu daga, tvö hundruð og
tjörutíu klukkustundir. Hvernig
á eg að fara að því að drepa
allan þann tíma? Með lestri? Það
er leiðinlegt. Með skemtigöngum?
Það er of erfitt. Með samræðum?
Við hvern, ef eg mætti spyrja?
Og hugsunin um að engin leið
er að þvi að komast héðan fyr,
gerir eyrðarleysið alveg fullkomið.
Svona lét eg veiða mig í net
föðurbróður mins án þess að verða
þess í raun og veru var! Það hét
að eg færi hingað til þess að hvíla
1) Pvi miöur er þessi lýsing á grísku
sveitaheimili yfirleitt altof sönn.
Sænski þýð.
Peir Reykvíkingar sem
gerast vilja fastir áskrifendur
Tímans segi til sín í síma
444. •
mig eftir próf-erfiðleikana. En
hér verð eg annahvort hjartveik-
ur það sem eftir er æfinnar, eða
eg verð að slytta mér aldur með
skammbyssunni.
»Eg held eg kannist svo sem
við þig í bréfinu því arna. Þetta
er þín venjulega sérvizka alt sam-
an. Að eins eitt get eg ómögu-
lega skilið: hvers vegna sendirðu
mér ekki bréfið, það hefði þó
gert mig rólegri.«
»Ástæðan var ósköp einföld,
þegar eg nefndi það við ráðs-
manninn að útvega mér sendil
til þorpsins — þú gelur því nærri
að það er svo sem enginn bréf-
hirðing á búgarði föðurbróður
míns, — þá sagði hann að nóg-
ur væri tíminn, enginn póstur
færi til Aþenu næstu tvo daga.
En að tveim dögum liðnum hafði
alt breyst svo, að mér fanst bréfið
ranglátt, óviðeigandi, hlægilegt, og
í stað þess að senda það, stakk
eg því í veskið mitt og þar hefir
það verið þangað til áðan að eg
Tekk þér það. Og nú ætla eg
munnlega að gera grein fyrir á-
framhaldi bréfsins, sem, eins og
þú ert nú búinn að sjá, segir frá
fyrstu áhrifunum sem eg varð
fyrir, þó með því skilyrði að þú
sért ekki með neinar óvingjarn-
legar spurningar, ellegar takir
fram í fyrir mér eða striðir mér«.
Kynleg villa.
í Norðurlandi 14. marz þ. á. er
fullyrt að sparisjóðsdeild Lands-
bankans verði skilin frá bankan-
um og sett undir sérstaka stjórn
þar sem Þórður Sveinson verði
forstöðumaður. Ekki er flugufótur
fyrir einu orði í þessari sögu. En
hitt er satt, að stjórnin hefir fengið
Þórð Sveinsson til þess að endur-
skoða reikninga landsverzlunarinn-
ar. Vísast er að það verði mikið
verk, en seinunnið, því að eftir
hálfsmánaðartima hefir hann ekki
fengið nauðsynleg plögg viðvíkjandi
innkaupunum, svo að hann geti
byrjað.
Fréttin
um að Gullfoss hafi lagt af stað
hingað á skírdag, barst formanni
Eimskipafélagsins með símskeyti í
dag.
Jarðarför
Magnúsar Stephensens landshöfð-
ingja íer fram laugardaginn 14. þ. m.
Ritstjóri:
Gnðbrandnr Magrnússon.
Hótel ísland 27.
Simi 367.
Prentsmiðjan Gutenberg.