Tíminn - 27.04.1918, Blaðsíða 7
T í MIN N
95
Regíugjörð
um
ráðstafanir til að tryggja verslun
iandsins.
Samkvæmt heimild í lögum nr. 6, 8. febrúar 1917, um heimild
handa landsstjórninni tii ráðstafaua til tryggingar aðflutningum til
landsins, eru hér með sett eftirfarandi fyrirmæli.
1. gr.
Meðan samningar standa nú yfir milli Bretastjórnar og sendi-
manna lands&tjórnarinr.sr íslenzku um verðlag á íslenzkum afurðum
árið 1918, er bannað að selja til útlanda eða gera samninga um sölu
til útlanda á fslenzkum afurðum, sem framleiddar hafa verið eða fram-
leiddar vcrða á yfirstandandi ári.
2. gr.
Brot gegn ákvæðum 1. gr. reglugjörðar þessarrar varða sektum
alt að 500 000 krónum. Bæði sá, sem selur eða lofar að selja vörur
þær, sem greindar eru í 1. gr. og á þann hátt, er þar greinir, og sá,
sern kaupir eða iofar að kaupa þær, skal sekur talinn við ákvæði
þessarrar reglugerðar. Hið selda eða umsamda er að veði fyrír
sektunum.
3 gr-
Með mál út af brotum gegn reglugerð þessarri skal fara sem
almenn lögreglumál.
Áður en dómari úrskurði sektir, án þess að má! fari fyrir dóm,
skal malið borið undir stjórnarráðið.
4 gr-
Reglugjöi-ð þessi öðlast gildi þegar í stað.
Þetta er birt öllum þeim til eftirbreytni, er' hlut eiga að máli.
í stjórnanaði ídands, 22. apríl 191S.
Sigurður Jónsson.
Oddur Iiermaimsson.
Auglýsing.
í sambandi við reglugerð þá um ráðstafanir til að tryggja verzl-
un landsins, sem gefin hefur verið út í dag, auglýsist hérmeð, að
landsstjórnin vegna landssjóðs getur ekki tekið neina ábyrgð á afleið-
ingutn af ráðstöfunum eða sölusamningum manna á miili hér á landi
um íslenzkar afurðir til útflutnings, sem framleiddár hafa verið eða
framleiddar verða á yfirstandandi ári.
í stjórnarráði íslands 22. apríl 1918.
Sigurður Jónsson.
Oddur Hermannsson.
Óheilindin í Heimastjórnarflokknum.
Árásir ,..Noröurlands‘- á pingienn Eyfiröinga.
Um það bil sem þingmenn riðu
til þings, þá flutti »Norðurland«
Jóns Stefánssonar greinarkorn, sem
nefndist: »Reisu-passi handa þing-
mönnum Eyíirðinga á aukaþingið
1918«. Er grein þessi lúalegar á-
rásir á þá Stefán Stefánsson í
Fagraskógi og Einar Árnason á
Eyrarlandi.
Hvað Stefáni viðvíkur, þá kveð-
ur þar við sama tón og áður; það
virðist svo, sem þeir »Norður-
lands«-furstarnir álíti það lífs-
ætlunarverk sitt, að ausa hann sí
og æ auri og bera á hann alls-
konar órökstuddar getsakir, og
gera alt sem þeim er unt, til þess
að lítilsvirða hann og gera lílið
úr þingmensku-hætileikum hans.
Er engu líkara en hér liggi megnt
hatur frá þeirra hendi til grund-
vallar, enda þótt þeir reyni að
breiða yfir það í öðru orðinu, og
er slíkt næsta undarlegt, er maður
athugar það, að Stefán er eindreg-
inn Heimastjórnarílokksmaður, og
það þykjast þeir játa.
Það er kunnara en frá þurfi að
segja, að Stefán er með alira lipr-
ustu þingmönnum og fylginn sér,
þólt hægt fari, og honum vinst vel,
þvi hann er vinsæll mjög. Um
framkomu hans á þingi, með til-
liti til kjördæmisins, má geta þess,
að hann hefir mörgu til leiðar
komið, bæði í almennri löggjöf og
í fjárveilingum kjósendum sínum
og kjördæmi til hagnaðar og fram-
fara. Hér er ekki rúm til að telja
það upp, en hitt er eg ekki í nein-
um efa um, að þar standi hann
ekki að baki neinum fyrirrennara
sinna í þingsessi, að þeim ólöst-
uðum.
Um Einar á Eyrarlandi er það
að segja, að hann er mjög álitleg-
ur þingmaður, gætinn og stiltur.
Hann er ungur í starfinu, en eng-
in ástæða til að álíta annað en að
hann sé sóniasamlegur fulltrúi fyrir
kjördæmið. — Rau svívirðingarorð
sem »Norðurland« hefir um hann,
eru svo ósæmileg og óþrifaleg, að
eg vil alveg leiða minn hest frá að
gera þau að sérstöku umtalsefni,
en að eins geta þess, að eg trúi
ekki öðru, en að allir valinkunnir
borgarar þessa lands, sein verða
svo óhepnir að sjá þessa óþverra-
grein »Norðurl.«, muni meta hana
eins og hún á skilið.
Það er ekki i fyrsta sinni, sem
bitrakkar úr Heimastjórnarflokkn-
um ráðast aftan að hans beztu
mönnum. Vil eg í því efni benda
á framkomu þeirra gagnvart Guðm.
landlækni Björnssyni og Bríetu
Bjarnhéðinsdóttur fyrir landkosn-
ingarnar. Það er sami leikurinn
sem »Norðurlands«-furstarnir leika
nú gagnvart einuin allra bezta
manni ílokksins, Stefáni i Fagra-
skógi.
Nú vil eg spyrja: »Sýnist ieið-
togum Heimastjórnarmanna það
heppilegt, að halda framvegis áfram
að baknaga beztu stuðningsmenn
sína og beita þá ósæmilegum
árásum og ósönnum aðdróttunum.
Halda þeir að sá llokkur, sem
slíkt lætur viðgangast átölulaust,
muni halda virðingu sinni óskertri
hjá alþjóð manna?
Jón Árnason
« t
prentan.
Úr Skagaflrði u/i. Hrið á hverj-
um degi úr einhverri átt, eða þá
ofsahlákur sein enda með hríð.
Útlit ískyggilegt ef ekki batnar fyr-
ir alvöru snemma í næsta mánuði
eða jafnvel fyr.
Úr Þorskaflrði 12/i. Yirðist að
búpeningsfellir muni verða, ef ekki
batnar tið innan skams. Allur fjöldi
bænda verður hejdaus handa sauð-
fé og hrossum á sumarmálum.
í haust var þó álilið að almenn-
ingur væri allbyrgur af heyjum og
þau voru vel verkuð víðast hér á
Vestfjörðum. Það er ekki sjaldgæft
hér vestra nú, að sauðfé og hross
séu búin að standa inni í 140 daga
og kýr alstaðar siðan í leitum.
Margir fnllyrða að þeir hafi eylt
helmingi meiri heyjum í vetur,
heldur en aðra undanfarna. Enn
heíir enginn skorið niður fénað
sinn það eg til veit, en viðbúið að
menn verði að laka til þess ör-
þrifaráðs ef þessu fer fram.
Þingflokkarnir.
Flokkaskiíting á þinginu hefir
ekki tekið iniklum breytingum.
Enn verður ekki annað séð en að
þeir þrír llokkarnir sem styðja
stjórnina geti unnið saman og ráð-
herrarnir eigi sama fylgi og áður
innan síns flokks. Mun og þing-
mönnum það fyllilega kunnugt, að
allur þorri kjósenda ætlast til þess
af þeim fyrst og fremst, að ekki
verði neinn ófriður vakinn, en sem
flestir taki höndum saman til þess
að stýra nú undan stórsjóum.
Eilt atriði er það sem ýmsum
mönnum er áhyggjuefni. Það er
satnband heimastjórnarmanna við
langsummenn.
Sá ílokkur á engan þátt í stjórn-
inni. Það eru blöð þess tlokks sem
hafa haldið og halda uppi látlaus-
um æsingum gegn stjórninni. Það
furðar inarga á því að flokkur
forsætisráðherrans skuli taka hönd-
um saman við þessa menn. Og
ekki sist fyrir þá sök, að sumir
þeirra njóla einna minstrar virð-
ingar þingsins og að maklegleik-
um. Hafa þeir og sumir, bæði nú
og fyr gengið á milli ílokkanna og
boðið sig til kosningabandalags
gegn þessum og þessum skilyrðum.
Sjást og ljóslega merki þess nú að
þeir hafa borið sinn hlut frá borði,
troðið sér inn í flestar meiri háttar
nefndir og sumstaðar tveir þeirra.
Og innan nefndanna er haldið áfram
róðrinum í virðingarstöður þar.
Þvi er haldið fram að hér sé
einungis um kosningasambaud að
ræða. Væri betur að svo reyndist.
En mikið er meinleysi sterkasta
þingllokksins, að láta hinn veikasta
svo raka að sér fríðindum. Og svo
vill of fara að hver dragi dám af
sínum sessunaut.
Bjargráðaráðstöfun.
Bjargráðanefnd þingsins er sezt
að störfum. Á hún ærið verk að
vinna. Og er nú mikið í húfi að
ekkert liálfverk verði unnið, ekki
gengið á snið við vandamálin,
heldur teknar allar aíleiðingar, og
þau ráð fundin sem duga.
Verður hjer bent á eitt atriði,
sem með öðrum ætti að gela
hjálpað til um að leysa vandann,
og einkum gera það auðveldara
að vinnendur og þeir sem vinnu
vilja veita, geti náð saman:
Landssjóður œlti að ueita verka-
/ólki þvi afslátt af fargjaldi með
skipum síuum, sem leitar atvinnu
til fjarlœgari staða.
Er það vafalaust, að það kæmi
hvorumtveggja til hags, bændum
og verkafólki, og gerði það að
verkum að framleiðslan ykist, þar
eð llestir sem vildu, fengju vinnu-
kraft, og kæmi í veg f}rrir atvinnu-
leysi.
Próttur. íþróltasamband íslands
gaf út íþróttablað á suinardaginn
fyrsla, er nefnist Þróttur. í því eru
livetjandi og þarfar greinar.