Tíminn - 12.04.1930, Blaðsíða 4

78
TlMINN
Hegtamannafélagið Fákur.
Kappreiðar
Tvennar kappreiðar verða háðar á skeiðvellinum við
Elliðaárnar á vori komandi þær fyrri sunnudaginn 18. maí
en þær síðari annan Hvítasunnudag' 9. júní. Fyrir skeið og
stökk verða veitt fern verðlaun 200—100—50—25 kr. Flokks-
verðlaun 15. kr. og fyrir nýtt met 50 kr.
Auk þess folahlaup (4—6 vetra) með þrem verðlaunum
50—30 og 20 kr. og fyrir nýtt met 25. kr.
Lokaæfingar 15. maí og 5. júní. G-era skal aðvart um
hesta þá er keppa eiga Dan. Daníelssyni dyraverði í stjórn-
arráðinu (sími 306) daginn næstan fyrir lokaæfingar.
Stjórnin
Skákþing Islendinga
verður haldið á Siglufirði í ár og byrjar 17. maí.
Fólög innan Skáksambands íslands eru beðin að senda nöfn
keppenda og fulltrúa til hr. kaupmanns Sig. Kristjáns-
sonar Siglufirði viku fyrir þingið.
Pétur Zophoníasson, Garðar Þorsteinsson,
Jón Guðmundsson.

\
Islenska ölið
heör UotíG einróma
krf allra neytsnd*
Fnet í öllum Teralun-
um og veiting&h áaoni
I r'

&
Ölgerðin
Egill Skallagrrimsson
Tilkynniné
um
veiðileyfi og söltunarleyfi
Allir þeir, sem á árinu 1930 ætla sér að veiða síld til útflutnings
verða fyrir 15. maí næstkomandi að hafa sótt um veiðileyfi til Síidar-
einkasölu íslands á Akureyri. Hverri umsókn fylgi skilríki fyrir því að
framleiðandi hafi tök á að veiða þá sild, sem hann óskar veiðileyfis
fyrir. Skal í því skyni tilgreina nöfn og tölu þeirra skipa og báta, er
nota á til veiðanna, og hver veiðitæki þeim er ætlað að nota. Um-
sækjandi tilgreini og aðra aðstöðu sína til veiðanna, eftir því sem
framkvæmdastjórn einkasölunnar krefst. Ef umsækjendur óska eftir að
leggja síldina upp til verkunar á ákveðnum stað, skal það fram tek«ð
í umsókninni.
Þeir, sem óska að taka að sér söltun og kryddun á síld við
Siglufjörð og Eyjafjörð, eru einnig ámintir um að gefa sig fram við
Síldareinkasöluna fyrir 15. maí, og tilgreina aðstöðu sína til verkunar.
Bæði veiðileyfi og söltunarleyfi verða tilkynt hlutaðeigendum svo
fljótt sem auðið er. Skipaeigendum ber að tilkynna Síldareinkasölunni
tafarlaust, ef þeir hætta við að gera skip sín út á síldveiðar, eða óska
eftir að skifta um skip. Sé skipið ekki komið á veiðar 1. ágúst, fellur
veiðileyfi þess niður, nema sérstakt leyfi sé fengið til, að það megi
byrja veiðarnar síðar. — Söltunarleyfi telst niður fallið, ef leyfishafi
hefir. ekki gert skriflegan samning um söltunina fyrir 1. júlí.
Veiðileyfi verður að eins veitt eiganda skips eða þeim er hefir
sannað umráðarétt sinn yfir skipinu yfir síldarvertíðina.
P.t. Reykjavík, 2. apríl 1930.
Eyrir hönd útflutningsnefndar Síldareinkasölu íslands.
Erlingur Friðjónsson
Hátíðin nálgast
Vegna þess hve mikið er að starfa á vinnustofu
minni vil eg biðja þá sem ætla að panta hjá mér
skartgripi fyrir hátíðina í sumar, að senda mér
pantanir sínar sem allra fyrst.
Þeir sem hafa gömlu verðskrána frá mér, geta
pantað eftir henni. Á sumu hefir verð nokkuð lækkað.
Biðjið um verðskrá. Vönduð vinna, fljót af-
greiðsla. í s u m a r klæðast allar íslenskar
konur íslenskum búningi.
Einar 0. Kristjánsson
gullsmiður
Sím 125 ísafirði Póstbox 125
sem borir að treysta eigin áliti og
taka afleiðingunum af því, en vill
hvorki fóma mannrétti né sjálf-
stæði þjóðarinnar af ótta við
órökstuddan grun sérfræðings og
dylgjur reiðra manna.
Sjálfstæðisblöðin: Isafold og
Vísir vilja óvæg taka hinn fyrri
kostirin.
1 tilefni af frumhlaupi herra
Ilelga Tómassonar að dómsmála-
ráðherranum, og hvemig því var
brugðist, hafa 28 læknar lýst yfir
því opinberlega, að hann hafi full-
komna sérmenntun sem geð-
veikralæknir, og að þeir beri
„fullt traust til hans sem manns
og læknis“.
Tvímælalaust er yfirlýsing
þessi fram komin sem vöm fyrir
herra Helga Tómasson. Liggur
því beinast við að líta svo á, að
allir þessir virðulegu læknar telji
fiumhlaupið að ráðherranum ekk-
ert athugavert, sæmandi honum
sem manni og lækni — og þá
sennilega hvei'jum öðrum. Að öðr-
um kosti er yfirlýsingin tilraun
til að skjóta skildi fyrir slysinn
félaga og stéttarbróður, sem kom-
iim er í vanda. Er slíkt alkunnur
skólasveinadrengskapur og hefir
til síns ágætis nokkuð. En í þessu
tilfelli væri yfirlýsingin, sem slík,
hin argasta blekkingartilraun við
þjóðina og ósæmileg slíkum
mönnum.
En hversu sem líta ber á þetta
furðulega læknisvottorð, getur
það ekki orðið til þess að auka
traust þjóðarinnar á læknisvott-
orðum yfirleitt. Og er það út af
fyrír sig mjög alvarlegs eðlis.
Öllum. má vera í fersku minni
Keflavíkurmálið. Óllum er vor-
kunnarlaust að sjá það og skilja,
að í því máli barðist læknastéttin
— eða forystumenn hennar við
ííkisvaldið um hið raunverulega
veitingarvald læknaembætta í rík-
inu. Dómsmálaráðherrann fór með
ríkisvaldið í þessarí viðureign, og
lét ekki stéttina dragá það úr
höndum sér. Þeir sem á annað
borð vilja viðurkenna réttmæti
ríkisvaldsins, og ætlast til þess
af öðrum, þeir hljóta að viður-
kenna það, að dómsmálaráðherr-
ann hafi í þessari viðureign við
læknana gjört skyldu sína, sem
vörður og handhafi ríkisvaldsins.
Þar sem svo skerst í odda, sem
orðið hefir með læknum landsins
og dómsmálaráðherra, er engin
furða, þótt andstæðingum komi
brjálun í hug. Og því sannfærð-
ari sem læknarnir eru um yfir-
burði sína, rétt sinn og skyldu til
að ráða öllu um heilbrigðishagi
þjóðarinnar, því eðlilegra er, að
þeir sjái óvit og brjálun í bar-
áttunni gegn því. Það er því eng-
in furða, þó einhverjir læknar
þykist sjá einhver merki ein-
hverrar brjálunar 1 athöfnum
dómsmálaráðherrans. Þessi að-
staða læknanna gagnvart dóms-
málaráðherranum hlýtur því að
verða þess valdandi, að þjóðin.
verður að vefengja vitnisburð
þeirra um geðbilun ráðherrans,
eins og allra annara andstæðinga
hans. Og því miður verður ekki
varist þeim ægilega grun, að
læknastéttin eigi verulegan þátt í
því, að riddaranum fi'á Nýja-
MaS hinnl gömlu, viöurkendu
og ágsetu gæðaröru.
Herkules þakpappa
•em framkldd «r á varkumlöju
vorri „Dorthetsminde" frá >ví
1896 — þ. e. í 80 ár — hafa
nú veriS þaktir 1 DanznQrku og
e. 80 mfij. fermetra þaka.
Fæat alstaBar á taiaadl.
Hlutafélagifi
}m iiisens fMte
Kalvebodbrygge 2
Köbenhavn V.
Kleppi var svo hastarlega skákað
á dómsmálaráðherrann, í hróks-
valdi sérfræðinnar.
Þingmenn hins svonefnda
„Sjálfstæðisflokks“ hafa þvegið
hendur sínar af þessu máli — í
augsýn alþjóðar. En sá þvottur
hefir illa tekizt. Yfirlýsing þing-
mannanna er að öðrum þræðl
áfellisdómur um frumhlaup lækn-
isins að ráðsherranum, en að hin-
um þræðinum samþykkt á gerð-
um læknisins og olbogaskot til
ráðherrans. Eins og von er til,
hefir ekki tekist að tvinna saman
þessa þræði, svo vel fari. Þing-
mennirnir telja sem sé lækninum
hafa verið „rétt og skylt“, að
skýra „forsætisráðherra og for-
seta sameinaðs Alþingis“ frá
grun sínum um geðbilun ráðherr-
ans. En jafnframt telja þeir
„mjög æskilegt vegna sóma þjóð-
arinnar ... að álit læknisins hefði
ekki þurft að verða að blaðamáli“
og saka ráðherrann um, að hafa
gjort málið opinbert.
Annaðhvort hefir nú læknirínn
gjört það, sem honum var „rétt
og skilt“ eða ekki. Hafi hann
gjört það eitt, sem honum var
„rétt og skylt“, getur það engin
vansæmd verið, hvorki fyrir
hann né þjóðina, þó að slíkt yrði
opinbert — nema því aðeins að
virðulegir þingmenn telji van-
sæmd í því að gjöra það, sem
„rétt er og skylt“. Hafi hann aft-
ur á móti gjört það, sem hvorki
var „rétt né skylt“, þá væri hon-
um — frá almennu sjónarmiði —
vansæind í því, og þjóðinni jafn-
vel líka.
Nú er með öllu ómögulegt, að
Alþingi gæti látið málið tíl sín
taka, án þess að það yrði opin-
bert, því vafalaust hefði þióðin
brátt tekið eftir því, af dóms-
málaráðsherrann hefði allt í einu
horfið af stjórnmálasviðinu. Hér
getur því ekki verið um að ræða
aðra hættu fyrir „sóma þjóðar-
innar“ en þá, sem stafa kynni af
framferði læknisins og samherja
hans. Og á dómsmálaráðherrann
enga sök á því.
Yíirlýsing þingmannanna er
því svo furðulega vanhugsuð og
óheilindaleg, að hún verður að
teljast „móðgun við þjóðina“.
En hvort sem þessir virðulegu
Alþingismenn eru alsaklausir af
frumhlaupi læknisins eða ekki, þá
verður ekki um það villst, að
flokksmenn þeirra eru hér að
verki. Og foringjarnir verða nauð-
ugir viljugir að njóta þeirra eða
gjalda, eftir því sem atvik standa
til.
Og ekki verður undan stýrt
þeim ægilega grun, að tillögu
læknisins um það, að Alþingi
fengi erlenda rannsókn á and-
legri heilbrigði dómsmálaráðherr-
ans, mundi hafa orðið betur tekið
af stjórn og þingi, en raun varð á,
ef ,,Sjálfstæðismennirnir“ hefðu
setið þar í meira hluta. Er við-
horf þeirra í þessu máli til marks
um það, hversu vel hið virðulega
nafn hæfir flokknum, og hversu
mikið öryggi sjálfstæði þjóðarinn-
ar er að öflum þeim, sem í hon-
um starfa.
I þessum síðasta þætti heflr
baráttan við Jónas náð hámarki
— í skammsýni eða blindri
ósvífni, þar sem jöfnum höndum
er vegið að almennum mannrétt-
indum, sjálfræði Alþingis og
sjálfstæði þjóðarinnar. Og menn-
irnir, sem fremja þessa óhæfu
og mæla bót, kalla sig „frjáls-
lynda“ og „Sj álfstæðismenn", og
þykjast vilja koma í veg fyrír
það, að dómsmálaráðherrann
vinni sjálfum sér eða þjóðinni
tjón.
Vafalaust fjölgar mjög þeim
mönnum, sem sjá og skilja, með
hverjum endemum íhaldsliðið í
landinu háir baráttuna við Jónas
og andstæðinga íhaldsins yfir-
leitt, hvort sem þeir kallast
Framsóknarmenn eða Jafnaðar-
menn. Vafalaust kemur ýmsum í
hug, að þessi vitfirringslega bar-
átta beri ekki vott um andlega
heilbrigði, hvort sem litið er á
hina vitsmunalegu eða siðferðis-
legu hlið.
En hversu ægilegan grun, sem
andstæðingar íhaldsins kunna að
ala um andlega vanheilsu í liði
þess, verður að krefjast þess, að
þeir haldi hlífiskildi yfir mann-
réttindum allra jafnt, og hafi
manndóm og hugrekki til að bíða
eftir dómi reynslunnar og sögunn-
ar um það, hverjir samtíðar-
mannanna skuli teljast brjálaðir
og hverjir ekki, þegar öll kurl
koma til grafar. K. F.
Ritstjóri: Gísli Guðmnndsson,
Hólatorgi 2. Slmi 1245.
Prentsmiðjan Acta.