Nýtt land-frjáls þjóð - 17.01.1969, Blaðsíða 1

LAND
FRJÁLS ÞJÖÐ_
MÁLSVARI VERKALÝÐSHRE YFINGAR OG VINSTRI STEFNU
9
1. tbl. 17. janúar 1969. 1. árg.
Síðustu f réttir
Þegar blaðið fór í prentnn
var talið líklegt að undirritað
yrði sd. í dag samkomulag milli
ríkisstjómarinnar, atvmnurek-
enda og A.S.Í. Kveður það á um
að komið verði upp atvinnu-
nefndum í öllum kjördæmum,
undir stjóm Atvinnumálanefnd
ar, er fái 300 millj. kr. til ráð-
stöfunar. Þá gefur rstj. fyririseit
um að aukið verði framlag til
Byggingasjóðs og rekstrarlán til
atvinnufyrirtækja stóraukin.
> n ... „J
NÝTT
Til þess að
bót á atvinnuleysinu þarf
„STÓRFÉ það dugir ei minna”
niiiiitiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiitfiiiiiiiuiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiJL
Forsíðuleiðari
| Um tvennt að velja |
Eftir Björn Jónsson
Hverju mannsbarni er nú orðið ljóst, að gengisfellingin I
1 mikla í nóvember sl., sem ríkisstjórnin fullyrti að mundi \
I skapa atvinnuvegunum traustan starfsgrundvöll og í kjöl- I
| far þess færa vinnustéttunum atvinnuöryggi, hefur í fram- I
§ kvæmd leitt til þveröfugrar áttar. f stað stöðugrar og nægr- j
= ar atvinnu, sem Alþýðuflckkuriiui boðaði á flokksþingi sem |
i grundvallarskiiyrði fyrir áframhaldandi stjórnarsamstarfi |
: við Sjálfstæðisflokkinn og foringjar hins síðartalda hafa í
= við hvert tækifæri geypað um sem sitt helgasta baráttumál, |
| hefur þjóðin fengið yfir sig slíkt atvinnuleysi að þess eru i
i engin dæmi síðan á kreppuárunum á f jórða tugi aldarinnar. |
= Á hverjum degi bætast tugir og jafnvel hundruð verkafólks i
i úr flestum starfsgreinum í atvinnuleysingjahópinn og er i
i nú ekki ofáætlað að heildartala atvinnulausra sé á fimmta \
I þúsundinu. i
Þótt svo hörmulega sé komið fer því þó fjarri að nokkrar |
i líkur séu til að hér verði á stórbreytingar til batnaðar í §
I náinni framtíð að óbreyttri stefnu ríkisstjómarinnar og Í
i þeirra skólaspeki hennar, sem hún sækir öll ráð til varðandi |
i aðgerðir í efnahagsmálum og stjórn peningamála. Sú stefna \
i byggir öðru fremur á því að „Ieysa“ vandamál utanríkis- §
í viðskipta þjóðarinnar einhliða með neikvæðum aðgerðum, f
i allsherjarsamdrætti í neyzlu, hrapandi kaupmætti verka- I
= manna og þarafleiðandi stórfelldum samdrætti í innflutn- |
I ingi. f samræmi við þessa stefnu þverskallast „sérfræðing- i
Framhald á bls. 2. i
Atvinnuleysið á íslandi í dag
er sök ríkisstjórnarinnar og sér
fræðinga hennar. Það stafar
hvorki af verðhruni afurða er-
lendis, minnkandi afla, eða erf-
iðu árferði. Það er bein afleið-
ing síðustu efnahagsráðstafana.
í kjölfar gengislækkunarinnar
þurfti atvinnureksturinn á stór-
auknu rekstrarfé að halda til
að mæta þeim kostnaði sem
100% hækkun erlends gjaldeyris
á einu ári hefur í för með sér.
Það rekstursfé fær hann ekki
og er þá nauðugur einn kostur
að draga saman seglin, minnka
framleiðsluna og segja upp
verkafólki. Og sá samdráttur er
takmark rif'isstjórnarinnar og
sérfræðinga hennar. Hann er ó-
lijákvæmilegur þáttur í þeirra
„Iausn“ á efnahagsvandanum.
Með peningalegum ráðstöfunum
á að skapa þann samdrátt sem
nægi til almennrar neyzluskerð
ingar, sem aftur á að draga úr
innflutningnum og rétta við
greiðsluhallann við útlönd.
Það er yfirveguð og þrauthugs
uð stefna ríkisstjórnarinnar og
sérfræðinga hennar, að bæði
fólk og atvinnuvegir svelti, þar
til því takmarki er náð.
ÁLYKTANIR ASÍ-ÞINGS
Ríkisstjómin ber alla sök á
vandamum. Það er hennar að
leysa hann.
Framh. á bls. 2.
jiiiiftiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiMiiitHtiiiiimiiiiititfttirauuwiuuuiiiiimwtiiuiiinmiuMiunttJiiitiiiiHiiiHiiiiiiiiimH
ÁVARP
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiimniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiii)
Blaðið, sem í dag hefur göngu sína, og hlotið hefur nafh- 3
ið Nýtt land — Frjáls þjóð, boðaði komu sína í seinasta |
tölublaði Frjálsrar þjóðar, og vísum vér til þeirra upplýs- |
inga, er þar birtust.
Með tilkomu nýrra manna í „Hlutafélagið Huginn“, er |
útgáfu blaðsins komið á nýjan og breiðari grundvöll.
Ekki þurfa menn að renna blint í sjó um það, hver verði 1
meginstefna þess blaðs, sem tekur í arf varðstöðu í þjóð- |
frelsismálum íslendinga, færist það í fang að sameina |
sundruð öfl vinstri hreyfimgar í landinu og verður m. a. |
málgagn þrautreyndra forustumanna í verkalýðshreyfingu I
og þjóðmálabaráttu, eins og Bjöms Jónssonar og Hannibals §
Valdimarssonar. Þessa menn er a. m. k. óþarft að kynna |
íslenzkum blaðalesendum, enda verður það ekki gert í |
þessum ávarpsorðum.
Vinstri menn á íslandi hafa lengi þráð að geta tekið f
höndum saman til myndunar sterku og áhrifaríku þjóð- 1
félagsafli, en til þessa hafa allar slíkar tilraunir misheppn- |
azt. Og sjaldan eða aldrei hafa menn virzt fjarlægari því I
takmarki en einmitt nú.
Ófarsæl ofstækisöfl hafa gengið af Alþýðubandalaginu |
dauðu, og er liðskostur þess nú a. m. k. klofinn í þrjá hluta. |
Alþýðuflokkurinn hefur í heilan áratug kosið sér sam- 1
fylgd með íhaldsöflunum, og sjást þess engin merki, að |
þau ástbönd slitni í bráð.
Og þótt Framsóknarflokkurinn sé harður í stjórnarand- |
stöðu, telja menn sig hafa af því margfalda reynslu, að |
honum sé síður en svo fulltreystandi til að framfylgja svo |
= Framh. a bls. 2.
riiiiiiiiiiMitiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiimiiiiiiiiitiiiiiiiiHiiiiiHiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiimiiiiiiiifimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Hver vill skælast út á sjó
fyrir 8-10 þúsund kr. á mánuði
Samningarnir snúast um það, hvort eigi að manna
flotann eða ekki, segir Tryggvi Helgason í viðtali
við blaðið
„Án verulegrar kjarabótar sem
geri mönnum kleift að fram-
fleyta fjölskyldu af tekjum sín-
um. má búast við að stór hluti
sjómannastéttarinnar gefizt
upp, taki pokann sinn og fari
í land. Það lifir enginn af þeim
9—10 þús. krónum sem kaup-
tryggingin gerir nú að frádregn
um fæðiskostnaði. Og það Iifir
enginn í ár af hátekjunum frá
því í hitteðfyrra.“
Þannig fórust Tryggva Helga-
syni form. Sjómannafélags Ak-
ureyrar orð, er við hittum hann
að máli, en hann er einn af
samningamönnum sjómanna.
Við hófum viðtalið með því
að spyrja Tryggva:
Sp.: Hvernig hafa kjör báta-
sjómanna verið undanfarin ár?
Þar hefur í sem fæstum orð-
um sagt verið um algert hrun að
ræða hjá þeim hluta flotans,
sem hefur stundað síldveiðar. Á
öðrum veiðum hofur naumast
verið um nokkur uppgrip að
ræða, en þó hefur ástandið þar
versnað líka með minnkandi afla
magni og lækkandi verðlagi.
Sem dæmi um þetta má nefna,
að árið 1966 var hásetahlutur á
einum síldveiðibátanna 352 þús.
kr., en fór niður í 197 þús. kr.
árið 1967 — og þá þurftu þeir
að borga skattana af hátekjun-
um árið áður — og svo alveg í
botn á sl. ári, þá fékkst bara
tryggingin, ca 140 þús. kr. yfir
árið — sem að frádregnu fæði
gerir lítið yfir 80 þús. kr. Nú
má heita að mikill hluti stéttar-
innar sé á föstum launum —
tryggingunni — og þá kemur
berlega í ljós hvað hún er óhæfi
lega lág.
Sp.: Hverjar eru meginkröfur
sjómanna, Tryggvi?
Meginkröfur sjómannaerutvær
og gætu varla verið einfaldari:
1. Frítt fæði um borð.
2. Aðild bátasjómanna að líf-
eyrissjóði togaramanna og far-
manna.
Sp.: Hvers vegna kusuð þið
heldur að setja kröfurnar fram
í þessu formi fremur en
taka upp slaginn gegn Iögþving-
aðri lækkun aflahluta?
í fyrsta lagi vegna þess, að
þegar meiri hluti bátaflotans er
kominn á fast kaup — trygg-
inguna — hefur aflaprósentan
minna að segja heldur en þegar
vel veiðist.
í öðru lagi þá verður hins veg-
Tryggvi Helgason
ar fæðið tilfinnanleg tekjuskerð
ing, gleypir upp allt of stóran
hlut þessara lægri tekna.
í þriðja lagi; togaramenn og
Framhald á bls. 9.