Alþýðublaðið - 28.03.1947, Blaðsíða 3

Föstudagur, 28. marz 1947.
ALÞVÐUBLAÐIÐ
I. Meginávírðingar kommúnista
Starfandi hefur verið í vetur máifunda- og fræðsluflokkur
á vegum FUJ í Reykjavík, og taka 23 félagar þátt í þess-
ari starfsemi félagsins. Leiðbeinandi er Hamnibal Valdi-
marsson alþingismaður. Myndn var tekin á fundi flokks-
ins fyrir skömrnu, en þar flutti Haraldur Guðrnundsson
erindi um almannatryggingarnar.
í JANÚAR 1943 sendi
stjórn Ungmennafélags
Reykjavíkur flestum æsku-
lýðsfélögunum i bænum
foréf og boðaði fulltrúa frá
þeim á sinn fund til við-
ræðna um foyggingu æsku-
lýðshallar fyrir höfuðstað-
inn. Pólitisku æskulýðsfé-
lögin i foænum voru þó strax
undanskilin í þeim viðræð-
um.
Með foréfi þessu hófst
raunverulega fyrsti undir-
búningur þessa menningar-
rnáls, og má segja, að UMFR
hafi átt frumkvæðið að þvi,
en ininan þess félags hreyfði
þvi máli fyrstur Aðalsteinn
heitinn Sigmundsson kenn-
ari.
Næsta skref í málinu var
það, að æskulýðsfélögin kusu
sér nefnd, sem gera átti áætl-
anir um stærð og kostnað
hallarinnar og koma fram
sem réttur aðili við hið op-
infoera.
Eftir þessa nefnd liggur
ýtarleg greinargerð og áætl-
un um fyrirkomulag og
kosnað kallarinnar, svo sem
byggingarkostnað og stærð.
En ekki er vitað, að hún
hafi áorkað rneiru, að minn-
sta kosti situr allt við það
sama ogl árið 1943, 'þegar
hafizt var handa. Annars
liggja engar skýrslur fyrir
um gang málsins. og væri
mjög æskilegt, að þeir aðilar,
sem með rnálið fó;ru, og þá
ekki hvað sízt nefndin,
skýrðu frá gangi þess opin-
berlega. Sá, Sem þesgar línur
ritar, lítur þannig á, að
æskulýðshalliarmálið sé ekki
einkamál iþróttafélaganna,
heldur menningar- og þjóð-
þrifamál reykvískrar æsku,
sem hafi rétt til þass. :að
fylgjast með hvernig uríriið
sé að málurn hennar af þeim
aðilum, sem tekizt hafa á
hehdur að gera það.
Féíl^g ■ ungra jaf.naðar-
manna í Pi,e.ýkjavík • '‘héfur,:
reynt að fylgjast með ^ahgi
máísins frá upþhafi i eins og
•þaS hefur haft áoéíöðu, til
sem áhorfandi og eindreginn
fylgjandi þessa óúmdeíida
ihenningarmáls rev kviskrar
æsku.
Þegar það var sjáanlegt,
að óheillavænleg kyrrstaða
var komin á framgang máls-
ins, skrifaði stjórn F.U.J.
■þann 5. febr. 1947 10 æsku-
lýðsfélögum í Reykjavík
bréf og boðaði til sameigin
legs fundar um æskulýðs-
hallarmálið; fyrst og fremst
í þeim tilgangi að komast
fyrir um það hjá þeim fé-
lögum, sem að málinu stóðu,
hver væri gangur málsins
og hvað orsakaði kyrrstöðu
þess.
Sex fulltrúa komu frá eft-
irtöldum féiögum: UMFR,
Ármanni, Val, Heimdalli,
Æ.F.R. og F.U.F.
Félögiin, sem ekki sendu
fulltrúa, en var sent bréf,
voru þessi: K.R., Í.R., Vík-
ingur og Fram; en frá Fram
bárust þau skilaboð. að bréf-
ið hefði komið of seint til
þess að þeir gætu sent. fuli-
trúa á fundinn, en óskuðu
þess, að verða boðaðir á
framhaldsumræður, ef. frarn
fæx-u.
Á þessum fundi, sem hald-
inn var laugardaginn 15.
febr., urðu miklar umræður,
og voru menn ekki á eitt
sáttir, cg eftir þeim upplýs-
ingum, sem fram komu frá
einum fultrúanna um gang
málsins frá upphafi, verður
að telja það óhjákvæmilegt,
að málið verði tekið upp að
nýju og ibyrjað á foyrjunieni.
Kemur þar margt til, .t. d.
verður áætlun sú, er nefndin
hafði samið um stærð og
kostnað hallarinnar, að telj-
ast úrelt, þótt ekki séu liðin
nema tæp þrjú ár frá samn-
ingu hennar. Ailur bygging-
arkostnaður hefur stórum
aukizt, svo iað fjárhag'sásetl-
unin myndi þar skammt
hrokkva. Auk þess er . þáð
skoðun margra, að áætluð
stærð byggingarinnar feli í
sér litla framsýni með tilliti
tii þeirrar öru fólksaukning-
ar, sem er árlega i Keykja-
vík.
Þó ,að það, sem að framan
er íalið, gefi' fulla ástæðu til
Iþéss, ap. ináh^verði tekið upp
rrá byrjun. þá er það ekki
,síður ,'auðsynjegt vegna þessf
að‘fram hefftr komið aúgljðs
skoðanamunur miili æskú-
lýðsfélaganna um mörg' veiga
niikil1 eírioi í sambandi vlð
rekstur hallarinnar, sem
nauðsyniegt verður að telj-
Framhald á 7. síðu.
TIL ÞESSA eiga rót sína að
rekja tvær meginávirðingar
kommúnista frá sjónarmáði
Alþýðuf lokksins.
í fyrsta lagi: Hin blinda
og algerlega gagnrýnilausa
dýrkun á öllu, seín kemur frá
Rússlandi, og bókstafstrú
þeirra á það, að þar hafi ver-
ið fundið þjóðskipulag, sem
hægt sé að koma á alls stað-
ar. Með allri virðingu fyrir
afrekum Sovétríkjanna og í
fullri viðurkenningu þess, að
Rússar verða að leysa vanda-
málin út frá sínum forsend-
um, verðum við að halda því
fram, að vandamál Rússa eru
ekki vandamál okkar og úr-
ræði þeirra til lausnar á þeirn
ekki úrræði okkar og að við
munum snúast gegn sér-
hverri tilraun til þess að
gera land okkar að hjálendu
í stjórnmála- eða menningar-
tilliti.
í öðru lagi, og er hér í
rauninni um að ræða afleið-
ingu þess, sem rætt var að
framan: Afstaða þeirra til
lýðræðisins og hugsjóna þess.
Kommúnistar eru loðnir og
óáreiðanlegir og mæla tveim
tungum, þegar um það er að
ræða að játa lýðræðinu holl-
ustu. Hver var afstaða þeirra
til Þýzkalands nazismans,
meðan þýzk-rússneski griða-
sáttmálinn*var í gildi? Hver
mun afstaða þeirra verða,. ef
einn góðan veðurdag gellur
heróp gegn lýðiræðinu frá
nýju alþjóðasambandi komm
únista?
Nú játa leiðtogar kom’mún
ista fylgi sitt við lýðræðið
með vörunum, en eiga þeir
heimtingu á, að við trúum
þejm umsvifalaust? Það eru
þó lærifeður þeirra, sem sett
hafa fram napra kenningu
um yfirdrepsskap, slægð og,
blekkingu seni tæki í hinni
byltingarsinnuðu baráttu
fyrir því að éyða hinu borg-
aralfega lýðræði með því að
ráðást á það með þess eigin
vopnum. Sjáið? hvað Lenin
sjálfur segir um' þetta.
1917 gaf hann ut bók sính
„Ríki og bylting“ og réðst
þar með háði og spotti á
,,hægrikredduna“, tækifæris
sinnana, hina smáhorgaralegu'
skósveina auðvaldsins, sem
kalli sig sósíalista, en skorti
hugarfar . býltingarmanns-
ins. 1920 ’skrifaði hann svo
aðra hók, „Róttækin barna-
S j údómur kommúnismans“.
og sneri .hann sér þar'með
sö.mu fyrirlitningu gegn
„vinstrikreddunni". Með því
átti hann við stefnir innan
kommúnistaflokka ýmissa
landa í þá átt, að'heiðarleg-
um kommúnista væri aðeins
ein leið fær, leið byltingar-
innar, og að hann ætti þess
vegna ekki að flekka sig á að
taka þátt í þeim samskiptum
flokka, samkomulagsumleit-
unum og málamiðlunum, sem
óhjákvæmilegar eru í þing-
ræðisskipulagi?
Lenin hæðist að þessum
barnalegu réttti'únaðarfflönn
um og telur þá óþroskaða og
fávísa. Þeir kunni ekki að
beita herbrögðum, skilji ekki,
að undir vissum kringum-
stæðum geti verið hyggilegt
að berjast gegn óvininum,
hinu borgaralega þjóðfélagi,
með þess eigin vopnum og
vinna þannig í herbúðum
sjálfs þingræðisins að því að
koma því á kné. Undirstaða
kenndngar Lenins er þessi:
Þið eigið að vera saklausir
sem dúfur og slægir sem
nöðrur! Þið eigið að vera þing
ræðis- og lýðræðissinnar,
þegar þið getið á þann hátt
grafið undan borgaralegu
þingræði og borgaralegu lýð-
ræði yfirleitt!
„Allir sjá“, segix' Lenin,
„að það væri heimskulegt,
jafnvel glæpsamlegt, ef her
leitaðist ekki við að læra að
beita öllum þeim vopnateg-
undum, öllum baráttutækj-
um: og baráttuaðferðum, sem
óvinurinn notar eða getur
notað. En í stjórnmálum á
þetta enn frekar við en í hern
aði.....Óreyndir byltingar-
menn álíta oft, að löglegar
baráttuaðíerðir séu tækifær-
issinnaðar, «if því að borgara
stéttin hafi á þessu sviði
(einkum á ;/rólegum“, en ekki
byltingartímum) oft og ein-
a.tt dregið verkamenn á tálar
og blekkt þá. Ólögíegar bar-
áttuaðferðir álíta þeir afíuir
á móti býltingarsinnaðar. En
þeir byltingarsinnar, sem
geta ekki tengt ólöglegar bai--
áttuaðfei'ðir öiliun löglegum
baráttuaðferðum, eru lélegir
byltingarmenn. Það er lítiill
vandi að vera byltingarmað-
ur, þegar byltingin er hafin,
þegar hún hefur brotizt út og
hvert mannsbarn fylkir sér
um hana. . . . - Miklu vanda-
samara — og miklu mikils-
verðara — er að vera bylting
armaður, þegar skilyirði
hreinnar og beinnar, raun-
vei'ulega byltingai’sinnaíirai’
fjöldabaráttu er ekki ennþá
fyi’ir hendi, og'að geta bar-
izt fyrir hagsmunum bylting-
arinnar . . . í stofnunum, sem
eru ekki byltingarsinnaðar,
jafixvel beinlínis afturhalds-
samar". (Lenin: Róttækin,
barnasjúkdómur kemmúii-'
ismans, Moskva 1933, bls 74
—75).
Á öðrum stað í sönxu bók
(bls. 12) segir, að hinar „aft-
urhaldssömu stofnanir“, sem
hér sé um að iræða, séu löggjaf
ar þingin og stéttarsamvinnu
°g tryggingarfélög. Það sé
um að gera, að kommúnistair
smjúgi alls staðar inn til þess
að undirbúa byltinguna, þeg
ar hennar tími sé kominn, á
löglegan hátt. Það megi gera
bandalag við Alþýðuflokk-
ana, en aðeins til þess að blása
að glæðum andstæðnanna í
hinu borgaralega þjóðfélagi
og flýta . fyrir gjaldþroti
þeirra.
„Að gera sér grein fyrir
þessu, að ákvarða, hvenær sú
fylling tírnans sé komin, er
hinii’ óhjákvæmilegu árekstr
ar verða milli þessara ,,vina“,
ái’ekstrar, sem veikja og buga
alla þessa „vini“ í samein-
ingu, það er allur vandinn, í
því er fólgið hlutverk þess
kommúnista, sem vill ekki
láta sér nægja að vera sann-
ur, trúir og tryggur áróðurs-
maður, heldur einnig raun-
hæfur leiðtogi fjöldans í .bylt
ingunni. Það vei'ður að sam-
Framhald á 7. síðu.
Fréttir írá féSögum.
AÐALFUNDUR Félags unga
jafnaðarmanna á Akranesi var
haldinn í janúar s. 1.
í stjórn voru kjörnir: Formað
ur Oddur Elli Ásgrímsson, ritari
Guðjón Finnbogason, gjaldkéri
Karl Ásgrímsson, vai’aformaður
ísak Eyleifsson og fjármálarit-
ari Arnor Ólafsson.
Varastjórn skipa: Sigurður
Elíasson og Elías Þórðarson.
F. U. J. á Akranesi var stofn
að í janúar 1946 með um 30
stofnendum, en nú eru í íélag-
inu um 60 meðlimir, sem sýnir
þá öru* fylgisaukningu sem Al-
þýðuflokkurinn á að fagna með
al unga fólksins .á Akranesi, svp
sem víðast hvar ánnars staðar á
landinu.
*
FÉLAG UNGRA JAFNAÐ-
ARMANNÁ á Akúreýri Ixéít að-
alfunii sinn 4. rnárz.‘Fráfafancli
formaður Guðmundur Mikáels-'
son baðs,t undan 'endxirkosnihgu
í formannssæti, en í hans stað
vár Þorsteinn Svanlaugsson kos-,
inn formaður.
Auk Þorsteins Svanlaugsson-
ar skipa stjórnina þessir menn:
Mikael Sigux'ðsson, varaform.
Tryggvi Sæmundsson, ritgri,
Gxxðm, Mik.aeÍSsón, gjaldko'ri,
Þorvaidúr .Jónsson, meðstj.
Varastjórn:
Árni Magnússon, Jóhannes
Júlíusson, Kolþéinn Helgason.
Endui’skoðendur: Hjöi'leifur
HafljSason, Jón Sjgurðsson. Trún
áðái’mannaráð;' í’áuk aðalstjórn-
ar: Stefán Þorsteinsson, Baldur
Aspar, Björn Sigurðssbn, Gunn-
ai' Steindórsson.