Alþýðublaðið - 28.03.1947, Blaðsíða 6

6
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Föstudagur, 28. marz 1947
æ nýja biö æ 38 GASV3LA BfÖ æ
Frumskógar- Dalur örlaganna
droltningin (The Valley of Decision)
(Jungle Queen) Stórfengleg Metro Gold
Æævintýrarík og spenn- wyn Mayer kvikmynd,
andi myndi í tveimur kölf gerð eftir skáldsögu Mar-1
um. Aðalhlutverk: cia Davenpart.
Aðalhlutverkin leika:
Edward Norris. | GREER GARSON
Ruth Roman. Eddie Quillan. Fyrri kaflinn sýndur í dag, kl. 5, 7 og 9. GREGORY PECK Donald Crisp Linoel Barrymore
Bönnuð börnum yngri en 16 ára. 1 Sýnd kl. 5 og 9.
88 BÆJABBI® 88 ® TJABNAHBfÖ 88
Hafmarfirði Klukkan kallar
(For Whom the Bell Tolls)
í biðsai dauðans Stórmynd í eðlilegum lit- um
(I dödens vantrum) Ingrid Bergman Gary Cooper
Sænsk mynd eftir sam- Bönnuð innan 16 ára
nefndri skáldsögu Sven Sýnd kl. 9.
Stolpe. r - ,
Viveea Lindfors á sjé og landi
Hasse Ekman (Tars and Spars).
Sýnd ld. 9. Síðasta^sinn. Amerísk músik- og gaman mynd.
Bönnuð börnum innan 16 Janet Blair
ára. Alfred Drake Marc Platt
Sími 9184. Sýning kl. 5«og 7.
i
Féiagslíf
Páskavikan að Kolviðarlióli
Þeir I.K.-ingar sem aetla að
Kolviðarhóli um páskana til-
kynni þáítöku í IR-húsið í
kvöld (föstud). kl. 7—9 e. h.
Þeir sem fengu lánaðan
mat á Kolviðarhóli um sein-
usíu helgi eru vinsamlega
heðnir að greiða í kvöld
(föstud) kl. 7—9 á skrifstof-
unni í'IR-húsinu.
Nefndin.
ÍR. SkíðaferSir að Kolvið-
arhóli. á morgun (laugarda)
kl. 2 og 8, og á sunnudags-
morgun kl. 9. Farmiðar og
gisting verða seld í ÍR.-húsinu
frá kl. 8—9 í kvöld.
, Farið verður frá Varðarhús
inu.
Skíðamót Reykjavíkur.
heldur áfram að Kolviðarhól
n.k. sunnudag.
Kl. 11 f. h. Stökk karla A,
B og yngri kl. kl. 2 e. h. brun
kvenna A, B og C flokkur, kl.
4 e. h. ganga karla A, B og
yngri kl.
-----— — œaBawa--'.- .—
Reykj avíkurstúkuf undur
verður í kvöld. Deildar-
forseti italar um dáins
manns drauma. Geistir eru
velkomni».
svipinn yfir því að Albert
skyldi halda það. „Líttu á
Fríðu“ — Stúlkan var í nánd
og ósjálfrátt varð honum lit-
ið á Ijóta, sviplausa andlits-
drættina.
„Ég hef haft hana hjá mér,
þó að hún hafi eignast óskil-
getið barn fyrir tveimur ár-
um. -— Hversvegna eruð þér
svona hneykslaður á svipinn?
Finnst yður það svona ákaf-
lega ósiðlegt?“
„Nei allstí *ékki“, svaraði
hann ákafur. ,;Það er bara —
ég varð svo undrandi — ég
gat ekki hugsað mér að
svona manneskja gæti átt
nokkur ástarævintýri — já
afsakið að ég segi það!“
Melania yppti öxlum.
„Smekkur karlmannanna er
nú heil saga fyrir sig“, sagði
hún léttilega. „Náunginn
stakk auðvitað af með allt
sem hún, hafði sparað sam-
an og skildi hann eftir í
skömminni. Nú elskar hún
mig eins og rakki.“
Hún hafði fylgt honum út
í forstofuna og þegar hann
þakkaði fyrir sig tók hún lít-
inn böggul sem lá tilbúinn á
stól og stakk honum í vasa
hans.
„Mér fannst synd að
skemma allt brauðið sem
varð afgangs", sagði hún
brosandi. „Það mun áreiðan-
lega verða jafngott í morg-
unmatinn."
VI.
Fritz frænd'i hlustaði með
mestu þolinmæði á frásögn
Alberts og var augsýnilega
ánægður. „Það er ágætt að
þú kemur innan um fólk við
við“, sagði hann.“ Þú getur
skilið að ég vil gjarnan koma
til frú Simarck seinna.“
En Marta var á annarri
skoðun. ,Heyrðu mig Albert',
sagði hún. „Haltu þér í mátu-
legri fjarlægð frá þessafi
konu! Fyrir mér mátí þú
heirnsækja hana einu sinni í
viku í mesta lagi tvisvar —
en farðu eins óreglulega og
þú getur og eins og af tilvilj-
un. Ef þú ert með henni tvo
daga í röð endar það með því
að þú verður að sýna henni
læknisvottorð til að geta feúg
ið að vera einn nokkurn dag.“
Albert hló. „Iiversvegna í
ósköpunum ætti hún að'hafa
nokkurn áhuga dyrir mér,“
sagði hann. „Hún þekkir
fjöldann allan af merkisfólki,
bankastjóra og háskóladós-
enta, — hún á mág sem er
milljónamæringur —“
Þegar hann kom heim um
kvöldið fann hann bréf frá
Melaníu. „Komið og borðið
með mér miðdagsmat á morg
un! Ég hef dálítið milvægt að
segja yður.“
Auðvitað fór hann. Hún
skýrði honum sigrihrósandi
frá, að hún hefði náð í tvo
aðgöngumiða á síðasta réttar
fundinn í máli Spenglers. Al-
bert yrði, að koma með svo
að þau að minnsta kosti gætu
heyrt til hins fræga verjanda,
Grimms lögræðings.
Hann hafði mesta löngun
til að segja nei. Það var laug-
ardagur daginn eftir, og hann
hafði ákveðið að fara út að
ganga með Stefáni, Franzi og
Emmy. Innst inni hafði hann
vonað, að hann myndi kynn-
ast Emmy betur þennan dag,
og þar að auki myndi hann
eyðileggja ánægjuna fyrir
hinum ef hann svikist um
að koma og þau yrðu bara
þrjú. Á hfimr bóginn fann
hann, að Melanía myndi
verða stórmóðguð, ef hann
hafnaði boðinu. Hún var á-
kaflega hreykin að hafa náð
í miðana. Allur bærinn barð-
ist um að vera viðstaddur
þetta hneykslismál.
Kannske gæti hann slegið
tvær flugur í einu höggi
hugsaði hann. Þau hin gætu
farið á undan, og svo gæti
hann komið á eftir, þegar rétt
inum væri lokið.
Iíánn hélt því yrði lokið
klukkan firhm, en klukkan
varð sex, og Grimm hélt á-
fram að tala, hún varð sjö og
opinberi ákærandinn svaraði,
klukkan átta íók Grimm orð
ið aftur og fyrst kl'. hálf níu
(fór kviðdómendurnir að tala
saman um dóminn.
„Við skulum fara eitthvað
9g fá okkur að borða“, sagði
Melanía „þá getum við kom-
ið aftur og heyrt dómsúrskurð
inn.“
Hotnum fannst hann ekki
aflmennilega geta látið hana
fara eina á veitingahús, þess-
vegna sagði hann með „á-
nægju“ um leið og hann
reyndi að reikna út, hvort
hann væri með svo mikið á
sér að það væri nægilegt fyr-
ir íyo.
En það leit nú út fyrir, að
hún læsi hugsanir hans. Húnc
stakk upp á veitingahúsi, sem
lét lítið yfir sér og pantaði
bara eggjaköku og ölglas.
Það kom illa við Albert, að
hún varð að Sleppa öllum
sínum venjum, bara af þvi
hún vissi, hvað hann var fá-
tækur. í annað sinn las hún
hugsanir hans, og þegar hún
lagði frá sér matseðilinn
sagði hún. „Nú megið þér
ekki halda að ég hafi farið
hingað yðar vegna. Ef satt
skal segja hef ég varla mat-
arlyst eftir þetta hræðilega
mál, og mér þykir alltaf svo
gott öl.“
Bæði voru í undarlega æstu
skapi. Órólegt andrúmsloft
réttarsalsins hafði haft áhrif
á þau. Þau voru ekki lengur
bara forvitnir áheyrendur
þau fylgdust með málinu af
lífi og sál. Þau gátu ekki tal-
að um neitt annað.
Melanía kenndi mest í
brjósti um móður þeirrar
dauðu. Hún sat í réttarsaln-
um hjúpuð svartri blæju. Hún
var eitt af aðalvitnum ákær-
andans, því að hún hafði
sagt frá því, að dóttir sín
hefði verið mjög. vansæl í
hjónabandinu. Spengler væri
sjúklega afbrýðissamur og
hefði oft komið af stað and-
styggilegum og æsandi á-
rekstrum milli þeirra.
En hvorki rök ákærandans
né óvinsamlegur hugur áheyr
endanna gat bifað samúð Al-
berts með þeim ákærða. Sjálf-
ÖRN: Hver veit nem,a ég geti vitið, an nú ertu búinn að gera CÝN: Ó, Örn, hver veit nema is frá Cyn?
dregið athygli þessa sjóskrímsl- það fokreltt. skrímslið hafi bara verið for-