Vísir - 31.10.1951, Blaðsíða 4

§
V I S I R
Miðvikudaginn 31. október 1951
D A G B L A Ð
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur Ingólfsstræti 3.
Dtgefandi: BLAÐADTGAFAN VISIR II.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 krónu.
Félagsprentsmiðjan hi.
ITmkiimri til sht*sazesíiustur
sewn veitist ehki í ht*úö.
r Landsfundui: SjáSfsiæðisflokksin.
| kvöld hefst hér í Reykjavík landsfimdur Sjálfstæðis-
I flokksins, liinn tíundi í röðinni. Margmenni verður þar
samankomið, á fimmta hundrað fulltrúar flokksins og
Irúnáðarmenn úr öllum hyggðarlögum og af öllum stétt-1
um, svo sem vera her um stærsta stjórnmálaflokk lands-|
jns, og jafnframt þann eina, sem fær er um að samræma
þarfir og áhugamál stétta og starfshópa þannig, að til
heilla horfi fyiir alþjóð.
, Það eru ávallt mikill viðburður í stjórnmálalífi Islend-
jnga, er landsfundur Sjálfstæðisflokksins kemur saman. Þá
er jafnan litið yfir farinn veg og skyggnzt um, stjórnmála-
yiðhorfið-rætt og stefna mörkuð, en jafnframt koma sam-
an fulltrúar flokksins alls Staðar að af landinu til þess að
xáða ráðum sínum, samræma átökin, sem fyrir hendi eru,
fylkja liði til nýrrar sóknar til hagsbóta fyrir land og lýð.
Á slíkum flokksfundi er vettvangur héilbrigðraf gagnrýni,
þar er tekin afstaða til þeirra viðhorfa, er skapazt hverju
sinni, og þar er einnig staður og stund til þess að treysta
'íylkinguna, en tímar þeir, er við nú lifum á, kfefjast sam-
heldni, cinúi’ðar og djörfungar, bæði á sviði hmanlands
mála og erlendra, og mörg verkefni bíða úrlausnar.
Hér inrtanlands ber að sjálfsögðu atvinnu- og viðskípta
málin hæst, en þar hfefir Sjálfstæðisflokkurinn forustuhlut-
yerki að gcgna nu ekki .síður en áður. öllum er ljóst, að
crfiðir tímar eru nú með þjóðinni og verða sjálfsagt fram-
undan, þótt ástæðulaust sé að láta svartsýni og dugleysi
ílraga úr ])jóðinni þrck og þor. Dýrtíð er mikil í landinu,
ieuda þótt við fáum ekki ráðið henni nema að litlu leyti,
vegna þeirra verðsveiflna, sem orðið hafa á erlendum mark-
s)ði og orsakað hefir stórfelldar og óviðráðanlegar verð-
hækkanir á ýmsum vörum. s
‘ Sjálfstæðisflokkurinn hefir staðið í fylkingarbrjósti
þeirra, sem berjast fyrir frjálsri verzlun í landinu, og vissu-
Jega 'hefir mikið áunnizt í þeim efnum, síðan síðasti lands-
fundur flokksins var lialdinn. Að vísu hafa pólitískir lið-
léttingar reynt að magna til andúðar gegn frjálsrí verzlun
í landinu, í trausti þess, að með því mætti villa alinenningi
sýn og hressa þar með upp á þverrandi fylgi lítils og van-
rnáttugs flokksl)rots, Alþýðuflokksins, sem nú virðist telja
það vænlegra til fylgisaukningar að keppa við erindreka
hinna erlcndu kúgunarstefnu í lýðskrumi og óraunhæfú
dckri. Bægslagangur Alþýðuflokksins gctur aldrei skaðað
Sjálfstæðisflokkinn, til þess eru innviðir hans of traustir
og stefnan of farsæl fyrir land og þjóð, og fátt bendir til,
að hinum rýra flokki kunni að aukast stundarfylgi.
Sjálfstæðisflokkurinn hefir einnig markað að verulegu
leyfi utanríkismálastefnu þjóðarinnar og telur sjálfsagt að
hafa samtöðu með vestrænum lýðræðisöflum gegn- hinni
‘austrænu kúgunarstefnu, til tryggingar íslenzku sjálfstæði
í nútíð og fi'amtíð. Þess vegna telur flokkurinn, að frelsi
landsins og sjálfstæði sé betur borgið í varnarbandalagi
Atlantshafsríkjanna, ásamt Norðmönnum, Dönum, Bret-
rnn og fleirum, er byggja vilja tilveru sína á lýðræðislegum
stjómarliáttum. Kommúnisfar heina að sjálfsögðu skeytum
'sínum að Sjálfstæðismönuum, ,þá rætt er um öryggismál
‘þjóðarinnar, og sýnir þáð út af fýrir sig, að stcfna í'lokks-
'ins er rétt og sú eina, sem sæmaiuli er l'jálsbörnum mönn-
um. „Þjóðernisáróður“ kommúnista er hlægilegur og um
leið brjóstumkennanlegur, en virðist eiga ininúkándi hljóm-
grunn meðal þjóðarinnar, sem smám saman er að komast að
raun um, að íslenzkir kommúnistar eru ckki frábrugðnir
‘kommúnistum annarra landa í þjónkun sinni við hið er-
lenda kúgunarvald, sem teygir hramminn um viða veröld.
A flokksþinginu verða ýmis merk mál rædd og álylct-
anir gerðar, sem márka stefnu flokksins og afstöðu til
þeirra mála, sem efst eru á baugi nú. Flokksþing þetta
mun vafalaust leiða i Ijós, að Sjálfstæðsflokkurinn stend-
ur enn sem fyrr föstum fótum í vitund þjóðarinnar sem
víðsýnn Hmbótaflokkur, sem berst fyrst og fremst fyrir
hagsmunum ajþjóðar, gegn erlendri kúgun og innlendum
blekkingum. , i.,.. ,-i
Ekki er hægt annað að
segja en höfuðstaðurinn hafi
upp á margskonar skemmt-
anir að bjóða nú að undan-
förnu. En óvenjulegust er þó
heimsókn sænska hringleika-
hússins, ,sem hingað er kom-
ið á vegum S.Í.BS. Leikur
jafnmargra tamdra rándýra
þykir óvenjulegur úti i heimi,
hvað þá hér þar sem margir
Islendinga munu eigi hafa lit-
ið slík dýr augum áður. 1
stuttu máli sagt er þetta sú
fjölbreyttasta sýning, sem hér
hefur sést. Ymis önnur.
skemmtiatriði en leikur dýr-|
anna eru sérstæð í sinni röð.o,
Má þar sérstaklega benda á
fótalist Will Carr. Leikur
hann mörgum kúlum og ten-
ingum í senn. Sama má segja
um loftköst amerískra fim-
leikamanna og saltvog.
Arabiskir fimleilcamenn sína
nýtt afbrigði af heljarstökk-
um, sem ég lief ekki séð aðra
leika. Þau stukku bæði ein-
stök og samanfléttuð, og var
það lokaatriði þeirra. Jafn-
vægislist Svíanna, Molliers,
á járnstöng var glæfraleg. Þá
voru skopleg atriði mörg.
Trúðarnir Edvardo og Grock
leika hvor á annan og hafa
báðir betur. Þeir veðja um,
hvort töfrabragð Edvardoss
heppnist og hækka alltaf veð-
málið um 5 krónur, sem þeir
leggja í hatt. Að lokum á
Edvardo ckki nema tíukróna
seðil og segist leggja 10
krónur í og taka 5 krónur
til haka. „Þá legg ég 5 krón-
ur 1 og tck 10 krónur til
baka“ segir Grock.
Danski íþróttamaðurin sýn-
ir skoplega fimleika og einn-
ig veltur á ýmsu hjá þeim
Paul Millieur og félögum þ.e.
þeir velta hver um annan
þveran. Líza og Lizetta sýna
loftlistir uppi í mæni hring-
leikahússins.
Dýrin ern skógarbirnir, fíll-
inn Baba, 10 ísbirnir og 4
ljón. Þótt bangsarnir séu
ekki l’imlega vaxnir, þá geta
þeir velt sér á tunnu, gengið
uppréttir, staupað sig af
flöslcustút, klifrað upp stiga
og brunað niður rennu á mag-
anum eins og krakkar á
barnaleikvelli. Manni yrði
ekki um sel að sjá tíil ísbirni
þramma í einu inn á sviðið
ef ekki væru járngrindur
settar upp á milli þeirra og
áhorfenda. Þá þakkar maður
líka sínum sæla að sitja réttn
megin við grindúrnar þegar
ljónin fjögur stokkva frám.
Af þeim er eitt gríðarmikið
karlljón og er ekki ofsögum
sagt af þvi, að það er tígu-
legast dýra. Um ljónin má
segja eins og í leikritinu
Dóra, að þau eru geigvænleg.
Kringill litli, liinn pólski,
flækist á milli aðstoðarmanna
á milli atriða. Aniiað eins
tækifæri, að sjá rándýr frá
Norðuríshafsströndum og
frumskógum Afríku, veitist
okkur ekki í bráð, enda var
aðsóknin mikil.
________Bv. B.
Persar selja olíu.
Teheran (UP). — Irans-
stjórn hefir gert fyrsta samn-
inginn um sölu á olíu frá
Abadan.
Er það stjórn nágranna-
ríkisins Afghanistans, sem
hefir gert samning um olíu-
kaup, en þess cr ekki getið,
live mikið það lcaupir, eða
hvernig olian verður flutt.
Vinnumaðor tví-
vesjis heiSraður.
Óvenjulegt afmæli á um
þessar mundii' Jón H. Bjöms-
son, vinnumaður á Hrófberg'i
í Hrófbergshreppi, Stranda-
sýslu.
Hefir liann um þessar
mundir verið hálfa öld vinnu-
maður og alltaf á sama heim-
ili.
Jón cr fæddur 2. febrúar
1886 og réðst vinnumaður að
Hrófbergi 15 ára unglingur.
Hefir hann jáfrian sýnt frá-
bæra trúmennsku í starfi.
Hefir hann aðallega stundað
fé, og er sagður afburðar
fjármaður. Húsmöðir Jóns
cr Ragnhildur Magnúsdóttir,
Þegar Jón hafði verið vinu-
maður 40 ár samfleytt á sama
heimili, gaf Búnaðaifélag Is-
lands honum heiðursgjöf,
silfurbúinn göngustaf. Nú
hefir félagið heiðrað sæmd-
armann þenna með nýrri
minningargjöf, tóbaksdósum
úr silfri, áletruðum, og mun
það nærri einsdæmi, að hjú
[jóti slík heiðurslaun tví-
vegis.
Sambandsráð ÍSÍ
á fundi þ. 3. nóv.
Sambandsráð Iþróttasam-
bands Islands kemur samam
til fundar 3. nóvember næst-
komandi í Félagsheimili K.R.
I sambandsráðinu eiga
sæti: Framkvæmdastjórn ISl,
formenn sérsambandanna og
■fulltrúar landshlutanna. Sam-
bandsráðið kemur saman
tvisvar á ári, og er þetta
annar fimdur þess á árinu,
en fyrsti fundur þcss síðan
Iþróttaþingið var lialdið í
sumar.
„Ferðalangur“, sem áður
hefir sent mér pistla, er enn
á ferðinni, en að þessu sinni
fjallar hann um póstmál.
Bréf hans í dag hljóðar svo:
'i'
Gamalt orðtæki segir „þetta
meg-a póstar liafa“ og er þá
jafnan um einhverja raun að
ræöa. ÁSur fyrr voru valdir
til póstþjónustu afburöa karl-
menni, sem ekki létu fjallvegi;
ófærö né aftaka veður vaxa sér
í augum. cnda komust þeir oft
í liann krappan á fjöllum uppi.
Bættar samgöngur hafa gert
starf póstanna auöveldara en
áöur, en þó er þess skanunt áð
minnast þegar tveir hestar
drukknuðu i póstferö austur í
ijökulsá í Lóni, en pósturinn
slapp við illan leik lifandi iá
land.
*
Hér í Reykjavík er starf
póstanna létt verk og næsta
auðvelt í samanburði við
þrekraunir gömlu póstanna
og hefir oft orðið misbrest-
ur á því, að þáð væri sóma-
samlega af hendi leyst.
Ekki alls fýrir löngu geröist
póstur einn sekur aö því, aö
skilja p'óstinii eftir xiti í skuröi
í stað þess aö skila honum til
réttra viðtakenda. l’óstur þessi
var ungur að árum eða aöeins
þrettán ára, en ekki réttlætir
það pósafgreiösluna heldur.
Tvennt er einkmn athyglis-
vert í þessu sambandi. Mimu
unglingar. ýfirleitt vera orönir
svo kulsælir, að þeim sé ofraun
að gariga íriflli lxúsa að 'hátist-
'íagi, og riiyndi það atmennt
fangaráö Jieirra, aö bregöast,
.alg.erlega skyklum sínmn ef þá
skyldi bita í fingurna.
í öðru lagi væri ffóðlegt
að vita eftir hvaða reglum
menn eru valdir til póstþjón-
ustu. Almenningur' á svo
mikið undir trúmennsbu
póstanna, að það verður að
teljast sanngirniskrafa, að
allt sé gert sem unnt er til
þess, að ekki sé hleypt alls
óhæfum mönnum að slíku
starfi. Baráttan um hverja
vinnandi hönd hefir dvínað
og ætti því að vera hægt að
velja sæmilega menn til póst-
þjónustu, en í raun og veru
þurfa þeir ekki að kunna
mikið annað en lesa, hjóla
og ganga, auk þess sem gott
er að þeir þekki á klukkuna.
Víða erlendis eru geröar tals-
veröar þekkingarkröfur til
pósta. Ekki finnst mér þáð
uauösynlegt. en ekki væri úr
vegi að leggja fyrir nýja um-
;:ckjendur einföldu'stu hæfrij-
próf: á þann hátt mætti, þegar
stimdir líöa, fækka þeim nris-
fdlam. sem erin eru á póstþjóri-
ústunrii hér í bænum og liefir
hún þó skánaö að mun síðustu
árin.
*
Úr því eg er farinn, að
minnast á póstana vil eg nota
fæ'kifærið til þess að stinga
upp á því, að einkennisbún-
ingar þeirra verði með örlítið
fjörlegri lit í framtíðinni.
Nú eru þeir gráir eins og
ólundin eða regnský á haust-
degi. — Férðalangur.