Morgunblaðið - 10.09.1940, Blaðsíða 8

9
Þriðjudagur 10. sept. 1940.
^WTfWW'
TIL SÖLU
tveggja manna rúm og madr-
essa. Einnig Biblíukjaminn
Harmonia, Stjómarróður o. fl.
bækur. Sími 4289.
TIL SÖLU
eikarborð sem nýtt, einnig
anotumálaður lítill skápur,
hvorttveggja með tækifæris-
verði. Til sýnis á Barónsstíg 53
frá kl. 7—8 í kvöld.
VERSLUN
FRIÐGEIRS SKÚLASONAR
Fischersundi 3, selur: Tóbak,
öl, Gosdrykki, Kex, Vínarbrauð
og Hreinlætisvörur. Búðin opn-
uð kl. 7 f. h. Flöskur keyptar.
Sími 5908.
STÓR VANDAÐUR
eldtraustur skjalaskápur er til
sölu. Upplýsingar 1 símum 4314
og 3294.
TRYPPAKJÖT
kemur í dag kl. 4—5. — Von.
Sími 4448.
ÚTVARPSTÆKI
5 lampa Philips til sölu. Sóley-
argötu 15, uppi, kl. 4—7.
KÁPUBÚÐIN
Laugaveg 35. Úrval af kápum
og Swaggerum. Einnig fallegar
kventöskur.
FRAKKAR og SVAGGERAR
fyrirliggjandi í miklu úrvali.
Guðm. Guðmundsson, klæð-
skeri. Kirkjuhvoli.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
pceypt daglega. Sparið millilið-
ma og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
^tórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
3ergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
EFTIRMIÐDAGSKJÓLAR
blússur og pils altaf fyrirl !ggj-
andi. Saumastofan Uppsölum
Sími 2744.
SPARTA-DRENGJAFÖT
Uaugaveg 10 — við allra hæfi.
HARÐFISKSALAN
Þvergötu, selur góðan þurkaðan
saltfisk. Sími 3448.
ÞAÐ ER ÓDÝRARA
að lita heima. Litina selur
HJðrtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
KAUPUM
tóma strigapoka, kopar, blý og
aluminium. Búðin, Bergstaða-
jtræti 10.
FLÖSKUVERSLUNIN
á Kalkofnsvegi (við Vörubíla-
atððina) kaupir altaf tómar
flðskur og glös. Sækjum sam-
rttradis. Sími 5333.
JtC&tXSjCcis
HRAÐRITUNARSKÓLINN
Kensla byrjuð. Helgi Tryggva-
son. Sími 3703.
Best að auglýsa
í Morgunblaðinu.

Ferð til Kanaríeyja ....
30. ðagnr
„Komið þá“, sagði Rogers stutt-
lega. „Komið töskum ykkar í
land“. Svo fór hann grafalvar-
legnr á nndan þeim út í sólskin-
ið, sem nú boðaði eitthvað hræði-
legt. En nú var Róbert ekki leng-
ur daufur. Augnaráð Rogers hafði
gert hann hálf taugaóstyrkan.
Hann, sem vanur var að horfa á
aðgerðir Susan eins og úr fjarska,
ýtti henni til hliðar og byrjaði
að fást við farangurinn.
Hún stóð hjá og dró á sig
hanskana. Þrátt fyrir hitann hefði
henni fundist hún vera óklædd ef
hún færi í land án þess að hafa
hanska. Svo sneri hún sjer und-
an og gekk hægt upp á þilfar.
Fyrir utan stýrishúsið mætti
SKEMTIFUND
heldur Knattspyrnufje-
lag Reykjavíkur í kvöld
kl. 9 í Oddfellowhúsinu. Meðal
annara ágætra skemtiatriða ei
að hr. Hermann Guðmundssor
syngur einsöng. Að lokum verð-
ur dans til kl. 1. Komið stund-
víslega. Stjórn K. R.
I. o. G. T.
ST. VERÐANDI NR. 9.
Fundur í kvöld kl. 8.
1. Inntaka nýliða.
2. Erindi frá útlöndum: S. M.
3. Tvísöngur.
4. Bindindisþáttur.

STÓR OG GÓÐ STOFA
til leigu á Laufásveg 41.
HJÓN MEÐ EITT UNGBARN
vantar litla íbúð 1. okt. Sími
2685.
HERBERGI ÓSKAST
á rólegum stað í kyrlátu húsi.
Uppl. í síma 4507 kl. 10—12
og 4—6.

STÚLKU VANTAR
um mánaðartíma. Upplýsingar
Öldugötu 42 (miðhæð).
HREINGERNINGAR.
Pantið í tíma. Guðni og Þráinn.
Sími 5571.
VIST
Kona, vön öllum heimilisstörf-
um óskar eftir vetrarvist. Hefir
með sjer venslað barnj og gæti
fæði þess gengið upp í kaupið.
Upplýsingar í síma 3532.
ROSKIN KONA
vön öllum heimilisstörfum, ósk-
ast í vetrarvist. Sjerherbergi.
Nafn og heimilisfang sendist í
lokuðu umslagi til Morgun-
blaðsins merkt: „Heimili“.
OTTO B. ARNAR
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
EfUr|A. J. CRONIN
• t
hún Renton. Það var komið fram
á varir hennar að segja; „Jeg er
komin til þess að kveðja“, þegar
hann sagði stuttlega:
„Jeg hefi verið að leita að yð-
ur“. Hann var áhyggjufullur á
svipinn og hjelt á nokkrum blöð-
um í hendinni. Hann þagnaði,
setti svo fram hökuna og hjelt
áfram. „Það er viðvíkjandi þess-
ari hitasótt. Jeg er hræddur um
að það hafi verið meira í þessu
en við vissum. Jeg hefi frjett, að
það sje mjög slæmt ástandið í La-
guna og þar í grend. Það er betra
fyrir yður að blanda yður ekk-
ert í þetta. Verið kyrrar í Santa
Cruz, þangað til það versta er
yfirstaðið. Þið getið verið um
borð einn dag enn ef þið viljið —
þangað til þið hafið fengið ein-
hversstaðar inni. Skipið siglir ekki
fyr en á morgun“.
Dauft bros ljek um varir henn-
ar.
„Jeg er ekki hrædd, skipstjóri.
Og er ekki veikin líka komin til
Santa Cruz? Líka í Las Palmas.
Það hefir enga þýðingu. Herra
Rogers var einmitt að segja okk-
ur af því. Ef það væri svo mjög
slæmt, ættum við þá ekki að vera
kyr um borð?“
Hann muldraði eitthvað í harm
sjer og varð eldrauður í andliti.
Hann átti erfitt með að breyta
utn skoðanir.
„Jeg ráðlagði rangt“, svaraði
hann stuttlega, „og umboðsmaður
skipsins skal fá að heyra það.
Þetta er alvarlegra en mjer var
sagt. Nú liefi jeg áreiðanlegar
upplýsingar. Þjer ættuð að fara
að ráðum mínum. Verið kyr í
Santa Cruz. Það er ágætt fyrir
yður fyrst um sinn. Engin ástæða
fyrir yður að setja yður í hættu
alveg að óþörfu1 ‘.
ari, var svo góðlegur á svipinli,
að margir urðu til þess að trúa
honum fyrir vandræðum sínum og
sorgum.
Kvöld eitt kom hann inn á mat-
söluhús, þar sem ungur lítt þekt-
ur leikari var fyrir. Hann virtist
vera mjög hryggur og sagði svo
Helsengreen frá öllum sínum
sorgum:
— Konan mín er farin frá mjer,
án þess að láta mig nokkuð vita.
Við töluðum saman í morgun eins
og vanalega og hún sagði, að við
ættum að fá nýru til miðdegis-
verðar. Þegar jeg fór á æfingu,
fór hún líka út að kaupa nýrun.
En þegar jeg kom af æfingunni,
lágu nýrun í pakka á borðinu. Við
hliðina á pakkanum var miði og
þar stóð:
„Jeg kem ekki aftur!“
Hjer báru tilfinningarnar þenn-
an yfirgefna eiginmann ofur'liði.
Helsengreen, sem hafði hlustað
á með mikilli samúð, lagði nú
höndina á öxlina á honum og
sagði með djúpri hluttekningu:
— Voru það lambanýru?
★
írskur bóndi, sem var á heim-
leið frá markaði, var spurður,
„Stundum ætlast hlutirnir til
annars af manni“, sagði hún og
hristi höfuðið hægt.
Hann skrjáfaði í blöðunum í
hendi sjer.
„Þjer ætlið þá að fara ?‘ ‘
„Já“.
Hann horfði á hana lengi. Hann
rjetti henni hendina og augnaráð
hans var ekki eins kuldalegt og
áður.
„Gangi yður vel“, sagði hann.
„Reynið að forðast næturloftið
og gætið þess að verða ekki
hræddar ?“
Umönnun hans vermdi henni um
hjartarætur. Aftur ljek dauft
bros um varir hennar.
„Jeg er nú ekki sú tegundin,
sem Ijett er að hræða“, sagði
hún og gekk á brott. Þegar hún
kom inn í ganginn stjórnborðs-
megin var eins og ljósgeisla
brygði fyrir í augum hennar. Sá
sem kom á móti henni var Har-
vey Leith. Þau mættust á miðj-
um ganginum og hún var svo ut-
an við sig, að hún gleymdi að
víkja. Hann neyddist til að stað-
næmast. Það varð vandræðaleg
þögn, þangað til hún í vandræð-
um sínum sagði;
„Við erum að fara. Jeg er ein-
mitt að kveðja skipstjórann“.
Hann starði lengi á hana og
henni fanst gamli biturleikinn frá
fyrstu dögum ferðalagsins vera
kominn á andlit hans.
„Jæja“, sagði hann að lokum.
„Verið þjer sælar“.
Hún roðnaði og fann á nýjan
leik hið mikla vald, sem hann'
hafði til að særa hana. Alt í einu
varð hún líka sjer þess vitandi, að
hún mundi aldrei sjá hann fram-
ar. Það hafði henni hingað til
ekki verið fyllilega ljóst.
„Viljið þjer leyfa mjer að kom-
hvað hann hefði fengið fyrir svíu
sitt.
Hann svaraði; Jeg fjekk nú
ekki eins mikið og jeg bjóst við,
en jeg bjóst nú heldur ekki við
að fá það.
★
Adam Poulsen leikari neytir að
eins grænmetis, en ekki kjöts.
Var öllum þetta kunnugt, sem
unnu með honum, meðan hann
var forstjóri á Dagmar-leikhús-
inu.
I fyrstu hafði hann orðið að
þola ýms spaugsyrði vegna þess,
en hann gat ekki þolað það og
frábað sjer allar tilvitnanir í
grænmeti.
Leikararnir sátu um stund á
sjer, en einn dag, þegar æfingin
hafði gengið mjög erfiðlega,
sagði einn þeirra:
„Fyrirgefið þjer, en nú verðum
við að fá matarhlje“.
„Seinna, seinna“, sagið Poulsen,
sem var í skapi til þess að vinna
af miklum móð.
„Nei, nú“, vogaði leikarinn sjer
að segja.
„Því þá nú?“ spurði Poulsen
hissa. •
„Jú, því annars visnar matur-
inn yðar“.
ast framhjá nú“, sagði hann
þreytulega, „eða eigum við aú
syngja saman einn sálm að lok-
um ?“
„Bíðið þjer“, hrópaði hún.
„Farið ekki, farið þjer eltki“. Ogr
knúð af óviðráðanlegri löngun til
þess að tefja fyrir honum, greip
hún í ermi hans.
Við snertinguna fór lieitur-
straumur um hana alla.
„Viljið þjer gefa mjer loforð-
áður en jeg fer?“ stamaði hún út.
úr sjer án þess í rauninni að
vita hvað hún var að gera.
„Því ætti jeg að lofa? Jeg hef»
engar skyldur gagnvart yður“.
„Ekki við mig“, sagði hún með>
andköfum, „heldur við sjálfan,
yður. Jeg hugsa ekki um neinrt,
annan en yður“.
Hann starði framan í hana, á,
andlit, sem ekki gat talist frítt„
en sem nú kipraðist saman í geðs-
hræringu.
„Það særir mig að sjá“, hjeífc
hún áfram með æsingi, „hvernig-
þjer eruð hirðulaus með sjálfart
yður. Þjer hafið ekki borðað eina
einustu máltíð í dag. Þjer geti<5<
ekki lifað á loftinu. Þjer eruð<
algjörlega hugsunarlaus með«
sjálfan yður“. Hún hætti í miðju-
kafi og starði á hann með tindr—
andi augum. Aftur fjekk hún hug-
rekki og byrjaði á nýjan leik með>
bænarhreim í röddinni; „Jeg veir
að jeg geri mig að fífli, en mjer
er alveg sama. Jeg veit að þjer-
hatið mig, en það stöðvar mig-
ekki. Það er eitthvað í fari yðar,.
sem gerir að jeg fæ brennandli
löngun til þess að hjálpa yður..
Jeg legg alt mitt traust á yður-
og veit að þjer getið afrekað*
merkilega hluti. Þjer hafið geng-
ið í gegnum þungar raunir, en
nú vil jeg ekki að þjer þurfið að
þola meira. Jeg get ekki afborið<
að þjer þurfið að þola meira. Ó,..
gerið það fyrir mig að leyfa mjer-
að halda, að þjer ætlið að hugsa;
um sjálfan yður. Gerið það fvrir-
mig og jeg mun fara hin glað-
asta“. Hún stepti tökum á hand-
leggnum og þrýsti hönd hans.
„Komið ekki við mig“, sagði
hann og fór undan, eins og hann.i
hefði verið stunginn.
Framh.
5 mínútna
krossgáta
Lárjett.
1. Þjóðflokkur. 6. Eldsneyti. 8.
Þrældómur.. 10. Mynt. 11. í eitt.
12. Líkamshluti. 13. Neita sjer. 14.
Mann. 16. Aumar.
Lóðrjett.
2. Kúgar. 3. Ríki. 4. Bor. 5..
Framkoman. 7. Lás. 9. Mæl. 10.'.
Hraust. 14. Leita. 15. Frumefni.
Emil Helsengreen, danskur Ieik-