Morgunblaðið - 03.05.1947, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 3. maí 1947
Á HEIMILI ANNARAR
£ftir Yííjicjnon Cj. Cfl erhart
Æfintýrið um EVIóða Manga
Eftir BEAU BLACKHAM.
22.
— Vitið þjer, sagði hann, að þetta er í fyrsta skipti sem
hringekjan hefir ekki verið í gangi á skemmtistaðnum
mínum? í fimmtíu ár hefir ekkert á við þetta hent mig!
Þetta er -voðalegt! Þetta er eiginlega engin skemmtun, þar
sem hringekjan er biluð!
— Þjer hafið rjett fyrir yður, Finnigan, sagði vörðurinn.
Meðan á þessu stóð, var Mangi að beyna að finna eitt-
hvað ráð til að hjálpa Finnigan. Allt í einu datt honum
snjallræði í hug.
— Afsakið þjer, herra Finnigan, sagði hann, en get jeg
ekki komið hringekjunni tit að ganga?
— 'Ha? Látið hringekjuna ganga? sagði Finnigan undr-
andi. Nú er mjer nóg boðið! Hvernig ættir þú svo sem
að gera það?
— Nú, nú, sagði Mangi, hver veit nema það sje hægt?
Mjer datt í hug, að ef jeg væri fluttur að hringekjunni og
látinn upp á eitthvað, svo að hjólin á mjer snertu ekki
jörðina,'þá gæti jeg ef til vill komið í staðinn fyrir mótor!
Eða er það ekki rjett hjá mjer? Og Mangi leit á Finnigan
og velti því fyrir sjer, hvort hugmvnd hans mundi verða
tekin alvarlega, eða aðeins vekja hlátur. En hann hefði
ekki þurft að hafa áhyggjur af þessu.
— Mjer finnst þetta allra skynsamlegasta hugmynd,
sagði Finnigan og baðaði út höndunum. Við skulum reyna
þetta!
Mangi hefCi getað klappað saman höndunum — ef hann
hefði haft nckkrar — þegar Finnigan sagði þetta, en eim-
reiðir hafa engar hendur, svo það gat hann ekki, en í
staðinn bljes hann út geysistórum gufumekki af eintómri
ánægju.
— Komið þið þá, hrópaði Finnigan, og látum hendur
standa fram úr ermum.
Lestarvörðurinn leysti vagnana frá eimreiðinni og svo
ók Mangi út af teinunum og í gegnum fólksþyrpinguna,
og hann flautaði bæði oft og hátt, til þess að enginn yrði
fyrir. Fólkinu fannst þetta hin furðulegasta sjón, en brátt
kvisaðist það, að Mangi ætti að koma hringekjunni af stað,
og þá lustu allir upp fagnaðarópi.
Nokkrir smiðir tóku sig til og smíðuðu pall, sem Mangi
var látinn standa á, þannig að hjól hans snertu ekki jörð-
ina.
Er þessu var lokið, var hestunum tveimur komið fyrir
á sínum stað á hringekjunni, og Finnigan setti hana í sam-
band við Manga. Svo dró Mangi að sjer andann og fór

jS/riiij
48. dagur
Maðurinn við dyrnar stóð
grafkyr. Myra fánn það ósjálf-
rátt og að hann hlustaði með
athygli á það, sem fram fór.
Alice mælti í sárustu ör-
væntingu: „Bregstu mjer ekki,
Sam, góði------“.
Hún leit í augu hans og sá
þar kveðinn upo dóm yfir sjer.
Húm rendi þá augum um her-
bergið og sá byssuna, sem Sam
hafði lagt á borðið. Hún hljóp
þanyað og greip byssuna. Hár
hennar hafði alt farið í óreiðu,
en nú strauk hún það aftur svo
að það fjell um hana eins og
gullstrengir. Kjóllinn hennar
hafði líka aflagast. Hún sveip-
aði mum að sjer og rjetti úr
sjer. Hún var sannarlega fögur
á þeirri stund.
Sam ætlaði að hlaupa til
hennar og Richard hrópaði:
„Alice, gáðu að þjer“.
Alice mælti í sama örvænt-
ingartóninum: „Ef Richard
elskar mig ekki og þú bregst
mjer, Sam, þá get jeg ekki lif-
að — þá hefi jeg ekkert til að
Ufa fyrir“..
Hún miðaði byssunni að
hjarta sjer. Myra hugsaði: Hún
veit hvað hún er að gera. Alt
er með ráði gert. Og svo vissi
hún undir eins hver tilgangur-
inn var: að vekja meðaumkun
Sam. Þetta var aðeins látalæti
til bess að hræða þá Richard
og Sam. því að byssan var ó-
hlaðin.
Maðurinn í dyrunum stökk
inn í herbergið og hrópaði:
„Takið byssuna af henni — —“.
Um leið tók Alice í gikkinn.
Byssan hafðilekki verið ó-
hlaðin. Hvellur heyrðist og
púðurlykt lagði að vitum
þeirra. Eitt andartak stóð Alice
hrevfingarlaus. Undrunarsvip-
ur kom á hana. Svo sagði hún
eins og við sjálfa sig: „Jeg skil
ekkert í þessu. Jeg tók skotin
úr henni — þau eru þarna í
rauða stólnum------“.
Hún slepti byssunni og byss-
an fjell glamrandi á gólfið. Svo
sneri Alice sjer við og gekk
fram gólfið. Hún gekk fram i
fram hjá gestinum, ókunnum
manni í frakka og með hatt á
höfði. Hún gekk fram í and-
dyrið og ósköp hægt eftir því
að drTunum á herberginu þar
sem Mildred hafði dáið og sem
myndin af henni sjálfri hjekk
uppi. Þar fór hún inn.
Richard og Sam fóru báðir á
eftir henni. Gesturinn sagði:
,,Hún myrti Manders. Hún hlýt
ur að hafa drepið konuna
hjerna í nótt. Hún hefir myrt
þau bæði“. Og svo íór hann á
eftir þeim.
Yfir Myru kom einhver skelf
ing svo að henni fanst hún
væri að kafna. Hún ráfaði fram
að franska glugganum og opn-
aði hann með sjálfandi hönd-
uin. Svalur gustur kom inn í
herbergið og sópaði á brott
púðurreyknum. Myra hallaðist
upp að dvrastafnum og ljet
svalann leika um sig.
Eftir langa stund kom Ric-
hard aftur. Hann sýndist hafa
elst um mörg ár. Hann gekk
lyfti upp setunni. Mýra sá að
hann dró þar upp kúlurnar.
Hann taldi. „Þrjár, fjórar,
fimm“. Svo þreifaði hann vand
lega um allan stólinn og lagði
svo setuna í sinn stað.
„Þær eru aðeins fimm. Hún
ætlaði þá ekki að drepa sig.
Hún ætlaði aðeins að hræða
okkur með byssunni. Jeg þótt-
ist líka vita það að byssan væri
óhlaðin. Hún hefir gleymt eiyni
kúlunni“.
Sam kom í dyrnar. „Saka-
dómarinn heyrði svo að segja
alt sem fram fór“, sagði hann.
„Og hann ætlar að gera allar
nauðsynlegar ráðstafanir. Og
jeg skal líka gera það“.
Hann gekk að Richard og
lagði höndina á öxl hans. Ric-
hard opnaði lófann þegjandi
og sýndi honum kúlurnar. Sam
sagði: „Fimm. Hún hefir haldið
að byssan væri ekki hlaðin.
Hún hefir haldið að hún hafi
tæmt hana“.
Okunni maðurinn kom nú
aftrv í dyrnar. Hann hafði tek-
ið af sjer hattinn. Hann sagði:
„Jeg verð að taka skýrslu. Jeg
þarf að fá alla söguna“.
„Sjálfsagt", sagði Sam. „Við
skulum segja yður alt eins og
er. En viljið þjer ekki lofá okk
ur að vera í friði svolitla
stund?“
Sakadómarinn var hinn
besti: „Auðvitað, auðvitað“,
sagði hann. „Jeg heyrði játn-
ingu hennar eins og þið vitið.
Jeg hefði orðið að dæma hana
til dauða. En svei mjer þá, að
þetta fór best eins og það fór
— hennar vegna“.
,,Já“. sagði Sam.
Sakadómarinn gekk fram I
anddyrið. Einhver kom hlaup-
and; nicur stigann, Það var
Tim. Hann kom æðandi inn í
lesstofuna. „Jeg heyrði skot.
Hvað — —
Sarp sagði: „Jeg skal segja
honum frá öllu“.
Richard sagði: „Jeg var altaf
hræddur um það að hún hefði
myrt Manders. Jeg var líka
hræddur um það að hún hefði
drepið Mildred. Þess vegna fór
jeg til læknisins. Jeg spurði
hann hvort ekki gæti verið um
morð að ræða, en hann fullyrti
að bað gæti ekki verið“.
„þ’ú hefir viljað losna við
gru^semdir þínar“, mælti Sam,
„en það veit hamingjan að jeg
var alveg grunlaus“. Svo tók
hani^ við kúlunum af Richard
og fór.
Ómur af röddum manna, sem
voru inni í hvítgullnu setustof-
unni heyrðust óljóst í gegp um
vegginn, eins og hann kæmi úr
öðrum heimi.
Richard gekk til Myru þar
sem hún stóð úti við verandar-
dyrnar og hörfði út yfir garð-
inn.
Nú var hætt að rigna og var
að birta í lofti. Gulleitri slikju
sló á austurloftið. Það var boð-
beri hins komandi dags. Logn-
tært sundið blasti eins og Silfur
band við þeim, en ofan af landi
barst ofurlítill morgunandvari,
hreinn og hressandi. Forboði
fagurs dags. Þau stóðu þögul
og horfðu á dagsbrúnina.
E N D I R.
Síst betra.
Tvær ungar systur sátu
kvöld eit og voru að lesa upp-
hátt hvor fyrir aðra brjef, sem
þær höfðu fengið frá aðdáend-
um sínum. Faðir þeirra, sem
var einnig í stofunni að lesa
blöð, gat loks ekki orða bund-
ist: •— „Forðið mjer frá að
hlusta á þetta venjulega bull“,
hrópaði hann.
Móðirin lagði frá sjer prjón-
ana, kinkaði kolli til dætra
sinna á þýðingarfullan hátt og
fór síðan út úr stofunni. Er hún
kom aftur var faðirinn enn að
halda prjedikun um hinn spilta
og teprulega ungdóm síðari
ára. Dæturnar svöruðu honum
því til, að hann skyldi bara
bíða örlítið, því að það versta
væri eftir. Síðan lásu þær fyrir
hann úr nýju brjefi.
— Aldrei hefi jeg heyrt ann-
að eins, hrópaði faðirinn, jeg
fyrirbýð ykkur að svara þessu
brjefi. Maðurinn hlýtur að vera
alger fáráðlingur.
sýnt brjefið. Það var dagsett
1915, skrifað utan á það til
konu hans, og var frá honum
sjálfum.
★
Það vakti mikla athygli á
hundasýningu í London, að
hundur einn af „bansenji“-
tegund fór alt í einu að span-
góla, en hundar þessir eru yf-
irleitt ákaflega þögulir og láta
lítið til sín heyra.
★
— Hvernig stendur á því, að
frænka þín er ekki lengur hjá
þjer?
— Hún vildi endilega, að,
hún yrði tekin eins og ein af
fjölskyldunni, og þegar það var
gert, fór hún.
'ár
Erfitt nafn.
í Lansing í Michigan jók
veitingamaður einn mikið á að-
sókniná að veitingastofu sinni
með, því að heita öllum þeim,
sem gætu nefnt nafn hans rjett
ókeypis máltíð. Enginn gat það.
Maðurinn hjet Papavlahodi-
mitrakopoulus.
UNGLINGA
Vantar okkur til að bera Morgunblaðið
til kaup^nda.
Hverfisgöfu Bráðræöishdf
Skólavöröusfígur
Við sendum blöðin heim til barnanna.
Talið strax við afgreiðsluna, sími 1600.
0rglw|rifeitriiC
i
*?**»**•**»
K. S. F. R.

Völsunsar
S. F. R.
Skátaskemtunin 1947
Frumsýning verður í Skátaheimilinu við Hring-
braut laugardaginn 3. maí kl. 8 e. h. með dansi á eftir.
Aðeins fyrir skáta og aðstandendur.
U P P S E L T !
Önnur sýning fyrir ljósálfa og ylfinga verður á
sunnudag 4. maí kl. 2 eftir hádegi.
Þriðja sýning verður mánudaginn 5. maí kl. 8 e.h.
Mætið í- búning!
Aðgöngumiðar eru seldir í Skátaheimilinu í dag kl.
2—6. Skemtinefndin.
rakleitt að rauða stólnum og
Þannig hjelt hann áfram
góða stund, en þá var honum