Morgunblaðið - 15.12.1949, Blaðsíða 14

<> H V i V B L A V I »
Fimmtudagur 15, des. 1949
M
Framhaldssapn 35 — -----------------
YSI
Eftb Chorlotte Armstrong
ihiiuimhihiiiiihihiwjiww »i mmnnnMWi—wwwwmwwiniwnnMHiniwwiwnnmMinnmintwnnmmnwmiiiiintiiMminim
*um ein. Og nú var engi'nn til a3
Shjáloa henni.
; Mathilda m”ndi stefna a'5
fsinni eiPin glötun. Hún vissi
jekki betur. Hann sHldi hana.
íHún gat ekki trúað sannleik-
Janum. Það var til of mi'kils
ímælst af hcnni. G 'andy h,'fði
iflækt henni í net sitt og haðan
y.undi hún aidrei losna. Hann
qgat gert við hana hvað sem
3iann vildi. Köngurlóin rsg
yluean. VesaUngs, hugrakka,
Jitla flugan. Hún var husrökk.
Hún gat barist. Hún var bara
• í'- bandi óvinarins, en það var
samt aðdáunarvert. — Hann
lokaði augunum í mvrkrinu og
feá andlit henn’ar fyrir sjer.
:* ..Rosaleen“, sagði hann í hálf
;um hljóðum, „jeg reyndi og
gerði það sem jeg gat. Jeg veit,
tivernig hann fór með þig. Jeg
meyndi að hefna þín“.
Honum fannst Rosaleen fyr-
jrgefa sjer, vegna þess að hann
Jgat ekki sieð andlit hennar
jfyrir sjer. Honum fannst litla
.yeran fjarlægjast hann enn.
£>að gat verið að brátt mundi
bann koma til hennar, hvar
svo sem hún var. Hann vonaði
að þessi frumlega aðferð
Grandys mundi að minnsta
kosti vera fljótvirk. Hann sár-
'verkjaði í handlegginn. Sárs-
:aukinn varð enn óbærilegri í
kolsvörtu myrkrinu, sem um-
lukti hann á alla vegu.
Og Grandy ætlaði að siá um
Mathildu. Francis hugsaði með
sjer hvað hann mundi gera, ef
bann gæti losað sig. Og svo
reyndi hann að hugsa ekki um
4>að, vegna þess að hann sá
ekki nokkra útleið. Böndin
voru sterk og rammlega bund-
m. Hann gat varla hreyft úln-
Tiðina. Særði handleggurinn var
tvo til máttvana. Og hann var
dofinn í öklunum. Ef hann
reyndi að hreyfa sig, reif hann
á sig sár. Keflið var eins fast
Og áður. Hann gat ekkert hljóð
gefið frá sjer. Þó að hann
reyndi að ber.ia fótunum í gólf-
>ð, heyrðist aðeins lágir dynk-
ír. Það mundi aldrei heyrast
út. Og enn var nótt. Engin
.?kima.
> Allt ástand hans var næstum
grátleea hlæéilegt. En bönd
eru alltaf bönd og þau voru
haldgóð. Það skeði ekkert
kraftaverk. Böndin voru jafn
rammlega bundin, þegar morg
unbirtan fór að læðast inn í
gegnum grænu blöðin fyrir ut-
an sem snerti rykuga rúðuna.
Franics lá nákvæmlega í sömu
stellingunum, hjálparvana, von
Í&.US og glataður umheiminum.
O, jú, vonarneistinn var ekki
aiveg útdauður, þó að í raun-
inni væri tilgangslaust áð vona.
Fólk úti var farið að sinna dav
legum störfum og það mundi
aldrei gruna að hann lægi hjer.
Pað var þýðingarlaust fyrir
Jiann að reyna nokkuð að gera
vart við sig. Nei, það var víst
engin von. Best að gera sjer
þáð strax Ijóst. Og biðja fvrir
Mathildu . . biðja fyrir Mat-
h il'du.
25. KAFLI.
f Á föstudagsmorgun var dag
'legt líf í húsi Grandys komið
;f aitt venjulega horf. Lífið gekk
acn, vanag.ang. Auðvitað dá-
rfji * -■ f nttnifim
lítið háð skapferli Grandys,
því að það hafði áhrif bæði á
íólkið í húsinu og húsið sjálft.
Og Grandy hafði komið hress
cg kátur niður til morgunverð-
-r ppT-t sjer mikið far um
að hafa hann sem best úr garði
gerðan. Jafnvel Oliver var
f”'ðmn rólegri og hafði farið
út tól að sinna erindum.
Jane var í blástykkjóttum
morgunkjól. Hún var að þurrka
ba^herbergi Grandvs.
Mathilda var að skipta um lök
í rúmunum. Mvndir þeirra
endurspecluðust í hinum fjöl-
mörgu sneglum, sem hjengu
hjer og þar.
, i''Tat!':,da vá.r að hugsa um
t'að, að smám saman mundi
fvllast uno í skarðið, sem orðið
hafði við dauða Altheu. T>’m-
inn læknaði allt. Hús Grandys
^T.nr abtnf ba^ sama. Þó að A't-
hea væri faHn, þá var Tyl
komin í staðinn. Rosa!e»n var
'-t-;-, , ,Tane var komin í
h°nnar stað. Það mundi allt.af
einhver stúlka s.iá mvnd sína
í spe'dunum, þeear hún væri
að skinta ”m á rúmunum, eða
þurrka gólfin. Dagleg störf
mundu. halda áfram, hvað sem
á gengi.
Söknuðurinn eftir Francis
var horfinn líka. Því að allt
var nú uppljóstrað um hann.
Grandv hafði sagt. hvernig bví
hePH öllu verið varið. Grandv
hafði sact sitt álit við morgun-
verðarborðið og Jane hafði sam
sinnf bví. O'iver hafði sam-
sinnt. Oa Mafhilda sjálf hafði
.... iú. samsinnt
H"n var með höfuðverk
bennan morgun. Hún hafði
pkUj sofið vel. H'in hafði v«rið
eirðarlaus, riett eins og hún
hfAi eftir einhver.iu með ó-
b,'°viu. en bó vissi h'in varla
sjálf eftir hverju hún var að
o’tU ^Hcsi að hún var ekki
enn búin að vinna bug á bess-
o-i ósViiianleau efti''vpc>n+inc'ti.
Það var eins og lífið fvrir
honni raeti ekki bvriað aftur
sinn vanaffang, og tíminn gæti
ekki fyllt upp í evðurnar og
breytt yfir minningarnar. Og
hó virtist betta álveg ástæðu-
laust. Húsið, og fólkið allt og
tafnvel hún sjálf, mæltu á
móti þessu.
Francis var farinn. Það var
engu við það að bæta. Tím-
inn mundi lækna hana af um-
hugsuninni um hann, þó að
hugur hennar beindist allur að
honum i nokkra daga. Þetta
mundt verða eins og smávægi-
legt atvik, og undarlegt að
sínu leyti. Einu sinni var ....
til eina söguna utan um það.
Grandy mundi sjálfsagt búa
Það fór hrollur um Mathildu.
Jane vatt klútinn og kom til
hennar. „Jég skal hjálpa þjer
við þetta“, sagði.hún brosandi.
fn hvað hún er lagleg, hugs-
aði Mathilda. Jeg vildi að jeg
væri eins góðlát og hjálpsöm
og hún.
Þær tóku í sitt hvorn end-
ann á lakinu og breiddu úr
því yfir rúmið. Tvl varð alít
t einu ljóst að Jane var ekki
eins og hún átti að sjer að
vera. Hún virtist hvorki hæg-
lát nje blíðleg. Hún var ein's
og á nálum. Þær sturigu lak-
fl i HIIIII f H11111#fI ll* * ’
inu niður. brettu upp á ábreið-
una og sljettuðu úr henni.
„Hvert fór hann, Jane?“,
sagði Tyl.
..Hann fór til lögreglunnar“,
safffi Jane.
Mathilda settist á rúmbrík-
ina. og virti Jane fyrir sjer.
Hún sá hana nú í allt öðru
liösi en áður. Hún sá að þessi
stúlka var sterk, en nú var hún
gagntekinn ótta.
„Hvers vegna?“, spurði hún.
„Hann. þurfti að segja þeitn
ýmislegt“. sacði Jane. „Ef
hann hsf^i k.omist alla l°ið, þá
vissum við það núna. En hann
kofnst, ekki alla leið“.
Mathi’da hnrfði undrandi á
bana. .Fn hú sagðir að hann
hefði stungið af fyrir fullt og
allt. Þú sagðir .... Grandy
sagði....“.
„Það getur verið að hann s.ie
fn-inri firT-i.r fu'llt, og ,a'Ut“, paffði
Jane varfærnislega. „Jeg býst
við að það sje rjett“. AUt í
ei.nu haffnaði hún og, Mathildu
fannst hún fjarlægjast aftur.
En Mathildu lanffaði til að
tala. Hana langaði til að vita
meira. Hana langaði til að kvnn
ast Jane eins og hún í raun
rjettri var.
..En þú trúir því ekki“,
hvíslaði hún, „eða hvað?“.
. (Oorir bú það?“.
Það voru einhver utan að
komandi öfl, sem gerðu það
að vot-Vum, að Mathilda hristi
höfuðið neitandi. Nei, hugs-
gf\ hún. eff hún hafði heldur
ekki trúað því við morgun-
verðarborðið.
Jane hallaði sjer nær henni
,.f;„ (jf>t ieg talað við
þig og verið viss um að bú ....
hafir bað ekki eftir mjer?“.
...Iá“, sagði Mathilda.
Barnalegt andl.it Jane var
tænast barnalefft lengur. —
..Hann var í hættu staddur.
Hann var kominn of nálægt.
Hvernig á jeg að fá þig til að
skiÞa það?“.
„Jeg vildi að þú gætir það“.
saffði Mathilda. „Vegna bess að
.ieg botna hvorki uop nie niður
í bessu. Hvaða hættu? Hvað
heldurðu að hafi komið fyrir
han”’“.
„Jeg veit bað ekki“, sagði
Jane, „en eitthvað verður að
gera. Jeg....“. Hún settist
niður á hina bríkina, snieri
bakinu í Mathildu og fól and-
litið í höndum sier. „Eftir
hverju hef jeg verið að biða?“,
saffði hún og bað var undrun-
arhreimur í rödd hennar.
„Þú ert ástfangin af honum.
Er það ekki?“.
.Tane hristi höfuðið, en leit
ekki upp.
„En jeg sá til ykkar“, sagði
Mathilda. „Jeg sá ykkur út um
gluggann. Það var eitthvað
(<
„Hvaða máli skiptir það?“,
sagði Jane æst. „Það skiptir
engu máli hvað Francis er
fyrir mjer, eða Rosaleen ....
eða nokkrum. Þú veist það
ekki, og þú færð aldrei að vita
það. Þjer er að minnsta kosti
alveg sama um hann. Hann er
þjer einskis virði. En ef hann
er dáinn núna, þá er.það vegna
þess, að þú varst svo skilnings-
laus“.
,.-Jcg?“. j
í Við höfum aldrei átt handa
| yður jafn fallega bók til jóla-
1 gjafa og
I IVIálverkabók
: /
( Asgríms
| BÆKUR OC RITFÖNG
l Austurstræti 1. — Laugaveg 39.
“ «IMIIillllllSM«lltllillllMIIIII|||||((ftlll|t||||IMI||lllo
Háðfuglinn
Jólablaðið kemur ’ fyrra- j
málið.
Söluhöm komið í Bókaversl- |
unina Amarfell, Laugaveg 15. i
IIIIIIIIIIIIIII■IIII1IIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIII Z
Jólavísur |
Þetta eru vísumar sem bömin i
hafa sungið við jólatrjeð í út i
varpssal á jólunum og öll börn i
kannast því við og vilja læra. i
Vísumar eftir
, Ragnar Jóhannessun
Myndir eftir i
Halldór Pjetursson.
Jólabók barnanna.
HLAÐRtÐ |
Gefið börminum góðar
bækur.
Gefið þeim bækur
Æskunnar
Vala, telpusaga .... ):r. 20,00 i
Tveir ungir sjó-
menn ....___
Litli b> óðir ....... - -
Börnin við ströndina —
Skátaför til Alaska .. —
Grænlandsför mín ...... —
Sögurnar hans afa-------
Sumarleyfi Ingibjargar -
Grant skipstjóri
Krilla
Kjiijaííllinn
18,00
18,00
20,00
20,00
20,00
25,00
14,00
lækkað verð
IíúkabuH Æskunnar
Kirkjuhvoli.
Hlt
íbúð
2 eða 3 herbergi og eldhús ósk-
ast til leigu. íbúð utan við bæ-
inn kemur til greina. Fámenn
fjölskylda. Töluverð fyrirfram-
greiðsla, Tilboð sendist afgr. jj
Mbl. merkt: „íbúð um éramót f
— 227“. 1
■m =
Foreldrar (
Gefið börnum yðar skátaba'kur f
Clfljóts.
Þær eru göfgandi, frwðaadi |
og spennandi.
SKÁTAHRKYFINGÍN
eftir Baden-Powell.
er einhver útbreiddasta onglinga
bók veraldarinnar. Bokin er
ekki einungis fyrir skáta, heldur
á hún erindi til allra, karla og
kvenna, sem vilja kynnast hug-
sjónum Baden-Powells. Bókin
er prýdd 270 teikningum eftir
höfundinn.
1
:
[
i
i
j
:
!
SKÁTASTÚLKA — STIDKNT
eftir Astrid Hald-Fredcriksen í
þýðingu frú Aðalbjargar Sig-
urðardóttur. — Þetta er bókin
um Sj'sser og Sissu og vinkon-
ur þeirra.
SIMMI YLFINGLR
er speunandi og falleg drengja- |
saga sem lýsir starfi ylfinganna. |
Clfljötlr 1
aillllllllll............
; , - , 4 : í « , ?: '