Morgunblaðið - 06.07.1951, Blaðsíða 7

Föstudagor 6.. júlí 1951
7
Svíar U IMU |
R.vlk 2:0
SVÍAR mættu til leí&s með sama
líði og gegn Akranesi nema hvað
Rune Persson Ijek nú hægri inn-
lierja í stað A. Selmosson, sem
meiddist í síðasta leík., Úrvalið
liegur verið birt í blaðinu og vís-
ast til þess.
Fyrri hálfleikur eneEaði 0:0 og
mega það teljast saimgjörn úr-
siit, enda þótt leikur 'Svíanna
væri virkari og heiisteyptari. —
Kokkuð bar á ónákvæmum send-
ingum hjá útframvörðum og inn-
herjum úrvalsins og olli það
miklu erfiði fyrir öfelgastu vörn-
ina, sem sýnöi þó hvergi bilbug.
SíÐARI HÁI.FhtaRI K
Síðari hálfleikur hófst með
hraðri sókn Svíarma, og komst
inark úrvalsins þegax i; hættu, er
Persson skaut fram hjá í dauða-
færi. Skömmu síðar fengu Svíar
hættulega aukaspyxntE rjett utan
vitateigs, sem Svect Ove Svens-
son tók. Sendi Vtanra knöítinn til
Persons, sem skaut aftur fram
hjá.
íslendingar náðu aftur nokkr-
um tökum á íeiknuEr? o>g komst
Höiður Óskarsson a aðstöðu til
að skjóta, en var óheppmn, knött
urinn flaug rjett víð: efra horn
marksins. Þegar hjer vstr komið,
var leikurínn farina® að harðna á
báða bóga. Þegar 24 mkn voru af
seinni hálfleik spyrníl Bergur
13ergsson frá markh hnítmiðað
en stutt til Hafsteins: Guðmunds-
sonar, sem beið of íengi eftir
knettinum, og misstí. hann. Sví-
arnir náðu hættulegri stöðu við j
mark íslendinganna og rak Sune 1
Jakobsson smiðshöggið á það með
því að skora óverjandi frá mark-
teig.
1 Fimm mínútum. síðar bætti
Börjesson miðfrarrtherji öðru
marki Við. Skoraði hann úr þvögu
fyrir framan mark. Fleíri mörk
voru ekki sett í leikmun. Mikið
bar á því, það sem eftir var leiks
ins, hvað Svíarnir Ijeku harka-
lega knattspyrnu og er það í
íyrsta sinn, sem þeir sýna slíkt
hjer. Landinn tók þó mannlega á
móti og virtist stimdmn ekki eft-
írbátur hinna.
DÓðlARI OG LKÐCMENN
Hannes Sigurðssora dæmdi leik
inn og tókst nú mun. ver en í
síðasta leik, sem hanra dæmdi
einnig. Að minnsta kosti virtust
áhoríendur vera mjög óánægðir
©g heyrðist meðal þeírra, að dóm
arinn væri 12. maður Svía á vell
inum — og er það daemi; um það,
hve áhorfendur geta verið ósann-
gjarnir, þegar æsingin. grípur þá.
Ekki verður þó annaði sagt, en
að dómarinn hafi verið óheppinn
í sumum úrskurðum sinum. Hann
hefir sjer það þó ta afsökunar
að mjög erfitt var að dæma þenn
an leik.
Ennfremur virtusi línuverðirn
ir ekki fylgjast sem foest með
gangi leiksins.
Af leikmönnum Svíanna voru
Rune Emanuelsson og Sven Ove
Svensson ráðandi meim sem fyrr.
Ennfremur var vinstrl útherji,
Sune Jakobsson m jög virkur.
Af liði íslendinganna sýndu
bestan leik: aftasta vörnin, Hauk
ur, Einar, Karl og Bergur. Fram-
línán var nú mjög snndurlaus og
virtist skorta allan. gagnkvæman
skilning milli leikmanna.
ÓÁNÆGJA MEB UW»
Margir knattspyrnuunnendur
hjer í Reykjavík munu ekki hafa
verið ánægðir með þá ráðstöfun
KRR, að láta landslíðið leika svo
til óbreytt við Svíana. Fyrst og
fremst hafa menn rökstutt þessa
óánægju sína með þvi, að allar
líkur bentu til þess, að þessi leik-
ur myndi tapast, eíns og kom á
daginn, og væri því illt að gefa
Svíum tækifæri á að segja sem
svo, að þeir hafí eíginlega unnið
íslenska landsliðið í síðasta leikn
um. Önnur ástæða óáníj-gjunnar
er sú, að íslendingar eiga annan
landsleik í knattspyrnu fyrir
höMdum á þessu sumri' og fannst
mönnum því aeskíiejft, að fleiri
Frh. á hls. 8.
... ÍÞRÓT7ER ...
Samheldni keppenda átti
drjiigan þátt í sigrinnm
Þar gerðu atlir skyldu sína og vel það
— SAMHELDNI íslensku
keppcndanna var einkennandi
frá byrjun til enda. Þar voru
allir sem einn. Allir fylgdust
vel með því, sem var aff ske
og voru reiðubúnir aff herða
þá upp, er í eldlínunni stóffu.
Náiff samband var og á milli
þeirra, sem kepptu á vellinum
samtímis. Ef einn vann, setti
það kjark í affra. Hver og einn
einasti var meff stálvilja á-
kveðinn í aff gefa hvergi eftir,
gera alltaf sitt besta — og
kannske betur — á rjettum
tíma. — Án þessa hefffi liff
okkar ekki unnið landskeppn-
ina.
Eitthvað á þessa Ieið fórust
Skúla Guðmundssyni, fyrirliða ís
lenska liðsins á leikvelli, orð, er
blaðið átti tal við hann í gær.
— Kvöldið fyrir keppnina
reiknuðum við út líkurnar fyrir
sigri íslands, sagði Skúli, og kom
umst að því að við höfðum mögu-
leika á að vinna báðar þjóðirnar.
En allt slíkt er auðveldara á papp
irnum.
SKIN, SKÚRIR OG
AFTUR SKIN
— Strax í byrjuninni fyrri dag
, inn kom svo sigur í 400 m grinda
. hlaupi. Við vonuðum að Örn
; myndi vinna, sem hann og gerði,
: en þriðja sæti Inga kom þægilega
' á óvart. Síðan var eins og heilla-
1 dísirnar sneru við okkur bakinu.
I Haukur tognaði í 200 m hlaup-
inu, Ágúst var miður sín í kúlu-
varpinu, Torfi átti erfitt uppdrátt
ar i langstökkinu og jeg hafði
fellt 1,85 í hástökki og var í 4.
sæti. Það syrti að um stund, en
allt í einu ljetti ttl: Ágúst
komst í 3. sæti, Torfi stökk einn
keppenda yfir 7 m og jeg fór í
^ fyrstu tilraun yfir 1,90 m.
I HVERGI MÁTTI GEFA
j EFTIR
I — Við höfðum betur eftir fyrri
! daginn, sagði Skúli, sigurmögu-
leikarnir höfðu óneitanlega orð-
ið meiri. En við gerðum okkur
fyllilega ljóst, að ekkert mátti
’ koma fyrir. Það var í vitund
* hvers einstaks, er hann gekk til
keppni síðari daginn. Byrjunin
dró heldur ekki úr bargttuþrek-
inu. Örn og Ingi komu fyrstur og
annar í mark í 110 m grindahl.,
óvænt en kærkomið.
Það skyggði þó nokkuð á, að
Torfi hafði verið með hálfgerðan
hita um morguninn og fengið
, tvær penisilín-sprautur. Hann
byrjaði með því að fella 3,90 m.
En eftir það gat ekkert stöðvað
hann. Hann fór hátt yfir í ann-
arri tilraun, kvaddi aðalkeppi-
i nautinn, Erling Kaas, við 4,10 og
stansaði ekki fyrr en við 4,42.
I
FRÁBÆR SAMVINNA
I — Jeg vil undirstrika það,
[ sagði Skúli, að ef samvinnan
hefði ekki verið svo góð og' öar-
áttuþrekið óbilandi —1 allir eitt
að settu marki — hefði árangur-
inn ekki orðið sá, sem raun ber
vitni um. Hjá liðinu ríkti sá andi,
sem á að ríkja í slíkri keppni,
keppendur og fararstjórn sem
einn maður.
t — Fyrir keppnina hjeldum við
að það yrði ef til vill erfitt fyrir
millivegalengdahlauparana og
langhlauparana, að missa ekki
kjarkinn, er þeir áttu í höggi við
miklu sterkari menn, en það var
siður en svo. Einnig þar var fyrri
árangur bættur.
„IIEIA ISLAND“
— Það Var mjög ánægjulegt að
: fylgjast með því, sagði Ingi Þor-
steinsson, sá íslenski keppandinn,
sem kom einna mest á óvart, hve
norsku áhorfendurnir voru vin-1
veittir okkur. „Heia Island“
heyrðist hrópað hvaðanæva.
ÞVÍ EKKI 1., 2. EBA ÞRIB.TI?
-—Þú ljest ekki bugast, þótt við
„sterkari“ menn væri að etja?
- - Því eet jeg ekki orð’ð 1., 2.
Skúli Guffmundsson,
fyrirliffi ísl. liffsins á Icikvelli.
eða 3. eins og hinir? Jeg fór í
keppnina með þetta í huga og jeg
get sagt það núna eftir á, að jeg
ætlaði mjer eitthvert þessara
sæta.
ALLIR UNNU AÐ SIGRINUM
— Hvaða íslenski keppandinn
hreif þig mest?
— Kannske Torfi í stangar-
stökkinu, en annars vildi jeg
helst telja þá alla upp. Það unnu
allir að sigrinum. Þó vil jeg sjer-
staklega taka fram, að Skúli stóð
sig mjög vel sem fyrirliði. Það
er ekki hægt að skapa betra for-
dæmi en hann gerði í hástökk-
inu. Við vitum allir, að hann er
ekki í vel góðri æfingu, en með
ódrepandi keppnisgleði og vilja-
festu stökk hann 1.90 í fyrstu til-
raun. Það kom hinum úr jafn-
vægi.
— Hver var ánægjulegasta
stundin á Bislet?
— Þegar islenski fáninn var
dreginn að hún. Við vorum þreytt
ir, en ónægðir. — Þbj.
Hæslu útsvör á
Ákureyri
AKUREYRI, 30. júní: — Niður-
jöfnun útsvara á Akranesi er nú
lokið og niðurstaðan birt á laug-
ardaginn. 15,000 kr. útsvar og
hærra hafa þessir aðilar: Kaup-
fjelag Eyfirðinga kr. 145.380,
SÍS 129,530, Útgerðarfjelag Akur
eyrar h.f. 111,880, Amaro h.f.,
klæðagerð 50,670, Kaffibrennsla
Akureyrar 42,780, Útgerðarfjelag
KEA 27,010, Sæmundur Auðuns-
I son, skipstjóri, 27,000, Smjörlíkis-
gerð Akureyrar 25,030, Kristján
Kristjár.sson 27,000, Verslunin
Frh. á bls. 8.
KoiuEwar hvetja
Vesturveidanna í
til að gerast liðhlaupau
En veröur lífið ágengt
Eftir Vincent Buist, frjetta-
ritara Reuters í Berlín.
GAGNSTÆTT látlausum stramni
flóttamanna frá Austur-Þýska-
landi í vesturátt, heyrist einstöku
sinnum minnnst á það, að enskir
og bandarískir hermenn í Berlín
gerist liðhlaupar og setjist að í
Austur-Berlín.
Eftir að þetta hafði einstöku
sinnum komið fyrir, tók jeg mig
til og hóf athuganir á, hvemig
þessu væri varið, hve margir þess-
ir liðhlaupar væru o'x af hvaða
hvötum þeim gæti komið til hugar,
að fremja siíkt heimskubragð, er
milljónir Þjóðverja, sem staðhætti
þekkja, myndu hlæja að.
SUMIR HAFA SNÚIÐ AFTUIÍ
Jeg komst að því fýrst, að hvorki
eru þeir margir sem svo hafa
hegðað sjer, og sumir þeirra hafa
snúið aftur allshugar fegnir, að
sleppa úr „sæUiríkinu“ og það
enda þótt sumir hafi átt yfir
höfði sjer í herbúðum Vestur-
veldanna refsingu fyrir liðhlaup
og önnur afbrot.
ÞEIR ERU ÖRFÁIR
Allt frá stríðslokum hefur hei’-
styrkur Vesturveldanna í Berlín
verið um 6000 manns. Á þessum
tíma hafa ótölulegar endumýjanir
og skiftingar á liðinu farið fram.
Hermenn frá Vestur-Þýskalárfdi
hafa og komið í heimsókn til Ber-
línar. Samkvæmt þessu munu
mörg hundruð þúsund hermanna
Vesturveldanna hafa komið til
Rerlín i eitt eða fleiri skifti.* En á
öllum þessum tíma hafa aðeins 23
hlaupið úr liði og leitað yfir tii
Austur-Berlin. — Skiftist þetta
þannig niður: Breskir hermenn 21,
bandarískir 2 og enginn franskur.
Annjr bandarísku hermannanna
hefur snúið aftur. Um Bretana
er það að segja, að tólf hafa siiúið
aftur. Um þá níu Breta, sem þá
eru eftir, ber að taka það fram,
að sterkar líkur, þó fullar sann-
anir sjeu ekki fengnar, eru fyrir
því, að Rússar hafi rænt fjórum
þeirra og hafi þá í haldi.
EKKl STJÓRNMÁLA-
SKOÐANIR
Þá er um hvatir þessara aum-
ingja manna til liðhlaupsins. Er
athyglisvert, að enginn þeirra
hefur strokið vegna stjórnmála-
skoðana. Vitað er að nokkrir her-
menn Vesturveldanna í Beriin
hafa verið komnvúnistar, en ekk-
ert hefur verið fjær þeim, en að
leita yfir í „sæluríkið“. Satt að
segja, hafa sumir þeirra afneitaö
kommúnismanum, eftir skamma
kynningu við ástandið í Austur-
Berlín.
SETTIR Á FRIDARFUND
Kommúnistar hafa sjerstaka
pólitíska deild í Austur-Berlín, er
vinnur að því, að hvetja hermenr.
Vesturveldanna til að gerast lið-
hlaupar. Útbýta þeir margskonar
áróðri um það, hve vcl jnuni veröa
gert til þeirra, sem strjúka. Þetta
getur haft sín áhrif á óhavðnaðu
unglinga*. Þegar svo vill til, að eifi-
hver strýkur, er stofnað til stórra
blaðamannafunda og haldin mikil
hátíð. Kommúnistablöðin vegsama
með stóru letri alla dýrtíðina, sem
liðblauparnir hljóta. Venjulega cr
liðhlaupinn látinn lýsa því yfir,
að hann hafi strokið vegna þess,
að hann sje friðarsinni og hafi
viðbjóð á hinu „villimannlega
hernaðaikapphlaupi" vestrænna
ríkja og þar fram eftir götunum.
Allt er þetta gert að aðalfrjéttum
kommúnistablaðanna.
En við rannsókn á hinum raun-
verulegu ástæðum, til liðhlaupsins
Iief jeg komist að allt öðfúm áiður-
stöðum. Liðhlauparnir voru engiv
friðardúfumenn, eins og kommúi'-
istar vilja vera táta. Ástæðurnar
hafa helst verið þessar:
i
)
HELSTU ÁSTÆÐURNAR
Þeir hafa brotið af sjer, og eiga
yfir höfði sjer refsingu. — Þeir
hafa óttast að verða fluttir til víg-
stöðvanna í Kóreu. Þeir hafa áii
kærustu í Austur-Berlín. Eir.m
fór vegna þess, að hann átti it
hjónaskilnaðarmáli og vildi brjót
allar brýr að baki sjer. Einr, bjóst
við að verða leystur úr herþjón-
ustu og kveið fyi'ir að þurfa a<")
vinna fyri r sjer. Hannn var ginnt-
ur til Austur-Berlínar með fögr-
um fyrirheitum um sælulíf. Eitt.
tilfelli er undarlegt. Var það ó-
bi'eydtur hermaður, ser.i var mik '
ið fyrir sopann. Hann átti samt
talsverða fjárhæð í pundum. Svo
komst hann að því, að hvesinivm
var ódýrara í Austur-Berlin — •
(það er eina vörutegundin, sev*
er ódýrari þar en í vesturhlutan •
um, því mikill tollur cr á áfengi
í V-Berlín), þess vegna strauk
hann til A-Berlín, fjekk all-há.i
fjárupphæð fyrir að halda friðar-
fund með frjettamönnum. Síðan
drakk hann upp peninga síua og
snei’i að því loknu aftur til VestúV
Berlínar.
HAFÐI FENGIÐ NÓG
AF ÞEIM
Mcðal Bretarma var einn lið-
þjálfi að nafni John Keith Waller,
sém var lofað gulli og grænun*
skógum, ef hann vildi strjúka.
Var þetta gyllt svo mjög fyr; c
honum, að hann hljóp úr liði s.J.
sumar. Það fór eins um hann ser>
um marga fleiri, að hann var lát-
inn lýsa yfir friðarvi'ja sínum óg
kommúnistablöðin gerðu þetta 'að
stæi'sta viðburði mánaðarins. — I
vor, sneri hann 'aftur tií Vestur •
Berlín og sa.gði: — Jeg er búinr>
að fá nóg af þeim. — Hann snei i
aftur, enda þótt hann ætti yfir
höfði sjer refsingu fyrir liðhlaup,
enda var hann dæmdur nýlega t
tveggja ára fangelsi fyrir það.
Rjett er að geta þess, að á sið •
asta ái'i r.am tala flóttamanna- fr;>,
Austur-Berlín vestur á bóginn 50
þúsund og er það þó aðeins hluti
af flóttamannastraumnum frá A-
Þýskalandi.
— Bændaför
Frarah. af bls. 2.
með viðkomu nálægt Hrauni i
Öxnadal. Við Glerá tók Hóhrt
geir Þorsteinsson á Hrafnagili ;t
móti gestunum og fylgdi þeim
fram í Evjafjörð, að Grund,
Möðruvöllum og Hrafnagili. Voru
þar mættir nokkrir bændur og
konur þeirra, og var þar drukkio
kaffi í boði búnaðarfjelags sveit ■
arinnar og staðið við góða stunct
í ágætum fagnaði. Síðan haldið
til Akureyrar og gist þar. Á Ak
ureyri skoðaði ferðafólkið verk •
smiðjurekstur S.I.S. og K.E.A.
Veitti K.E.A. morgunkaffi mið •
vikudagsmorguninn, áður en far •
ið var heimleiðis. I vesturleið var
komið við á Ási í Vatnsdal og
drukkið efltirmiðdagskaffi í boði
Vatnsdælinga.
Er ferðafólkið mjög hrifið aí*
öllu er fyrir augu bar, og veðui
var hið besta alla dagana, — og
þakklátt fyrir ágætar viðtökm
allsstaðar þar sem komið var.
Undirbúning ferðarihnar heima
í hjeraði annaðist Gunnar Guð
bjartsson bóndi á Hjarðarfelli, e.a
Búnáðarfjelag íslands lagði ,iit
fararstjórann, Ragnar Ásgeirssqn
Eru allir þáfttakencíur hirji.
ánægðustu yfir. vel heppnaðri
sem óefað ver.ður þeim- lengi
minnisstæð.