Morgunblaðið - 24.07.1956, Blaðsíða 6

p
MORCUISBLAÐIÐ
f>riðjudagur 24. júlí 1956
Glæsileg skemmtiferð Varðar
um Borgarfjarðarhérað
Stærsta hópferðin — Sól eg
suntar — Itlikil ánægja
CNEMMA á sunnudagsmorg-
un röðuðu sér 14 stærstu
langferðabílar bæjarins um-
hverfis Austurvöll og á þeim
öllum blöktu merki Sjálfstæð
isflokksins. Nú var að hefjast
hin þráða skemmtiför Varðar
um Borgarfjarðarhérað. Á
fimmta hundrað manns hafði
óskað að vera með, og þess
vegna þurfti svo mikinn bíla-
kosta. Er þetta fjölmennasta
hópferð sem farin hefir verið
hér á landi.
ÚR RIGNINGU í SÓLSKIN
Ferðaveður var heldur óálit-
legt, dimmt yfir og þokusuddi.
En enginn lét það á sig fá og
var lagt af stað að ákveðinni
stundu og ekið fyrst til Þing-
valla. Á þeirri leið var dynjandi
rigning. Síðax: var haldið norður
Kaldadalsveg og þegar á Trölla-
háls kom, tók að birta í lofti. Var
svo ekinn Uxahryggjavegur, og
þegar niður í Lundarreykjadal
kom, létti enn þokunni og var
komið sólskin þegar bílafylking-
in fór um Bæjarsveit. Helzt svo
sólskin og hið dýrlegasta veður
allan daginn
PÉTUR OTTESEN TEKUR
Á MÓTI HÓPNUM
í REYKHOLTI
í Reykholtsdal kcm Pétur Otte
sen alþm. og kona hans á móti
hópnum og fylgdust þau með hon-
um allan daginn og skildust ekki
við hann fyrr en á sýslumótum
hjá Botnsá í Hvalfirði um kvöld-
ið.
Reykholt var fyrsti ánirgar-
staður. Þar var snæddur hádegis-
verður og sátu menn í grænu
túninu í hring umhverfis styttu
Snorra Sturlusonar. Þá skein sól
glatt og var fagurt um að litast
í dalnum. aÞrna ávarpaði Pétur
Ottesen hópinn og hauð hann vel
kominn til Rorgaríjarðar. Kvaðst
hann vona að förin yrði öllum
til óblandinnar ánægju og fróð-
leiks, því að á þessum slóðum
gæti að iíta mikla náttúrufegurð,
gæfist kostur a að skoða hina
nafntoguðu Hraunfossa og Barna-
foss, þar sem áður var sjálfgerð-
ur steinbogi yfir Hvítá, en var
að sögn brotinn, þegar tvö börn
frá Hraunsási duttu út af hon-
um og drukknuðu. Átti ekki að
láta steinbogann valda fleiri
Þingmaður Borgfirðinga býður
gestina velkomna í byggðir Borg-
arfjarðar.
Myndirnar tók Þórarinn Sigurðs.
slysum. Fyrir nokkrum árum átti
að setja volduga brú á ána þarna
og var allt efni komið til henn-
ar. En þá hrundi um 3 metra
breið spilda framan úr hamrin-
.um — og þetta varð til þess að
hin mikla brú varð aðeins að
göngubrú yfir áná
ÁHRIFARÍK RÆÐA
í HÚSAFELLSSKÓGi.
Héðan var haldið í Húsafells-
skóg og dvalist þar um hríð. Þar
er talinn einhver fegursti staður
héraðsins og var nú baðaður í
sól. Skyggði það eitt á að ekki
var góð fjallasýn, því að þoka
frjósamar sveitir, miklar fram-' lá á kollum jöklanna.
kvæmdir og atorku héraðsbúa.
Munu allir hafa sannfærst um í
íerðinni, að þetta voru ekki inn-
antóm orð.
Síðan var staðurinn skoðaður
og ferðinni svo haldið áfram
norður yfir hálsinn og upp Hálsa-'
sveit að Hraunsási. Þar var höfð
nokkur viðdvöl svo að mönnum
Þarna hélt Bjarni Benediktsson
ráðherra snjalla ræðu og ræddi
um stjórnarskiptin. Kvað hann
þess engin dæmi á íslandi að
nokkur stjórn hefði farið jafn
ógiftusamlega á stað eins og sú,
sem nú væri að taka við. Fyrst
og fremst styddist hún við þing-
fylgi, er fengið væri með brögð-
^um, og í öðru lagi licfði það verið
: Hræðslubandalagsins fyrsta verk
, • að svíkja kosningaloforð sín. Sein
Um helgina efndi Landsmalafe-. us^u Ju-óp þess til kjósenda fyrir
lagið Vörður tii skemmtiferðar; kosnjngarnar hefði verið þau, að
um byggðir Borgarfjarðar. Voru^ aldrei skyldi j,að ganga til sam-
töluvert á fimmta hundrað manns ? starfs við kommúnista. Mánuði
með í þessari skemmtiferð. Tókst j seínna væri samstarfið hafið, og
hún með afbrigðum vel, því ísmeð því hefði kjósendum verið
glampandi sólskini var ferðazú sýnd meiri lítilsvirðing, en nokk
um Borgarfjörðinn og er frásögn ^ ur dæmí væri til. — Þessir nýju
af förinni á bls. 6, en þessi mynd \ menn hótuðu því nú aftur á móti,
er tekin af bílalestinni, inni í) að ofsækja Sjálfstæðismenn á
Bolabás, en þaðan var ekið um J alla lund. Nú mundu þeir, til
Uxahryggi að Reykholti. Voru 14sþess að vera innræti sínu trúir,
stórir bílar í förinni
5 koma
alls konar hoftum og
(Ljosm. Þórarinn ’Sigurðsson). • skerða frelsi emstaklinganna. Fn
ef þeir hygðust koma Sjálfstæðis
flokknum á kné með því, þá
skjöplaðist þeim hraparlega. Þeir
ættu ekki flokknum einum að
mæta, heldur helming þjóðarinn
ar, og það afl gæti þeir ekki
brotið á bak aftur. — Hann
kvað þetía ferðalag Varðarfélags
ins vera táknrænt fyrir komandi
tíma. Förin hefði verið hafin í
dimmviðri og ískyggilegu útliti,
en eftir stutta stund ljómaði sál
um land og sæ.
Á HEIMLEIÐ
Úr Húsafellsskógi var ekið að
Kalmannstungu og síðan niður
Hvítársíðu, yfir Kljáfossbrú, fyr-
ir mynni Reykholtsdals og Flóka
dals og um Bæjarsveit. Var svo
kvöldverður snæddur hjá Grímsá
gegnt Fossatúni. Síðan var ekið
upp í Skorradal, yfir Geldinga-
draga, um Svínadal og Hvalfjörð
og komið til Reykjavíkur um m '/j
nætti. Voru þá allir sammála um,
að þetta hefði verið dýrlegur
dagur.
Þess ber að minnast að farar-
stjórn var öll í bezta lagi og eng-
in óhöpp komu fyrir. Hafði stjórn
Varðar annast allan undirbúning
ágæta vel en fararstjóri var for-
maður Varðar, Davíð Ólafsson.
Sérstakur bíll var með, hlað-
inn matvælum og var þeim
útbýtt á áningarstöðum. Var
ríflegur skammtur afhentur
hverjum manni í pappaöskjum og
gat svo hver sezt að mat sínum
þar sem honum þóknaðist. Er
þetta bæði hentugt og vinsælt
fyrirkomulag.
SKEMMTILEGAR FRÁSAGNIR |
ÁRNA ÓLA
Leiðarlýsingu hafði félagið lát-!
ið prenta og var henni, ásamt 1
korti, er sýndi héraðið oð leið-
ina sem ekið var, útbýtt meðal
allra í bílunum. Auk þess hafði
félagið fengið Árna Óla til þess
að veita ferðafólkinu nokkrar
upplýsingar bæði í Reykholti og
Húsafellsskógi.
ÁningarstaSur. — Kvöldverður, smurt brauð og öl handa hverjum
í snyrtilegum umbúðum, allt gekk þetta í röð og reglu og cftir við-
burðarríkan dag smakkaðist nesúð einstaklega vel.
bandið þar á milli. Sagði hann
ferðaíólkinu á skemmtilegan hátt
frá sögustöðum og fléttaði inn í
þá frásögn ýmislegu um atburði,
sem skeð höfðu og menn, sem
þar höfðu komið við sögu. Um
leið og menn nutu hinnar óvið-
Er Árni fróður mjög um land-
ið og sögu þjóðarinnar og sam-
jafnanlegu fegurðar Borgarfjarð-
arhéraðs fengu þeir á þennan
hátt margvíslega fræðslu um
sögu héraðsins og kunnu menn
vel að meta.
Þá var með í förinni Vigfús
Framh. á bls. 15
Gengið niður að hinum sérkennilega Barnafossi. (Ljósm.: Á. Ó.)
r
a lifinu
Lélegur — en fjölfarinn
vegarspotti
FYRIR nokkru var vikið að
þeim bráðabirgðasvip, sem
einkennir húsakynni á Reykja-
víkurflugveli, og bent á nauðsyn
fyrir fullkomið flugstöðvarhús.
Nú hefur „Flugfarþegi“ skrifað
mér í tilefni þeirrar greinar, og
kemst svo að orði:
„Mér þót'ti allt jétt og gott,
sem þú sagðir um bráðabirgða-
keiminn að húsum Reykjavíkur-
flugvallar. Ég hef oft hugsað um
þetta sjálfur og tel ástæðu til að
ýta við þessu. En fleira hefur
bráðabirgðakeim á flugvellinum
en húsakynnin, og það langar
mig til að minnast á.
Mitt starf er þannig vaxið, að
ég á æðioft erindi út á land og
fer þá langoftast fljúgandi. — í
hvert skipti sem ég kem og fer,
verður mér á að blöskrast yfir
vegarspottanum, sem liggur frá
Njarðargötunni að afgreiðsluhúsi
Flugfélags íslands. Um þennan
veg — ef veg skyldi kalla — er
mikil umferð, og aliir, sem fljúga
' með Föxunum — útlendir sem
innlendir — komast ekki hjá því
að fara þessa leið.
Vegarómyndin er víst þyrnir í
augum allra hinna fjölmörgu,
sem leið eiga um hana. Hún er
jafnófær bílum sem gangandi
fólki. Venjulegast er ruðningur-
inn svo holóttur, að öll farartæki
i ætla sundur að hristast, sem um
hann fara. Og gangandi fólk verð
' ur annað hvort hulið rykmekki
frá bílunum, þegar þurrt er, eða
aurslettum, þegar blautt er. Á
I vetrarkvöldum er svo niðamyrk-
ur þarna, því að ekki er einu
sinni svo vel, að götuljós séu til.
Næsta umhverfi vegarins er
litlu betra. Þar eru girðinga-
ræflar og óræktarmelar, vaxnir
njóla og öðru illgresi. Fyrsta ís-
lenzka svipmótið, sem mætir fjöl-
mörgum útlendingi, ber því vott
um hirðuleysi, og það er allt ann-
að en gott.
Mér þætti fróðlegt að vita,
hvernig stendur á því, að þessu
er ekki kippt í lag“,
í tilefni af bréfi „Flugfarþega“
sneri ég mér til Flugfélags ís-
lands og spurðist fyrir um þenn-
an illræmda veg. Fékk ég þau
svör, að félagið hafi undanfarin
tvö ár verið að jagast í opinber-
um aðilum til að fá lagðan
þarna malbikaðan, upplýstan
veg, en hver af öðrum hafi skotið
sér undan því máli og talið sér
óviðkomandi bæði vegarlagningu
og lýsingu á þessum kafla.
Þetta er auðvitað alveg óvið-
unandi. 50 þús. flugfarþégar aka
árlega þessa vegarnefnu, og er
það aðeins brot af allri umferð-
inni. En hvorki ríki né bær telur
rnálið koma sér við.
Aflaunir —
að r.óttu sem degi
ÁFLRAUNASTEINARNIR, sem
komið var fyrir í Tungunni
við Snorrabraut, hafa vakið mik-
ið umtal og deilur. Voru þeir
fyrir skemmstu færðir úr stað, og
hvílir mikil leynd yfir brott-
flutningi þeirra. íbúi við Snorra-
braut kom að máli við mig og
kvaðst vara mjög þakklátur
þeim, sem staðið hefðu fyrir því,
að steinarnir voru fjarlægðir.
Sagðist hann ekki vera einn um
þakklætið. Mikið ónæði hefði
fylgt þeim aflraunamönnum, sem
komu til að reyna krafta sína á
steinunum — jafnt að nóttu sem
degi. Hefði jafnvel kveðið svo
rammt að þessu, að mönnum
hefði ekki verið svenfsamt í hús-
unum í grennd. Einnig væri
mönnum annt um þennan rækt-
aða blett og þætti miður að sjá
grasið traðkað niður. Vissulega
væri engin ástæða til að hafa á
móti því, að menn reyndu á
krafta sína — á réttum stað og
réttri stund.
Vonandi verður höfð hliðsjón
af óskum íbúanna við Snorra-
braut, og aflraunasteinarnir ekki
fluttir aftur í Tunguna— né held-
ur á annan stað, þar sem líkt
hagar til
Hafði gaman af
sinni cigin fyndni
CHARLES Dickens er sagður
hafa lýst sjálfum sér sem
„herramanni, er skrifaði og hefði
__gaman af því
— r<'tt etns
V 6 1 3 mÍög
^ar^ar segu
jiisRHpÉ?K£.' I eru sv° skringi
. legar, að engin
ástæða er til að
undrast, þó að
áann h a f i
skemmt sér konunglega við að
iskapa þær.