Morgunblaðið - 16.10.1957, Blaðsíða 16

16
MORCVTSBLÁÐIÐ
Miðvikudagur 16. okt. 1957
Cherrv davis hopes fritz
WILL GO THRCUGH HIS
PERFORWANCE WITHOUT BIHGO,
BUT THE COLT BALKS
AND THE CROWD ROARS V/ITH
DERISIVE LAUGHTER
Edens
eftii
John
Steinbeck
„Mér hefur bara verið falið það
sem hvert armað verk. Ég þéna
hundrað d jllara og þú tuttugu og
fimm — er það samþykkt?“
„Þarftu að hafa einhverjar
sannanir — dánarvottorð eða eitt-
hvað því líkt?“
„Nei, ekki nauðsynlega. Auðvit
að væri gott að hafa það en ekki
óhjákvæmilegt".
„Já, hún kom hingað og vildi að
ég réði hana til mín. En hún var
ekki til nokkurs nýt. Ég fékk ekki
einu simni tuttugu og fimm dollara
á viku fyrir hana. Ég hefði senni-
lega ekkert vitað hvað um hana
varð, ef Bill Primus hefði ekki'
einu sinni séð hana héma hjá okk
ur. Svo þegar þeir fundu hana,
kom hann hingað, til þess að spyrj
ast fyrir um hana. Prýðilegasti
náungi, þessi Bill. Við þurfum
sannarlega ekki að kvarta yfir
lögreglunni hérna.
Ethel var ekki slæm manneskja.
Hún var löt og sóðaleg, en hún var
hjartagóð. Hún þráði upphefð og
virðingu. Hún var ekki skynsöm
og ekki lagleg, vegna þessara
tveggja galla, ekki sérlega heppin.
Það myndi hafa sært Ethel, ef
hún hefði vitað, að þegar þeir
grófu hana upp úr sandinum, þar
sem bylgjurnar höfðu skolað henni
á land, voru pilsin í einum
göndli ofan við mittið á henni.
Hún hefði kosið meiri virðuleika".
Hal sagði: — „Við höfum héma
nokkra bandvitlausa dagoa á sard-
inubátunum. Ef þeir bragða á-
fengi verða þeir óðir. Mér þykir
sennilegast að einn af þessum
þokkapiltum hafi farið með hana
út í bátiim sinn og svo hent henni
útbyrðis á eftir. Ég veit ekki
hvernig hún hefði annars átt að
lenda í sjóinn".
„Hún hefur kannske kastað sér
út af bryggjunni".
„Hún?“ sagði Hal með munninn
fullan af frönskum kartöflum. —
„Kemur ekki til nokkurra mála.
Hún var alltof löt til þess að
fremja sjálfsmorð. Viltu fá stað-
festingu lögreglunnar?"
„Ef þú segir að það hafi verið
hún, þá hefur það verið hún“,
sagði Joe og ýtti einum tuttugu
dollara seðli og einum fimm doll
ara yfir borðið.
Hal vafði seðlunum saman, eins
og vindlingi og stakk þeim svo í
vestisvasann. Hann skar sér stór-
ann steikarbita og tróð honum
upp í sig. — „Það var hún“, sagði
hann svo. „Viltu fá búðing á eft-
ir?“
Joe hafði hugsað sér að sofa
langt fram á dag, en hann vaknaði
klukkan sjö og lá vakandi í rúm-
inu nokkra stund. Hann ákvað að
leggja ekki af stað til Salinas aft-
ur fyrr en eftir miðnætti. Hann
varð að gefa sér nægan tíma til
að hugsa.
Þegar hann reis loks úr rekkju,
gekk hann að speglinum og athug-
aði svipinn, sem hann hafði hugs-
að sér að setja upp. Hann ætlaði
að líta út, eins og hann hefði orð-
ið fyrir miklum vonbrigðum, en
samt ekki of miklum. Kate var
svo fjandi athugul og skarpskyggn
Bezt að láta hana spila út. Maður
varð bara að gegna lit. En það var
ekki neinn leikur að skilja hana.
Joe varð að viðurkenna að hann
var dauðhræddur vió hana.
Varkárnin sagði við hann: —
„Segðu henni bara satt og rétt frá
öllu og vertu ánægður með þessa
fimm hundruð dollara þína“.
Og hann svaraði rödd varkárn-
innar grimmdarlega: — „Hérna
kemur loks tækifærið upp í hend-
urnar á mér. Hversu mörg tæki-
færi hafa mér boðizt um dagana?
Ef ég gríp það ekki núna, þá á ég
aldrei skilið að fá neitt tækifæri
framar. Langar mig til að verða
sami ræfillinn alla ævi? Nei, og
aftur nei. Nú ríður á að spila vel
úr spilunum. Látum hana segja
það sem segja þarf. Það getur þó
ekki verið hættulegt. Ég get allt-
ai snúið v.ið blaðinu, ef útlitið fer
að versna“.
„Hún getur komið þér í tugthús
ið áður en þú veizt af“. „Ekki á
meðan hún þarfnast mín. Og þó
svo væri — hef ég þá nokkru að
tapa? Og nú býðst mér hið gullna
tækifæri".
4.
Kate leið betur. Nýja meðalið
virtist hafa góð áhrif. Kvalirnar
í höndunum fóru heldur rénandi
og henni sýndust fingurnir rétt-
ari og minni bólga í hnúunum. —■
Hún svaf vel í fyrsta skipti um
langan tíma og henni leið vel, var
jafnvel í góðu skapi. Hún fór
fram úr rúminu, brá sér í þunn-
an morgunslopp og sótti handspeg-
il. Er hún var aftur lögst út af
skoðaði hún andlit sitt í speglinum,
mjög nákvæmlega.
Hvíldin hafði gert kraftaverk.
Kvalir koma manni til að bíta sam
an tönnunum, augun þenjast út af
hræðslu og vöðvarnir ofan við
gagnaugun og í kinnunum, jafn-
vel hinir linu, fíngerðu vöðvar
hjá nefinu, harðna og strengja á
húðinni. Og þetta eru mei'ki um
sjúkdóm og mótstöðu gegn þján-
mgum.
Hvíldin og svefninn höfðu valdið
mikilli breytingu á andliti henn-
ar. Hún leit út fyrir að hafa yngzt
um tíu ár. Hún opnaði munninn
og aðgætti tennurnar. Það var
víst kominn tími til þess að láta
tannlækninn hreinsa þær. — Hún
hirti vel tennur sínar. Gull hafði
verið steypt í skarðið þar sem
jaxlana vantaði — annars voru
allar tennurnar heilar og ó-
skemmdar. Það var alveg furðu-
legt hve ungleg hún var — hugs-
aði Kate með sér. Hún þarfnaðist
bara góðs einnar nætur svefns og
þá var henni óhætt. Það var líka
eitt af því sem hún blekkti heima-
fólk sitt með. Það hélt að hún
væri taugaveikluð, þreklaus og
lingerð. Hún gat ekki varizt brosi
— lingerð og þróttlaus eins og
ailltvarpiö
Miðvikudagur 16. oklóber:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—-14,00 Við vinnuna: Tón-
leikar af niötum. 19,05 Þingfrétt
ir. 19,40 Lög úr óperum (plötur).
20,30 Erindi: Hið nýja landnám
Hollendinga (Ólafur Gunnarsson
sálfræðingur). 20,55 Tónleikar
(plötur). 21,15 Samtalsþáttur: Eð
vald B. Malmquist ræðir við fram-
kvæmdastjórana Jóhann Jónasson
og Þorvald Þorsteinsson um upp-
skeru garðávaxta. 21,35 Einsöng-
ur: Peter Pears syngur brezk
þjóðlög (plötur). 21,50 Upplestur:
„Haust“, órímað Ijóð eftir Jóhann
Jónsson (Höskuldur Skagfjörð
leikari). 22,10 Kvöldsagan:
„Græska og getsakir" eftir
Agöthu Christie; XXIV. (Elías
Mar les). 22,30 Létt lög: Norrie
Paramor og hljómsveit hans leika
og syngja (plötur). 23,00 Dag-
skrárlok.
3) — En nú sé ég, að þú hefðir
varið tíma þínum betur með því
að rækta gluggablóm.
Fimmtudagur 17. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Sjöfn Sigurbjörns-
dóttir). 19,05 Þingfréttir. 19,30
Harmonikulög (plötur). 20,30 Er-
indi: Starfsemi Blindravinafélags
íslands (Helgi Elíasson fræðslu-
málastjóri og Helgi Tryggvason
kennari). 20,55 Tónleikar (plöt-
ur. 21,30 Útvarpssagan: „Bar-
bara“ eftir Jörgen-Frantz Jacob-
sen; XIII. (Jóhannes úr Kötlum).
22,10 Kvöldsagan: „Græska og
getsakir" eftir Agöthu Christie;
XXV. (Elías Mar les). — 22,25
Sinfónískir tónleikar (plötur). —•
23,05 Dagskrárlok.
„Þú heyrðir hvað ég sagði,
Wilson og ég get ósköp vel endur-
tekið það. — Ég veit það ekki
sjálfur. Ég er sendur í erindagerð
um fyrir annan".
„Jæja, ég get þá víst ekki gert
neitt meira fyrir þig. Ef ég man
rétt þá á að vera samkoma eða
eitthvað þess háttar í Santa Cruz
þessa dagana. En ég man ekki
hvort hún sagðist ætla að fara
þangað, eða hvort það er bara eitt
hvað sem ég hef ímyndað mér. En
einhvern veginn hef ég það á til-
finningunni að hún sé þar. Þú
ættir a. m. k. að skreppa til
Santa Cruz og sjá hvernig landið
liggur. Þekkirðu nokkurn þar?“
„Það er nú varla hægt að segja
það“, svaraði Joe — „en ég kann
ast við nokkra menn þar, svona af
afspurn“.
„Farðu og talaðu við H. V. Ma-
hler. Hal Mahler. Það er hann
sem á Hals-billiardstofuna. Það er
spilavíti þar".
„Þakka þér fyrir upplýsingarn-
ar“, sagði Joe.
„Nei — Joe. Ég vil ekkert hafa
með peninga frá þér“.
„Þeir eru ekki frá mér —
kauptu þér bara vindil“, sagði
Joe glottandi.
Hann fór út úr vagninum
skammt frá Hals billiardstofunni.
Klukkan var ekki nema sjö, en
pókerspliið var samt í fullum
gangi. Það leið heil klukkustund
áður en Hal reis á fætur og gekk
út úr stofunni og þá fyrst gat
Joe stigið í veg fyrir hann. Hal
starði á Joe með stórum, ljósgrá-
um augum, sem virtust enn stærri
vegna hinna þykku gleraugna. —
Hann slétti úr lamavoðarermun-
um og lagaði grænu augnahlífina
á enni sér. — „Staldraðu hérna
við, svo að við getum talað betur
saman, þegar spilinu er Iokið“,
sagði hann. — „Kannske þig
langi til að verá með í því?“
„Hvað spila margir fyrir þig,
Hal ?“
„Bara einn“.
„Ég skal spila fyrir þig“.
„Fimm dollarar um tímann".
„Og tíu prósentur ef ég vinn?“
„Jæja, við segjum það þá. Þetta
er Williams, þessi með Ijósrauða
hái'ið. Hann spilar fyrir húsið“.
Klukkan eitt um nóttina gengu
þeir Hal og Joe yfir í Barlows
Grill. — „Rifjasteik handa tveim
ur, með frönskum kartöflum. —
Viltu súpu?“ sagði Hal.
„Nei“, sagði Joe. — „Og ég vil
ekki heldur franskar kartöflur.
Mér verður illt í maganum af
þeim“.
„Það verður mér nú líka“, sagði
Hal. — „En ég borða þær samt“.
Hal var þögull og fálátur mað-
ur, nema þegar hann snæddi. Það
var sjaldgæft að hann mælti orð
af vörum, þegar hann hafði ekki
mat í munninum: — „Hvers
vegna ertu að leita að henni?“
spurði hann, meðan hann tuggði.
MAEKÚS Eftír Ed Dodd
1) Sirrí vonar, að Freyfaxi
leiki listir sínar þrátt fyrir fjar-
veru Bangsa, en folinn er rarnm-
staður.
Við það fara áhorfendurnir að
hlæja.
2) — Jaeja Sirrí, ég sem hafði
heyrt að þú værir leikin í að
temja hesta.
nú — auvirðilegur dyravörður og
útkastari í hóruhúsi, meðan aðrir
áttu hús og heimili og bifreiðir.
Þeir voru öruggir og hamingju-
samir og á kvöldin sátu þeir inn-
an við niðurdregin gluggatjöld, á
meðan Joe reikaði einn og yfirgef
inn í myrkrinu fyrir utan. Hann
grét hljóðlega, þar til hann sofn-
aði. —
Joe fór á fætur klukkan tíu og
borðaði vel útilátinn morgunverð
hjá Pop Ernst. Um klukkan tvö
siðdegis, fór hann með almennings
vagni til Watsonville og spilaði
billiard við kunningja sinn, sem
hann hafði hringt í og mælt sér
mót við. Joe vann síðasta leikinn
og lagði frá sér „kjöðann". Hann
gaf kunningjanum tvo tíu dollara
seðla.
Q-------------------□
Þýðing
Sverrii Haraldsson
□-------------------□
„Hvað meinarðu með þessu?“
sagði kunninginn. — „Ég á ekki
neina peninga hjá þér“.
„Taktu við þeim“, sagði Joe.
„Ég hef ekki hjálpað þér neitt“.
„Ég hef fengið að vita nákvæm-
lega það sem ég þurfti að fá
vitneskju um. Þegar þú segir að
hún sé ekki hér, þá þarf ég ekki
að leita lengur hér í borginni".
„Geturðu ekki sagt mér, hvers
vegna þú þarft endilega að finna
hana?“
X WELL, MISS OAVIS, I'VE
ALWAYS HEARD VOU WERE
llmurinn er indœll
og hragðið eftir því
O. Johnson
& Kaaber hf.